Ἱερομόναχος Νικόλαος Γρηγοριάτης. Μέρος Θ'

 Ἱερομόναχος Νικόλαος Γρηγοριάτης

Μέρος Θ'

 Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

Τό 1985 ὁ Ἀδελφός ἰατρός τῆς Μονῆς μέ εὐλογία τοῦ Γέροντος ἔπρεπε νά τόν βγάλη στήν Θεσσαλονίκη γιά ἰατρικές ἐξετάσεις. Ὁ παπᾶ Νικόλαος ἀπό τό βράδυ σχεδόν ἐξημέρωνε στούς Ἀρχαγγέλους διαβάζοντας τήν Παράκλησί τους, τούς Χαιρετισμούς τους, τήν Παράκλησι τοῦ ἁγίου Μηνᾶ, τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς, τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος, τοῦ ἁγίου Ἀρτεμίου, τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων καί τῶν ἁγίων Νεομαρτύρων τῆς Λέσβου Ραφαήλ, Νικολάου καί Εἰρήνης.
Τούς παρακαλοῦσε μέ μετάνοιες ὑψώνοντας τά χέρια του σέ θερμή ἱκεσία μπροστά στίς εἰκόνες τους νά τόν βοηθήσουν στό ταξίδι του καί ἄς γίνει ὅ,τι ἀποφασίσει ὁ Θεός γιά τήν ὑγεία του. Ἀποφασίσθηκε νά γίνη ἐγχείρησις προστάτη. Καί πράγματι οἱ Ἅγιοι Ἀρχάγγελοι τοῦ συμπαρεστάθησαν σάν γνήσιοι Φίλοι καί Σύντροφοί του, διότι κι αὐτός ἡμέρα νύκτα εἶναι μέσα στό Παρεκκλησάκι τους.
Καθώς τόν ἐπήγαιναν στό χειρουργεῖο, μία εὐλαβής γυναῖκα, πού στεκόταν στόν διάδρομο, ἐξεπλάγη ὅταν εἶδε δύο λευκοφόρους λαμπρούς νεανίες νά συντροφεύουν τόν παπᾶ Νικόλαο. Ἐπλησίασε τούς νοσοκόμους καί τούς εἶπε τήν ἐμφάνεια τῶν δύο μεγάλων Ἐπισκεπτῶν, χωρίς νά ξέρει ποιόν μεταφέρουν στό χειρουργεῖο.

Βέβαια ἡ ἐγχείρησις μέ τήν ἐπιστασία τέτοιων μεγάλων Βοηθῶν, ἐπῆγε πολύ καλά καί ὁ παπᾶ Νικόλαος ἐπέστρεψε μετά ἀπό λίγες ἡμέρες στό Μοναστήρι μας. Στήν προσπάθειά του νά μοῦ ἐξιστορήση τήν προστασία τῶν Ἀρχαγγέλων, ἀναλυόταν σέ δάκρυα καί  στεναγμούς εὐχαριστίας καί εὐγνωμοσύνης πρός τούς ἐκλαμπροτάτους Φίλους του.
 Ὁσάκις ταξίδευε εἴτε ἀπό τήν Μονή πρός τά ἔξω, εἴτε ἐπέστρεφε, ἀσπαζόταν τήν φωτογραφία τοῦ παπᾶ Βησσαρίωνος καί ἐπεκαλεῖτο τήν εὐχή του.
Ἔλεγε συχνά: "Τρεῖς ἄνθρωποι μέ βοήθησαν στήν ζωή μου: ὁ δάσκαλός μου Κων. Δουνοῦκος, ὁ πρῶτος Γέροντάς μου Γέρο-Ἀβέρκιος καί ὁ παπᾶ Βησσαρίων.
Ὅταν ἐπήγαινε στήν Θεσσαλονίκη, ἔμενε στό Ἐπιτροπικό. Εἴτε ἔμπαινε εἴτε ἔβγαινε ἔπρεπε ἀπαραιτήτως νά σκαρφαλώση στόν τοῖχο γιά νά φιλήση τό χέρι τῆς φωτογραφίας τοῦ Γέρο-Βησσαρίωνος. Καί ἐπειδή δέν τήν ἔφθανε, ἀνέβαινε μέ τά παπούτσια ἐπάνω στόν καναπέ. Τελικά ὁ καναπές ἀχρηστεύθηκε...Ἀλλά καί τήν φωτογραφία τοῦ Γ. Βησσαρίωνος τήν ἔβαλε χαμηλότερα ὁ Γέροντας μας π. Γεώργιος γιά νά μή χάσουμε κι ἄλλον καναπέ....
    Συχνά ἔδινε καί πρακτικές συμβουλές, λέγοντας στούς Πατέρες. "Βλέπετε, ἐγώ εἶμαι τώρα 94 ἐτῶν. Ἔζησα τόσα χρόνια διότι τά βράδυα ἔτρωγα πολύ λίγο φαγητό ἤ καί καθόλου. Ἔτρωγα συχνά καί ἀπό δύο λεμόνια.
    Ἐπίσης ἔλεγε. "Μοναχός πού δέν πηγαίνει ἀνελλειπῶς στίς Ἀκολουθίες τῆς Ἐκκλησίας, δέν ἠμπορεῖ νά μείνη στό Ἅγιον Ὄρος.
    Κάποια ἡμέρα, λόγῳ γεροντικῆς του ἀνισορροπίας, ἔπεσε καί ἔσπασε τό πόδι του, κοντά στήν λεκάνη. Κατ᾿ ἀνάγκην κατέβηκε ἀπό τό κελλί του, πού εὑρίσκετο στόν τρίτο ὄροφο τῆς μεσαίας  πτέρυγος, στό νοσοκομεῖο τῆς Μονῆς. Δέχθηκε φιλάδελφα τίς ἐξαιρετικές περιποιήσεις τῶν ὑπευθύνων Πατέρων.
 Ἐπειδή ἦτο ἐκ φύσεως δυναμικός ἄνθρωπος, ἀπό τίς πρῶτες κιόλας ἡμέρες, ζητοῦσε νά τόν σηκώσουν γιά νά δοκιμάση ἄν "ἔθρεψε" τό πόδι του γιά νά πηγαίνη στίς Ἀκολουθίες. Ὅμως ἀναπληροῦσε τήν ἔλλειψι αὐτή ἀκούγοντάς τες ἀπό τό ραδιόφωνο.
 Σπανίως νά μήν ἀκούση τίς Ἀκολουθίες, ἔστω κι ἀπό τό ραδιόφωνο. Ὅταν ἐπήγαιναν Πατέρες νά τόν ἐπισκεφθοῦν ἤ νά ξενυκτίσουν μαζί του προσφέροντάς του τήν διακονία τους, συχνά τούς ἐρωτοῦσε τί γιορτή ἔχουμε σήμερα, τί λένε αὐτή τήν ὥρα στήν ἐκκλησία. κλ.π.
Στίς ἐπίμονες ἐπιταγές του σ᾿ ἕνα νεαρό Καλογέρι: "Σήκωσέ με...Σήκωσέ με...δέν ἄντεξε. Μέ τά δυό του χέρια ἔκανε τόν σταυρό του φωνάζοντας: "Κύριέ μου, φώτισε τό Καλογέρι νά μέ σηκώση, νά πάω στήν Λειτουργία στούς Ἀρχαγγέλους".
Τό Καλογέρι τοῦ εἶπε: Παπᾶ-Νικόλα ἔχουμε τώρα Τεσσαρακοστή καί δέν γίνονται Λειτουργίες. Τότε τό κατάλαβε καί ἡσύχασε.
Μοῦ ἔλεγε ὁ γηροκόμος του ὅτι ἦταν πολύ αὐστηρός στίς νηστεῖες. Τόν ρωτοῦσε ὁ Ἀδελφός: Παπᾶ-Νικόλα τί θά πάρης για πρωϊνό;
-Μή μέ ρωτᾶς κάθε ἡμέρα. Τό εἴπαμε. Ἄν εἶναι Δευτέρα, Τετάρτη ἤ Παρασκευή τό πρωΐ ἕνα χυμό. Ὄχι γάλα. Ὄχι... Ἄν εἶναι ἄλλη ἡμέρα γάλα ἤ τσάϊ.
Ἐνίοτε δεχόταν τίς αὐστηρές συστάσεις τῶν ἰατρῶν Ἀδελφῶν τῆς Μονῆς. Μάλιστα ἕνας ἐξ αὐτῶν τοῦ εἶπε ἐπί λέξει: Παπᾶ-Νικόλα, σταμάτα πιά νά κάνης τόν ἀντάρτη. Θά ἀκοῦς πλέον ἐμᾶς καί θά τρώγης ὅ,τι σοῦ λέμε ἐμεῖς.
Ὁ Παπᾶ Νικόλας ὕψωσε  παρακλητικά τά ἀδύνατα χεράκια του πρός τόν Ἀδελφό καί τοῦ εἶπε: "Παπᾶ Δ...παιδίμου, παπᾶ-Δ. Ἀδελφέ μου, τί σοῦ εἶπα; Ὅ,τι ξέρεις ξέρω καί ὅ,τι μοῦ λές κάνω...
    Τό διάστημα αὐτό ἦτο πολύ εἰρηνικός καί πλήρης μετανοίας.  Ἔλεγε συχνά. Νά πῆτε στόν Γέροντα  νά στείλη ἐδῶ ὅλους τούς Πατέρες νά τούς ζητήσω συγγνώμη καί νά τούς συγχωρήσω κι  ἐγώ. Καί μετά νά ἔλθη καί ὁ ἴδιος νά ἐξομολογηθῶ καί νά μοῦ διαβάση συγχωρητική εὐχή. Ὅσοι μοῦ ἔφταιξαν τούς συγχωρῶ ὅλους, διότι, ὅποιος δέν συγχωρεῖ, δέν εἶναι ἄξιος νά λέγη τό "Πάτερ ἡμῶν..."
    Ὁ Γέροντάς μας π. Γεώργιος ἐπῆγε καί τοῦ διάβασε τήν συγχωρητική εὐχή καί στό τέλος τοῦ εἶπε. "Πάτερ Νικόλαε, νά προσεύχεσαι καί σύ γιά μένα. Καί κεῖνος τοῦ εἶπε.
    -Ἐγώ εἶμαι πολύ ἁμαρτωλός, Γέροντα.
Στό διάστημα πού ἔμεινε κατ᾿ ἀνάγκη στό κρεββάτι, ὅπως μοῦ ἔλεγαν οἱ ὑπεύθυνοι διακονητές του, ζοῦσε σάν ἄγγελος. Συχνά ὕψωνε τά χέρια του πρός τόν οὐρανό καί εὐχαριστοῦσε τόν Δεσπότη Χριστό καί τήν Βασίλισσα τοῦ Ὄρους, Κυρία Θεοτόκο, διότι τόν ἐκράτησαν στό Ὄρος, τόν ἐβοήθησαν παντοιοτρόπως καί τώρα τόν ἀξιώνουν νά ἀφήση καί τό κουρασμένο σαρκίο του μέσα στήν ἀγκαλιά τοῦ ἁγιορείτικου μνήματος.

Ἱερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου  

Ἅγιον Ὅρος Ἄθω  
2005

Ἐπιμέλεια κειμένου   Αναβάσεις

________________________________________________

Τό κείμενο προέρχεται ἀπό τά ἀρχεῖα τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου, τόν ὁποῖον καί εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τήν παραχώρηση τῶν ἀρχείων, ὅπως ἐπίσης εὐχαριστοῦμε καί τόν γέροντα τῆς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου πατέρα Γεώργιο Καψάνη γιά τήν εὐλογία καί τήν ἄδεια δημοσίευσης.

 Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας   π.Δαμασκηνός - Γρηγοριάτικο γεροντικό