Νά μοῦ πεῖς ὅ,τι κακό βρεῖς σέ μένα!

Νά μοῦ πεῖς ὅ,τι κακό βρεῖς σέ μένα!

 Περιστατικά ἀπό τήν ζωή φυλακισμένων Ρουμάνων Μαρτύρων καί ὁμολογητῶν τοῦ 20οῦ αἰῶνος

Ἰωάννης Ἰανωλίδε

Μιά ἡμέρα ὁ Ρ. κάπνιζε κρυφά μιά γόπα πού τήν βρῆκε στήν αὐλή. Ὁ Βαλέριος τόν εἶδε καί τοῦ εἶπε:
- Πῶς θ᾿ ἀντέξεις τίς μεγάλες δοκιμασίες πού  ἔχουμε μπροστά μας ἀφοῦ δέν μπορεῖς νά κυριαρχήσεις ἐπάνω στό κάπνισμα;
Ὁ  Ρ., ἕνας πολύ διαβασμένος καί καλοπροαίρετος νεαρός φοιτητής– τοῦ ἦταν ἐπαρκής αὐτή ἡ παρατήρηση γιά νά ἀρχίσει νά προβληματίζεται σοβαρά περί τοῦ θέματος τῆς χριστιανικῆς ζωῆς καί τῆς ἐσωτερικῆς βίωσης τοῦ Θεοῦ.
-Μέχρι τότε δέν εἶχα προβλήματα συνείδησης, ὡμολογοῦσε αὐτός ἀργότερα. Στόν Βαλέριο  ὀφείλω τόν ἀληθινό μου ἐκχριστιανισμό. Αὐτός μοῦ ἀποκάλυψε ὄχι μόνο τό βάθος τῆς δικῆς μου ψυχῆς, ἀλλά καί τόν  προσανατολισμό μου στήν ζωή καί στόν κόσμο.
Μετά ἀπό ἕνα περίπου χρόνο ὁ Βαλέριος ἑτοιμαζόταν νἀ ἐξομολογηθεῖ καί νά κοινωνήσει. Γιά  ταπείνωση καί γιά νά μήν τοῦ ξεφύγει κάτι, κάλεσε τόν Ρ. νά τόν βοηθήσει:
- Ρ., σέ παρακαλῶ πολύ νά εἶσαι εἰλικρινής μαζί μου!
- Ἔκανα  κανένα λάθος;
-Δέν ἔκανες λάθος καί θά ἤθελα νά μήν κάνεις λάθος οὔτε τώρα.
-Σέ παρακαλῶ, λοιπόν,  μέ ὅλη τήν ψυχική ἐλευθερία καί χωρίς  νά μοῦ δείξεις εὔνοια για κάποιον λόγο,  νά μοῦ πεις ὅ,τι κακό καί ἀκατάλληλο βρίσκεις σέ μένα, εἴτε ἐν ἔργῳ,  εἴτε ἐν λόγῳ.
Ὁ Ρ. ἔμεινε κατάπληκτος. Δέν περίμενε μιά τέτοια ἐρώτηση. Καί ἀπάντησε:
- Δηλαδή ἐγώ νά εἶμαι ὁ κριτής σου; Μοῦ ζητᾶς κάτι ἀδύνατον! Ξέρεις ὅτι πάντα ἤσουνα γιά μένα παράδειγμα ζωῆς. Νομίζω ὅτι δέν ἀμφιβάλλεις στήν εἰλικρίνεια μου!
Ὁ Βαλέριος εἶχε κατεβάσει τήν ματιά του καί ὑπάκουε μέ προσοχή. Τοῦ εἶπε:
- Μολονότι ἐσύ δέν βλέπεις τά λάθη μου, σίγουρα θά ὑπάρχουν μάτια πού τά βλέπουν. Σέ παρακαλῶ, λοιπόν,  νά πᾶς σέ δέκα ἀνθρώπους ἀπό ἐδῶ καί νά τούς ρωτήσεις εἰλικρινά τί κακό βλέπουν σέ μένα καί μετά νά ἔλθεις  νά μοῦ τά πεῖς ξάστερα.
- Μοῦ ζητᾶς ἕνα πολύ δύσκολο πρᾶγμα, ἀλλά ἀφοῦ τό θέλεις, θά τό κάνω.
Μετά ἀπό μιά ὥρα γύρισε καί τοῦ εἶπε:
- Κανένας δέν ἔχει τίποτε κακό νά πεῖ.
- Μά δέν μπορεῖ  κανένας νά μήν ἔχει τίποτε νά εἰπεῖ, ἐπέμενε ὁ Βαλέριος.
Ὁ Ρ. εἶχε κάποιά στιγμή  μιά ἀμφιταλάντευση. Ὁ Βαλέριος τόν προκατάλαβε καί τόν ρώτησε:
- Πέστα μου ὅλα, γιατί κρύβεις κάτι;
-Δέν κρύβω, ἁπλᾶ δέν ξέρω ἄν ἀξίζει νά σοῦ εἰπῶ τήν κακοδικία ἑνός ἀνθρώπου μέ ψυχικές ἀδυναμίες.
- Λέγε, ἐπέμενε ὁ Βαλέριος.
-Εἶναι ὁ Ξ. Αὐτός δέν θέλει νά βοηθήσει καθόλου τούς ἀσθενεῖς τοῦ δωμάτιου 4 καί μᾶλλον τό παράδειγμα μεγαλοψυχίας τῶν ἄλλων ἀσθενῶν τοῦ προκαλεῖ τύψεις στήν συνείδησή του καί διάφορους λογισμούς. Αὐτός θεώρησε ὅτι θά μποροῦσες νά κάνεις μόνος σου μερικές δουλειές σου, χωρίς να ζητήσεις  βοήθεια ἀπό τούς ἄλλους, πού εἶναι καί οἱ ἴδιοι ἄρρωστοι.
Ὁ Βαλέριος στενοχωρήθηκε καί ταράχθηκε λιγάκι. Μετά τοῦ εἶπε:
         -Θά προσπαθῶ νά τρώγω μόνος μου, νά παίρνω μόνος μου τά χάπια, τήν πάπια, ἀλλά περισσότερα ἀπ᾿ αὐτά σᾶς παρακαλῶ νά μέ πιστέψετε, δέν θά μπορέσω νά κάνω. Πάντα ἔχω ζωντανή μπροστά μου τήν αὐτοθυσία σας. Ξέρω ὅτι δέν ἔχω πώς νά σᾶς ἀνταμείψω, ἀλλά ὁ Θεός  θά σᾶς δώσει πολλά χαρίσματα!
Ὁ Ρ. λυπόταν τώρα πού ἦταν εἰλικρινής:
- Τέτοιο πρᾶγμα δέν γίνεται. Ἔκανα λάθος πού σοῦ εἶπα τά λόγια ἑνός ἀπερίσκεπτου ἀνθρώπου. Αὐτός σκέφτεται παράξενα. Κανένας, οὔτε ὁ Θεός δέν συμφωνεῖ μ᾿ αὐτά. Ξέχασε, λοιπόν, τήν ἰδέα νά αὐτοεξυπηρετεῖσαι, ἄν δέν θέλεις νά μᾶς λυπεῖς ὅλους!
Ὁ Βαλέριος τόν κοιτοῦσε μέ ἀγάπη καί πόνο. Καί τά πράγματα παρέμειναν ὅπως ἦταν μέχρι τότε. Οἱ φίλοι συνέχισαν νά τόν βοηθοῦν καί νά δέχονται τά δῶρα τῆς ψυχῆς του.

Ἀναβάσεις
11  Αὐγούστου 2013
 ________________________________________________

 Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας  Ρουμάνοι Μάρτρυρες του 20ου αιώνα