Στάρετς Σάββας Ο Παρηγορητής. «Πῶς μᾶς βοηθεῖ ὁ Ἰησοῦς Χριστός νά πορευθοῦμε πρός τή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν καί πῶς μποροῦμε νά λάβουμε αὐτή τή βοήθεια» Ε΄ Μέρος (τελευταίο)

«Στάρετς Σάββας  Ο Παρηγορητής»  - Διδαχές τοῦ στάρες Σάββα
Μετάφραση ἀπό τήν ρωσική γλῶσσα   π.Ιωάννου Φωτοπούλου
Ἀποσπάσματα ἀπό τό ἡμερολόγιό του

 «Πῶς μᾶς βοηθεῖ ὁ Ἰησοῦς Χριστός νά πορευθοῦμε πρός τή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν καί πῶς μποροῦμε νά λάβουμε αὐτή τή βοήθεια, δηλ. τό ἁγιο Πνεῦμα»

 

( Α΄Μέρος΄- Β΄ Μέρος  - Γ' Μέρος - Δ΄ Μέρος)

 

 

Γι’ αὐτό, ὅταν μελετᾶς ἤ ἀκοῦς τήν Ἁγία Γραφή, ἀπομάκρυνε ὅλη τή δική σου σοφία, ὑπάκουσε στό  λόγο καί τό θέλημα Ἐκείνου, ὁ ὁποῖος σοῦ ὁμιλεῖ διά τῆς Ἁγίας Γραφῆς,καί ἱκέτευσε τόν Ἰησοῦ Χριστό.  Αὐτός ὁ ἴδιος νά σέ νουθετήσει, νά φωτίσει τό νοῦ σου καί νά σοῦ δώσει προθυμία νά μελετᾶς τήν ἁγία Γραφή καί νά τηρεῖς ὅ,τι λέγεται σ’ αὐτήν.
Ὑπάρχουν στόν κόσμο πολλά βιβλία πού ὀνομάζονται ὠφέλιμα καί ψυχοσωτήρια ἀλλά ἀξίζουν αὐτή τήν ὀνομασία μόνο ἐκεῖνα τά  ὁποῖα εἶναι βασισμένα στήν Ἁγία Γραφή καί συμφωνοῦν μέ τήν διδασκαλία τῆς Ὁρθοδόξου Ἐκκλησίας μας.  Γι’ αὐτό μποροῦμε καί πρέπει νά διαβάζουμε τέτοια βιβλία.  Εἶναι ὅμως ἀνάγκη νά εἰμαστε προσεκτικοί στήν ἐπιλογή τους, ὥστε νά μή συμβεῖ μέ τήν πρόφαση τῶν «ψυχοσωτήριων βιβλίων» νά πέσεις σέ τέτοιο βιβλίο πού μπορεῖ νά καταστρέψει τήν ψυχή σου.
ζ) Ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶπε: «Ὁ τρώγων μου τήν σάρκα καί πίνων μου τό αἷμα, ἐν ἐμοί μένει κἀγώ ἐν αὐτῷ» «….ἔχει ἐν αὐτῷ ζωήν αἰώνιον καί ἐγώ ἀναστήσω αὐτόν ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ».
Ὅποιος ἀξίως μεταλαμβάνει τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων, ἐκεῖνος μυστικῶς ἑνώνεται μέ τόν Ἰησοῦ Χριστό, δηλαδή ὅποιος μέ ἀληθινή μετάνοια, μέ καθαρή ψυχή καί μετά φόβου Θεοῦ καί πίστεως λαμβάνει τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ἐκεῖνος ταυτόχρονα λαμβάνει τό ἅγιο Πνεῦμα τό ὁποῖο, εἰσερχόμενο στόν ἄνθρωπο, ἐτοιμάζει σ’ αὐτόν τόπο γιά τήν ὑποδοχή τοῦ ἰδίου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τοῦ Θεοῦ Πατρός, καί συνεπῶς αὐτός γίνεται ναός καί κατοικία τοῦ Ζώντος Θεοῦ.
Ὅποιος ὅμως κοινωνεῖ τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ ἀναξίως, δηλαδή μέ ἀκάθαρτη ψυχή, μέ καρδιά γεμάτη κακίες, ἐκδικητικότητα καί μίσος, ἐκεῖνος ὄχι μόνο δέ λαμβάνει τό Ἅγιο Πνεῦμα, ἀλλά
γίνεται ὅμοιος μέ τόν Ἰοῦδα τόν προδότη καί μοιάζει γιά δεύτερη φορά νά σταυρώνει τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό.
Οἱ χριστιανοί τῶν πρῶτων αἰώνων, αἰσθανόμενοι τή σπουδαιότητα καί τήν πνευματική  ὠφέλεια τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων, κοινωνοῦσαν κάθε Κυριακή καί κάθε ἑορτή, καί ἐξ αἰτίας τοῦ γεγονότος αὐτοῦ ἦταν, ὅπως λέγεται στό  βιβλίο τῶν Πράξεων «μία ἡ καρδιά καί μία ἡ ψυχή».
Λοιπόν γιά τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ νά ἔχετε τήν ἐπιθυμία νά κοινωνεῖτε τά Ἄχραντα Μυστήρια καί τό λιγότερο ἔστω μια φορά τό χρόνο, ἀλλά ἐξάπαντος ὁ καθένας σας πρέπει νά τό τηρεῖ  αὐτό.  Τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ γιά τούς ἀξίους εἶναι το ἀληθινό φάρμακο ἀπό ὅλες ιτς ἀσθένειες.  Καί ποιος ἀπό σᾶς εἶναι τελείως ὑγιής καί ποιός δέν θέλει νά λάβει θεραπεία καί ἀνακούφιση;
Τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, εἶναι τροφή γιά τήν πορεία μας πρός τή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.  Ἄραγε μποροῦμε νά βαδίσουμε σέ μακρύ καί δύσκολο δρόμο χωρίς τροφή;
Τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ εἶναι ὅ,τι ἱερώτερο μᾶς παρέδωσε καί μᾶς ἄφησε ὁ ἴδιος ὁ Χριστός γιά τόν ἁγιασμό μας.  Καί ποιος δέ θέλει νά εἶναι μέτοχος τέτοιας εὐλογίας καί νά ἁγιασθεῖ;
Λοιπόν μην ἀμελεῖτε νά προσέλθετε στό  Ποτήριο τῆς ζωῆς, τῆς Ἀθανασίας, τῆς Ἀγάπης, τῆς Εὐλογίας, ἀλλά πλησιάστε «μετά φόβου Θεοῦ καί πίστεως».


Ἰδοῦ λοιπόν τά  μέσα μέ τά  ὁποία μποροῦμε ἐμεῖς νά λάβουμε τό Ἅγιο Πνεῦμα, δηλδή : ἡ καθαρότητα τῆς καρδιᾶς, ἡ ἀγνότητα τῆς ζωῆς, ἡ ταπείνωση, ἠ μετά προσοχῆς ἀκρόαση τῆς φωνῆς τοῦ Θεοῦ , ἡ προσευχή, ἡ αὐταπάρνηση , ἡ ἀνάγνωση καί ἀκρόαση τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ καί ἡ κοινωνία τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἷματος τοῦ Χριστοῦ.
Εἶναι καλύτερο καί ἀσφαλέστερο νά χρησιμοποιεῖς ὅλα αὐτά τά μέσα μαζί.  Τότε χωρίς ἀμφιβολία μπορεῖς νά λάβεις τό ἅγιο Πνεῦμα καί νά ἁγιάσεις.
Ἄν κάποιος ἀξιωθεῖ νά λάβει τό Ἅγιο Πνεῦμα καί μετά μέ κάποιο τρόπο πέσει καί ἁμαρτήσει καί μ’ αὐτό ἀπομακρύνει ἀπό τόν ἑαυτό του τό Ἅγιο Πνεῦμα, τότε ἄς μήν ἀπελπίζεται κι ἄς μή  σκέπτεται ὅτι ἀυτός στερήθηκε τά  πάντα, ἀλλά τό συντομότερο καί μέ προθυμία ἄς προσπέσει μέ  μετάνοια καί προσευχή καί τό Ἅγιο Πνεῦμα πάλι θά ἐπιστρέψει σ’ αὐτόν.
Συμπερασματικά πρέπει νά ποῦμε ὅτι ὁ κάθε ἄνθρωπος ὁ ὁποίος πρόθυμα βαδίζει στήν ὁδό πρός τήν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, γιά κάθε κόπο, γιά κάθε θλίψη, γιά κάθε νίκη πάνω στόν ἑαυτό του καί γιά κάθε ἐγκράτεια πού ἐπιτυγχάνει, γιά κάθε ἔργο κι ἀκόμη γιά κάθε καλό σκοπό καί ἐπιθυμία ἑβδομηκοντάκις ἑπτά θα βραβευθεῖ ἤδη ἀπ΄ αὐτή τή ζωή, ἀλλά τί τόν ἀναμένει ἐκεῖ, αὐτό οὔτε νά τό ποῦμε οὔτε νά τό φαντασθοῦμε εἶναι δυνατόν.
Λοιπόν μή φοβεῖσθε καί μήν τρομάζετε βαδίζοντας πίσω ἀπο τόν Ἰησοῦ Χριστό.  Αὐτός εἶναι ὁ Ἰησούς Βοηθός.  Ἀκολουθῆστε Τον, σπεύσατε καί μήν καθυστερεῖτε.  Βαδίζετε μέχρις ὅτου δεν εἶναι κλειστές σᾶς  οἱ θύρες τιά   τῆς Βασιλείας τῶν  Οὐρανῶν καί ὁ Πατέρας σας ὁ Οὐράνιος ἤδη ἀπό μακριά θά σπεύσει νά σᾶς συναντήσει στό  δρόμο σας, θά σᾶς ἀσπασθεῖ, θά σᾶς ἐνδύσει τήν πρώτη στολή, θά σᾶς φορέσει δακτύλιο καί θά σᾶς εἰσαγάγει στό  παλάτι Του, ὅπου κατοικεῖ  Ἐκεῖνος καί οοἱ Ἅγιοι προφῆτες, Ἀπόστολοι, Ἀρχιερεῖς καί Μάρτυρες καί ὅλοι οἱ δίκαιοι, ὅπου θ εὐφραίνεσθαι μέ αἰώνια καί ἀληθινή εὐφροσύνη.
Ὅταν ὅμως κλείσουν γιά σᾶς οἱ θύρες τῆς Οὐρανίου Βασιλείας, δηλαδη ἄν ἐσεῖς πεθάνετε χωρίς μετάνοια καί καλά ἔργα, τότε ὅσο κι ἄν θέλετε, ὅσο κι ἄν προσπαθήσετε νά πᾶτε ἐκεῖ, δέ θά σᾶς ἀφήσουν.
Θά ἀρχίσετε τότε νά σπρώχνετε τίς θύρες καί θά παρακαλεῖτε: «Κύριε, ἄνοιξέ μας! Ἐμεἰς Σέ γνωρίζουμε, ἐμεῖς βαπτιστήκαμε στό  ὄνομά Σου, ἐμεῖς κληθήκαμε μέ τό ὄνομά Σου κι ἀκόμη μ’ αὐτό κάναμε θαύματα» ἀλλά ὀ Ἰησοῦς Χριστός θά σᾶς πεῖ: «Δέ σᾶς γνωρίζω, ἐσεῖς δέν εἶσθε δικοί μου, φύγετε ἀπό Μένα στό  πῦρ τό αἰώνιο, τό ἡτοιμασμένο τῷ διαβόλῳ καί τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ.  Ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμός καί ὁ βρυγμός τῶν ὁδόντων». Ἄς φοβηθοῦμε ὅλα αὐτά.
Λοιπόν, ἡ εἰλικρινής ἐπιθυμία τῆς σωτηρίας μας εἶναι ἀπό τή μεριά μας ὀ πρῶτος ἀπαραίτητος ὅρος ιγα τήν ἀνάπτυξη μας πρός τήν πνευματική τελειότητα, ἐπειδή ὅποιος δέν ἐπιθυμεῖ τή σωτηρία, δέν τήν ἀναζητᾶ καί δέν τήν λαμβάνει.  Ἄν καί ὁ Θεός μᾶς δημιούργησε χωρίς ἐμᾶς, ἀλλά νά μᾶς σώσει χωρίς ἐμᾶς δέν μπορεῖ.  Τήν ἐπιθυμία αὐτή τήν προάγει μαζί μέ μᾶς, ἀλλά τά  ἴδια τά  καλά ἔργα γίνονται ἀπό μᾶς.
Πρέπει σταθερά ἐμεῖς νά ἀναγκάζουμε τόν ἑαυτό μας στόν ἀγῶνα γιά εὐσεβῆ ζωή, διότι ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν βιάζεται καί «οἱ βιαστικοι ἁρπάζουσιν αὐτἠν».
Ἄς φοβηθοῦμε τήν ἀμέλεια καί τήν ἀδιαφορία στήν ὁποία πέφτει ἡ ὀργή τοῦ Κυρίου: «οὕτως ὅτι χλιαρός εἶ, καί οὔτε ζεστός οὔτε ψυχρός, μέλλω σε ἐμέσαι ἐκ τοῦ στόματός μου, ὅτι λέγεις ὅτι πλούσιός ειμι καί πεπλούτηκα  καί οὐδενός χρείαν ἔχω, -καί οὐκ οἶδας ὅτι σύ εἶ ὀ ταλαίπωρος καί ὁ ἐλεεινός καί πτωχός καί τυφλός καί γυμνός» (Ἀποκ.3,16-17).
Ἐπειδή λοιπόν ἡ ὁδός τῆς σωτηρίας εἶναι δύσκολη καί εἶναι ἐπικίνδυνο νά τή διαβεῖ κάποιος μόνος του, γι’  αὐτό εἶναι ἀπαραίτητος ὁ ὁδηγός στήν πνευματική ζωή γιά κάθε χριστιανό.

Ψηφιοποίηση κειμένου Κατερίνα