Οἱ ἑπτά νέοι παῖδες ἀπό τήν Ἔφεσο. Μέρος Β'. Γέροντος Κλεόπα Ἡλιέ

  Οἱ ἑπτά νέοι παῖδες ἀπό τήν Ἔφεσο. Μέρος Β'

Ἐκλεκτές διηγήσεις καί προσευχές γιά μικρά παιδιά

Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

 Πρῶτα διέταξε τούς ἀνωτέρους καί μεγαλυτέρους τῆς πόλεως μαζί μέ τόν ἴδιον νά προσφέρουν θυσία στούς θεούς. Ἔτσι ποτίσθηκε τό χῶμα ἀπό τό αἷμα τῶν σφαγιασθέντων ζώων, ἐνῶ ὁ καπνός καί ἡ κνίσα ἀπό τίς θυσίες ἐγέμιζαν τόν ἀέρα.
Τήν τρίτη ἡμέρα, ὁ βασιλεύς διέταξε νά συλάβουν ὅλους τούς χριστιανούς καί νά τούς ἀναγκάσουν νά θυσιάσουν στούς θεούς. Ἔτσι οἱ χριστιανοί ἀναζητοῦντο παντοῦ.
Καί ἐξήρχοντο διά τῆς βίας ἀπό τά σπίτια τους, ἀπό τίς σπηλιές καί ἀπό τά κατώγεια μέ ἀτιμία καί μέ τήν ἐντολή νά συγκεντρωθοῦν ὅπου τό μέγα πλῆθος τοῦ λαοῦ γιά νά προσφέρουν θυσία στά εἴδωλα.
 Ὅσοι ἀπό τούς χριστιανούς ἦταν μικρόψυχοι καί ἐφοβοῦντο τά βάσανα, ἔπεφταν ἀπό τήν πίστι καί προσκυνοῦσαν τά εἴδωλα ἐνώπιον τοῦ λαοῦ.

Ἀκούοντας ἤ βλέποντας οἱ ἄλλοι χριστιανοί αὐτή τήν πτῶσι τῶν Ἀδελφῶν τους, ἔκλαιγαν καί ἐλυποῦντο. Αὐτοί πού ἦταν δυνατοί στήν πίστι καί μεγάλοι στήν καρδιά, ἐπήγαιναν χωρίς φόβο σέ ὅλα τά βάσανα, ὑπομένοντας διαφόρους θανάτους μένοντας μέ ἀνδρεία κοντά στόν Κύριο καί Σωτῆρα τοῦ κόσμου.
Καί ἦταν πολλοί οἱ βασανιζόμενοι, ἀπό τά σώματα τῶν ὁποίων ἔτρεχε ποτάμι τό αἷμα καί βαφόταν τό χῶμα.
Κατόπιν τά σώματα τῶν φονευθέντων καί βασανισθέντων  ἐρίχνοντο ἄλλα σέ σκουπιδότοπους, ἄλλα δίπλα στούς δρόμους, ἄλλα τά κρεμοῦσαν μέ σχοινιά ἀπό τούς τοίχους τῆς πόλεως, ἐνῶ τά κεφάλια τους τά ἔβαζαν μπροστά καί πάνω ἀπό τίς πόρτες τῶν τειχῶν τῶν πόλεων-φρουρίων.
Ἔτσι τά ἔτρωγαν τά ἁρπακτικά πτηνά πού πετοῦσαν πάνω ἀπό τό φρούριο.
 Οἱ κρυφοί χριστιανοί ἐστενοχωροῦντο, διότι δέν ἠμποροῦσαν νά πάρουν καί θάψουν τά σώματα τῶν μαρτύρων, διότι πολλά εἶχαν καταφαγωθῆ ἀπό τά πετεινά τοῦ οὐρανοῦ. Καί παρεκάλουν μέ πόνο τόν Θεό ὑψώνοντας τά χέρια τους νά λυτρωθῆ ἡ Ἐκκλησία ἀπ᾿ αὐτούς τούς διωγμούς.
Τήν ἐποχή ἐκείνη ἦταν στήν Ἔφεσο ἑπτά νέοι, οἱ ὁποῖοι ἐπίστευαν στόν Χριστό καί ἦταν βαπτισμένοι. Ὑπηρετοῦσαν στόν ρωμαϊκό στρατό καί ἔμεναν μακριά ἀπό τέτοιες θρησκευτικές τελετές, διότι τίς ἀήδιαζαν. Δέν ἤθελαν νά βλέπουν ἀνθρώπους νά προσκυνοῦν τόν διάβολο ἀντί τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ.
Ἦταν ρωμαῖοι πολίτες ἔνδοξοι στόν κόσμο καί ἀξιοτίμητοι. Τά ὀνόματά τους ἦταν: Μαξιμιλιανός, Ἰάλβλιχος, Μαρτινιανός, Ἰωάννης, Διονύσιος, Ἐξακουστωδιανός καί Ἀντώνιος.
Ἦταν γεννημένοι ἀπό διαφορετικούς γονεῖς, ἀλλά ἦταν μία ψυχή λόγῳ τῆς πίστεως καί τῆς ἀγάπης τους στόν Χριστό. Ζοῦσαν μαζί μέ προσευχή, νηστεία καί διαφύλαξι τοῦ νοῦ ἀπό κακούς λογισμούς.

Μετάφρασις: Μοναχός Δαμασκηνός Γρηγοριάτης 2010

Ἀναβάσεις
19  Αὐγούστου 2013

Για να διαβάσετε τα υπόλοιπα πατήστε  Ιστορίες Γέροντος Κλεόπα