Στάρετς Σάββας Ο Παρηγορητής. «Πῶς μᾶς βοηθεῖ ὁ Ἰησοῦς Χριστός νά πορευθοῦμε πρός τή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν καί πῶς μποροῦμε νά λάβουμε αὐτή τή βοήθεια» Α΄ Μέρος

«Στάρετς Σάββας  Ο Παρηγορητής»  - Διδαχές τοῦ στάρες Σάββα
Μετάφραση ἀπό τήν ρωσική γλῶσσα   π.Ιωάννου Φωτοπούλου
Ἀποσπάσματα ἀπό τό ἡμερολόγιό του

 «Πῶς μᾶς βοηθεῖ ὁ Ἰησοῦς Χριστός νά πορευθοῦμε πρός τή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν καί πῶς μποροῦμε νά λάβουμε αὐτή τή βοήθεια, δηλ. τό ἁγιο Πνεῦμα» Α΄ Μέρος

Κάθε χριστιανική ψυχή πληροῦται Ἁγίου Πνεύματος, ἐάν ἔχει καθαριστεῖ ἀπό τίς ἁμαρτίες καί δέν εἶναι κλεισμένη στόν ἐγωισμό καί τήν ὑπερηφάνειά της.  Διότι τό Ἅγιο Πνεῦμα πάντοτε μᾶς περιβάλλει καί ἐπιθυμεῖ νά μᾶς πλρώσει ἀλλά τά κακά ἔργα μας πού μᾶς πολιορκοῦν, εἶναι ὅμοια μέ πέτρινο, ἰσχυρό τεῖχος καί σάν κακοί φρουροί δέν ἐπιτρέπουν σ’ Αὑτό νά ἔρθει ὥς ἐμᾶς, ἀλλά Τό ἀπομακρύνουν ἀπό μᾶς.  Κάθε ἁμαρτία μας μπορεῖ νά ἀπομακρύνει ἀπό μᾶς τό Ἅγιο Πνεῦμα, ἀλλά εἶναι ἰδιαίτερα ἐνάντια σ’ Αὐτό ἡ σαρκική ἀκαθαρσία καί ἡ πνευματική ὑπερηφάνεια.  Τό  Ἅγιο Πνεῦμα ὡς ἡ τέλεια καθαρότητα ποτέ δέν μπορεῖ νά βρίσκεται σέ ἄνθρωπο μολυσμένο ἀπό ἁμαρτίες.  Πῶς λοιπόν μπορεῖ νά βρεθεῖ στήν καρδιά μας, ὅταν αὐτή εἶναι γεμάτη, παραφορτωμένη ἀπό ποικίλες φορντίδες ἐπιθυμίες καί πάθη;
Γι’ αὐτό:
α) Ἄν θέλουμε τό Ἅγιο Πνεῦμα νά μή χωρίζεται ἀπό μᾶς τότε πρέπει νά διατηροῦμε καθαρά τίς καρδιές καί τά  σώματά μας ἀπό ἀκόλαστες πράξεις, διότι ἡ καρδιά καί τό σῶμα μας πρέπει νά εἶναι ναός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Ἀλλά ἐάν ἐσύ, δυστυχῶς, μόλυνες καί διέφθειρες τήν καρδιά καί τό σῶμα σου, τότε προσπάθησε νά καθαρίσεις τόν ἑαυτό σου μέ τή μετάνοια, δηλαδή νά παύσεις νά ἁμαρτάνεις, καί μέ συντετριμμένη καρδιά νά μετανοήσεις γι’ αὐτά μέ τά  ὁποῖα μέχρι αὐτή τή στιγμή ἐσύ ὕβρισες τό Θεό, τόν Πανάγαθο Πατέρα σου.  Μετανόησε καί ἄρχισε νά ζεῖς μέ μεγάλη προσοχή.  Τότε κι ἐσύ μπορεῖς νά λάβεις τό Ἅγιο Πνεῦμα.

β) Ἕνα ἀπό τά  ἀξιόπιστα μέσα γιά νά λάβεις τό Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι ἡ ταπείνωση. Ἀκόμη κι ἄν εἶσαι ἄνθρωπος τίμιος καλός δίκαιος καί ἐλεήμων, μ΄ ἕνα λόγο, κι ἄν ἀκόμη τηρεῖς ὅλες τίς ἐντολές τοῦ
Θεοῦ, ὅμως παρ’ ὅλα αὐτά πάντοτε νά συναισθάνεσαι τή μηδαμινότητά σου, τή μιζέρια σου. Συνειδητοποίησε ὅτι, ἀκόμη κι ἄν ὑπάρχει σέ σένα κάτι καλό, αὐτό τό πράττει ὁ ἴδιος ὁ Θεός μέσῳ
σοῦ, ὅτι ἐσύ εἶσαι μόνο τό ὄργανο τοῦ Θεοῦ.  Καί ἐπιπλέον, ἄν προσεκτικά ἐρευνήσουμε τά  καλά μας ἔργα καί τίς πιό μεγάλες μας ἀρετές, θά βρεθοῦν ἄραγε πολλές ἀπ΄αὐτές πού θά ἀξίζουν τόν τίτλο τῶν χριστιανικῶν ἀρετῶν; Π.χ. πόσο συχνά θά δώσουμε ἐλεημοσύνη, ἄν ὄχι ἀπό κενοδοξία ἤ ἐγωισμό, ὅπως οἱ Φαρισαῖοι, ὅμως ἀπό ἰδιοτέλεια, ὅπως οἱ τοκογλύφοι, δηλδή μέ σκοπό γιά τό σκοπό γιά το καπίκι πού δώσαμε, νά πάρουμε ἀπό τό Θεό ἑκατοντάδες καί χιλιάδες!
Ἁσφαλῶς τό καλό ἔργο παραμένει πάντοτε ἔργο καί γι’ αὐτό ἐξακολούθησε νά κάνεις καί νά πολλαπλασιάζεις τά  καλά σου ἔργα.  Κάθε καλό ἔργο μποροῦμε νά τό ὀνομάζουμε «χρυσάφι». Καί τό χρυσάφι ἀκόμη καί χωρίς νά εἶναι καθαρό ἔχει τήν ἀξία του, φτάνει μόνο νά τό παραδώσεις στά χέρια τοῦ εἰδικοῦ τεχνίτη καί τότε παίρνει τήν ἀληθινή του ἀξία.  Ἀκριβῶς ἔτσι καί τά  καλά σου ἔργα παίρνουν τήν ἀξία τους , ἐαν ἐσύ μέ πλήρη ἐμπιστοσύνη τά  πραδώσεις στό  θέλημα καί τά  χέρια τοῦ Μεγάλου Καλλιτέχνη.  Κι ἔτσι ἐξακολούθησε νά εἶσαι τίμιος, καλός, δίκαιος καί ἐλεήμων καί πιστός τηρητής τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ.
Ἄν θέλεις ὅμως οἱ άρετές σου νά ἔχουν τήν πραγματική τους ἀξία τότε μήν καυχᾶσαι, μή τά  θεωρεῖς καθαρό χρυσάφι, ἀντάξιο οὐρανίων θησαυρῶν. Ἐσύ δέν εἶσαιυ εἰδικός καί δέν μπορεῖς νά τό ἐκτίμησεις.  Τήν ἀληθινή ἀξία στό  χρυσάφι τή δίνει ἡ τέχνη καί τήν ἀληθινή ἀξία στήν ἀρετή τή δίνει ἡ ἀγάπη.  Εἶναι ἡ ἀγάπη πού δωρίζει μόνο τό Ἅγιο Πνεῦμα.  Κάθε τί πού γίνεται ὄχι ἀπό χριστιανική ἀγάπη, δηλαδή ὄχι διά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, δεν εἶναι ἀληθινή ἀρετή.  Γι αὐτό ὁ ἄνθρωπος πού δέν ἔχει μέσα του τό Ἅγιο Πνεῦμα, παρ΄ ὅλες τίς ἀρετές του, εἶναι ἀδύναμος καί φτωχός.
Ἡ ταπείνωση εἶναι ἀκόμη καί κάτι ἄλλο: Ὅλες τίς θλίψεις πού σοῦ συμβαίνουν, τίς στεναχώριες καί τίς κακουχίες, νά τίς ὑποφέρεις ὑπομενετικά καί ἀγόγγυστα.  Νά τίς θεωρεῖς σάν τιμωρία γιά τίς ἁμαρτίες.  Νά μή λές: «Ἄχ! Πόσο δυστυχισμένος εἶμαι!», ἀλλά νά λές: «Λίγα εἶναι αὐτά πού μοῦ συμβαίνουν γιά τίς ἁμαρτίες μου».  Καί παρακάλεσε τό Θεό, ὄχι τόσο νά σέ λυτρώσει ἀπό τίς συμφορές, ἀλλά περισσότερο νά σοῦ δώσει τή δύναμη νά τίς ὑπομένεις.

γ) Το Πνεῦμα τό Ἅγιο μπορεῖ νά τό λάβει ὁ προσεκτικός       ἀ κ ρ ο α τ ή ς   τ ῆ ς    φ ω ν ῆ ς   τ ο ῦ   Θ ε ο ῦ.  Τή φωνή τοῦ Θεοῦ, καθαρή, εὐκρινῆ καί συμβουλεύουσα, μπορεῖς νά τήν ἀκούσεις παντοῦ καί σέ ὅλα.  Καί μόνο γι’ αὐτό εἶναι ἀνάγκη νά ἔχεις αὐτιά γιά νά ἀκοῦς.  Ὁ Θεός σάν φιλόστοργος Πατέρας σου, ἀπό τή γέννησή σου ἀκόμη καί ὥς τώρα, καθημερινά σοῦ μιλάει, σέ καλεῖ κοντά Του, σέ προφυλάσσει, σέ συμβουλεύει, σέ νουθετεῖ.  Ἔτσι, π.χ., εἶσαι δυστυχισμένος, σέ προσέβαλε κάποιος; Πέθανε κάποιος συγγενής σου ἤ εἴσαι ὁ ἴδιος ἄρρωστος; Εἴσαι θλιμμένος ἤ περίλυπος χωρίς κάποια ὁρατή αἰτία, πρᾶγμα πού συβμαίνει ὄχι σπάνια; Σέ ὅλα αὐτά μπορεῖς νά ἀκούσεις τή φωνή τοῦ Θεοῦ πού μιλάει σέ σένα γιά νά σέ φέρει σέ μετάνοια.  Καί σοῦ ζητεῖ ὁ Θεός, ἀντί ἔχοντας τήν ἐλπίδα στούς ἀνθρώπους νά γυρεύεις σ’αὐτούς βοήθεια καί παρηγοριά, νά ἀπευθυνθεῖς ἐν μετάνοιᾳ στό Θεό καί σ’ Αὑτόν μόνο νά ἀναζητήσεις παρηγοριά καί βοήθεια.

Ψηφιοποίηση κειμένου Κατερίνα