«Ὁ Χριστός εἶναι τό πᾶν». Πῶς πρέπει νά βλέπουμε τόν Χριστό Μας. Γέροντος Πορφυρίου. Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

 «Ὁ Χριστός εἶναι τό πᾶν».  Πῶς πρέπει νά βλέπουμε τόν Χριστό Μας

Ὁ π. Πορφύριος μᾶς διδάσκει μέ τήν ἀκραιφνή ὀρθόδοξη διδασκαλία του πού εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς ὀρθόδοξης πνευματικῆς πορείας του. Μᾶς διδάσκει τόσο μέ τήν Θεολογία του ὅσο καί μέ τήν Ποιμαντική του.

Α΄ ΕΝΟΤΗΤΑ: Η ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ- ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΔΟΓΜΑ ΚΑΙ ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΔΙΔΑΧΕΣ...

1)ΘΕΟΛΟΓΙΑ - ΧΡΙΣΤΟΛΟΓΙΑ

Ὁ λόγος τοῦ π. Πορφυρίου γιά τόν Θεό, γιά τόν Χριστό μας, εἶναι ἄκρως θεραπευτικός. Ὁ Γέροντας θεολογεῖ χρησιμοποιώντας τή σύγχρονη γλῶσσα τῆς ἐποχῆς μας. Ὁ λόγος του εἶναι τό περίσσευμα τῆς καθαρῆς του καρδιᾶς, καρπός τοῦ βιώματός του.

«Ὁ Χριστός εἶναι τό πᾶν».

Αὐτή τή χαρακτηριστική του φράση ὁ π. Πορφύριος, τήν ἔλεγε κάνοντας ταυτόχρονα μιά ἐπιβεβαιωτική χειρονομία¹.

Τό λόγια τοῦ Χριστοῦ², ὁ ἅγιος Γέροντας τά πίστευε διότι τά ζοῦσε. Ὁ Χριστός εἶναι τό Α καί τό Ω, ἡ ἀρχή καί τό τέλος.

«Ἐν Αὐτῷ ἐκτίσθη τά πάντα ἐν τοῖς οὐρανοῖς καί ἐπί τῆς γῆς, τά ὁρατά καί τά ἀόρατα, εἴτε θρόνοι, εἴτε κυριότητες, εἴτε ἀρχαί, εἴτε ἐξουσίαι· τά πάντα δι’ Αὐτοῦ καί εἰς Αὐτόν ἔκτισται, καί Αὐτός ἐστιν πρό πάντων καί τά πάντα ἐν αὐτῷ συνέστηκεν»³.

Ὁ Χριστός ἐνέπνευσε, ὁδήγησε καί χαρίτωσε τήν ἀσκητική του ζωή, ἀπό 12 ἐτῶν μέχρι τήν τελευταία του στιγμή καί βέβαια «νῦν καί ἀεί».

Ὅλη του ἡ ζωή, ὅλη του ἡ σκέψη, ὅλη του ἡ καρδιά, ὅλη του ἡ ὕπαρξη, ὅ,τι ἐπιθυμοῦσε, ὅ,τι ἤθελε νά ἔχει καί ὅ,τι δέν μποροῦσε νά φανταστεῖ, ὅτι θά μποροῦσε νά ἔχει (ἄπειρη μακαριότητα, χαρά, εἰρήνη, πληρότητα, ἀθανασία, ἀφοβία, αἰωνιότητα, τό νά γίνει ἄκτιστος καί κατά Χάριν Θεός), ὅλα τά βρῆκε στόν Χριστό καί μόνον σ’ Αὐτόν. Γι’ αὐτό καί φώναζε καί παρακαλοῦσε καί καλοῦσε τούς πάντες στόν Χριστό μέ τή ζωηρή, λίγο βραχνή γεροντική του φωνή : «Βρέ, πᾶτε μέ τήν ὀρθοδοξία, ρέ παιδιά!»⁴.

Ὁ Χριστός εἶναι τό ΠΑΝ, γιά κάθε ἕνα μέλος Του, γιά κάθε ἕναν ἀπό ἐμᾶς, πού «ἐγκεντρισθήκαμε» σ’ Αὐτόν μέ τό Ἅγιο Βάπτισμα. Ὁ Χριστός εἶναι τό ΠΑΝ καί γιά τό Σῶμα Του, τήν Ἐκκλησία.

Πῶς πρέπει νά βλέπουμε τόν Χριστό Μας.

Ἡ ὅρασή τοῦ Γέροντα καί ἡ ἀντίληψή του γιά τόν Θεό, δέν εἶναι νομικιστική, δικανική, ἀντίληψη φοβισμένου ἀνθρώπου. Εἶναι ὅραση φιλική, ὅραση ἀγαπητική, ὅραση παρόμοια μέ τοῦ Μ. Ἀντωνίου, πού ἔλεγε: «Ἐγώ οὐκέτι φοβοῦμαι τόν Θεόν, ἀλλ’ ἀγαπῶ Αὐτόν»⁵.

Ὁ Γέροντας βίωνε τό Γραφικό «ἡ ἀγάπη ἔξω βάλλει τόν φόβον»⁶· διά τοῦτο διακήρυσσε: «τόν Χριστό νά Τόν αἰσθανόμαστε φίλο μας. Εἶναι ὁ φίλος μας. Τό βεβαιώνει ὁ Ἴδιος, ὅταν λέει: “Ὑμεῖς φίλοι μου ἐστέ…”»⁷.

Γιά τόν χριστιανό, ἐπεσήμαινε, δέν ὑπάρχει κατήφεια, δέν ὑπάρχει διάβολος, δέν ὑπάρχει κόλαση, δέν ὑπάρχει θάνατος.

Ζοῦσε τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, γι’ αὐτό καί συμβούλευε πατρικά:

«Ἔτσι πρέπει νά βλέπουμε τόν Χριστό. Εἶναι φίλος μας, εἶναι ἀδελφός μας, εἶναι ὅ,τι καλό καί ὡραῖο. Εἶναι τό πᾶν. Εἶναι φίλος καί τό φωνάζει: “Σᾶς ἔχω φίλους, βρέ, δέν τό καταλαβαίνετε; Εἴμαστε ἀδέλφια. Ἐγώ, βρέ, δέ βαστάω τήν κόλαση στό χέρι, δέ σᾶς φοβερίζω, σᾶς ἀγαπάω. Σᾶς θέλω νά χαίρεστε μαζί μου τή ζωή”. Ἔτσι εἶναι ὁ Χριστός. Δέν εἶναι κατήφεια, οὔτε μελαγχολία, οὔτε ἐνδοστρέφεια. Ὁ Χριστός εἶναι τό πᾶν. Εἶναι ἡ χαρά, εἶναι τό φῶς τό ἀληθινό, πού κάνει τόν ἄνθρωπο νά πετάει, νά βλέπει ὅλα, νά βλέπει ὅλους, νά πονάει γιά ὅλους, νά θέλει ὅλους μαζί του, ὅλους κοντά του. Ἀγαπήσατε τόν Χριστό καί μηδέν προτιμῆστε τῆς ἀγάπης Αὐτοῦ»⁸.

Ἡ Χριστολογία τοῦ Γέροντος εἶναι βιωματική καί διά τοῦτο αὐθεντική, καταπληκτική γιά τήν ἀμεσότητά της καί παρακλητική-παρηγορητική-θεραπευτική· ὀρθόδοξη καί διαυγής, ὅπως τά διάφανα νερά τῆς ἁγιορείτικης θάλασσας.

Ὁ π. Πορφύριος ἐπειδή ἔχει βιώσει σωστά τήν ἐν Χριστῷ ζωή, ἔχει βιωματικά γνωρίσει τόν ἀληθινό Χριστό, γιαυτό καί ζεῖ αὐθεντικά τήν Ὀρθοδοξία. Ἀποδεικνύει ἔτσι μέ τήν ζωή του, τήν στενή σύνδεση τῶν δύο πραγματικοτήτων: τῆς ὀρθῆς πίστης γιά τό Χριστό καί τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς· τῆς ὀρθοδοξίας καί τῆς ὀρθοπραξίας, τοῦ ὀρθοδόξου δόγματος καί τοῦ ὀρθοδόξου ἤθους.

«Δέν ξέρουμε τίποτε, βρέ παιδιά ἀπό Χριστό... Τίποτα δέν ξέρουμε...», ἔλεγε σέ πνευματικά του παιδιά, διεκτραγωδώντας τήν ἐπιφανειακή βίωση τοῦ Μυστηρίου τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας, ἀπό τούς περισσότερους σημερινούς Χριστιανούς.

Ὁ Γέροντας ἔζησε τόν ἀληθινό Χριστό, γιαυτό καί ὁ λόγος Του εἶναι χριστοποιητικός, λυτρωτικός, φωτιστικός, καθαρτικός, ὁδηγητικός, μυσταγωγικός καί ἀναγωγικός. Τό ἴδιο καί ἡ ζωή του καθώς καί ἡ ὅλη του ὕπαρξη καί παρουσία. 

__________________________________________________________________________

1 Ἀρχιμ. Μαξίμου ψιλοπούλου (πνευματικοῦ τέκνου τοῦ Γέροντα ἐπί 17 ἔτη), προσωπική μαρτυρία.

2 Ἀποκ. 21, 6: ἐγώ εἰμί τό Ἄλφα καί τό Ω, ἡ ἀρχή καί τό τέλος. Ἀποκ. 1, 10: Ἐγώ εἰμί τό Ἄλφα καί τό Ω, λέγει κύριος ὁ Θεός, ὁ Ὤν καί Ἦν καί ὁ Ἐρχόμενος, ὁ Παντοκράτωρ. Ἀποκ. 2, 8: ἐγώ εἰμί ὁ Πρῶτος καί ὁ Ἔσχατος. Ἰω. 14,6 : Ἐγώ εἰμί ἡ Ὁδός καί ἡ Ἀλήθεια καί ἡ Ζωή· οὐδείς ἔρχεται πρός τόν Πατέρα εἰ μή δι’ Ἐμοῦ.

3 Κολ. 1, 16-17.

4 Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, Τό Πνεῦμα τό ὀρθόδοξον εἶναι τό ἀληθές, ἔκδ. Ἱεροῦ γυναικείου Ἡσυχαστηρίου «Ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος», Κ.Π. 3. Ἀπομαγνητοφωνημένη συνομιλία τοῦ Γέροντος Πορφυρίου μέ φίλους τῶν ἀνατολικῶν θρησκειῶν πού ἔγινε τό 1989( στό ἑξῆς: Τό πνεῦμα τό ὀρθόδοξον εἶναι τό ἀληθές).

5 TLG, Ἀποφθέγματα τῶν Ἁγίων Πατέρων 76,8: Περί τοῦ ἀββᾶ Ἀντωνίου, 1.

6 Ἰωάν. Α΄ 4, 18.

7 Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, Βίος καί λόγοι, σελ. 228-229, (στό ἑξῆς: Βίος καί λόγοι). Καί συνέχιζε: «Νά μή μᾶς χωρίζει ἀπ’ τόν Χριστό ἡ ἁμαρτία. Ὅταν πιστεύουμε πώς μᾶς ἀγαπάει καί Τόν ἀγαπᾶμε, δέν αἰσθανόμαστε ξένοι καί χωρισμένοι ἀπ’ Αὐτόν, οὔτε ὅταν ἁμαρτάνουμε. Ἔχουμε ἐξασφαλίσει τήν ἀγάπη Του κι’ ὅπως καί νά φερθοῦμε, ξέρουμε ὅτι μᾶς ἀγαπάει».

8 Γ. Σ. Κρουσταλάκη, Ὁ Γέρων Πορφύριος, ἐκδ. Ἰχνηλασία, Ἀθήνα 1997, σελ. 51.

Ἀπόσπασμα ἀπό τό Βιβλίο:Ἡ θεραπεία τῆς ψυχῆς κατά τόν Γέροντα Πορφύριο.Β΄ ΕΚΔΟΣΗ ΕΠΗΥΞΗΜΕΝΗ (Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου). Σχῆμα 14Χ20.5, Σελίδες: 170, Τιμή: 7€, Παραγγελίες στό τηλέφωνο 6944577885 ἤ στό e- mail: hristospanagia@yahoo.gr

hristospanagia3.blogspot.gr