ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε΄ Α΄ Λόγος Περί Συνειδήσεως και Υπακοής. Μέρος Γ΄- Δ΄

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε΄

Α΄ Περί Υπακοής, Παρακοής και Εκκοπής Θελήματος

Λόγος Περί Συνειδήσεως και Υπακοής

Γ΄ Μέρος

Η ταπεινοφροσύνη γεννά την αγαθή συνείδησι, κανείς για να μάθη, μάλλον για να διδαχθή την αγαθή συνείδησι, ( διότι μπλέκονται αμφότεραι και συχνά διερωτάται κανείς: πονηρά συνείδησι είναι αυτή ή αγαθή; Σκέπτεται: αυτό το λογισμό να πιστέψω ή εκείνο) χρειάζεται να έχη ταπείνωσι, κυρίως όμως να τεθή υπό την οδηγία του άλλου, του ανωτέρου του, του προϊσταμένου του, του πνευματικού του και να κάνη υπακοή σε ό,τι του ειπή. Τότε σιγά-σιγά θ’ αρχίση να αντιλαμβάνεται, ποιος λογισμός είναι κακός και ποιος είναι αγαθός, ποια είναι η χροιά της αγαθής και ποια της πονηράς συνειδήδεως. Έτσι αφ’ ενός αποφεύγει τις πτώσεις με τη διδασκαλία και την καθοδήγησι του πνευματικού, αφ’ ετέρου συν τω χρόνω διδάσκεται τη χροιά, την όψι των δύο συνειδήσεων και γίνεται ένας τέλειος άνθρωπος. Εκείνοι που έπαθαν ζημιά είναι εκείνοι, οι οποίοι είναι εκτός υπακοής, καθ’ ότι ο άνθρωπος πιέζεται και από τις δυό συνειδήσεις, από τις οποίες η μία πάει να τον σώση και η άλλη να τον καταστρέψη, και δεν γνωρίζει πολλάκις ποια να διαλέξη. Ο υποτακτικός ξεφεύγει τον κίνδυνο και σιγά-σιγά γίνεται έμπειρος, πρακτικός της πονηράς και της αγαθής συνειδήσεως.

Δ΄ μέρος

Ο Αββάς Ποιμήν είχε δύο λογισμούς και πήγε στον πνευματικό του να τους ειπή, ο οποίος ήταν πολύ μακριά, έφυγε το πρωϊ και έφθασε το βράδυ. Ξέχασε δε τον ένα λογισμό και είπε μόνο τον ένα. Όταν
επέστρεψε, μόλις έβαλε το κλειδί στην πόρτα ν’ ανοίξη, θυμήθηκε το δεύτερο λογισμό. Τότε δεν άνοιξε την πόρτα, γύρισε ξανά πίσω για να ειπή και τον άλλο λογισμό του. Όταν ο πνευματικός του, είδε τον κόπο του και την ακρίβεια του είπε: «Ποιμήν, Ποιμήν, Αγγέλων Ποιμήν! Η αρετή σου θα φέρη το όνομά σου εις πάσαν την γην».
Για να μπορέση κανείς να γίνη έμπειρος, ώστε να διακρίνη τη φωνήν της αγαθής και πονηράς συνειδήσεως, πρέπει να περάση από την υπακοή. Αν δεν περάση ο άνθρωπος από την υπακοή, είναι ελλιπής. Μπορεί να έχη χαρίσματα, να είναι καλής ψυχής άνθρωπος, να κάνη διάφορα καλά έργα, αλλά θα τον ιδής να κουτσαίνη πάντοτε στη διάκρισι και στη ταπεινοφροσύνη. Εκείνο το οποίο χαρίζει η υποταγή εν πρώτοις και βασικώς είναι η διάκρισι δια της ταπεινοφροσύνης. Δηλαδή η υπακοή σφυρηλατεί τον άνθρωπον και του χαρίζει πρωτίστως την ταπείνωσι και τη διάκρισι.
«Ερώτησον, λέγει, τον Πατέρα σου, και ερεί σοι». Αυτό βλέπομε μέσα στον πατερικό δρόμο των αγίων. Διαβάζουμε στο «Πατερικόν» ότι ο Ζαχαρίας είδε μια οπτασία, αλλά ο πατήρ του δεν ήταν σε θέσι να του εξηγήση, αν ήταν εκ Θεού ή εκ των δαιμόνων. Πήγε σ’ ένα διακριτικό Γέροντα ο οποίος του είπε: «Εκ Θεού είναι η οπτασία, αλλά πήγαινε και υποτάγηθι τω Πατρί σου».

17 Μονές σε Αμερική Καναδά -Εφραίμ Φιλοθείτη

Από το βιβλίο ΠΑΤΡΙΚΑΙ ΝΟΥΘΕΣΙΑΙ του Γέροντος Εφραίμ 

Ψηφιοποίηση κειμένου Κώστας  Αργυρακόπουλος