Γέρων Ἀρσένιος Γρηγοριάτης. Μέρος Β'.

 Γέρων Ἀρσένιος Γρηγοριάτης (+1912-1991). Μέρος Β'

  Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

Σέ τί διακονήματα ἐργασθήκατε στό Μοναστήρι μας, πάτερ Ἀρσένιε;
-Σάν βάσι γιά τήν πνευματική μου προκοπή ἔβαλα τήν ὑπακοή καί διακονοῦσα ὅπου μ᾿ ἔβαζε τό Μοναστήρι. Ἔτσι ἐργάσθηκα στό Ἀμπέλι, στήν ἐκκλησία, στούς κήπους, στό μαγειρεῖο, στό Ἀντιπροσωπεῖο σάν κοναξῆς, στό Τυπικαριό καί ἀλλοῦ.
-Γιατί φύγατε ἀπό τήν Μονή μας καί πήγατε στά Μετέωρα;
-Ἐνωχλήθηκα μέ κάποιον Ἀδελφό τῆς Μονῆς μας. Ὁ διάβολος μοῦ ἔσπερνε συνεχῶς λογισμούς φυγῆς. Τότε κι ἐγώ δέν ἄντεξα καί πῆγα τό 1961 στήν Μονή Βαρλαάμ τῶν Μετεώρων. Ὅμως ὁ νοῦς μου σκεπτόταν σταθερά τό Ἅγιον Ὄρος. Γι᾿ αὐτό τό 1965 ἦλθα στήν Ἰβηρίτικη Σκήτη. Μά καί ἐκεῖ παρουσιάσθηκαν πολλοί πειρασμοί καί ἐπέστρεψα στά Μετέωρα. Αὐτή ἡ ἀκαταστασία μου μέ εἶχε κουράσει πολύ πνευματικά. Ἐλέγχοντας καί καταδικάζοντας τόν ἑαυτό μου ἀπεφάσισα νά γυρίσω καί πάλι στό Περιβόλι τῆς Παναγίας μας.
Ἔμαθα ὅτι στήν Νέα Σκήτη ζοῦσε ἕνας ὑποτακτικός τοῦ φημισμένου ἡσυχαστοῦ Γέροντος Ἰωσήφ, ὁ μοναχός Ἰωσήφ μέ τήν συνοδεία του. Εἶναι ἡ συνοδεία πού ἐπήνδρωσε λίγο ἀργότερα τήν Μονή Βατοπαιδίου. Ἦλθα κοντά τους τό 1972 καί μέ δέχθηκαν. Μετά ἀπό 2-3 χρόνια ὁ γέροντας Ἰωσήφ σχεδίαζε νά πάη σέ κάποιο μοναστήρι. Ἐγώ δέν ἤξερα τί νά κάνω. Ἤμουν ἀπό παλαιότερα μεγαλόσχημος μοναχός τῆς Μονῆς Γρηγορίου.
Ἦλθε στόν ὕπνο μου ἡ Θεοτόκος σέ ἡλικία τριῶν ἐτῶν καί μοῦ εἶπε νά μή ξεχνῶ τό Κοιμητήριο τοῦ ἁγίου Νικολάου. Κατάλαβα ἀμέσως καί στόν Εὐαγελισμό της, τό ἔτος 1975, ἐπέστρεψα σάν τόν θαλασσοδαρμένο Ὁδυσσέα στό λιμάνι τῆς Μετανοίας μου.
Ἀπό διάφορα περιστατικά καί βάσανα τῆς ζωῆς μου διδάχθηκα νά μή κατακρίνω κανέναν. Ἀκόμη καί νά ἰδῶ κάποιον νά προσκυνᾶ τά εἴδωλα δέν θά τόν κατακρίνω, διότι, ἐφ᾿ ὅσον εἶναι ἀκόμη στήν ζωή, λέγω, θά μετανοήση κι αὐτός. Καλά βέβαια τώρα "τοῦ ἔφυγε ὁ
σκοῦφος του" καί προσκυνᾶ τά εἴδωλα, ἀλλά ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος ἀγαπᾶ τόν πλάσμα Του, θά τόν φέρη στήν μετάνοια καί ἐγώ προσεύχομαι καί παρακαλῶ τόν Θεό νά τόν ἐλεήση. Ὅπως λέγει καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: "ὅπου ἐπλεόνασεν ἡ ἁμαρτία, ὑπερεπερίσσευσεν ἡ Χάρις".
-Πῶς ἠμπορεῖ νά βοηθήση τόν κόσμο ὁ μοναχός, πάτερ Ἀρσένιε;
-Μόνο μέ τίς ἀρετές. Μέ τά λόγια δέν γίνεται τίποτε. Ὁ Γέροντας μᾶς εἶπε ὅτι, ἐάν πηγαίναμε κι ἐμεῖς τακτικά ἔξω στόν κόσμο, δέν θά μᾶς ἔδιναν καμμία σημασία, ὅπως δέν δίδουν σημασία καί σ᾿ αὐτούς πού εὑρίσκονται ἔξω, ἐκτός βέβαια ἐξαιρέσεων.
-Πῶς ἠμποροῦμε νά προοδεύσουμε στήν προσευχή, Γέροντα;
-Ὅπως καταλαβαίνεις καί μέ γνωρίζεις, πάτερ, ἐγώ δέν ἔχω προοδεύσει στήν προσευχή. Συναντῶ τόν Θεό μέ ποικιλία ἔργων. Δηλαδή προσπαθῶ νά κάνω ὑπακοή. Προσπαθῶ νά μή μέ ξεγελάση ὁ διάβολος καί εἰπῶ κανένα ψέμμα. Προσπαθῶ νά εὑρίσκομαι πάντοτε μέσα στά ὅρια τῆς πραγματικότητος, δηλαδή νά λέγω τήν ἀλήθεια καί ν᾿ ἀγαπῶ ἀληθινά τόν Θεό καί τούς ἀνθρώπους. Ἀκόμη προσπαθῶ νά ζῶ μέσα στόν φόβο τοῦ Θεοῦ.
-Τί ἔχετε νά πῆτε γιά τά δάκρυα, πάτερ;
Τί νά σοῦ εἰπῶ; Ἐγώ δέν ἔχω δάκρυα. Μόνο ὅταν καθαρίζω τά κρεμμύδια μοῦ ἔρχονται πολλά δάκρυα καί τρέχω στήν βρύσι νά πλυθῶ. Ἀλλά νά σοῦ εἰπῶ καί τήν καθαρή ἀλήθεια, αὐτά δέν τά ἀφήνει νά τρέξουν ἡ εύσπλαγχνία τοῦ Θεοῦ. Δηλαδή εἶμαι χαρούμενος καί μοῦ κάνει ἐντύπωσι πῶς εὐδόκησε ὁ Θεός νά μέ εἰσάγη μέσα σ᾿ αὐτό τό μοναχικό πολίτευμα, ἐνῶ ἤμουνα ἡ σαπίλα τῆς ζωῆς. Κατάλαβες;
-Ποιό εἶναι τό ἀληθινό σημεῖο ταπεινώσεως τοῦ ἀνθρώπου, Γέροντα;
-Ὄχι ἐκεῖνος πού ταπεινολογεῖ καί ψάχνει νά εὕρη τρόπους ταπεινώσεως, ἀλλά ἐκεῖνος πού εἶναι ἀπό τήν καρδιά του ταπεινός.
Ἕνας γνωστός μου μοναχός (εἶναι ὁ ἴδιος ὁ γέρο-Ἀρσένιος) μοῦ εἶπε κάποτε ὅτι εἶδε νήπιο ἑνός ἔτους τήν Παναγία μας καί τήν κρατοῦσε μία ὑπηρέτρια στά χέρια της. Ἦτο τό πρόσωπό της τόσο πολύ στολισμένο μέ ταπείνωσι ἀπό τόν Θεό, ὥστε ὁ μοναχός αὐτός ἀπό τήν ἔκπληξί του, ἔπαθε ἴλιγγο.
Ἡ ταπείνωσις εἶναι χαρακτηριστικό τοῦ ἁγίου ἀνθρώπου καί ἐκδηλώνεται καί στό πρόσωπόν του. Ἡ Παναγία μας δηλαδή πού εἶναι ταπεινή δέν ἀνευρίσκει τρόπους νά ταπεινωθῆ, διότι τό ἐπάγγελμά της εἶναι ἡ ταπείνωσις.
-Πῶς αἰσθάνεσθε, πάτερ Ἀρσένιε, μπροστά στήν Παναγία;
-Εἶμαι ὑπερβολικά εὐγνώμων, διότι μοῦ ἔδωσε ὑπερβολικά χαρίσματα.
-Ποιό εἶναι τό πιό μεγάλο χάρισμα πού σᾶς ἔδωσε;
-Στά δεκατρία χρόνια πού εὑρίσκομαι κοντά στό ἅγιο Γέροντά μας π. Γεώργιο, ἔμπειρο ποιμένα τῶν ψυχῶν, αἰσθάνομαι ὅτι ἡ Παναγία μας ἔχει μεσιτεύσει νά μέ ἑνώση μέ τόν Υἱόν της. Αὐτό δέν τό εἶχα πρίν καί ἀγνοοῦσα τήν θεία ἕνωσι μέ τόν Κύριο. Ἀγωνιζόμουν βέβαια γιά τήν ἀπόκτησι τῶν ἀρετῶν τό κατά δύναμι, ἀλλά εἶχα καί τίς ἐλλείψεις καί ἀδυναμίες μου γιά τίς ὁποῖες εὑρῆκα πρόθυμο ἀρωγό τήν Θεοτόκο.

Ἱερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου  

Ἅγιον Ὅρος Ἄθω  
2005

Ἐπιμέλεια κειμένου   Αναβάσεις

________________________________________________

Τό κείμενο προέρχεται ἀπό τά ἀρχεῖα τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου, τόν ὁποῖον καί εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τήν παραχώρηση τῶν ἀρχείων, ὅπως ἐπίσης εὐχαριστοῦμε καί τόν γέροντα τῆς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου πατέρα Γεώργιο Καψάνη γιά τήν εὐλογία καί τήν ἄδεια δημοσίευσης.

 Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας   π.Δαμασκηνός - Γρηγοριάτικο γεροντικό