Ἡ πνευματική κρίση- αἴτια- ἀποτελέσματα. Μέρος Α'. Ἀρχ. Ἀρσένιος Κατερέλος

Ἡ πνευματική κρίση- αἴτια- ἀποτελέσματα

 Μέρος Α'

Ὁμιλία κατά τήν ἀγρυπνία πρός τιμήν τῶν Φθιωτῶν
Ἁγίων εἰς τόν Ἱ. Μητροπολιτικό Ναό Λαμίας, 19-03-2011

Μπροστά στίς σοβαρότατες, τραγικές καί πρωτόγνωρες δυσχέρειες τῆς ἐποχῆς πού ζοῦμε· ΤΡΕΙΣ λύσεις εὑρίσκονται ἐνώπιόν μας.
Ἡ μία λύση εἶναι· νά κλείσουμε τά μάτια καί νά ποῦμε ὅτι· δέν εἶναι ἔτσι τά πράγματα. Νά γίνουμε στρουθοκάμηλοι. Ἀλλά ἡ λύση αὐτή, μοιάζει μέ τό νά ἐπιχειρήσης, τήν θεραπεία τοῦ πυρετοῦ, σπάζοντας τό θερμόμετρο.
Ἡ ἄλλη λύση εἶναι, νά συμμορφωθοῦμε μέ τόν αἰῶνα τοῦτον.  Νά γίνουμε ὄρνιθες.  Δηλαδή, ἄς μοῦ ἐπιτραπεῖ ἡ ἔκφραση –κοινῶς- ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΟΤΤΑ. Ὅταν ὅμως, εἶσαι ἀετός, δέν μπορεῖς νὰ πεῖς: «θά κόψω τά φτερά μου, καί θά γίνω ἑρπετό, γιά νά ζῶ κι εγώ, ὅπως ζοῦν τά ἑρπετά». Ἀλλά ὁ μαδημένος ἀετός, ὁ ἀετός χωρίς φτερά, δέν εἶναι κἄν ἀετός, εἶναι μελλοθάνατος.
Μένει μία Τρίτη λύση, ἡ χριστιανική ἀντίσταση· «ἀντιστῆναι τῇ ἡμέρᾳ τῇ πονηρᾷ» (Ἐφεσ. στ΄ 13). Τό ὄχι, εἶναι μία πολύ μικρή λέξη. Ἔρχονται ὅμως στιγμές, πού ἀπαιταῖται γιγάντιο χριστιανικό ἀνάστημα, γιά νά τήν προφέρης.
-Μέ τήν βόήθεια τοῦ Θεοῦ ἄς ἀποκτήσουμε ὅλοι αὐτό τό γιγάντιο ἀνάστημα, μέ προσευχή, μέ μετάνοια, μέ ἀντίσταση, πού θά ἔχει διάκριση, χωρίς ἀκρότητες καί φανατισμούς, μέ ὀρθή πίστη καί πειθώ, νά μήν δεχθοῦμε·  καί νά ποῦμε ΟΧΙ, σ’ αὐτά πού θέλουν νά μᾶς ἐπιβάλλουν!
Ποῦ φθάσαμε!..... νά διεκδικοῦμε τά δεδομένα, νά διεκδικοῦμε τά κεκτημένα.
Ὅσο βαρύ φορτίο κι ἄν προσπαθήσουν νά μᾶς φορτώσουν, νά μήν γονατίσουμε, ἁπλῶς νά εἴμαστε ἕτοιμοι γιά γερές πλάτες.  Καί γερές πλάτες ἔχουμε, ὅταν ἔχουμε μέσα μας τόν Χριστό, ὅταν ζοῦμε κατά Θεόν.
Ὁ Χριστός μέ τήν σταύρωση καί τήν Ἀνάσταση Του ἔθεσε τήν Ἐκκλησία μέσα στόν κόσμο. Ὁ Σατανᾶς ἐφρύαξε καί ἀγωνίζεται νά θέση τόν κόσμο, τήν ἐκοσμίκευση, μέσα στήν Ἐκκλησία.
Ἐπιπλέον δέ, τώρα θέλει νά διώξη καί τούς ἐναπομείναντας πιστούς ἀπό τήν Ἐκκλησία.
Ἡ Ἐκκλησία Ἱδρύθηκε μέ τόν σταυρό καί τήν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ καί σύμφωνα μέ τήν ὑπόσχεσή Του θά συνεχίση τήν πορεία της μέχρι τῆς Δευτέρας Παρουσίας, ὅπου ἀνήκει τό πραγματικό καί ὁριστικό εἶναι τῆς Ἐκκλησίας Γι αὐτό καί ἡ Ἐκκλησία οὐσιαστικά εἶναι ΕΙΚΩΝ ΤΩΝ ΕΣΧΑΤΩΝ.
Καί πρέπει ὁ καθένας μας νά ἀναζωγραφῆ τά ὑστερήματα τῶν παθημάτων τοῦ Χριστοῦ, καί νά σηκώνη καί νά ἀντιμετωπίζη τούς σταυρούς, ἀπ’ ὅπου κι ἄν προέρχεται.  Εἴτε εἶναι προσωπικοί, εἴτε ἀπό τόν Σατανᾶ, εἴτε ἀπό τόν κόσμο.
Ἡ πολιτική σημερινή ἀνθρωπίνη δικαιοσύνη· μοιάζει μέ τήν ἀράχνη, πού μέ τόν ἱστό της, (τούς νόμους της δηλαδή), μπορεῖ νά πιάνη τά μικρά ζωΰφια, τά κουνουπάκια καί τίς μυγοῦλες καί νά τά καταβροχθίζη. Ἀδυνατεῖ ὅμως νά συλλάβη τά μεγάλα θηρία τοῦ δάσους (δηλαδή τοῦ ΚΡΑΤΟΥΣ) τίς ΑΡΚΟΥΔΕΣ καί τά ΛΙΟΝΤΑΡΙΑ, πού τήν ἀγνοοῦν –τήν περιφρονοῦν καί τήν ξεσκίζουν!....-καί μετά ἀπό ὅλα αὐτά· ἔχουν τό θράσος· νά ξεφωνίζουν: «ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ», γιά νά καλύψουν τόν παράνομο -ἐξωφρενικό πλοῦτο, τά καμουφλαρισμένα συμφέροντά τους καί γιά νά προχωρήσουν στά διαβολο-κατευθυνόμενα σχέδιά τους.
Οἱ ἄνθρωποι σήμερα ζοῦν –σάν νά πρόκειται νά μήν πεθαίνουν- καί νά πεθαίνουν σάν νά μήν ἔχουν προλάβει νά ζήσουν.
Καί νομίζουν ὅλοι αὐτοί πού ζοῦν μέσα στήν κρυμμένη σατανική χλιδή ὅτι κοιμοῦνται ἥσυχα. Ἡ στιγμή τῆς πραγματικῆς ἡσυχίας, δέν εἶναι ἐκείνη πού κοιμόμαστε, ἀλλά ἐκείνη πού κοιμᾶται ἥσυχη ἡ συνείδησί μας.
ΟΥΑΙ! ΣΤΟΥΣ ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΥΣ!...
Ἄνθρωποι μικροί, -χωρίς Χριστό,-χωρίς ἀξίες καί ἠθικό ἀνάστημα, πού κατάφεραν- ἀνέντιμα νά ἀναρριχηθοῦν σέ μεγάλα κοσμικά ἀξιώματα. Τό μόνο πού πέτυχαν ἤ θά πετύχουν εἶναι ὅ,τι καί ὁ νάνος πού ἔκλεψε καί φόρεσε στολή γίγαντα –ΤΗΝ ΓΕΛΟΙΟΠΟΙΗΣΗ.
Ὁ κόσμος εἶναι σήμερα τόσο διεφθαρμένος, ὥστε ὑπάρχει ἕνα ἐπάγγελμα, πού μπορεῖ νά δοξάση ὅποιον τό ἐξασκήσει, γιατί λίγοι τό ξέρουν.
Τό ἐπάγγελμα αὐτό εἶναι ἡ τιμιότητα.
Μέ θλίψη κάι πόνο λέω· ποῦ, φθάσαμε!....
Ἔλεγε ὁ Διογένης: «Μέ τό φανάρι ψάχνω νά βρῶ ἄνθρωπο».
Φοβᾶμαι καί λυπᾶμαι, μήπως στόν καιρό πού ζοῦμε, πρέπει νά λέμε, πρίν ζητήσεις τόν ἄνθρωπο, ψάξε γιά τό φανάρι.
Τόν ἄνθρωπο λέει ὁ Ἀριστοτέλης, τόν ξεζωρίζουν ἀπό τό ζῶον, δύο πράγματα, «ὁ γέλως καί ἡ αἰδώς» δηλαδή τό γέλοιο καί ἡ ντροπή.
Τό ζῶον δέν γελάει ποτέ, καί δέν ντρέπεται γιά τίποτε. Ὁ ἄνθρωπος ὅμως, πού δέν γελάει ποτέ, ρέπει πρός τήν ψυχοπάθεια ὅπως αὐτοί πού γελᾶνε χωρίς λόγο... Ὅπου δέν ὑπάρχει Χριστός -ὑπάρχει ψυχίατρος.  Καί ἐκεῖνος πού δέν ντρέπεται γιά τίποτε, ρέπει πρός τήν ἀποκτήνωση.  Καί ζοῦμε στήν ἐποχή πού δέν ὑπάρχει ντροπή.  Πατᾶμε ἐπί πτωμάτων καί αὐτό εἶναι τραγικό καί κτηνῶδες. Ἐάν δέν συμμορφωθοῦμε, τά ἀποτελέσματα θά εἶναι ὀλέθρια.
ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΘΕΟΙ καί αὐτό μᾶς ΕΜΠΟΔΙΖΕΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ.
Στήν Ἀμερική, στόν τεράστιο ζωολογικό κῆπο τῆς Νέα Ὑόρκης, ὅπου ἐκτίθενται, ὅλα τά θηρία τῆς ΓΗΣ, ὑπάρχει μία μικρή σπηλιά μέ τήν ἐπιγραφή: «Ἐδῶ κατοικεῖ, τό φοβερώτερο θηρίο πού ζεῖ στόν πλανήτη». Ὁ ἐπισκέπτης περίεργος, προχωρεῖ στό βάθος τῆς σπηλιᾶς, βλέπει ξαφνικά ἕνα πελώριο καθρέφτη πού μέσα του ἀντικρύζει φυσικά τό εἴδωλό του. Στήν βάση ὑπάρχει ἡ ἐπεξήγησι : «Ὁ ἄνθρωπος εἶναι τό φοβερώτερο θηρίο τῆς γῆς, γιατί ἀπό τήν ἐμφάνισή του, μέχρι σήμερα, ψάχνει νά βρεῖ τρόπους, γιά νά ἀφανίσει τό εἶδος του».
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί!  ὁ ἄνθρωπος στήν κλίματα τῶν ἀξιῶν, εἶναι προτελευταῖος. Ἐπάνω –στό πρῶτο-, τό κορυφαῖο σκαλί, στέκει ὁ Θεός, -κατωθέν του- στό ἔσχατο σκαλί- κυλιέται τό κτῆνος- ἡ ἀθλιότητα.  Γιά τό ἐπάνω –γιά τόν Θεό ἀπαιτεῖται ἅλμα ἀγωνιστικό (ὅπως εἶχαν οἱ Ἅγιοι μας).  Γιά τό κάτω, -πήδημα θανάτου. Ἡ ἐπιλογή,  μεταξύ ἀθλιότητος καί Μεγαλείου ἀνήκει  στόν ΙΔΙΟ τόν ἄνθρωπο.
Οἱ Πολιτικοί μας, οἱ Ἄρχοντες, οἱ διοικοῦντες τήν διαλυμένη χώρα μας, διαμορφώνουν λόγῳ συμφερόντων καί γνωρίζουν καλά τίς τιμές γιά μισθούς, τίς τιμές γιά φόρους, τίς τιμές γιά περικοπές! ΜΟΝΟ ΤΙΜΕΣ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ!..  Δέν γνωρίζουν ὅμως ἀπό ἀξίες. Περιφρονοῦν, δέν ὑπολογίζουν, δέν σέβονται καί θέλουν νά ἀφανίσουν ἀξίες καί θεσμούς. Ὅπου δέν ὑπάρχει Χριστός, ΑΥΤΕΣ δυστυχῶς εἶναι οἱ συνέπειες.
Συνέπειες τῆς Πνευματικῆς κρίσης, εἶναι ἡ κρίση πού περνάει ἡ χώρα μας (καί γενικά ἡ ἀνθρωπότητα).
Φταίνε μόνο οἱ μεγάλοι; ΟΧΙ... Φταῖμε καί ἐμεῖς!... Οἱ Μεγάλοι τήν δουλειά τους ἔκαναν! Ἐμεῖς τί κάναμε; Βάλαμε μετάνοια καί βοηθήσαμε τά σχέδιά τους!.... Γίναμε σκουλήκια καί παραπονιόμαστε καί ἀναρωτιόμαστε γιατί μᾶς πατᾶνε!  Δέν μπορεῖ κανένας, νά ἀνέβει στήν πλάτη σου, ἐκτός ἐάν ΕΣΥ ὁ ΙΔΙΟΣ σκύψεις. Σκύψαμε, λοιπόν ὑποκύψαμε, συμβιβαστήκαμε, ἀνεχτήκαμε, ὑποχωρήσαμε, ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΗΚΑΜΕ, ΔΕΛΕΑΣΤΗΚΑΜΕ καί ἄλλα πολλά....
Γιατί ὅλα αὐτά;
Ἀπό τά πάθη μας, ἀπό τά λάθη μας. Ὑπάρχουν λάθη, πού τά δικαιολογῶ καί πάθη πού τά συγχωρῶ, εἶναι.... τά δικά μου. Ἐγωισμός, ὑπερηφάνεια, πλεονεξία, φιλαυτία, αὐταρέσκεια κ.λ.π. Εἶναι αὐτό τό φρόνημα Χριστιανικό; Τί ἔκαναν οἱ Ἅγιοί μας; Ταπείνωση, λιτότητα καί πολλά ἄλλα.
Μᾶς σερβίρανε τήν Ὑπερκατανάλωση καί τήν δεχθήκαμε μέ σατανική εὐχαρίστηση.
ΕΙΠΕ ΓΕΡΩΝ: «Εἶχε τά πάντα, ὅλα ὅσα ἤθελε ἐκτός ἀπό τά ἀναγκαῖα. Γι’ αὐτό ἤτανε φτωχός».
Ὁ Σατανᾶς δέν μᾶς παρασύρει ἀπότομα στήν καταστροφή, μᾶς ἑλκύει λίγο-λίγο. Ἀλλά ἐμεῖς δέν χρειαζόμαστε μεγάλη ἕλξη, τρέχουμε ἀπό μόνοι μας. Καί μετά ἀπό τήν Ὑπερκατανάλωση καί ὅλα τά ὑπόλοιπα, μᾶς πασσάρανε καί τήν οἰκονομική κρίση.  Θά ὑπῆρχε οἰκονομική κρίση ἄν δέν προϋπῆρχε πνευματική κρίση;
Εἴμαστε λοιπόν συνυπεύθυνοι.  Καί κατά τά ἄλλα εἴμαστε Χριστιανοί.  Καί φθάσαμε σήμερα μέσα στό κράτος μας, μέσα στά σπίτια μας καί παντοῦ νά μᾶς σπέρνουν τόν φόβο καί τήν ἀνασφάλεια γιά νά μᾶς ἀποπροσανατολίσουν.  Καί τώρα πιά ὁ Σατανᾶς χορεύει, ἤ μᾶλλον ὁ Σατανάς τραγουδάει κι ἐμεῖς χορεύουμε στόν δικό του ρυθμό.

Ἐπιμέλεια κειμένου και πηγή στο Διαδίκτυο  Ἀναβάσεις

Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας 

Ἀκούστε την καί ἠχητικά πατώντας «Ἡ πνευματική κρίση -Αἴτια καί ἀποτελέσματα». Ὁμιλία Ἀρχ. Ἀρσενίου Κατερέλου, καθηγουμένου τῆς Ι. Μονῆς Ἁγίου Νικολάου Δίβρης Φθιώτιδος