Ὁ Γεώργιος Ζιμπόϊου

Ὁ Γεώργιος Ζιμπόϊου

 Περιστατικά ἀπό τήν ζωή φυλακισμένων Ρουμάνων Μαρτύρων καί ὁμολογητῶν τοῦ 20οῦ αἰῶνος

Ἰωάννης Ἰανωλίδε

Ἡ πιό ὄμορφη παρουσία στό Τίργου Ὄκνα, μετά ἀπό τόν Βαλέριο, ἦταν αὐτός ὁ Γεώργιος. Προερχόταν ἀπό τήν Ὀλτένια (περιοχή τῆς κεντρικῆς Ρουμανίας). Ἦταν γυιός μιᾶς πτωχῆς, ἀλλά μεγαλόψυχης χήρας, πού προσπαθοῦσε σ᾿ ὅλη τήν ζωή της νά φροντίζει γιά τίς σπουδές τοῦ μοναχογιοῦ της.
Πρώτη φορά ὁ Γεώργιος μπῆκε στήν φυλακή τό 1941. Μετά ἀποφυλακίστηκε καί ξαναμπῆκε τό 1949. Προσευχόταν πολύ, μελετοῦσε τά ἅγια βιβλία καί ἐνεβάθυνε στίς χριστιανικές ἀναζητήσεις.
Ὁ Δημήτριος Μπορδεϊάνου ἔλεγε: Ἀπό τήν στιγμή πού γνώρισα τόν Γεώργιο Ζιμπόϊου δέν διάβασα πλέον τούς Βίους τῶν Ἁγίων σάν ἕνα ἁπλό ἀνάγνωσμα καί μέ τήν ὅποια ἀμφιβολία ἐάν  ὑπάρχουν ἀκόμη ἅγιοι στήν γῆ. Αὐτός ὁ μάρτυρας, μέ τό ἅγιο πρόσωπο του ἦταν γιά μένα τό  ἀνεκδιήγητο παράδειγμα  γιά τό τί πρέπει νά εἶναι καί τί πρέπει νά κάνει ὁ ἄνθρωπος γιά τήν σωτηρία του καί τοῦ λαοῦ του.

Ὁ Ζιμπόϊου, μποροῦμε νά ποῦμε ὅτι ἦταν ὁ λαμπρότερος μαθητής τοῦ Βαλερίου. Ἕνας νεαρός καθαρός σωματικά καί πνευματικά, ἐφοδιασμένος μέ μεγάλη καλωσύνη καί πραότητα. Ἦταν τέλειος ἀπό ὅλες τίς πλευρές. Ἔχω γνωρίσει στήν ζωή μου πολλούς καί διαφόρους ἀνθρώπους, ἀλλά δέν ἔχω συναντήσει ἕναν, πού νά καταλάβει τήν Ὀρθοδοξία καί ν᾿ ἀγαπᾶ τόν Χριστό σάν τόν Ζιμπόϊου. Ἦταν ἕνας ἄγγελος μέ ἀνθρώπινο πρόσωπο. Ἔχω αὐτήν τήν ἐσωτερική πίστη ὅτι ὁ Θεός τόν δέχθηκε στόν οὐρανό, μαζί μέ  τούς ἁγίους Του.
Ἡ αὐτοθυσία του δέν εἶχε ὅρια. Ἤξερε νά εἶναι φίλος καί ἄνοιγε εὔκολα τίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων. Πολλοί ἤθελαν νά τόν ἔχουν κοντά τους.
Το 1949 συνελήφθηκε καί ὑποβλήθηκε σέ μιά ἄγρια ἀνάκριση πού κράτησε 12 μῆνες καί τοῦ κατάστρεψε τήν ὑγεία. Στήν περίοδο τῶν βασάνων προσευχόταν ἔντονα καί ἔλεγε ὅτι αἰσθανόταν πραγματικά τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ. Ἐπῆρε 15 χρόνια ἀναγκαστικῆς ἐργασίας καί μεταφέρθηκε στό Τίργου Ὄκνα, διότι πέρα ἀπό τήν κίρρωση ἥπατος, ἕνεκα τῆς ὁποίας ὑπέφερε, εἶχε πάθει καί φυματίωση. 
Μεταξύ μας ἀναδείχθηκε ἀπό τήν πρώτη στιγμή. Ἔλεγε καθημερινά, πέρα ἀπό τίς κανονικές προσευχές, καί τόν 50ο ψαλμό γιά 50 φορές, ἀφιερώνοντάς τον ἀνά μία φορά σέ κάθε ἄνθρωπο ἤ φύλακα τῶν δεσμωτηρίων τους.  Προσευχόταν μερικές φορές στό κρεβάτι ἤ στόν περίπατο καί πάντα μόνος του. Ἦταν ἤρεμος, ἀνέφελος καί ἀναμφίβολα ἀποσπασμένος ἀπό τά κοσμικά. Πίστευε ἀκράδαντα. Ἀπό μέσα του ἐπήγαζαν ἡ νήψη, ἡ πνευματική σοφία, ἡ καλωσύνη καί ἡ αὐστηρότητα, ἡ εἰρήνη ἀλλά καί ὁ ἀγῶνας καί ἡ ἀκούραστη ἀναζήτηση.
Ὅταν ἔμαθε γιά τήν νοερά προσευχή, ἄρχισε νά τήν ἐφαρμόζει, ἀντικαθιστώντας βαθμιαία τόν 50ο Ψαλμό. Προχωροῦσε γρήγορα καί ἔντονα. Σύντομα ἔφτασε νά τήν ἀπαγγέλει ἀπό τήν καρδιά του. Ἔβλεπε τό ἄκτιστο φῶς. Χαιρόταν γιά τά δῶρα τοῦ ἁγίου Πνεύματος.
Ὁ Θεός τοῦ φανέρωνε τό βαθύ κατεστημένο τοῦ κόσμου καί τοῦ ἀνθρώπου. Χαιρόταν πού ζεῖ, ἐπειδή ἦταν ἄνθρωπος καί χριστιανός. Ἦταν παρθένος καί ἀποφασισμένος νά παραμείνει  σ᾿ ὅλη τήν ζωή  του μόνο μέ τόν Χριστό. Παρόλο πού πάνω ἀπό ὅλα ἀγαποῦσε τήν προσευχή, ἦταν πολύ κοινωνικός, καταδεκτικός, ἀπασχολημένος μέ τά προβλήματα τῆς ἐπικαιρότητας καί μέ τίς μελλοντικές προοπτικές της. Δέν ἤθελε νά γίνει μοναχός ἤ κληρικός, ἀλλά θεωροῦσε  ὅτι ὁ ρόλος του ἦταν νά ἐργασθεῖ  στόν κόσμο σάν λαϊκός.
Μαζί μέ τόν Βαλέριο εἶχε ἀποφασίσει νά ἀφιερώσει ὅλη τήν ζωή  του στόν Χριστό καί στήν Ἐκκλησία. Καί οἱ δύο ἦταν χαριτωμένοι μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα, ἀλλά  ἐνῶ ὁ Βαλέριος εἶχε τά πρωτεῖα στόν λόγο, ἐνῶ ὁ Γεώργιος πρώτευε στήν πράξη.
Κοντά του αἰσθανόσουν καλά καί μποροῦσες ν᾿ἀνοίξεις τήν καρδιά σου. Ἀπό τό Τίργου Ὄκνα μεταφέρθηκε στήν πόλι Καρανσέβες καί μετά στήν πόλι Ἀϊούντ.
Ὅπου καί νά ἐπῆγε ἄφησε τίς καλύτερες ἐντυπώσεις. Παρόλο πού ἦταν τόσο ταπεινός, ἡ προσωπικότητα του ἐπιβαλλόταν ἀνάμεσα στούς ἄλλους. Εἶχε βοηθήσει πάρα πολλούς ν᾿ ἀνακαλύψουν τήν νοερά προσευχή καί  παντοῦ ἦταν παράδειγμα ψυχικῆς ἀταραξίας.  Ὕστερα ἀπό 15 χρόνια φυλακίσεως, λίγες ἡμέρες πρίν ἀποφυλακισθῆ,  ἦταν τόσο καταβεβλημένος ὥστε τόν ἐπῆγαν στό ἀναρρωτήριο τοῦ δεσμωτηρίου.
 Ἐδῶ ὅμως δέν ἔζησε πολύ καί πέθανε. Μέχρι τήν τελευταία του πνοή ἦταν ἐνσυνείδητος, εἰρηνικός, χωρίς ταλαντεύσεις καί μέ τήν πίστι ὅτι στόν κόσμο πάντα νικᾶ ὁ Χριστός. Εἶναι θαμμένος χωρίς σταυρό στό πολιτικό νεκροταφείο τοῦ Ἀϊούντ, στήν γῆ πού ἔχει δεχτεῖ μία μεγάλη ὁμάδα  νεομαρτύρων, πού εἶναι τά ἄνθη τοῦ Ρουμανικοῦ λαοῦ τοῦ 20ου αἰῶνα.

 Ἀναβάσεις
 26 Αὐγούστου 2013
 ________________________________________________

 Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας  Ρουμάνοι Μάρτρυρες του 20ου αιώνα