Τὸ θαῦμα τοῦ Ἁγίου Γεωργίου μὲ τὸ θηρίο. (Μέρος Α').
Ἐκλεκτές διηγήσεις καί προσευχές γιά μικρά παιδιά
Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
Ὄχι μακριά ἀπό τήν πόλι Λύδδα, ὅπου ἔχει ταφῆ τό πάνσεπτο σῶμα του, εἶναι μία πόλις πού λέγεται Βηρυττός, δίπλα στό ὄρος Λίβανος. Δίπλα στήν πόλι αὐτή ὑπῆρχε μία μεγάλη πηγή στήν ὁποία κατοικοῦσε ἕνα μεγάλο καί φοβερό ἑρπετό.
Κάθε φορά πού ἔβγαινε ἔξω ἀπό τήν φωλιά του, πού ἦταν δίπλα στήν πηγή, ἔπιανε ἀνθρώπους καί τούς ἔτρωγε. Πολλές φορές οἱ ἄνθρωποι ἁρματώθηκαν καί πλησίασαν ἐκεῖνο τό μέρος μέ τήν ψυχή στό στόμα ἀπό τόν φόβο τους γιά νά τό σκοτώσουν.
Ἀλλά, μόνο καί μόνο τό ἄκουσμα ὅτι τό θηρίο ἐξερχόταν, ἔτρεμαν ἀπό τόν φόβο τους καί ἔτρεχαν νά γλυτώσουν. Ἀρκετοί εἶχαν συληφθῆ ἀπό τό θηρίο αὐτό καί εἶχαν γίνη τροφή του.
Γιά τήν πόλι ἐκείνη ἡ παρουσία αὐτοῦ τοῦ θηρίου ἦταν μεγάλη πληγή, συμφορά καί δοκιμασία.
Ἔτσι μία ἡμέρα, φθάνοντας ἄνθρωποι στήν πόλι ἐκείνη, ἐπῆγαν στόν βασιλέα καί τοῦ εἶπαν:
-Τί νά κάνουμε, βασιλεῦ, διότι χανόμεθα ὅλοι μας ἀπ᾿ αὐτό τό θηρίο.
Αὐτό τό ὁποῖο θά μέ συμβουλεύσουν οἱ θεοί μας, θά τό εἰπῶ καί σ᾿ἐσᾶς, τούς εἶπε ὁ βασιλεύς.
Ἔτσι, οἱ δαίμονες πού κατοικοῦσαν μέσα στά εἴδωλα καί ἤθελαν τήν ἀπώλεια τῶν ψυχῶν τῶν ἀνθρώπων, ἔδωσαν μία κατάλληλη συμβουλή στόν βασιλέα: Ἐάν θέλουν νά μή χαθοῦν ὅλοι, νά δίνουν στόν θηρίο κάθε ἡμέρα ἕνα ἀπό τά παιδιά τους, ἀγόρι ἤ κορίτσι γιά τρώγη αὐτό τό θηρίο. Καί ὁ βασιλεύς εἶπε κατόπιν:
.JPG)
