"Μῖσος γιά τό Ἔθνος καί τά ἀφεντικά". Μιχαὴλ Μιχαηλίδη

"Μῖσος γιά τό Ἔθνος καί τά ἀφεντικά"

Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

Σ᾽ ἕνα μόνο τετράγωνο κάποιας γειτονιᾶς, πρόσεξα πώς οἱ "γνωστοί ἄγνωστοι", μέ τό γνωστό ἔμβλημά τους, εἶχαν γράψει τέσσερις φορές τήν πιό πάνω ρηματική σοφία τους! Ἆραγε, γιά νά θαυμάσουμε τίς ἰδεολογικές τους κατευθύνσεις ἤ ν᾽ ἀποσπάσουν ὀπαδούς; Ἴσως ἀκόμα, νά ζητοῦν νά δηλώσουν τήν παρουσία τους: «Ἐδῶ εἴμαστε»!....
Δέ θά ῾θελα νά σχολιάσω τά διάφορα σημειολογικά, γλωσσικά καί ἐννοιολογικά λάθη, οὔτε τόν τρόπο μετάδοσης τῶν ἰδεῶν τους! Τή βαρύτητα τοῦ συνθήματος, τήν ἔχει ἡ πρώτη λέξη: "Μῖσος"! Καί αὐτή, ὡς θεολόγος, θά ῾θελα νά σχολιάσω, γιατί, ὅπου τό μῖσος, ἐκεῖ καί ἡ δυστυχία. Ὁ φθόνος καί τό μῖσος ἀνήκουν στά θανάσιμα ἁμαρτήματα, ὅπως τά ὀνομάζει ἡ Ἐκκλησία καί ἡ Δογματική.
Ὁ φθόνος εἶναι λύπη τοῦ ἔσω ἀνθρώπου, γιά κάποια ὑλικά ἤ πνευματικά ἀγαθά, πού ἔχει ὁ συνάνθρωπός μας. Γιαυτό καί ἡ ἐντολή τοῦ Θεοῦ ἔλεγε: «Οὐκ ἐπιθυμήσεις ὅσα τῷ πλησίον σου ἐστί». Ἀποτελεῖ, κατά κάποιο τρόπο, τό πρῶτο σκαλοπάτι τοῦ μεγάλου κακοῦ, πού εἶναι τό μῖσος.
Καί τί εἶναι, μῖσος; Εἶναι ἡ ἔντονη ἐχθρική διάθεση καί ἀντιπάθεια, ἡ ὁποία - ὄχι σπάνια - καταλήγει καί σ᾽ αὐτό τό φόνο.
Εἶναι τόσο σοβαρό ἁμάρτημα, τό μῖσος, ὥστε οἱ ἄνθρωποι νά τό χαρακτηρίζουν καί "σατανικό μῖσος"! Ἄλλωστε, ὅλα τά κακά μπορεῖ νά τά προκαλέσει ὁ Διάβολος. Πολεμάει μέ κάθε τρόπο καί αὐτό τόν ἴδιο τό Θεό, ὅπως πολέμησε καί τόν Ἰησοῦ Χριστό μέ τούς τρεῖς γνωστούς πειρασμούς. Τό μῖσος, ἄλλοτε εἶναι προσωπικό, ἄλλοτε ταξικό, καί ἄλλοτε φυλετικό - ρατσιστικό. Ὅποιες, ὡστόσο, κι ἄν εἶναι οἱ μορφές καί οἱ ἐκδηλώσεις του, νά ξέρουμε πώς,"πᾶς ὁ μισῶν τόν ἀδελφόν αὐτοῦ, ἀνθρωποκτόνος ἐστί" (Α´ Ἰω. Γ΄15).
Ὅποιος ἔχει καί τρέφει μῖσος στήν καρδιά του, εἶναι, κατά πρόθεση, φονιάς, λέγει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ εὐαγγελιστής. «ὅτι αὕτη ἐστὶν ἡ ἀγγελία ἣν ἠκούσατε ἀπ᾿ ἀρχῆς, ἵνα ἀγαπῶμεν ἀλλήλους» (Α´ Ἰω. Γ΄11). Ἡ ἀγάπη ἦταν τό παράγγελμα καί ἡ παρακαταθήκη, πού μᾶς ἄφησε ὁ Κύριος: «Αὕτη ἐστὶν ἡ ἐντολὴ ἡ ἐμή, ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους καθὼς ἠγάπησα ὑμᾶς» ( Ἰω. ΙΕ´ 12).
 Ὕπουλο τό πάθος τοῦ φθόνου, ἀλλά πολύ πιό φοβερό, ἐγκληματικό καί θανάσιμο, τό μῖσος. Ἀνεξίτηλη καί ἀπεχθής ἔχει παραμείνει στήν ἱστορία, ἡ ἀδελφοκτονία τοῦ Κάϊν. Σχεδόν φονιάς δέν ἦταν ὁ Σαούλ, πού κυνηγοῦσε νά σκοτώσει τόν Δαβίδ; Σχεδόν φονιάδες δέν ἦσαν τ᾽ ἀδέλφια τοῦ Ἰωσήφ τοῦ Πάγκαλου, πού θά τόν σκότωναν, ρίχνοντάς τον στό πηγάδι, κι ἀργότερα πουλώντας τον στούς Αἰγυπτίους ἐμπόρους;…
 Μονάχα ἀμοραλιστές καί ἄθεοι γράφουν "Μῖσος γιά τό Ἔθνος καί τά ἀφεντικά"! Οἱ χριστιανοί ἀγαποῦν καί τό Ἔθνος (Γένος) τους, καί τήν πατρίδα τους καί ὅλους τούς ἀνθρώπους, ἀκόμα καί τούς ἐχθρούς τους.
Μόνο, «ἄν δέν ὑπάρχει Θεός, ὅλα ἐπιτρέπονται».

 Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φυλ. 1992, 4 Ὀκτωβρίου 2013