Οἱ γονεῖς καί οἱ ἐλεύθερες σχέσεις. Μέρος Η΄ π.Σάββα Αγιορείτη

Οἱ γονεῖς καί οἱ ἐλεύθερες σχέσεις  

Μέρος Η΄
Ὁμιλίες μέ τον  ἱερομόναχο Πατέρα Σάββα Ἁγιορείτη

(Κυριακή τοῦ τυφλοῦ)

απομαγνητοφωνημένη ομιλία που θα ακούσετε εδώ 

  Μέρος Α΄ -  Μέρος Β΄  -  Μέρος Γ΄  -  Μέρος Δ΄  -  Μέρος Ε΄  ΄- Μέρος ΣΤ΄ -  Μέρος Ζ΄

 

 

 

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ :

 - Εἴπατε γιά τό Ἅγιο Πνεῦμα σέ δύο περιστατικά ἐαν …..ἡ καθολική , δυτική ἐκκλησία δέχεται τό Ἅγιο Πνεῦμα ὡς μόνο …
(Σημ. δέν ἀκουγόταν  ἡ ἐρώτηση δυνατά. Ἀφοροῦσε στό Ἅγιο Πνεῦμα καί τούς Παπικούς).

Ἀπάντηση:
 - Κατ’ ἀρχήν δέν εἶναι Ἐκκλησία ὁ παπισμός.  Τό συνοθύ-λευμα αὐτό ἄς τό λέμε καλύτερα παπισμό ἤ καθολική ἤ  παπι-κή αἵρεση.  Δέχονται ὅτι τό Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι κτίσμα.  Δέν τό λένε ἔτσι ἀπροκάλυπτα, ἀλλά οὐσιαστικά  αὐτό λένε,  ὅταν διδάσκουν ὅτι ἡ χάρις εἶναι κτιστή.  Ἡ Χάρις εἶναι ἡ ἐνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Αὐτή ἡ ἐνέργεια στήν Ἁγία Γραφή ὀνομάζεται καί Ἅγιο Πνεῦμα. Ὀνομάζεται ἐπίσης καί Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.  Λοιπόν αὐτό (ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος) οἱ παπικοί λένε ὅτι εἶναι κτίσμα.  Λένε ὅτι εἶναι κάτι σάν τό τραπέζι, κάτι τό ὁποῖο γίνεται καί ξεγίνεται, ἀπογίνεται.  Ἐμφανίζεται καί ἐξαφανίζεται.
Ἄν εἶναι ἔτσι, τότε καί τό Ἅγιο Πνεῦμα πλέον, ὡς  Πρόσωπο πού ἔχει αὐτήν τήν ἐνέργεια,  εἶναι καί αὐτό κτίσμα.  Ἄρα λατρεύουμε ἕνα κτίσμα, ἄρα εἴμαστε εἰδωλολάτρες.  Καταλάβατε πού  φτάνουμε; Οἱ παπικοί εἶναι εἰδωλολάτρες.
Μιλᾶμε ἁπλά γιά εἰδολωλατρεία, δέν μποροῦμε νά μιλᾶμε γιά Ἐκκλησία, οὔτε κἄν γιά σχίσμα. Εἶναι αἵρεση πού καταλήγει σέ εἰδωλολατρεία.
Οἱ ἴδιοι τό λένε καί ἐπιμένουν γιά αἰῶνες στήν πλάνη ὅτι ἡ Χάρη εἶναι κτιστή.  Γιά  αὐτό καί βρίζουνε τόν Ἅγιο μας, τόν Ἅγιο Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ.  Ὁ ὁποῖος κατεξοχήν  τόνισε τήν ἀλήθεια ὅτι ἡ Χάρις εἶναι Ἄκτιστη.  Ἡ ἐνέργεια  τοῦ Ἁγίου Πνεύματος  δηλαδή εἶναι ἄκτιστη.  Εἶναι Θεός δηλαδή. Ἡ Χάρη εἶναι ἀδημιούργητη, αὐτό θά πεῖ ἄκτιστη.  Ἄκτιστος εἶναι μόνο ὁ Θεός, ἡ οὐσία καί ἡ ἐνέργεια Του.  Ὅλοι ἐμεῖς εἴμαστε κτίσματα, εἴμαστε δημιουργήματα.
Ἔ! Γιά αὐτό πάλεψε ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς καί ἐνῶ αὐτοί μέχρι σήμερα συνεχίζουν νά τόν βρίζουν  ἐμεῖς πᾶμε καί κουβεντιάζουμε μ’ αὐτούς ἐπί ἴσοις ὅροις. Ἀκόμη καί ἄν ἔλειπαν ὅλες
οἱ ἄλλες κακοδοξίες τους (τό ἀλάθητο, τό φιλιόκβε, ἡ ἄσπιλη σύλληψη, τό πρωτεῖο κ.λ.π.) καί μόνο γιά αὐτό τόν λόγο δέν θά ἔπρεπε νά κουβεντιάζουμε μαζί τους. Τώρα μάλιστα θά τούς  ὑποδεχτοῦμε καί στήν Κύπρο καί λοιπά καί λοιπά... (ἡ ὁμιλία ἔγινε λίγες ἡμέρες πρίν τήν ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα στήν Κύπρο στίς 4-06-10).
Ἐπειδή βρίζουν τήν Θεία Χάρη καί τήν ὑποβιβάζουν σέ κτίσμα γιαυτό καί ἀποτυγχάνουν καί δέν ὑπάρχει ἀρετή.  Καμμιά ἀρετή. Παρ’  ὅλο πού φαινομενικά εἶναι πιό αὐστηροί ἀπό ἐμᾶς.  Νά σᾶς πῶς ἕνα παράδειγμα.  Ἔχουν ὑποχρεωτική τήν ἀγαμία τοῦ κλήρου, ὑποχρεωτική.  Δηλάδη ἕνας «παπάς» τους (δέν ἔχουν ἱερωσύνη στήν πραγματικότητα, οὔτε κάποιο ἄλλο μυστήριο ἀφοῦ στεροῦνται τῆς Θείας Χάρης τήν Ὁποία ὑβρίζουν) δέν πρέπει, δέν μπορεῖ νά εἶναι παντρεμένος στούς παπικούς.   Ξέρετε τί γίνεται τώρα μέ τά  σκάνδαλα καί μέ τά  χίλια δυό.  Εἶναι ἐντελῶς φυσικό ὅταν λείπει ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ. Χωρίς τήν Θεία Χάρη δέν μπορεῖς νά κρατήσεις οὔτε παρθενία, οὔτε ἁγνό¬τητα, οὔτε τίποτα.
Ἀλλά ἐμεῖς οἱ ὀρθόδοξοι εἴμαστε ἀδικαιολόγητοι, διότι ἐνῶ ἔχουμε τήν Χάρη, ἔχουμε τό Ἅγιο Πνεῦμα, δέν τό «ἀξιοποιοῦμε».  Ἀντίθετα ἔχουμε καί πρωτιά, δηλαδή τούς ἔχουμε ξεπεράσει ὅλους αὐτούς τούς ἀβάπτιστους, στήν ἀνηθικότητα.  Οἱ Ἔλληνες εἶναι πρῶτοι στήν ἀνηθικότητα.  Δέν ξέρω ἄν τό ξέρετε ἐσεῖς...  Μέ ἐπίσημες στατιστικές...
Λοιπόν κάτι ἄλλο .. Ναί

 - Ὅταν προσπαθεῖς τό παιδί νά τοῦ πεῖς ὅτι ἄς ποῦμε ὅτι ἐμεῖς δέν ἔχουμε τήν …… (δέν ἀκούγεται καθαρά ἡ ἐρώτηση. Ἀφοροῦσε στό πῶς καί γιατί κάποια παιδιά δέν ἀκολουθοῦν τούς χριστιανούς γονεῖς στήν ἐν Χριστῷ ζωή).


Ἀπάντηση:
 -  Ἐμεῖς θά ποῦμε τήν ἀλήθεια, θά ποῦμε τό σωστό καί ἀπό ἐκεῖ καί μετά τό παιδί εἶναι ἐλευθερο.  Δέν μπορεῖς νά τό ἀναγκάσεις νά ἀκολουθήσει αὐτό πού λέει ὁ Χριστός.  Οὔτε ὁ Χριστός μᾶς ἀναγκάζει.  Ὅ,τι κάνουμε, πρέπει νά τό κάνουμε ἐλεύθερα.  Ἀλλά πολύ φοβᾶμαι ὅτι ὅταν ἕνα παιδί δέν θέλει νά πάει στήν Ἐκκλησία σ΄ αὐτό φταῖμε καί ἐμεῖς (δηλ. οἱ γονεῖς, οἱ μεγάλοι).  Φταῖμε διότι δέν εἴμαστε σωστοί ἀπ’ τήν  ἀρχή.
Ἡ ἀγωγή τῶν παιδιῶν ἀρχιζει ἀπό πολύ νωρίς: ἀπό τήν ἐκλογή ἀκόμη τοῦ/τῆς συζύγου.



Ὅταν ἐμεῖς δέν εἴμαστε σωστοί ἀπ’ τήν ἀρχή· ὅταν στήν ρίζα τῆς ὕπαρξής μας ὑπάρχει ἡ ὑπερηφάνεια, ὑπάρχει ὁ ἐγωισμός, τόν ὁποῖο ἐμεῖς τόν μεταδίδουμε καί στά νεαρά βλαστάρια μας τότε ἤδη ἔχει συντελεστεῖ μία μεγάλη καταστροφή. Ὅταν οἱ γονεῖς δέν γνωρίζουν ἐξ ἀρχῆς τῆς συζυγικῆς τους ζωῆς γιά τούς τρεῖς μεγάλους ἐχθρούς  (τήν κενοδοξία, τήν φιλαργυρία καί τήν φιληδονία) καί δέν τούς καταπολεμοῦν πρῶτα στόν ἑαυτό τους, τότε μεταδίδουν τά μικρόβιά τους καί στά παιδιά. Ἔτσι ἔχουμε πολλά μετανοημένα ζευγάρια πού tά  πρῶτα χρόνια τῶν παιδιῶν τους κύλησαν μέσα στήν  ὑπερηφάνεια, μέσα στήν κενοδοξία. 
Μετά οἱ γονεῖς βέβαια  μετάνιωσαν ἄλλαξαν ζωή, ἀλλά ἡ ζημιά ἔχει ἤδη γίνει. Θά πρέπει μετά νά παλέψεις γιά τήν ζημιά πού ἔχει γίνει στήν ψυχή τοῦ παιδιοῦ. Θά πεῖς βέβαια καί στό παιδί τήν ἀλήθεια, θά παραδεχθεῖς ὅτι ἔκανες λάθος ὥς τώρα καί ὁ Θεός βοηθός.  Θά κάνεις καί προσευχή πολλή.  Τίποτε δέν εἶναι ἀδύνατον στόν Θεό. Ἡ Ἁγία Μόνικα τριάντα χρόνια προσευχότανε καί ἔβγαλε τελικά  ἕναν Ἅγιο.  Πρέπει νά λιώσεις στήν προσευχή.  Θέλει γόνατα.  Νά ματώσουν τά  γόνατα, ἀπ’ τήν προσευχή.  Καί αὐτό θά ἁγιάσει καί ἐσένα καί τό παιδί.  Ἡ προσευχή δημιουργεῖ μία ἁγία ἀτμόσφαιρα στό σπίτι .
Κάποτε ἦταν ἕνας Σουλτάνος, ὁ ὁποῖος εἶχε στό  σπίτι του, στό Χαρέμι του ἕναν Ἅγιο, ἕναν Ὀρθόδοξο μέ τό παιδάκι του. Αὐτός ἔκανε συνέχεια  προσευχή γιά τόν Σουλτάνο.  Τελικά κατάφερε καί ἔγινε Χριστιανός ὁ Σουλτάνος.  Εἶναι πάρα πολύ μεγάλη ἡ δύναμη τῆς προσευχῆς.  Ἄν μπορεῖ νά ἀλλάξει ἕναν Τοῦρκο μουσουλμάνο, πόσο μᾶλλον τά  παιδιά μας, πού εἶναι βαπτισμένα.  Μήν ἀπογοητευόμαστε.
Σᾶς ἔλεγα καί γιά τήν μητέρα πού ξεπορτίζανε οἱ κόρες της καί τῆς λέγανε: «μάννα μήν κάνεις προσευχή   γιατί μᾶς τά  χαλᾶς ὅλα».  Μέ τήν προσευχή της,  τά  χαλοῦσε ὅλα τά ἄσχημα, πού σχεδίαζαν νά κάνουν οἱ κόρες της.  Πήγαιναν νά γλεντήσουνε καί δέν χαιρόντουσαν τίποτα.  Ἔχει πολύ δύναμη ἡ προσευχή. Ὁπότε μήν τό βάζουμε κάτω.  Ἁπλῶς νά εἴμαστε σταθεροί καί θά ἔλεγα ἄψογοι, ἀπέναντι στόν Θεό, ὅσο μποροῦμε. Νά εἴμαστε ἄψογοι καί μεταξύ μας.
Ἄν οἱ γονεῖς μέ τήν μεταξύ τους ἀγάπη εἰκονίσουν τήν Ἁγία Τριάδα, αὐτό ἀσκεῖ  καταλυτική ἐπίδραση στά παιδιά.
 Ὅταν ὑπάρχει αὐτή ἡ ἑνότητα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος·  ἄν  στόν ἄντρα καί στήν γυναῖκα ὑπάρχει αὐτή ἡ ταύτιση τοῦ θελήματος, ὅπως ὑπάρχει καί στήν Ἁγία Τριάδα ὅπου καί τά  Τρία Πρό¬σωπα ἔχουν τό ἴδιο θέλημα...Τότε  αὐτό δημιουργεῖ  μιά παραδείσια ἀτμόσφαιρα στό  σπίτι.  Τότε καί τό/τά παιδάκια θά χαίρονται καί δέν  θά ξέρουν καί γιατί χαίρονται. Θά ἀναπαύονται στό  σπίτι.  Διότι ἀκριβῶς αὐτή ἡ ἀγαπητική κοινωνία τῶν μεγάλων,  δημιουργεῖ αὐτήν τήν ἀληθινά χαρούμενη ἀτμόσφαιρα.  Τότε τά παιδάκια θά ἔχουν τό σπίτι τους σάν τήν καλή τους φωλιά καί δέν θά θέλουν νά πάνε ἔξω, οὔτε νά πάνε ἀλλοῦ γιά νά δοῦν τηλεόραση, οὔτε τίποτα.  Ἀλλά ἄν τό σπίτι δέν εἶναι ἔτσι, ἔ μετά σοῦ λέει πότε νά φύγω, νά πάω νά δῶ τήν ξένη τηλεόραση μπᾶς καί παρηγορηθῶ λίγο καί – προσέξτε- γεμίσει τό κενό μου.  Γιατί  τά  παιδιά ἔχουν κενό.
Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἔχουν κενό. Ὅσο δέν ἔχουν  τόν Θεό εἶναι κενοί καί θά ψάξουν ἕνα τρόπο νά τό γεμίσουν τό κενό.  Ἄν δέν τό γεμίσει ὁ πατέρας καί ἡ μάνα μέ τόν Θεό,  ἔ θά ψάξουν νά βροῦν τά  ὑποκατάστατα
τά  εὔκολα, πού τούς λανσάρει ἡ σύγχρονη δαιμονοποιημένη καί εἰδωλολατρική πραγματικότητα.  Φυσικά πάλι δέν γεμίζουνε , καί πάλι ἀναζητοῦν κάτι ἄλλο καί πέφτουν ἀπό τήν διαστροφή σέ ἄλλη διαστροφή. Πονᾶμε πάρα πολύ καί πονᾶνε καί τά  παιδιά.  Μέχρι νά καταλάβουμε ὅτι πρέπει νά μετανοήσουμε.  Καί νά ποῦμε: «ὅλοι πίσω», ὅπως ἔλεγε ὁ Γέροντας  Πορφύριος,  «ὅλοι πίσω» νά φωνάξουμε καί νά γυρίσουμε ὅλοι πίσω, δηλαδή στόν Θεό.

συνεχίζεται ......

 Ψηφιοποίηση κειμένου Κατερίνα