22.
Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ φανερώνεται στήν Θεία Οἰκονομία.
Ὁ Θεός μᾶς ἔπλασε, μᾶς ἔκανε
παιδιά του, μᾶς υἱοθέτησε, μᾶς ἔβαλε μέσα στήν Ἄκτιστη Ἐκκλησία Του, πού εἶναι
ἡ Ἁγία Τριάδα, ἡ πρώτη Ἐκκλησία. Μᾶς
ἔβαλε στόν παράδεισο ὥστε νά συναπολαμβάνουμε, νά συνδιαλεγόμαστε μαζί του.
Ὅρισε νά ὑποτάσσεται
σέ μᾶς ὅλο τό σύμπαν: τά ζῶα, τά φυτά καί γενικά ἡ Δημιουργία...
-Καί ἐμεῖς τί κάναμε;
-Ἐπαναστατήσαμε καί θελήσαμε νά
φτάσουμε στόν προορισμό
μας, χωρίς τόν Θεό. Προχωρήσαμε ἐγωιστικά, χωρίς τήν Θεία Χάρη, ἀπό μόνοι μας. Τοῦ
εἴπαμε: «Δέν Σέ θέλουμε...Ἄφησέ μας μόνους...». Ὁ Θεός τό σεβάστηκε αὐτό γιατί
μᾶς ἀγαπᾶ. Ἐπίσης ἀπό ἀγάπη μᾶς ἔβγαλε ἀπό τόν παράδεισο γιά νά μήν γίνει ἀθάνατο τό κακό.
Παραχώρησε
νά μποῦμε στήν ταλαιπωρία τοῦ θανάτου γιά νά μήν μείνουμε αἰώνια στήν πτώση. Θά ἦταν ἀβάσταχτη μιά αἰώνια ζωή, μέσα στήν
πτώση, μέσα σ’ αὐτήν τήν διεφθαρμένη κατάσταση,
πού ἤρθαμε λόγῳ τῆς
ἁμαρτίας, λόγῳ τῆς
ἀνταρσίας. Μᾶς δίνει λοιπόν τόν θάνατο,
πάλι ἀπό ἀγάπη ὁ Θεός, σάν ἕνα στόπ στήν κακία μας καί τήν διαφθορά μας.
23.
Τό Ἅγιο Πνεῦμα: ὁ συνδετικός κρίκος τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό.