Συνομιλία μέ τόν Γέροντα Παΐσιο. (Ἐκδόσεις Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὁρους) Μέρος Α

Συνομιλία  μέ τόν Γέροντα Παΐσιο

(Μέρος Α΄)

Στίς 23 Ἀπριλίου 1975, ἡμέρα Τρίτη τοῦ Πάσχα, ἐπισκέφθηκε τὴν Ἱερά Μονή μας ὁ μακαριστός ἁγιορείτης Γέρων Παΐσιος.  Κατά παράκλησιν τοῦ ἁγίου Καθηγουμένου μας ὁ πατήρ Παΐσιος ὡμίλησε σὲ σύναξι τῆς Ἀδελφότητος καί κατόπιν ἀπήντησε σέ ἐρωτήσεις τῶν ἀδελφῶν.  Κατωτέρω δημοσιεύουμε τίς ἀπαντήσεις του, οἱ ὁποῖες εἶναι γεμᾶτες ἀπό Χάρι Θεοῦ καί γνῶσι πνευματική, ὅπως τότε τίς εἶχε καταγράψει ἀδελφός τῆς Μονῆς μας.

* * *

-Γέροντα, τί μᾶς συμβουλεύετε νά κάνουμε ὡς νέοι μοναχοί πού εἴμαστε;

-Ἡ ὑπακοή εἶναι δρόμος ἀσφαλής πού ὁδηγεῖ στήν ἐλευθερία καί τήν ταπείνωσι.

* * *

-Πῶς ἀποκτᾶται ἡ πραγματική ταπείνωσις;

-Ἡ ταπείνωσις πρέπει νὰ γίνη μία κατάστασις.  Μπορεῖ νά ἔρχωνται λογισμοί ὑπερηφανείας καί ὁ μοναχός νά τούς πολεμῆ μέ λογισμούς ταπεινώσεως, καί αὐτό νά γίνεται μέχρι τέλους τῆς ζωῆς του. Ὅμως δέν ἀρκεῖ αὐτό, ἀλλά πρέπει νά σκεφθῆ ὅτι ὁ Θεός μέ ἔκανε ἄνθρωπο καί ὄχι ζῶο. Ἐπί πλέον ἔχυσε τό αἷμα Του γιά μένα.  Λοιπόν, ἐγώ πρέπει νά τόν εὐγνωμονῶ, νά τόν εὐχαριστῶ καὶ νά ταπεινώνωμαι, ἐπειδή δέν ἀνταποκρίνομαι στίς τόσες εὐεργεσίες Του.

* * *

 - Τί πρέπει νά κάνουμε, ὅταν ἔχουμε πειρασμούς, ἤ ἀπό λογισμούς δικούς μας ἤ ἀπό πόλεμο ἄλλων;

 - Πρέπει νά τούς δεχώμαστε μέ χαρά, διότι μέ αὐτούς μᾶς ἐπισκέπτεται ἡ θείας Χάρις. Ὅσοι πειρασμοί καί νά μᾶς ἔλθουν, ἐάν ἐμεῖς εἴμαστε κοντά στόν Χριστό, τότε ἡ καρδιά μας θά ἔχῃ γλυκύτητα, διότι ὁ Κύριος εἶναι ὅλος γλυκύτης.

Κάποτε πῆγα στὴ Μονή Κωνσταμονίτου καί βρῆκα τόν φημισμένο Ἡγούμενο της Φιλάρετο νά εἶναι πεσμένος κάτω καί κουλουριασμένος σάν κουβάρι καί νά λέγῃ: Δέν εἶχα σήμερα πειρασμό, δέν εἶχα σήμερα πειρασμό.  Τότε εἶπα ἀπό μέσα μου: Δέ μοῦ λές νά σοῦ δώσω τούς δικούς μου πειρασμούς καί τά πάθη μου; Διότι τότε ἤμουν γεμᾶτος ἀπό αὐτά, ὅπως καί τώρα! 

Ἄλλοτε πάλι εἶχα πάει στό χωριό μου ὡς μοναχός. Ὅταν ἤμουν στήν Ἐκκλησία, ἔκανα προσευχή καί εἶπα: Κύριε, βάλε ὅλους αὐτούς τούς πιστούς στή Βασιλεία Σου, κι’ ἐμένα ἄν θέλῃς βάλε με σέ μιά ἀκρούλα.   

Τότε ὁ ἱερέας, ὁ ὁποῖος μέ ὑπεραγαποῦσε ἀπό λαϊκό ἀκόμη καί μάλιστα μέ κοινωνοῦσε μέσα στό Ἱερό, φώναξε μπροστά σέ ὅλους: Φύγε, καί νά κοινωνήσῃς ἀπό ἔξω. Ἐγώ βγῆκα χωρίς νά τοῦ πῶ τίποτε. Στό τέλος τῆς Θείας Λειτουργίας ἦρθε ὁ Ἱερέας καί μοῦ ἔβαλε μετάνοια μέ δάκρυα ζητώντας συγχώρησι. 

Ὅλα αὐτά ἔγιναν ἀπό τήν προσευχή πού εἶχα κάνει.  Τότε ὁ Κύριος εἶχε πάρει τήν Χάρι Του ἀπό τόν Ἱερέα, κατόπιν ὅμως μέ τήν μετάνοια του τήν ξανάδωσε διπλῆ. Ἐμένα μέ δοκίμασε, ἐάν θά κάνω ὑπομονή καί δείξω ταπείνωση. Γι’ αὐτό πρέπει νά ἔχουμε ὑπομονή καί χαρά στίς δοκιμασίες καί στούς πειρασμούς.

 - Ἐάν ἔρθουν λογισμοί νά φύγουμε ἀπό τό Μοναστήρι καί νά πᾶμε στήν ἔρημο, τί πρέπει νά κάνουμε;

 - Πρέπει μόνο νά φροντίζουμε νά κόβουμε τά πάθη μας καιί τότε καί ἐδῶ πού εἴμαστε ἔρημος θά εἶναι.

* * *

 - Πῶς μποροῦμε νά λέμε καλύτερα τήν εὐχή, ὅταν εἴμαστε μόνοι στό κελλί μας ἤ ἔξω μαζί μέ ἄλλους;

 - Ἡ ἡσυχία βοηθάει πολύ, ἀλλά δέν πρέπει νά ἀρνούμαστε καί τήν ἐξυπηρέτησι τῶν ἀδελφῶν, ὅταν μᾶς τῆν ζητοῦν.   

Πρέπει, ὅπως εἴπαμε στήν ἀρχή, νά ἔχουμε ταπείνωσι καί τότε θά ἔχουμε καί εὐχή πραγματική. Νά μή κάνουμε ἀπό συνήθεια εἴκοσι, πενήντα, διακόσια κομποσχοίνια, τελείως τυπικά. Κάποτε ἕνας μοναχός ψάρευε καί ἔλεγε συνέχεια τήν εὐχή. Ὅταν ὅμως τό ψάρι τοῦ ἔτρωγε τό δόλωμα, τότε αὐτός καί στόν πειρασμό τό ἔστειλε καί κακό χρόνο νἄχῃς τοῦ ἔλεγε κ.λ.π.

* * *

 - Ὅταν μᾶς στείλῃ κάπου ὁ Γέροντας καί ἐμεῖς βλέπουμε ὅτι θά πάθουμε βλάβη σωματική ἤ πνευματική, πρέπει νά τό ποῦμε αὐτό στόν Γέροντα ἤ νά κάνουμε ἀδιάκριτη ὑπακοή;

 - Πρέπει ὁπωσδήποτε νά τό ποῦμε καί μάλιστα δύο καί τρεῖς φορές. Ὅταν ὅμως ὁ Γέροντας ἐπιμένῃ, τότε νά κάνουμε ἐκεῖνο πού μᾶς λέγει. 

Λόγου  χάριν, ἐγώ ἔχω ἕνα πνευμόνι καί ὁ Γέροντας μοῦ λέγει νά κάνω μιά δύσκολη ἐργασία. Ἐάν δέν τοῦ πῶ τήν περίπτωσί μου καί πάω, θά πεθάνω. Τότε ἐγώ θά πάω στόν Παράδεισο, ὁ Γέροντας ὅμως θά κλαίῃ καί θά ἔχῃ τύψεις συνειδήσεως.  Θά πρέπει λοιπόν νά τοῦ τό πῶ. 

Ἐάν ἐκεῖνος ἐπιμένῃ, θά πρέπει νά πάω καί ὁ Κύριος θά μέ δυναμώσῃ. Ἐάν ὅμως πεθάνω, αὐτό θά εἶναι τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί ἴσως τότε μοῦ δώσῃ καί τήν Χάρι τῶν ἰαμάτων.

Το Μέρος Β'  ΕΔΩ

Ὁ Ὅσιος Γρηγόριος
Ἐτήσια ἔκδοσις τῆς ἱερᾶς κοινοβιακῆς
Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὅρους
περίοδος Β’  Ἔτος 2000 ἀριθμ. 25

σελ. 80 -83

Ἐπιμέλεια κειμένου 

Ἀναβάσεις - http://anavaseis.blogspot.com