Ὁ ἱερομόναχος π. Δομέτιος. Μέρος Α'

 Ὁ ἱερομόναχος π. Δομέτιος

Πνευματικός τῆς μονῆς Ριμέτς

Γέροντος ἱερομ. Πετρωνίου Τανάσε

Τό ἀρχαιότερο πνευματικό καθίδρυμα στά βουνά τῆς Δυτικῆς Ρουμανίας, πού λέγεται Τρανσυλβανία, εἶναι τό μοναστήρι Ριμέτς, ὄνομα πού προέρχεται ἀπό παραφθορά τῆς ἑλληνικῆς λέξεως ἐρημίτης, πού σημαίνει ὅτι παλαιά ἐκεῖ ἀσκήτευαν πολλοί ἐρημίτες.
Ἡ πέτρινη μικρή ἐκκλησία τῆς μονῆς εἶναι κτισμένη ἐπάνω στήν θαυματουργική πηγή, μία πηγή πού τρέχει νερό μέχρι σήμερα κάτω ἀπό τό Ἱερό Βῆμα καί μπροστά ἀπό τήν Ἁγία τράπεζα. Ἐκεῖ πλήθη Πιστῶν ἔρχονται γιά νά πάρουν ἁγίασμα πρός θεραπείαν τους.
Διά μέσου τῆς μακραίωνης ἱστορίας του τό μοναστήρι ἐπέρασε πολλές περιπέτειες καί δοκιμασίες, ἐνῶ στήν περίοδο τοῦ Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου ἐρημώθηκε τελείως.

Αὐτός ὁ ὁποῖος ἐπανέφερε  τήν ζωή στήν μονή ἦτο ὁ ἱερομόναχος πατήρ Δομέτιος, τόν ὁποῖον καί ἐγνώρισα προσωπικά.  Κοντός στό ἀνάστημα, μέ πραεῖα μορφή καί καρδιά γεμάτη ἀπό καλωσύνη, ἐκλεκτό δοχεῖο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ταπεινός καί  πλήρης ἀγάπης γιά τόν Θεό καί τόν ἄνθρωπο.
Ἔζησε μόνο 51 χρόνια, ἀλλά, ὅπως λέγει ὁ Παροιμιαστής, σέ ὀλίγα χρόνια ἐξεπλήρωσε χρόνους μακρούς. Μέ πίστι καί ἀκαταπόνητο ζῆλο, σέ λίγα χρόνια κατώρθωσε τό ἔρημο μοναστήρι, νά τό ἀνασυστήση καί πνευματικά καί ὑλικά. Ἄφησε αἰώνια τήν μνήμη του στά γύρω χωριά, τῶν ὁποίων ἦτο Πνευματικός πατήρ.
Ὁ τάφος του, μπροστά ἀπό τά καλογερικά κελλιά τῶν μοναζουσῶν εἶναι πάντοτε στολισμένος μέ λουλούδια καί κεριά, τά ὁποῖα καίγουν τριγύρω ἡμέρα καί νύκτα. Ἔρχονται οἱ ἑκατοντάδες Πιστοί πού τά ἀνάβουν καί κλαῖνε στό μνῆμα του, ζητῶντας συμβουλές καί τοῦ ἐξομολογοῦνται σάν νά τόν βλέπουν μπροστά τους ζωντανό, ἀπαρηγόρητοι ἀπό τόν αἰφνίδιο χαμό του, διότι, ὅταν ζοῦσε ἦτο σέ ὅλους πατέρας, ἀδελφός καί ποιμήν πνευματικός.
Ὁ σταυρός ἐπάνω στόν τάφο του γράφει: «Ἀρχιμανδρίτης Δομέτιος Μανωλάκε, 1924-1975. Ἐδῶ ἀναπαύεται ἐν εἰρήνῃ, προσδοκῶν ἀνάστασιν ὁ ἀρχιμανδρίτης Δομέτιος Μανωλάκε, ἱδρυτής τῆς μονῆς Ριμέτς, τοῦ νομοῦ Ἄλμπα, Πνευματικός τῆς μοναχικῆς αὐτῆς Ἀδελφότητος τῶν μοναζουσῶν καί πνευματικός πατήρ πολλῶν Χριστιανῶν τῶν περιχώρων...».
    Μετά ἀπό τόσες δεκαετίες ἀπό τοῦ θανάτου του, ἡ παρουσία του εἶναι αἰσθητά δυνατή στήν ἀδελφότητα τῆς Μονῆς καί οἱ μοναχές ἔχουν νά διηγοῦνται θαυμαστά ἔργα ἀπό τήν ζωή του, ἀνάμεσα στά ὁποῖα ἀκολουθοῦν μερικά ἀπ᾿ αὐτά γιά νά μᾶς δείξουν τήν πνευματική μορφή τοῦ π. Δομετίου.
«Κάποιο καλοκαίρι, μᾶς διηγεῖται ἡ ἡγουμένη Ἱεροσολύμα, εἶχε βρέξει πολύ καί ὁ ποταμός, πού εἶναι ἀπέναντι ἀπό τήν μονή μας, εἶχε σχεδόν πλημμυρίσει ἀπό θορυβώδη νερά. Δέν ὑπῆρχε μία γέφυρα, παρά μόνο μία ξύλινη κρεμαστή στενή γέφυρα.
Ἦτο Κυριακή καί, μετά τήν Θεία Λειτουργία, οἱ Πιστοί πού ἦσαν στήν Μονή γιά τήν Ἀκολουθία, ἔπρεπε νά γυρίσουν στά σπίτια τους. Στό τέλος τούς ἀκολουθοῦσε καί ὁ π. Δομέτιος φορώντας ἐπιτραχήλιο καί φαιλόνιο διότι μετέφερε τά Ἄχραντα Μυστήρια σ᾿ ἕνα ἀσθενῆ κάποιου ἐκεῖ χωριοῦ. Ὅταν ἔφθασαν σ᾿ αὐτή τήν κρεμαστή γέφυρα, οἱ Πιστοί περνοῦσαν μέ προσοχή ἕνας-ἕνας καί μέ πολύ φόβο ἐξ αἰτίας τοῦ πλημμυρισμένου χειμάρρου.
Ἀλλά, παρ᾿ ὅλη τήν προσοχή τους, μία γυναῖκα δυσκίνητη ἐγλύστρησε καί ἔπεσε μέσα στόν χειμαρρώδη ποταμό. Ποιός τώρα νά πέση μέσα νά τήν βγάλη; Χωρίς καθόλου νά σκεφθῆ ὁ π. Δομέτιος, ντυμένος, ὅπως ἦτο μέ τά ἱερά ἄμφιά του, ἔδωσε σ᾿ ἕνα παιδάκι τό Ἅγιο Ποτήριο καί ἐπήδησε μέσα στόν ποταμό. Ἔφθασε κοντά στήν γυναῖκα, τήν ἔπιασε καί τήν ἔβγαλε στήν ἀπέναντι ὄχθη.
-Πῶς ἐπήδησες, πάτερ, σέ τέτοια χειμαρρώδη νερά; Τόν ἐρώτησαν ἔκθαμβοι οἱ Χριστιανοί.
-Καί πῶς ν᾿ ἀφήσω νά πνιγῆ αὐτή ἡ Χριστιανή μας καί μετά νά παραμείνουν τά παιδιά της ὀρφανά; Τούς ἀπήντησε...

Μετάφρασις – Ἐπιμέλεια

Ὑπό Ἀδελφῶν Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου

Ἁγίου Ὅρους Ἄθω

2002

Τό κείμενο προέρχεται ἀπό τά ἀρχεῖα τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου, τόν ὁποῖον καί εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τήν παραχώρηση τῶν ἀρχείων, ὅπως ἐπίσης εὐχαριστοῦμε καί τόν γέροντα τῆς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου πατέρα Γεώργιο Καψάνη γιά τήν εὐλογία καί τήν ἄδεια δημοσίευσης.

Ἐπιμέλεια κειμένου και πηγή στο Διαδίκτυο  Ἀναβάσεις

Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας Εἰκόνες πραότητος