Οἱ ἑπτά νέοι παῖδες ἀπό τήν Ἔφεσο. Μέρος Δ'. Γέροντος Κλεόπα Ἡλιέ

 Οἱ ἑπτά νέοι παῖδες ἀπό τήν Ἔφεσο. Μέρος Δ'

Ἐκλεκτές διηγήσεις καί προσευχές γιά μικρά παιδιά

Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

Λέγοντάς τους αὐτά, διέταξε νά τούς λύσουν τίς ἁλυσίδες καί τούς ἄφησε ἐλεύθερους μέχρι τῆς προθεσμίας πού τούς εἶπε. Ὁ ἴδιος ἐπῆγε σέ ἄλλη πόλι γιά νά ἐπιστρέψη καί πάλι στήν Ἔφεσο.
Οἱ ἑπτά νέοι συνωμίλησαν μεταξύ τους καί ἀπεφάσισαν: Νά φύγουμε ἀπ᾿ αὐτή τήν πόλι μέχρις ὅτου ἐπιστρέψει ὁ βασιλεύς καί νά εἰσέλθουμε σέ μιά μεγάλη σπηλιά, πού εἶναι στά μέρη πρός ἀνατολικά τῆς πόλεως.
Ἐπῆραν χρήματα μαζί τους, ἀγόρασαν ψωμί γιά τόν δρόμο τους καί σέ λίγες ἡμέρες ἀνέβηκαν στό βουνό πού λέγεται Ὄχλον. Ἐκεῖ μπῆκαν μέσα σέ μιά σπηλιά. Ἔμειναν ἐκεῖ πολλές ἡμέρες, δοξάζοντας ἀκατάπαυστα τόν Θεό καί προσευχόμενοι γιά τήν σωτηρία τῶν ψυχῶν τους καί νά τούς βοηθήση στήν ὁμολογία τοῦ παναγίου Ὀνόματός Του. Ἔτσι θά ἠμποροῦν χωρίς φόβο νά σταθοῦν μπροστά στόν τύραννο καί νά ὑπομείνουν μέ ἀνδρεία τά βάσανά τους γιά νά κερδίσουν ἀπό τόν Κύριο τόν στέφανο τῆς νίκης.
Ὁ Ἰάμβλιχος, ὁ νεώτερος ἀπό ὅλους, πού εἶχε καί τό διακόνημα, θά ἐλέγαμε νά φροντίζη γιά τά τροφή τῶν ἄλλων, τούς ἐπρότεινε νά πάη στήν πόλι καί ν᾿ ἀγοράση τρόφιμα. Πράγματι ἐπῆγε στήν πόλι. Πρίν ξεκινήση, ἄλλαξε τά ροῦχα του μέ ἁπλᾶ χωριάτικα γιά νά μή γνωρισθῆ ὅτι εἶναι στρατιώτης τοῦ ρωμαϊκοῦ στρατοῦ.
Ἕνα μέρος ἀπό τά χρήματα ἐμοίρασε στούς πτωχούς καί μέ τά ὑπόλοιπα ἀγόρασε τρόφιμα. Ἐπ᾿ εὐκαιρίᾳ ἐρώτησε νά μάθη πότε θά ἔλθη ὁ βασιλεύς ἀπό τήν ἄλλη πόλι. Τοῦ εἶπαν ὅτι ἐπέστρεψε καί τήν δεύτερη ἡμέρα εἶχε διατάξει νά γίνη θυσία στούς θεούς.
Μάλιστα ἀναζητοῦσε καί τούς ἑπτά νέους πού τούς εἶχε ἀφήσει προσωρινά ἐλεύθερους ν᾿ἀποφασίσουν τί θά κάνουν.
Τότε ὁ Ἰάμβλιχος φοβήθηκε πάρα πολύ καί ἔτρεξε ἀμέσως στήν σπηλιά, στούς φίλους του καί τούς ἔφερε λίγο ψωμί. Τούς εἶπε ὅλα, ὅσα γίνονται στήν πόλι καί ὅτι καταζητοῦνται ἀπό τόν βασιλέα.
Ἀκούοντας τά λόγια του ὅλοι ἐγέμισαν ἀπό φόβο καί πέφτοντας μέ τά πρόσωπά τους στήν γῆ, μέ δάκρυα καί στεναγμούς παρακαλοῦσαν τόν Θεό ἐμπιστευόμενοι τήν ζωή τους στήν βοήθειά Του καί στό ἔλεός Του. Μετά ὁ Ἰάμβλιχος σηκώθηκε καί ἑτοίμασε φαγητό, ψωμί καί ὅ,τι εἶχε ἀπομείνει ἀπό τό βράδυ.
Ἔφαγαν ὅλοι καί ἐνισχύθηκαν σωματικά γιά νά εἶναι ἕτοιμοι γιά τά βασανιστήρια. Κατόπιν συζήτησαν μεταξύ τους ἐνισχύοντας ὁ ἕνας τόν ἄλλον γιά νά ὑπομείνουν ἀνδρείως τά παθήματά τους γιά τόν Χριστόν. Μετά εὐχαρίστησαν καί ἐδόξασαν τόν Θεό καί ἀποκοιμήθηκαν λίγο. Λόγῳ τῆς τρομάρας καί ἀγωνίας πού εἶχαν στήν ψυχή τους, κουρασμένοι ἔπεσαν  νά κοιμηθοῦν μέσα στήν σπηλιά τους.
Ἀλλά ὁ Ἐλεήμων καί Φιλάνθρωπος Θεός, ὁ Ὁποῖος κάνει τό πᾶν γιά τό ὄφελος τῆς Ἐκκλησίας Του καί φροντίζει γιά τούς ἐκλεκτούς δούλους Του, διέταξε  αὐτούς τούς νέους νά κοιμηθοῦν μ᾿ ἕνα παράξενο καί θαυμαστό ὕπνο. Ἤθελε νά κάνη δι᾿ αὐτῶν στό μέλλον ἕνα μεγάλο θαῦμα καί νά πιστεύσουν αὐτοί πού ἀπιστοῦσαν γιά τήν  ἀνάστασι τῶν νεκρῶν.
Γι᾿ αὐτό αὐτοί οἱ νέοι ἐκοιμήθηκαν μέ τόν ὕπνο τοῦ θανάτου.
 Οἱ ψυχές τους εἶχαν δοθῆ στά χέρια τοῦ Θεοῦ, ἐνῶ τά σώματά τους, ἔτσι ὅπως ἀποκοιμήθηκαν, ἔμειναν μέσα στήν σπηλιά ἀδιάφθορα καί ἀναλλοίωτα.
Τήν δεύτερη ἡμέρα ὁ βασιλεύς ἀναζητοῦσε αὐτούς τούς νέους καί μή γνωρίζοντας ποῦ κρύβονται, εἶπε στούς αὐλικούς του:
-Αἰσθάνομαι καλωσύνη γι᾿ αὐτούς τούς ἑπτά νέους, διότι εἶναι ἀπό ἔνδοξο γένος καί πολύ ὡραῖοι στήν ὄψι. Νομίζω, ἐπειδή φοβήθηκαν τήν ὀργή μας, ἔφυγαν καί κἄπου κρύφθηκαν. Ἀλλά ἡ πατρική μας καρδιά εἶναι ἕτοιμη νά τούς παρηγορήση καί, ἐάν μετανοήσουν, θά ἐπιστρέψουν ὁριστικά στούς θεούς μας.
Ἕνας ἀπό τούς αὐλικούς του, τοῦ εἶπε:
-Μή λυπῆσαι, ὑπερβολικά, ὦ βασιλεῦ, γιά τούς νέους αὐτούς πού εἶναι ἐναντίον σου καί ἐναντίον τῶν θεῶν μας, διότι ἄκουσα ὅτι δέν ἐμετανόησαν, ἀλλά ἔγιναν πιό βλάσφημοι πρός τούς θεούς μας. Ἐμοίρασαν πολύ χρυσό καί ἄργυρο στούς πτωχούς γυρίζοντας στά δρομάκια τῆς πόλεως καί μετά ἔγιναν ἄφαντοι. Ἐάν θέλης νά καλέσουμε τούς γονεῖς τους καί μέ λίγα βάσανα πού θά τούς δώσουμε θά τούς ἀναγκάσουμε νά μᾶς εἰποῦν ποῦ εἶναι τά παιδιά τους.

Μετάφρασις: Μοναχός Δαμασκηνός Γρηγοριάτης 2010

Ἀναβάσεις
23  Αὐγούστου 2013

Για να διαβάσετε τα υπόλοιπα πατήστε  Ιστορίες Γέροντος Κλεόπα