Τό δεύτερο ταξίδι στὴν Πετρούπολη. (Μέρος Ι')

  Τό δεύτερο ταξίδι στὴν Πετρούπολη. (Μέρος Ι')

 Μητροπολίτου Κυροβογκράντ καί Νικολάεφ Νέστορος

Πρίν φύγω, ἔβγαλε ἀπό τό λαιμό της καί μοῦ πρόσφερε μιά βαρύτιμη χρυσή ἁλυσίδα, στολισμένη μέ πολύτιμες πέτρες.
-Ἐπιτρέψτε μου, π. Νέστορ, νά δωρίσω αὐτή τήν ἁλυσίδα στήν ἀδελφότητά μας. Μοῦ τή χάρισε στά νεανικά μου χρόνια ἡ αὐτοκράτειρα Μαρία Φεοντόροβνα.
Σέ κάθε κατοπινό ταξίδι μου στήν Πετρούπολη, ἐπισκεπτόμουν τήν Ἀλεξάνδρα Κουράκινα.  Κάθε φορά μοῦ ἔδινε κάτι γιά τήν ἀδελφότητα.  Καί κάθε φορά μέ ρωτοῦσε:
-Βρήκατε, πάτερ, καμιά καλή μοναστική ἀδελφότητα γιά τήν Καμτσάτκα;
Τῆς ἀπαντοῦσα ὅτι αὐτό δέν ἦταν καθόλου εὔκολο.  Γιά ἕνα τόσο σοβαρό θέμα δέν ἔπρεπε νά βιαστῶ. Εἶχα σκοπό νά ἐπισκεφθῶ ὁρισμένα ἐπαρχιακά μοναστήρια μέ αὐστηρή ζωή καί τάξη, καί νά βρῶ καλούς, ἀσκητικούς καί φιλόπονους μοναχούς. Ὅμως ἡ καλοπροαίρετη, ἀλλά βιαστική καί ἄσχετη, γρια-Κουράκινα δέν συμφωνοῦσε μαζί μου. 
-Ἄχ!  Δέν καταλαβαίνετε!  Δέν καταλαβαίνετε, π. Νέστορ, ὅτι μ’ αὐτό τόν τρόπο ἀναστέλλετε τήν πρόοδο τοῦ καλοῦ σας ἔργου.... Κοιτάξτε τί θά κάνετε. Εἶναι πολύ ἁπλό.  Θά πᾶτε στή Λαύρα τοῦ ἁγίου Ἀλεξάνδρου Νέφσκυ. Ἐκεῖ ὑπάρχουν πολλοί μοναχοί, καί δέν χρειάζονται ὅλοι.  Θά κάνετε ἕνα γύρο στό μοναστήρι καί θά σταματᾶτε ὅποιον μοναχό συναντᾶτε. «Στάσου μοναχέ! –θά τοῦ λέτε. Ἐσύ χρειάζεσαι γιά τό μοναστήρι τῆς Καμτσάτκας. Ἔλα μαζί μου!». Ἔτσι θά μαζέψετε ὅσους μοναχούς θέλετε. Εἴδατε πόσο ἁπλό εἶναι;
Ἦταν τόση ἡ σιγουριά τῆς ἀγαθῆς γερόντισσας, πού μέ ἀφόπλιζε. Σέ ἄλλη περίπτωση θά γελοῦσα, τώρα ὅμως δέν μποροῦσα. Ἦταν ἀδύνατο νά τήν πείσω ὅτι ἡ ἐπιλογή μοναχῶν μ’ ἕνα τόσο «ἁπλό» τρόπο δέν θ’ ἀπέδιδε καρπούς. Ἡ ζωή στήν Καμτσάτκα ἦταν σκληρή. Ἀπαιτοῦσε ἡρωισμό καί αὐταπάρνηση. Οἱ Ἁγιοαλεξανδρίτες μοναχοί, μαθημένοι στήν ἄνετη ζωή τῆς πολυάνθρωπης Λαύρας, δύσκολα θά προσαρμόζονταν στήν τραχειά ζωή τῆς παγωμένης Καμτσάτκας.
Ἐπειδή ὅμως τά ἐπιχειρήματά μου δέν ἔβρισκαν ἀνταπόκριση στή σκέψη τῆς γριᾶς στρατηγίνας, χωρίζαμε πάντοτε πικραμένοι.  Παρ’ ὅλα αὐτά, στήν ἑπόμενη συνάντησή μας, μετά ἀπό μερικές ἡμέρες, μέ δεχόταν πρόσχαρα καί ἐγκάρδια. Ἔχοντας σκεφθεῖ καλύτερα, κουνοῦσε τό κεφάλι της μέ συγκατάβαση καί ἔλεγε:
-Ὤ, πόσο ἀφελής εἶμαι!  Μόλις φύγατε, π. Νέστορ, συλλογίστηκα καλύτερα, καί διαπίστωσα πώς ἔχετε δίκιο. Ὄχι, νά μήν πάρετε στήν Καμτσάτκα τούς καλομαθημένους πρωτευουσιάνους μοναχούς!
Θυμᾶμαι κι ἕνα ἐπεισόδιο, πού συνέβη στή διάρκεια μιᾶς τέτοιας συναντήσεώς μου  μέ τή γρια-Κουράκινα.
Συζητούσαμε στό σαλόνι, ὅταν ὁ οἰκονόμος της ἀνήγγειλε τήν ἐπίσκεψη τῆς πριγκίπισσας Μουσίνας-Πούσκινας. Ἡ Κουράκινα, χωρίς νά πολυσκεφθεῖ, σήκωσε τό χέρι της σέ μιά κίνηση δυσφορίας καί ἀποκρίθηκε:
-Πές της νά φύγει!  Τώρα εἶμαι πολύ ἀπασχολημένη.  Συζητῶ σοβαρά θέματα τῆς ἱεραποστολῆς μέ τόν π. Νέστορα ἀπό τήν Καμτσάτκα.  Δέν δέχομαι κανένα. Ἄς ἔρθει ἄλλη φορά!
Κοκκίνισα ἀπό ἀμηχανία.  Ἡ γριά στρατηγίνα ἔδιωχνε ὁλόκληρη πριγκίπισσα γιά χάρη μου! Καί τήν ἔδιωχνε τόσο ἀπότομα καί ἀνάγωγα, μέσα στήν ἀφέλειά της, πού ἐξευτέλιζε ὅλους τούς κανόνες καλῆς συμπεριφορᾶς τῆς πρωτευουσιάνικης ἀριστοκρατίας.
Κάτι πῆγα νά πῶ.  Τό ἴδιο κι ὁ οἰκονόμος. Ἐκείνη ὅμως δέν ἔπαιρνε κουβέντα.
-Εἶπα νά φύγει.
Ὁ οἰκονόμος χάθηκε γιά λίγα λεπτά. Ὕστερα ἀκούστηκαν κάτι θόρυβοι καί πνιχτές φωνές ἀπό τά πλαϊνά δωμάτια. Ξαφνικά ἡ πόρτα τοῦ σαλονιοῦ ἄνοιξε διάπλατα, καί ἡ γριά πριγκίπισσα Μουσίνα- Πούσκινα ὅρμησε μέσα, ἐνῶ πίσω της ἔτρεχε μιά ἀλαφιασμένη καί τρομοκρατημένη ὑπήρετρια. Ἀλλοίμονο!  Δυό γυναικεῖα πείσματα ἦρθαν ἀντιμέτωπα.  Κι ὄχι μόνο γυναικεῖα. Ἀλλά καί γεροντικά.  Καί ἐπιπλέον.... ἀριστοκρατικά! 
-Ἦρθα γιά ἕνα λεπτό!  Μόνο γιά ἕνα λεπτό!  εἶπε βιαστικά ἡ πριγκίπισσα.
-Δέν μπορῶ τώρα νά σᾶς δεχθῶ!  ἀπάντησε πεισμωμένη ἡ Κουράκινα.  Οὔτε γιά ἕνα λεπτό!  Νά φύγετε!  Ἀφοῦ βλέπετε ἔχω τόν π. Νέστορα....
Ἡ πριγκίπισσα ὅμως δέν πτοήθηκε.  Σά νά μήν εἶχε ἀκούσει τίποτα, προχώρησε χαμογελαστή καί μ’ ἀνοιχτή τήν ἀγκαλιά της πρός τήν Κουράκινα.  Μά ἡ στρατηγίνα ἦταν ἀνυποχώρητη.  Τήν ἀπώθησε μέ δύναμη καί φώναξε:
-Ἀφῆστε με!  Ἐλᾶτε ἄλλη φορά!  Ἀφοῦ σᾶς εἶπα, καί τό βλέπετε, ὅτι ἔχω μπροστά μου τόν π. Νέστορα!....
Ἡ στρατηγίνα νίκησε κατά κράτος τήν πριγκίπισσα!  Ἡ τελευταία ἔφυγε ἄπρακτη καί χολωμένη, ἐνῶ ὁ οἰκονόμος, ἡ ὑπηρέτρια κι ἐγώ στεκόμασταν ἄφωνοι ἀπό τήν ταραχή καί τήν ντροπή μας....

 Μητροπολίτου Κυροβογκράντ καί Νικολάεφ Νέστορος

Ἀναμνήσεις ἀπό τήν Καμτσάτκα

Ἀπόδοση ἀπό τά ρωσικά

Ἔκδοση Τρίτη

Ἱερά Μονή Παρακλήτου Ωρωπός Ἀττικῆς 2001

σελ.223-252

Ἀναβάσεις

2 Σεπτεμβρίου  2013

 Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας  Ἀναμνήσεις ἀπό τήν Καμτσάτκα