Οἱ δεσμοφύλακες. Περιστατικά ἀπό τήν ζωή φυλακισμένων Ρουμάνων Μαρτύρων καί ὁμολογητῶν τοῦ 20οῦ αἰῶνος

 Οἱ δεσμοφύλακες

Ἡ ἐπιστροφή στόν Χριστό. Πρώτο μέρος

Περιστατικά ἀπό τήν ζωή φυλακισμένων  Ρουμάνων Μαρτύρων καί ὁμολογητῶν τοῦ 20οῦ αἰῶνος

Ἰωάννης Ἰανωλίδε

Ἐδῶ σκιαγρἀφοῦμε τρεῖς τύπους δεσμοφυλάκων:

Τύπος Γεωργέσκου. Ἀνόητος καί κακός. Ἀγράμματος καί βλοσυρός. Ἀσταθής ἠθικά καί ροκανισμένος ἀπό τήν ὑπερηφάνεια. Ἔχει μιά κατωτερότητα καί μισεῖ ὅ,τι εἶναι ἀνώτερο. Δουλικός, ἀλλά ταὐτόχρονα δοξομανής. Ἕνα εἶδος Ἰούδα, πού μισεῖ τόν Σωτῆρα ἐπειδή νοιώθει νά δαγκώνεται ἀπό τήν θεότητα Του.
Τέτοιοι ἄνθρωποι δέν ἔχουν τίποτε τό ὑψηλό, τό ἀρχοντικό, τό εὐγενικό μέσα τους. Δέν ἔχουν Θεό, ἀλλά φοβοῦνται σάν τούς πιό ἀποτρόπαιους προληπτικούς. Αὐτοί εὔκολα μεταβάλλονται σέ ἐξουσιαστικές καί αὐταρχικές καρικατούρες. Φτάνουν νά λογίζονται σάν θεοί, βασιλεῖς, σωτῆρες, ἥρωες. Εἶναι οἱ πιό ἐλεεινοί  ἄνθρωποι καί δέν ἔχουν καμμιά προσωπικότητα.
Δέν εἶναι συστηματικοί κακοῦργοι, ἀλλά παθητικοί. Ὁ δραστικός κακοῦργος ἔχει ἕνα εἶδος δικιᾶς του ἐσωτερικῆς δύναμης, ἐνῶ ὁ παθητικός κακοῦργος δέν μπορεῖ νά εἶναι κἄν κακοῦργος, ἀλλά παραδέρνεται στά λασπόνερα τῆς ματαιότητάς του. Αὐτός, ὅμως, γίνεται ἐπικίνδυνος ὅταν ἐμβολιάζεται μέ τό πνεῦμα τοῦ συγκεκριμένου ἐγκλήματος, διότι, ὅπως εἶναι ἀνόητος, γίνεται ἀμέσως θηρίο, κάθαρμα καί δολοφόνος.
Εἶναι τρομοκρατικός μπροστά στά θύματα του, διότι ἀπ᾿αὐτόν δέν μπορεῖς νά περιμένεις καθόλου οὔτε αἰσθήματα, οὔτε λογική, οὔτε ἀνθρωπιά.
Παρόλα αὐτά δέν εἶναι ἔτσι, δέν εἶναι ἀκριβῶς ὅπως τά θέλουν τά πλανεμένα μυαλά τῶν ἀθέων ἀνθρώπων. Καί στόν «τύπο Γεωργέσκου» παραμένει ἕνα μικρό ὑπόλοιπο ἀνθρωπιᾶς, φωτός, ψυχῆς ἀγαθῆς. Ὅταν κατορθώσει νά ξυπνήσει ἀπ᾿αὐτήν τήν ζάλη (μεθύσι) παρουσιάζεται σάν ἕνα ἀξιοθρήνητο θέαμα, μεταξύ τρέλλας καί ἠλιθιότητας.
Κλαίει καί ὁδύρεται. Δέν καταλαβαίνει τίποτε ἀπ᾿ ὅσα ἔχει κάνει, διότι αὐτός πίστευε γιά πολύ καιρό ὅτι ἔχει τό δικό του ἀστέρι ἐξουσίας.
Ὅταν αὐτοί οἱ ἄνθρωποι ἀποκλείστηκαν ἀπό τό παιχνίδι τοῦ Κόμματος καί ἔγιναν ἀποδιοπομπαῖοι τράγοι, συντρίφτηκαν διότι ποτέ δέν εἶχαν ἕνα ἐσωτερικό ὑπόβαθρο πού νά τούς συμπαραστέκεται. Ἔμειναν ὅμως καί στήν ὑπόλοιπη ζωή τους αἰσχροκερδεῖς, θλιβεροί καί ἀκάθαρτοι.
Λόγῳ ἔλλειψης προσωπικότητας δέν ἔφτασαν στήν ἀφύπνιση μιᾶς καινούργιας ζωῆς, ἀλλά εἶναι εὐχαριστημένοι νά κάνουν τήν ζωή τῶν σκουληκιῶν. Δέν νομίζω ὅτι θά μποροῦσαν νά ἐπαναλάβουν τήν παλιά τους ἐγκληματικότητα, ἔστω κι ἄν τούς δινόταν ἡ εὐκαιρία. Θά μποροῦσαν νά ξαναγίνουν ἐνεργοί δολοφόνοι μόνο ἄν τούς προσφερόταν ἡ δυνατότητα νά σκοτώσουν ἐκείνους πού τούς ἔκαναν δολοφόνους.

Ὁ τύπος Φλόρεα. Ἁπλός ἄνθρωπος, σχεδόν ἀγράμματος. Δέν ἔχει ἠθική ἀγωγή, ἀλλά ἔχει ἕνα ἠθικό ὑπόβαθρο. Ἰκανός νά μαθαίνει, ἀλλά ἀνήμπορος νά διακρίνει τίς ἰδέες. Φορτωμένος μέ ὀρμές πού δέν τίς γνωρίζει καί δέν τίς ἐξουσιάζει. Φιλοχρήματος, διψασμένος για ἐξουσία καί γιά καλοπέραση.
Σαγηνευμένος ἀπό βαθμούς, στολές καί μεγάλα λόγια. Σύμφωνα μέ τήν φυσική του δόμησι τό κακό δέν εἶναι μεγαλύτερο ἀπό τό καλό, ἀλλά τό καλό δέν καρποφορεῖ καί γι΄ αὐτόν τόν λόγο μπορεῖ νά εἶναι εὔκολη ἡ κερδοσκοπεία, ἄν καί εἶναι ἀρνητική ἀπ᾿ αὐτόν. Λοιπόν, αὐτός δέν εἶναι τόσο ἕνα θῦμα τῆς φύσεώς του, ὅσο τοῦ κοινωνικοῦ περιβάλλοντος πού τοῦ ἐστέρησε τήν παιδεία.
Αὐτός ὁ τύπος δεσμοφύλακα ἦταν ὁ πιό διαδεδομένος. Τέτοιοι ἄνθρωποι, πού ἄρχιζαν τήν δουλειά αὐτή τοῦ τυράννου, γρήγορα ἐκμαυλίζονταν, ἐσακατεύονταν ψυχικά καί μεταμορφώνονταν σέ θηρία. Τό περιβάλλον τούς παρεπλάνησε καί ἔφτασαν μέχρι τίς δολοφονίες. Ἐν τούτοις, αὐτοί ἦταν ἀκόμη ἄνθρωποι καί τά θύματά τους μποροῦσαν νά χαίρονται ἀπό ἕνα εἰδικό «φρένο» πού κάποτε λειτουργοῦσε ἀκόμη στά βάθη τῆς ψυχῆς τους. Αὐτοί οἱ δεσμοφύλακες ζοῦσαν σ΄ ἕνα ἐσωτερικό διχασμό, ὁ ὁποῖος τούς κρατοῦσε σέ ἀμφιβολία γιά τόν ἑαυτό τους.
Δεσμοφύλακες σάν τόν Φλόρεα, ὅταν βγῆκαν ἀπό τήν πίεση πού ἐπιδροῦσε ἐπάνω τους,  ἀνάπνευσαν ἐλαφρωμένοι, ντράπηκαν καί κράτησαν ἀνωνυμία.

Ὁ τύπος Ἰωσήφ. Αὐτοί ἦταν ἁπλοί ἄνθρωποι, ἀλλά ἔξυπνοι, ἰσορροπημένοι πνευματικά, μέ καλή συνείδηση, μέ ἀνθρωπισμό καί συχνά πιστοί. Αὐτοί ἔγιναν δεσμοφύλακες διά τῆς βίας. Ἐπάνω τους ἔγιναν αὐστηρές πιέσεις γιά νά μετατραποῦν σέ κακούργους, ἀλλά χωρίς ἀποτέλεσμα. Οἱ ψυχές τους εἶχαν ἀποβάλλει τήν φαυλότητα. Ὁ κίνδυνος πού εἶχαν ἐπωμισθεῖ ἦταν ἡ ἀποβολή ἀπό τό ἐπάγγελμα, πρᾶγμα πού τελικά καί ἔγινε.
Αὐτοί ἦταν λίγοι, ἀλλά ὑπῆρξαν. Μέ τέτοιους ἀνθρώπους οἱ πρώην κρατούμενοι χαίρονται νά συναντηθοῦν. Μεταξύ τους στερεώθηκαν ἀσυνήθιστες καί γερές γέφυρες φιλίας καί ἀγάπης. Αὐτοί παρέμειναν τίμιοι ἄνθρωποι στήν κοινωνία, εὐχαριστημένοι μέ τά ὀλίγα.

Ἐπιμέλεια κειμένου   Αναβάσεις

________________________________________________

Τό κείμενο προέρχεται ἀπό τά ἀρχεῖα τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου, τόν ὁποῖον καί εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τήν παραχώρηση τῶν ἀρχείων, ὅπως ἐπίσης εὐχαριστοῦμε καί τόν γέροντα τῆς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου πατέρα Γεώργιο Καψάνη γιά τήν εὐλογία καί τήν ἄδεια δημοσίευσης.

 Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας