Ὁ Ἅγιος Μάρκος ἀπό τό ὅρος Φρατσέσκο. Μέρος Γ'. Ἐκλεκτές διηγήσεις καί προσευχές γιά μικρά παιδιά. Γέροντος Κλεόπα Ἡλιέ

Ὁ Ἅγιος Μάρκος ἀπό τό ὅρος Φρατσέσκο. Μέρος Γ'

Ἐκλεκτές διηγήσεις καί προσευχές γιά μικρά παιδιά. Γέροντος Κλεόπα Ἡλιέ

Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

 Κατόπιν ὁ ἀββᾶς Σεραπίων ἐρώτησε τόν μακάριο Μᾶρκο: «Πές μου, πάτερ, πῶς ἔγινε ὁ ἐρχομός σου ἐδῶ;  Καί ὁ ἅγιος ἄρχισε νά τοῦ διηγῆται: «Γεννήθηκα στήν Ἀθήνα, ὅπου ἐσπούδασα τήν φιλοσοφία. Μετά τόν θάνατο τῶν γονέων μου, μοῦ ἦλθε ἡ ἑξῆς σκέψις μέσα μου: «Θά πεθάνω κι ἐγώ, ὅπως ἀπέθαναν καί οἱ γονεῖς μου. Εἶναι καλλίτερα ν᾿ ἀρνηθῶ τόν κόσμο μέ ἀγαθό λογισμό καί μέ καλή θέλησι, πρίν νά ἔλθη ἡ ὥρα νά τόν ἀποχωρισθῶ, ἔστω καί χωρίς νά τό θέλω». Καί ἀμέσως, βγάζοντας τά ροῦχα μου, ἀγκάλισα ἕνα κορμό ἑνός δένδρου στήν θάλασσα καί κτυπώμενος ἀπό τά κύματα, μέ τήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ, ἔφθασα σ᾿ αὐτό ἐδῶ τό βουνό».
Λέγοντας ὅλα αὐτά, διηγεῖται ὁ ἀββᾶς Σεραπίων, ἡ νύκτα ἐκείνη ἔγινε ἀπό θεῖο φῶς λαμπρότερη ἀπό τήν ἡμέρα καί εἶδα τό σῶμα του γεμᾶτο παντοῦ ἀπό τρίχες. Ξαφνιάσθηκα καί ἔτρεμα ἀπό τόν φόβο μου, διότι δέν ἠμποροῦσα νά ἰδῶ ποτέ μία τέτοια ἀνθρώπινη μορφή. Δέν ἠμποροῦσα νά ξεχωρίσω ὅτι αὐτή ἡ μορφή μπροστά μου ἦταν ἄνθρωπος, παρά μόνο ἀπό τήν φωνή καί τά λόγια πού ἐξήρχοντο ἀπό τό στόμα του.
Βλέποντάς με νά τρέμω, μοῦ εἶπε: Μήν ἐκπλήττεσαι ἀπό τήν θεωρία τοῦ σώματός μου, διότι εἶναι θνητό, φθαρτό καί προέρχεται ἀπό τό χῶμα.
Κατόπιν μ᾿ἐρώτησε: Ἄρα γε κρατεῖ ὁ κόσμος τόν νόμο τοῦ Χριστοῦ, ὅπως καί παλαιότερα;
-Ἐγώ τοῦ ἀπήντησα: Μέ τήν χάρι τοῦ Χριστοῦ σήμερα εἶναι καλλίτερα ὁ κόσμος ἀπό ὅ,τι ἦταν παλαιότερα.

-Καί πάλι μ᾿ἐρώτησε: Ὑπάρχει ἄραγε ἀκόμη ἡ λατρεία τῶν εἰδώλων καί οἱ διωγμοί ἐναντίον τῶν χριστιανῶν;
-Τοῦ ἀπήντησα: Μέ τήν βοήθεια τῶν ἁγίων προσευχῶν, ἔπαυσαν οἱ διωγμοί καί δέν ὑπάρχει πλέον ἡ λατρεία τῶν εἰδώλων.
Ἀκούοντας αὐτά ὁ Γέροντας, ἐχάρηκε πάρα πολύ. Κατόπιν μ᾿ἐρώτησε καί πάλι:
-Ὑπάρχουν ἄραγε ἅγιοι στόν κόσμο γιά νά κάνουν θαύματα, καθώς εἶπε ὁ Κύριος στό Εὐαγγέλιο, ὅτι «ἐάν ἔχετε πίστι σάν τόν κόκκο τοῦ σινάπεως, θά εἰπῆτε στό ὄρος νά μεταβῆ σέ ἄλλο τόπο ἤ νά πέση στήν θάλασσα, καί θά γίνεται τό θαῦμα τοῦτο»(πρβλ.Ματθ.17,20). Λέγοντας αὐτόν τόν λόγο ὁ ἅγιος, ξαφνικά τό διπλανό βουνό σηκώθηκε ἀπό τήν θέσι του καί μεταφέρθηκε 5000 πόδια πρός τήν θάλασσα. Βλέποντας ὁ ἅγιος Μᾶρκος τό βουνό νά περπατᾶ, ἐσήκωσε τό χέρι του καί τοῦ εἶπε: «Ἔε βουνό, τί κάνεις τώρα; Δέν σοῦ εἶπα νά σηκωθῆς, ἀλλά ἁπλῶς συνωμιλοῦσα μέ τόν ἀδελφό. Στάσου στήν θέσι σου!» Λέγοντας τά λόγια αὐτά ὁ ἅγιος, τό βουνό ἐπέστρεψε πάλι στήν θέσι του κι ἐγώ ἔπεσα ἀπό τόν θαυμασμό μου καί τόν φόβο μου κάτω στό ἔδαφος.
Ὁ Ἅγιος Μᾶρκος μ᾿ἔπιασε ἀπό τό χέρι καί μέ σήκωσε. Μοῦ εἶπε: «Πιστεύω, ὅτι δέν εἶδες τέτοια θαύματα σάν αὐτά στήν ζωή σου, γι᾿ αὐτό καί ἐτρόμαξες», κι ἐγώ τοῦ εἶπα: «Ὄχι, πάτερ, δέν εἶδα». Τότε αὐτός στενάζοντας μέ πόνο, ἔκλαυσε καί μοῦ εἶπε: «Ταλαίπωρη γῆ, οἱ χριστιανοί πού κατοικοῦν σέ σένα μόνο κατά τό ὄνομα εἶναι χριστιανοί, ἐνῶ μέ τά ἔργα τους ἀπέχουν μακριά. Εὐλογημένος ὁ Θεός, ὁ Ὁποῖος μ᾿ ἔφερε σ᾿ αὐτόν τόν ἅγιο τόπο γιά νά μή πεθάνω στήν πατρίδα μου καί νά μή ἐνταφιασθῶ σέ μολυσμένη καί γεμάτη ἀπό ἀμαρτίες γῆ».

Παράλληλα, μοῦ ἔδειξε τόν τόπο τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, τούς τόπους τῶν ψυχῶν τῶν ἁγίων, τήν μακαριότητα πού ὑποσχέθηκε σ᾿ αὐτούς πού ἑτοιμάσθηκαν μέ καλά ἔργα. Εἶδα τόν παράδεισο τοῦ Θεοῦ, τόν καρπό τῆς γνώσεως ἀπό τόν ὁποῖον ἔφαγαν ὁ Ἀδάμ καί ἡ Εὔα, οἱ πρόγονοί μας. Εἶδα τόν Ἐνώχ, τόν Ἠλία στόν παράδεισο καί δέν ἔμεινε κάτι τό ὁποῖον νά μή μοῦ τό ἔδειξε ὁ Κύριος, ἀπ᾿ ὅσα ἐγώ τοῦ ἐζήτησα».

Μετά ἀπό ἕνα τέτοιο πόλεμο ἐπί 30 χρόνια βασανιζόμενος ἀπό τήν πεῖνα, τήν δίψα, τόν πόλεμο τῶν δαιμόνων, κατόπιν ξεχύθηκε ἐπάνω μου ἡ χάρις καί τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Διά τῆς θείας του προνοίας ἄλλαξε κἄπως τό σῶμα μου καί ἐφύτρωσαν τρίχες παντοῦ. Ἀκόμη ὁ Θεός μοῦ ἔστελλε καί καθημερινή τροφή.

Μετάφρασις: Μοναχός Δαμασκηνός Γρηγοριάτης 2010

 

Επιμέλεια κειμένουΑναβάσεις

Ευχαριστούμε τον πατέρα Δαμασκηνό Γρηγοριάτη και τον γέροντα της Μονής Οσίου Γρηγορίου πατέρα Γεώργιο Καψάνη για την ευλογία και την άδεια δημοσίευσης.

Για να διαβάσετε τα υπόλοιπα πατήστε  Ιστορίες Γέροντος Κλεόπα