Λόγοι περί πίστεως.

 Λόγοι περί πίστεως

 

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς ὁρίζει τὴν πίστη ὡς «Ἡ πίστις εἶναι διπλή. “ Ἐστι γὰρ πίστις ἐξ ἀκοῆς”. Γιατί ἀκούγοντας τὶς θεῖες Γραφές, πιστεύουμε στὴ διδασκαλία τοῦ Πνεύματος. Καὶ αὐτὴ τελειοποιεῖται μὲ ὅλα ποὺ νομοθετήθηκαν ἀπὸ τὸν Χριστό, ἀφοῦ ἐκδηλώνεται μὲ ἔργα, παρουσιάζοντας εὐσέβεια καὶ ἐφαρμόζοντας τὶς ἐντολὲς αὐτοῦ ποὺ μᾶς ἀνακαίνισε.
Αὐτὸς ποὺ δὲν πιστεύει κατὰ τὴν παράδοση τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας ἤ κοινωνεῖ μὲ τὸν Διάβολο, κάνοντας ἀνάρμοστα ἔργα, εἶναι ἄπιστος. “ Ἔστι δὲ πίστις ἐλπιζομένων ὑπόστασις ἔλεγχος οὐ βλεπομένων” ἡ ἀδίσταχτη ἀκλόνητη ἐλπίδα σὲ αὐτὰ, ποὺ ἔχει ὑποσχεθεῖ ὁ Κύριος καὶ στὴν ἐπιτυχία τῶν παρακλήσεών μας.Ἡ πρώτη εἶναι τῆς δικῆς μας γνώμης, ἐνῶ ἡ δεύτερη τῶν χαρισμάτων τοῦ Πνεύματος».1

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος στὴν πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολὴ λέει γιὰ τὴν πίστη « Ἡ πίστις εἶναι τὸ μέσο μὲ τὸ ὁποῖο βλέπουμε τὰ μὴ φανερὰ καὶ κάμνει ἐξ ἴσου βέβαια τὰ μὴ βλεπόμενα μὲ τὰ βλεπόμενα. Οὔτε εἶναι δυνατὸ νὰ μὴ πιστεύση κανεὶς σὲ ἐκεῖνα ποὺ βλέπει, οὔτε πάλι εἶναι δυνατὸ νὰ πιστεύση, ἐὰν δὲν ἔχη σαφέστερη βεβαιότητα γιὰ τὰ ἀόρατα ἀπὸ ὅ,τι γιὰ τὰ ὁρατά. Ἐπειδὴ δηλαδὴ τὰ ἐλπιζόμενα θεωροῦνται ἀνυπόστατα, ἡ πίστις δίνει σὲ αὐτὰ ὑπόστασι ἢ καλύτερα δὲν δίνει, ἀλλὰ αὐτὸ εἶναι ἡ οὐσία τους. Γιὰ παράδειγμα, ἡ ἀνάστασις δὲν ἔχει γίνει, οὔτε ὑπάρχει ὡς ὑπόστασις, ἀλλὰ ἡ ἐλπίδα τὴν τοποθετεῖ μέσα στὴ ψυχή μας. Αὐτὸ σημαίνει “ὑπόστασις ἐλπιζομένων πραγμάτων”».2

 Ὁ ἀββᾶς Δωρόθεος σὲ ἐπιστολὴ του γράφει «Μὴ σοῦ φαίνεται παράξενο ἐφόσον βρίσκεσαι στὴν ὁδὸ, ποὺ ὁδηγεῖ στὸ Θεό, ἂν πολλὲς φορὲς πέφτεις πάνω σὲ ἀγκάθια καὶ σβώλους καὶ ἄλλοτε σὲ ὁμαλὸ ἔδαφος. Γιατί ὅσοι ἀγωνίζονται, ἄλλοτε πέφτουν καὶ ἄλλοτε νικοῦν. Ὁ Μέγας Ἰὼβ εἶπε “Τί ἄλλο εἶναι ἡ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου πάνω στὴ γῆ, παρὰ μία συνεχὴς δοκιμασία;” Καὶ κάποιος ἄλλος ἅγιος εἶπε “ Ἄνθρωπος ποὺ δὲν γεύτηκε πειρασμὸ δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι βέβαιος γιὰ τὶς ἀρετές του”.
Γιατί καθὼς ἀσκούμαστε στὴν πίστη πειραζόμαστε, γιὰ νὰ δοκιμαστοῦμε καὶ νὰ μάθουμε νὰ πολεμᾶμε. “Πρέπει νὰ περάσετε μέσα ἀπὸ πολλὲς θλίψεις, γιὰ νὰ μπεῖτε στὴν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν”».3

Ὁ γέροντας Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης σὲ λόγο του γιὰ τὴν κοσμικὴ λογικὴ ἀναφέρει «Στὴν ἐποχή μας, ποὺ ἔχουν αὐξηθῆ οἱ γνώσεις, δυστυχῶς ἡ ἐμπιστοσύνη μόνο στὴ λογικὴ κλόνισε τὴν πίστη ἀπὸ τὰ θεμέλια καὶ γέμισε τὶς ψυχὲς ἀπὸ ἐρωτηματικὰ καὶ ἀμφιβολίες. Γιὰ αὐτὸ στερούμαστε τὰ θαύματα, γιατί τὸ θαῦμα ζῆται καὶ δὲν ἐξηγεῖται ἀπὸ τὴν λογική. Ἀντίθετα, ἡ πίστη στὸν Θεὸ τραβάει τὴν θεϊκὴ δύναμη κάτω καὶ ἀναποδογυρίζει ὅλα τὰ ἀνθρώπινα συμπεράσματα. Ὅλα τὰ πράγματα τῆς πνευματικῆς ζωῆς ἐξωτερικὰ φαίνονται ἀνάποδα. Ἂν δὲν ἀναποδογυρίση κα- νεὶς τὸ κοσμικό του φρόνημα, νὰ γίνη πνευματικὸς ἄνθρωπος, εἶναι ἀδύνατον νὰ γνωρίση τὰ μυστήρια τοῦ Θεοῦ, ποὺ μᾶς φαίνονται παράξενα (ἀνάποδα)». 4

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κρονστάνδης στὴν ἐν Χριστῷ ζωή μου λέει γιὰ τὴν πίστη « Ἡ πίστη εἶναι τὸ κλειδί, μὲ τὸ ὁποῖο ἀνοίγεται ὁ θεῖος θησαυρός. Τὸ κατέχουν οἱ ἁπλές, ἀγαθές, ὅλο ἀγάπη καρδιές. Ἡ πίστη εἶναι τὸ πνευματικὸ στόμα. Ἂς ἀνοίγουμε ἐλεύθερα αὐτὸ τὸ στόμα, ὅπως κάνουμε καὶ γιὰ τὸ σωματικό. Ἂς μὴ σφίγγουν τὰ χείλη του ἡ ἀμφιβολία καὶ ἡ ὀλιγοπιστία. Ἂν μένει κλειστὸ ἐξ αἰτίας τους, κλειστὸς θὰ μένει καὶ ὁ οὐρανὸς γιά μᾶς. Ὅσο πιὸ πολὺ κινεῖται τὸ στόμα τῆς πίστεως, ὅσο πιὸ ἀδίστακτα πιστεύουμε στὴν παντοδυναμία τοῦ Θεοῦ, τόσο πιὸ πολλοὶ θὰ εἶναι οἱ θεῖοι οἰκτιρμοὶ ἀπέναντί μας».5 

Ὁ ἅγιος Διάδοχος Φωτικὴς μᾶς λέει γιὰ τὴν πίστη καὶ τὰ ἔργα «Πίστη χωρὶς ἔργα καὶ ἔργα χωρὶς πίστη θὰ ἀπορριφθοῦν ἐξίσου ἀπὸ τὸν Θεό. Πρέπει ὁ πιστὸς νὰ προσφέρει στὸν Θεὸ πίστη ποὺ φανερώνεται μὲ ἔργα. Ὁ πατέρας μας Ἀβραὰμ δὲν θὰ δικαιωνόταν ἀπὸ τὴν πίστη του, ἂν δὲν προσέφερε ὡς καρπό της στὸ Θεὸ τὸν γιὸ του Ἰσαὰκ».6


Ὑποσημειώσεις:
1. Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ Ἔκδοσις Ἀκριβής τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως Δ΄, 10
2. Ἰωάννου Χρυσοστόμου Ε.Π.Ε. τόμ. 25, σελ. 105
3. Ἀββᾶ Δωροθέου Ἀσκητικὰ Ἑτοιμασία σελ. 423.
4. Γέροντος Παϊσί- ου Λόγοι Α´ σελ. 225
5. Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης «Ἡ ἐν Χριστῷ ζωή μου» 108 6.Φιλοκαλία τόμος Α´ σελ. 290.

  Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φύλ. 1961, 1 Φεβρουαρίου 2013