Ἰδού παρακάτω ἀπαντήσεις ἀπό μερικούς ἱερεῖς
Μέρος Δ'
Μέρος Δ'
6. Ἐγώ δέν ἐξομολογῶ κανέναν. Ἑτοιμάζω τόν πιστό μέ τό παράδειγμα τῆς καθημερινῆς μου ζωῆς, διά τῶν ὁμιλιῶν, κατηχήσεών μου καί ὅταν ἔλθει νά ἐξὁμολογηθεῖ, τόν ἀφήνω χωρίς νά τόν ρωτήσω τίποτε ἄλλο.
Τόν βοηθάω ὅταν τόν βλέπω ἔκπληκτο, τόν ἐγκαρδιώνω, τόν παρηγορῶ μέ τήν γλυκειά αὐστηρότητα καί καλωσύνη τοῦ πνευματικοῦ πατέρα καί χριστιανοῦ.
Ἀπευθύνομαι ὄχι στόν νοῦ, ἀλλά στήν πίστη του.
Τόν νοῦ τόν θεωρῶ ὅπλο προστασίας γιά θέματα πού ἔχουν σχέσι μέ τόν βιολογικό ἄνθρωπο. Ἡ πίστη εἶναι τό βασικό στοιχεῖο κι ἐγώ ἀπευθύνομαι στόν ἄνθρωπο χωρίς νά κυττάζω τό πρόσωπο του. Ἐκθέτω τήν ψυχική κατάσταση τοῦ μετανοοῦντος, τήν ὁποία παρουσιάζω γενικά σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους, χωρίς διαφορά λόγω τῆς κοινωνικῆς τους κατάστασης.
Δέν ἀπορῶ γιά τίποτε, οὔτε γιά τίς παρασιωπήσεις του, οὔτε γιά τήν ἀσθενική του πνευματική κατάσταση. Ἄν ὁ μετανοημένος χριστιανός δέν εἶναι γνωστός μου, πρῶτα συζητῶ μαζί του κοιτώντας τον στά μάτια.
Ἔτσι τρυπώνω στά βάθη τῆς ψυχῆς του, ἀφήνω νά τόν νικήσει μέσω ἐμοῦ ὁ Χριστός καί μετά τόν βάζω νά γονατίσει καί ἀναπτύσσω χωρίς δειλία ὅλο τό ψυχικό του περιεχόμενο, ἐρωτώντας τον, ὅπως μέ διατάζει ὁ Θεός, ἀπό ψηλά καί ἡ συνείδησής μου ἀπό μέσα μου. Δέν ντρέπομαι κανέναν, ὅποιος καί νά εἶναι ὁ ἐξὁμολογούμενος.
Ἄν εἶναι γνωστός μου, πάλι συνομιλοῦμε πρόσωπο πρός πρόσωπο. Μετά διερευνῶ τά βάθη τῆς ψυχῆς του καί κατόπιν τόν προσκαλῶ νά γονατίσει καί νά ἐξομολογηθεῖ. Τίποτε τό ἀνειλικρινές, τίποτε τό δύστροπο δέν προκαλῶ, τίποτε πού θά μποροῦσε νά καταλάβει ὅτι ἐγώ ξέρω περισσότερα ἀπ᾿ αὐτόν, ἔστω κι ἄν εἶμαι σίγουρος γιά ὡρισμένες πράξεις του καί παρατηρῶ ὅτι ἀρνεῖται τήν φανέρωσή τους.
Ἄλλωστε δέν ἐξομολογοῦμε ἐγώ, αὐτός ἐξομολογεῖται. Φροντίζω νά τοῦ ἔχω διαφωτίσει τήν συνείδηση καί μετά τόν ἀφήνω στήν ἡσυχία του. Τοῦ λύω, ὅσα ἁμαρτήματα ἔχει ἐξομολογηθεῖ, καί σύμφωνα μέ τήν ἐξομολόγησή του τόν δέχομαι ἤ ὄχι στά Ἄχραντα Μυστήρια.
Δέν γίνομαι ἐγώ ἀφεντικό, ἀφοῦ εἶμαι ὑπηρέτης Του. Ὁ καλός Θεός θά κρίνει τελικά. Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ποτέ ἐγώ δέν θά γνωρίσω τό ἀπέραντο βάθος τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς. Θέλει αὐτός νά κοινωνήσει; Γνωρίζει τά ἐντός του. Ἐγώ φρόντισα νά τόν ὁδηγήσω στήν πορεία τῆς γνώσεως καί ὁ ἴδιος θ᾿ ἀπαντήσει κατόπιν γιά τόν νυμφικό του χιτῶνα. Ὁ Θεός εἶναι ἐκεῖνος πού μπορεῖ νά τόν δεχθεῖ στό δεῖπνο τοῦ ἀκτίστου φωτός ἤ νά τόν βγάλει ἔξω ἀπ᾿ αὐτόν.
Ἐγώ ἐξομολογῶ μόνο στό παρεκκλήσι τοῦ ἱεροῦ ναοῦ, τό ὁποῖο βρίσκεται δίπλα στό ἱερό Βῆμα, μέ τό ὁποῖο ἐπικοινωνεῖ μέσω μιᾶς πόρτας. Μόνο σέ περίπτωση ἀσθένειας ἤ γιά κάτι ἄλλο πολύ σοβαρό δέχομαι νά ἐξομολογῶ ἐκτός τοῦ ναοῦ, ἀλλά καί πάλι σύμφωνα μέ ὅλη τήν προβλεπόμενη ἀπό τό ὀρθόδοξο τυπικό προετοιμασία.
Στήν Μεγάλη Τεσσαρακοστή, ὅταν ἐξομολογοῦνται τό 99% τῶν πιστῶν τῆς ἐνορίας, διαβάζω στό ναό κάθε Κυριακή καί γιορτή ὅλες τίς εὐχές πρό τῆς ἐξομολογήσης. Πρίν ἐξομολογήσω ξαναδιαβάζω ὅλες τίς ἐρωτήσεις τοῦ Εὐχολογίου, τίς ὁποῖες θεωρῶ ἐπαρκεῖς καί κατάλληλες.
Μετά ἐξετάζω καί τόν ἑαυτό μου, ἔχοντας ὑπ᾿ ὄψιν αὐτούς πού ξέρω ὅτι θά ἔλθουν νά ἐξομολογηθοῦν, καί προετοιμάζομαι καί γιά ἄλλους πού μπορεῖ νά ἔρθουν κι ἔτσι βαδίζω ἤρεμος, ἀποφασισμένος, χωρίς βιασύνη καί μέ ἱερότητα ἀπό τήν τέταρτη Κυριακή τῆς Νηστείας μέχρι καί τήν Μεγάλη Πέμπτη.
Στίς ἄλλες νηστεῖες τῆς χρονιᾶς, ὅταν ἔρθουν γιά ἐξομολόγηση μόνο περίπου 10-30%, διαβάζω τίς εὐχές πρό τῆς ἐξομολογήσης στούς Ἑσπερινούς τῶν Κυριακῶν καί τῶν γιορτῶν, ὅταν ἐκκλησιάζονται, ὅσοι θά ἤθελαν νά κοινωνήσουν. Συνομιλῶ μέ τόν καθέναν ξεχωριστά, ἀνάλογα μέ τήν προσωπικότητα του, καί δέν θεωρῶ ὅτι ὑπάρχει κάτι κοινό ἀνάμεσά μας.
7. Ποτέ δέν πῆγα νά ἐξομολογήσω μέ τεμπελιά, οὔτε ἄφησα νά παρατηρήσουν ἄλλοι σέ μένα κάποια ἀηδία καί δυσάρεστη διάθεσι. Μέ ὅλους ἤμουν σάν ἕνας στοργικός πατέρας, ὁ ὁποῖος ξοδεύει τόν λίγο χρόνο του μέ πολλή ἀγάπη γιά νά συζητήσει μέ τό πνευματικό του παιδί, νά τό παρηγορήσει, νά τό ἐνισχύσει στήν πίστη του, νά τοῦ ἐμπνεύσει ἀγάπη πρός τόν Θεό, τόν πλησίον, τήν Ἐκκλησία καί τό ἔθνος του. Ποθοῦσα ὁ κάθε ἐξομολογούμενος νά φεύγει ἀπό τήν ἐξομολόγηση παρηγορημένος καί εὐχαριστημένος καί νά περιμένει μέ λαχτάρα τήν Θεία Κοινωνία.
Οἱ ἐρωτήσεις ἀπό τό Εὐχολόγιο δέν εἶναι ὅλες κατάλληλες, διότι ζητοῦν μία ἀρνητική ἀπάντησι. Ὁ ἐξεταζόμενος ἀπό ἐμᾶς ὁμολογεῖ ὅτι δέν ἔκανε καί δέν ἐξομολογεῖται τί κακό ἔχει κάνει. Ἐμεῖς οἱ ἱερεῖς ἠμποροῦμε νά συμβουλευτοῦμε ἀπ᾿ αὐτές τίς ἐρωτήσεις, ἀλλά ὄχι νά τίς χρησιμοποιοῦμε κατά τόν ἴδιο τρόπο.
Μεταφραστές : ἱερεύς π. Κυπριανός Στάϊκου, ρουμᾶνος καί μοναχός Δαμασκηνός Γρηγοριάτης
Τό κείμενο προέρχεται ἀπό τά ἀρχεῖα τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου, τόν ὁποῖον καί εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τήν παραχώρηση τῶν ἀρχείων, ὅπως ἐπίσης εὐχαριστοῦμε καί τόν γέροντα τῆς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου πατέρα Γεώργιο Καψάνη γιά τήν εὐλογία καί τήν ἄδεια δημοσίευσης.
Ἐπιμέλεια κειμένου και πηγή στο Διαδίκτυο Ἀναβάσεις
Γιά νά διαβάσετε τα ὑπόλοιπα μέρη πατήστε Ἰλαρίων Φέλεα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για να σχολιάσετε (με ευπρέπεια) πρέπει να συνδεθείτε με τον λογαριασμό google ή wordpress που διαθέτετε. Αν δεν διαθέτετε πρέπει να δημιουργήσετε έναν λογαριασμό στο @gmail ή στο @wordpress. Μπορείτε βεβαίως πάντα να στέλνετε e-mail στο anavaseis@gmail.com
Ευχαριστούμε.