ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Ε΄
Α΄ Περί Υπακοής, Παρακοής και Εκκοπής Θελήματος
Λόγος
Περί Συνειδήσεως και Υπακοής

Δ΄ μέρος
Ο Αββάς Ποιμήν είχε δύο λογισμούς και πήγε στον πνευματικό του να τους ειπή, ο οποίος ήταν πολύ μακριά, έφυγε το πρωϊ και έφθασε το βράδυ. Ξέχασε δε τον ένα λογισμό και είπε μόνο τον ένα. Όταν
επέστρεψε, μόλις έβαλε το κλειδί στην πόρτα ν’ ανοίξη, θυμήθηκε το δεύτερο λογισμό. Τότε δεν άνοιξε την πόρτα, γύρισε ξανά πίσω για να ειπή και τον άλλο λογισμό του. Όταν ο πνευματικός του, είδε τον κόπο του και την ακρίβεια του είπε: «Ποιμήν, Ποιμήν, Αγγέλων Ποιμήν! Η αρετή σου θα φέρη το όνομά σου εις πάσαν την γην».
Για να μπορέση κανείς να γίνη έμπειρος, ώστε να διακρίνη τη φωνήν της αγαθής και πονηράς συνειδήσεως, πρέπει να περάση από την υπακοή. Αν δεν περάση ο άνθρωπος από την υπακοή, είναι ελλιπής. Μπορεί να έχη χαρίσματα, να είναι καλής ψυχής άνθρωπος, να κάνη διάφορα καλά έργα, αλλά θα τον ιδής να κουτσαίνη πάντοτε στη διάκρισι και στη ταπεινοφροσύνη. Εκείνο το οποίο χαρίζει η υποταγή εν πρώτοις και βασικώς είναι η διάκρισι δια της ταπεινοφροσύνης. Δηλαδή η υπακοή σφυρηλατεί τον άνθρωπον και του χαρίζει πρωτίστως την ταπείνωσι και τη διάκρισι.
«Ερώτησον, λέγει, τον Πατέρα σου, και ερεί σοι». Αυτό βλέπομε μέσα στον πατερικό δρόμο των αγίων. Διαβάζουμε στο «Πατερικόν» ότι ο Ζαχαρίας είδε μια οπτασία, αλλά ο πατήρ του δεν ήταν σε θέσι να του εξηγήση, αν ήταν εκ Θεού ή εκ των δαιμόνων. Πήγε σ’ ένα διακριτικό Γέροντα ο οποίος του είπε: «Εκ Θεού είναι η οπτασία, αλλά πήγαινε και υποτάγηθι τω Πατρί σου».
Από το
βιβλίο ΠΑΤΡΙΚΑΙ ΝΟΥΘΕΣΙΑΙ του Γέροντος Εφραίμ
Ψηφιοποίηση κειμένου Κώστας
Αργυρακόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για να σχολιάσετε (με ευπρέπεια) πρέπει να συνδεθείτε με τον λογαριασμό google ή wordpress που διαθέτετε. Αν δεν διαθέτετε πρέπει να δημιουργήσετε έναν λογαριασμό στο @gmail ή στο @wordpress. Μπορείτε βεβαίως πάντα να στέλνετε e-mail στο anavaseis@gmail.com
Ευχαριστούμε.