Σκήτη Σύχλα
Ἀναμνήσεις μου ἀπό τόν Ρουμάνο γέροντα π.Ἰωαννίκιο Μπάλαν
Σκήτη στήν Ρουμανία δέν εἶναι καλογερικό χωριό, ὅπως τοῦτο ὀνομάζεται στό Ἅγιον Ὄρος, ἀλλά εἶναι μικρό μονύδριο πού ὑπάγεται διοικητικῶς ἀπό κάποια κυρίαρχη μονή. Ἡ Σύχλα ὑπάγεται στήν μονή Συχαστρία.
Περιφρουρεῖται ἀπό αἰωνόβια δένδρα. Ὁ δρόμος εἶναι λασπώδης καί σταματήσαμε 300 μέτρα χαμηλότερα μέ τό αὐτοκίνητο. Ἐστρίψαμε δεξιά προκειμένου πρῶτα, σύμφωνα μέ τήν καθοδήγησι τοῦ π. Ἰωαννικίου, νά ἐπισκεφθοῦμε τό ἀσκητήριο ἑνός ἀπό τούς μεγαλυτέρους ἐκπροσώπους τοῦ ρουμανικοῦ μοναχισμοῦ.
Εἶναι ἡ ὁσία Θεοδώρα τῆς Σύχλας τῆς ὁποίας τά ἱερά Λείψανα σήμερα εὑρίσκονται στίς κατακόμβες τοῦ μοναστηριοῦ Πετσέρσκα τοῦ Κιέβου. Δεξιά μας λοιπόν στό δασῶδες μονοπάτι βλέπουμε δίπλα, ἐπάνω σ᾿ ἕνα βράχο, τό λεγόμενο «Φρέαρ τῆς ὁσίας Θεοδώρας».
Εἶναι ἕνα κοίλωμα ἐπάνω στόν βράχο, ὅπου συγκεντρωνόταν τό βρόχινο νερό, ἀπό τό ὁποῖο ἔπινε ἡ Ὁσία. Τό παράδοξο εἶναι ὅτι καί τό καλοκαίρι, ὅσο μεγάλη καί νά εἶναι ἡ ἀνομβρία, διατηρεῖται μικρή ποσότης νεροῦ.
Πιό πάνω στά 20 μέτρα, ἀριστερά τοῦ μονοπατιοῦ, ὑπάρχει ἡ σπηλιά τῆς ὁσίας Θεοδώρας. Μία κάθετος σχισμή μέ πέτρινες πλευρές ἀποτελεῖ τήν εἴσοδο τῆς σπηλιᾶς. Στό ἐσωτερικό της ὑπάρχει ὑγρασία καί ὀλίγο φῶς.