Αιωνία η μνήμη

Η οικογένεια της Αγίας Σοφίας Πειραιά και τα παιδιά το13ΟΥ Γυμνασίου, κήδεψαν χθες τον διευθυντή τους  Ιωάννη Καβαλιεράκη – Φωκά. Θα ήταν ένα γεγονός συνηθισμένο αν ο καθηγητής αυτός δεν ήταν, αυτό που λέμε, πραγματικός δάσκαλος.
Δίδασκε τα παιδιά την επιστήμη του, τα μαθηματικά, αλλά πάνω απ’ όλα τα δίδασκε με το χαμόγελό του, με το πατρικό του ενδιαφέρον, με την αγάπη του. Ήταν ένας δάσκαλος από τα παλιά. Αυτό που εννοούσε η λέξη πριν το λειτούργημα αυτό γίνει απλά ένα βιοποριστικό επάγγελμα.
Αυτή η λέξη είναι πραγματικά ευλογημένη κι όμως τα τελευταία χρόνια τείνει να καταντήσει απλά ένας τίτλος χωρίς το βάθος που θα έπρεπε να έχει. Ένας δάσκαλος θα έπρεπε να είναι πάνω απ’ όλα τύπος και παράδειγμα ήθους. Ειδικά στην δύσκολη εποχή που ζούμε, όπου οι αξίες της οικογένειας και της χριστιανικής πίστης πολεμούνται τόσο πολύ, ο δάσκαλος πρέπει να είναι φωτεινός φάρος, που θα μας οδηγήσει έξω από το σκοτάδι.
Κάποτε, αρκετά χρόνια πρίν, σε μια τάξη ο κύριος Γιάννης είχε πει πως καλός δάσκαλος είναι εκείνος που τα παιδιά, πολλά χρόνια αφού έχουν τελειώσει το σχολείο, θυμούνται το όνομά του. Ας ευχηθούμε, σ’αυτή την ευλογημένη χώρα που ζούμε να υπάρχουν, τώρα και πάντα, πολλοί δάσκαλοι που με αγάπη θα τους θυμούνται τα παιδιά ως τα βαθιά τους γεράματα. Αντίο κύριε Γιάννη. Θα σε θυμόμαστε.