ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε΄ Α΄ Περί Υπακοής, Περί Πίστεως,Τιμής και Αγάπης προς τον Γέροντα Επιστολές 1-5

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε΄

Α΄ Περί Υπακοής, Παρακοής και Εκκοπής Θελήματος

Λόγος τρίτος  Περί Πίστεως, Τιμής και Αγάπης προς τον Γέροντα

 

 

1η επιστολή.
Κρατείτε μετ’ επιστήμης και επιμελείας την πίστιν και την αγάπην προς τον πνευματικόν σας οδηγόν, διότι εδώ έγκειται η ζωή και ο θάνατος της ψυχής. Μη λυπήτε τον εν Χριστώ πατέρα σας, εάν θέλετε να ιδήτε πρόσωπον Θεού, εκείνος που τον λυπεί να ηξεύρη ότι λυπεί τον Χριστόν, και πως θα ίδη τον Χριστόν, όταν αποθάνη;

2α επιστολή.
Πιστεύω, παιδί μου, ότι θα κάμνης περισσότερα από όσα σε συμβουλεύω και τότε θα ιδής πόσον καλά θα αισθάνεσαι! Ποτέ να μην επιτρέπης εις τον εχθρόν να σε προσβάλη με κακούς λογισμούς κατά του Γέροντός σου, διότι αυτοί είναι φίδια γεμάτα δηλητήριον. Έσο προσκεκολλημένος ολοκληρωτικώς προς τον Γέροντάς σου, αυτόν θα ακούς, ωσάν τα λόγιά του να είναι από τον Χριστόν λαλούμενα. Η αγάπη, ο σεβασμός και η τελεία υπακοή εις τον Γέροντα φέρνουν την ανάπαυσιν αυτού, αναπαύοντας τον Γέροντα αναπαύεις τον Θεόν, ό,τι κάμνεις εις τον Γέροντα, εις τον Θεόν το κάμνεις.

3η επιστολή.
Δεν αμφιβάλλω, παιδί μου, δια τίποτε από ό,τι σου συμβαίνει. Ένα γνήσιον πνευματικόν τέκνον έτσι αγαπά τον πατέρα του, που πνευματικά το εγέννησε δια της χάριτος του Θεού. Εύχομαι ο Χριστός μας, να γεμίζη πάντα την καρδιά σου με την θεϊκήν αγάπην Του, που πραγματικά ανακαινίζει τον
Χριστιανόν πιστόν.

4η επιστολή.
Τον υποτακτικόν τον βλάπτει θανάσιμα, όταν δεν φανερώνη καθαρά και ειλικρινά τον εαυτόν του εις τον Γέροντά του. Όπως ο άρρωστος, όταν δεν αποκαλύπτη πως έχει η πληγή του ή η αρρώστειά του εις τον ιατρόν, δεν θεραπεύετε, αλλά συνεχίζεται ο πόνος και ο πυρετός, τοιουτοτρόπως και ο υποτακτικός, όταν δεν φανερώνη εις τον πνευματικόν του ιατρόν τα ψυχικά του τραύματα. Αυτό που τον εμποδίζει όμως να μη δείχνη από τι υποφέρει είναι ο εγωϊσμός.
Λοιπόν τέκνα μου, ας τον ποδοπατήσωμεν τον δράκοντα τούτον και ας τον σφάξωμεν με την μάχαιραν της ιεράς εξομολογήσεως και την λήψιν των πνευματικών φαρμάκων, που θα μας δώση προς θεραπείαν μας ο πνευματικός ιατρός, ο Γέροντας.


5η επιστολή.
Ας γρηγορήσωμεν, τέκνα μου, ας βιασθώμεν, τι περιμένομεν; Το τέλος εγγίζει και πρόκειται να θορυβηθώμεν, τι θα μας βοηθήση; Εις την μεγάλην εκείνην ανάγκην θα μας βοηθήση η τωρινή βία εις τα καθήκοντά μας, η απόκτησις των αρετών, κυρίως η πνευματική ένωσις μετά των πνευματικών γονέων μας, με την ευάρεστον προς αυτούς ζωήν μας. Εάν είμεθα χωρισμένοι πνευματικώς από τον πνευματικόν πατέρα μας δια την παρακοήν μας και την κατάκρισίν μας, πως θα τειχισθώμεν έναντι των δαιμόνων την ώραν του θανάτου; Χωρίς την προστασίαν της αγίας ευχής του, πως θα ευρεθώμεν ενώπιον αυτού του Ιησού Χριστού; Όταν θα αναβαίνωμεν και θα συναντώμεν τα εναέρια τελώνια, τίνος αι ευχαί θα μας λυτρώσουν; Του προεστώτος; Μα αυταί έχουν αναχωρήσει από ημάς, διότι τον επικράναμεν εις την ζωήν και ούτως ουδεμίαν ισχύν έχουσιν εις την ανάγκην μας ταύτην.
Λοιπόν, τέκνα μου, ας φροντίσωμεν να ζήσωμεν κατά το θέλημα του Θεού, όπως ευαρεστήσωμεν Αυτώ, δια να μας αναπαύση εις τους κόλπους Του αιωνίως.

17 Μονές σε Αμερική Καναδά -Εφραίμ Φιλοθείτη

Από το βιβλίο ΠΑΤΡΙΚΑΙ ΝΟΥΘΕΣΙΑΙ του Γέροντος Εφραίμ 

Ψηφιοποίηση κειμένου Κώστας  Αργυρακόπουλος