Κατά το γάμο, ποιος συνοδεύει τη νύφη στην εκκλησία;
Σήμερα τείνει το έθιμο αυτό να ξεχασθεί. Σήμερα άλλες νύφες για πρωτοτυπία, άλλες καταφθάνουν στο ναό με τους κουμπάρους ή τις κουμπάρες τους, άλλες καταφθάνουν μαζί με τους γαμπρούς, άλλες κατεβαίνουν με αλεξίπτωτα! και κάποιες άλλες με κάποιο άλλο τρόπο.
Γάμος σε μοναστήρι δεν γίνεται.
Κάτι που πολλές φορές δεν το γνωρίζει ο ορθόδοξος ακατήχητος λαός μας, είναι ότι γάμοι σε επανδρωμένα μοναστήρια δεν τελούνται. Οι γάμοι επιτρέπεται να τελούνται μόνο στους ενοριακούς ναούς. Σήμερα όμως πολλοί μελλόνυμφοι εκ της μανίας της πρωτοτυπίας για το γάμο τους, αποφασίζουν να τελέσουν το μυστήριο τους σε μοναστήρι. Αυτό δεν γίνεται και ούτε επιτρέπεται. Τα μοναστήρια έχουν άλλο προορισμό.
Οι μονάχοι και οι μοναχές ασχολούνται με την προσευχή και όχι με μυστήρια γάμων, τα οποία λόγω του πανηγυρικού χαρακτήρος των σκορπίζουν την περισυλλογή και την αδιάλειπτη προσευχή. Δυστυχώς σήμερα κάποια μοναστήρια συναγωνίζονται το έργο των ενοριών και φυσικά κάποιες ενορίες προσπαθούν λανθασμένα να υποκαταστήσουν τα μοναστήρια. Ο καθείς όμως εφ' ω ετάχθη. Τέλος οι πιστοί μας, το ξανατονίζουμε, πρέπει να έχουν δεσμούς με τις ενορίες τους.
Ποια είναι τα απαραίτητα σκεύη για την τέλεση του γάμου;
Απαραίτητα σκεύη για το μυστήριο του γάμου είναι ένα ευτρεπισμένο τραπέζι στο κέντρο του ναού. Επάνω στο τραπέζι σήμερα τοποθετείται ένας επάργυρος δίσκος, συνήθως στολισμένος με μικρά άνθη. Μέσα σ' αυτόν τοποθετούνται ρύζι και κουφέτα λευκά. Επάνω στο στολισμένο δίσκο τοποθετεί ο λειτουργός ιερέας το ιερόν Ευαγγέλιον. Επίσης απαιτείται ένα ποτήριο και ένα μπουκάλι με κρασί γλυκό κόκκινο. Απαραιτήτως στο γάμο χρειάζονται δύο λαμπάδες και τα στέφανα. Οτιδήποτε άλλο στο γάμο θεωρείται δευτερεύον και όχι ιδιαίτερα απαραίτητο.
www.orthmad.gr
hristospanagia3.blogspot.gr
Στην αρχή θα μπορούσατε να σκεφτείτε πως ο πατέρας της νύφης την οδηγεί μέχρι την εκκλησία για να την παραδώσει στην ουσία στο γαμπρό για να μην αλλάξει εκείνη γνώμη, φύγει και ακυρωθεί ο γάμος. Ή μπορεί η όλη διαδικασία να σας θυμίζει τα πρόβατα που τα πηγαίνουν για σφαγή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤίποτα, όμως, από τα δυο δεν ευσταθεί αλλά δεν είναι και μακριά πολύ από την αλήθεια. Το έθιμο της παράδοσης πηγαίνει πίσω χρονικά στις λιγότερο φιλελεύθερες εποχές που η γυναίκα δεν είχε δική της βούληση και οι περισσότεροι γάμοι ήταν συμφωνίες οικογενειών. Τότε, λοιπόν, οι πατεράδες παρέδιδαν τις κόρες τους σαν «αμνούς προς σφαγή» στους γαμπρούς θέλοντας να καλύψουν τα χρέη τους, να μπουν σε έναν υψηλότερο κοινωνικό κύκλο ή να συνάψουν ειρήνη με την αντίπαλη φυλή και να ενώσουν τα βασίλειά τους. Από τότε μέχρι τώρα μπορεί οι περισσότερες γυναίκες στις πολιτισμένες κοινωνίες να παντρεύονται (ευτυχώς) τους άντρες που επιθυμούν όμως το έθιμο της παράδοσης ακόμα καλά κρατεί.