Ἀστυνόμευσις τῆς ζωῆς τῶν πιστῶν Αὐταρχικαὶ καί ἀνελεύθεροι μέθοδοι μιᾶς προτεσταντικῆς αἱρέσεως. Πρωτ. Βασιλείου Γεωργοπούλου

Ἀστυνόμευσις τῆς ζωῆς τῶν πιστῶν
Αὐταρχικαὶ καί ἀνελεύθεροι μέθοδοι μιᾶς προτεσταντικῆς αἱρέσεως

Πρωτ. Βασιλείου Ἀ. Γεωργοπούλου, Λέκτωρος Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ

Ὀνομάζονται «Κλειστοί Ἀδελφοί» (The Exclusive Brethren) καί εἶναι ἕνας ἀπό τούς δύο κλάδους, πού προέκυψαν ἀπό τή διάσπαση τῶν λεγόμενων Πλυμούθειων1, μιᾶς ἄλλης προτεσταντικῆς αἱρέσεως, πού ἱδρύθηκε τόν 19ον αἰώνα στήν Ἀγγλία, ἀκολουθώντας τίς διδασκαλίες τοῦ John Nelson Darby (1800 – 1882), γι᾽ αὐτό καί παλαιότερα ὀνομάζονταν καί Δαρ βιστές2.
Πιστεύουν ὅτι ὁ ὑπόλοιπος χριστιανικός κόσμος, ἐκτός ἀπό αὐτούς, βρίσκεται σέ κατάσταση ἀποστασίας ἀπό τόν Θεό καί ἐγκατάλειψης τῆς αὐθεντικῆς βιβλικῆς πίστης3.
Μέ ἀφετηρία αὐτή τήν πεποίθηση ξεχωρίζουν ἐπιπλέον καί γιά ἕνα ἄλλο γεγονός. Ὁ καθηγητής Ν. Scotland τό χαρακτηρίζει ὡς μία ἀσφυκτική μορφή ἐλέγχου τῆς αἱρέσεως σέ κάθε πτυχή τῆς ζωῆς τῶν μελῶν της4.
Πῶς ἐκφράζεται αὐτή ἡ μορφή ἐλέγχου καί ὁ τρόπος διαφοροποίησής τους ἀπό τόν ὑπόλοιπο κόσμο; Μέ συγκεκριμένες πρακτικές, ὅπως:

α) Δέν ἐπιτρέπεται τά μέλη τῆς κίνησης νά λαμβάνουν φαγητό, ὅταν ἔχει αὐτό ἑτοιμαστεῖ ἀπό μή πιστούς.
β) Τά παιδιά τῶν ὀπαδῶν τῆς κίνησης δέν πρέπει νά κοινωνικοποιοῦνται μέ παιδιά ἐκτός αὐτῆς, δέν πρέπει νά λαμβάνουν μέρος στή θρησκευτική ἐκπαίδευση, πού παρέχεται καί δέν πρέπει νά συμμετέχουν σέ ἄλλες ἐξωσχολικές δραστηριότητες.

γ) Ἀπαγορεύεται τά μέλη τῆς αἵρεσης νά φοιτήσουν σέ Κολλέγιο ἤ σέ Πανεπιστήμιο.
δ) Δέν ἐπιτρέπεται καμμία μορφή ἐμπορικῆς συνεργασίας μέ συνεταίρους, πού δεν ἀνήκουν στήν κίνηση.
ε) Ὑπάρχουν εἰδικοί δεσμευτικοί κανόνες γιά τόν τρόπο διαβίωσης μεταξύ τῶν μελῶν τῆς ἰδίας οἰκογένειας.
στ) Ἀπαγορεύται στά σπίτια ἡ παρουσία κατοικίδιων ζώων.
ζ) Ἀνεπίτρεπτη εἶναι ἐπίσης ἡ χρήση ραδιοφώνου, τηλεόρασης καί ἠλεκτρονικοῦ ὑπολογιστῆ.
η) Οἱ γυναῖκες πρέπει νά γεννοῦν στά σπίτια τους καί ὄχι στά νοσοκομεῖα.
θ) Ἐπίσης, δέν ἐπιτρέπεται να ὁμιλεῖ κάποιος σέ ἕνα μέλος, πού βρίσκεται σέ κατάσταση πειθαρχικῆς τιμωρίας.
Τά ὅσα ἀναφέραμε παραπάνω εἶναι ἐνδεικτικά καί δέν ἐξαντλοῦν τούς τρόπους, μέ τούς ὁποίους ἀστυνομεύει ἡ ἐν λόγῳ αἱρετική κίνηση τή ζωή τῶν μελῶν της. Ἀντιθέτως, δικαιολογοῦν αὐτές τίς πρακτικές τους μέ τήν ἐπίκληση τῶν ἁγιογραφικῶν χωρίων: Ἡσ. 52, 11, Α΄ Κορ. 5, 9–13, Β΄ Κορ. 6, 14–18, Β΄ Τιμ. 2, 19–22.
Στόχος ἡ διαφοροποίησή τους ἀπό τόν ὑπόλοιπο χριστιανικό κόσμο στήν ἄμεση καθημερινότητά τους, ὅπως ἐπίσης, πάντα κατά τούς ἰσχυρισμούς τους, ἡ ἀποφυγή τοῦ κακοῦ καί τῆς ἠθικῆς μόλυνσης.
Εἶναι αὐτονόητο ὅτι οἱ παραπάνω πρακτικές θυμίζουν πιό πολύ προτεσταντικό φονταμενταλισμό καί καθόλου ἔκφραση καί περιεχόμενο τοῦ χριστιανικοῦ ἤθους. Συνειρμικά, ἐπίσης, παραπέμπουν στήν καταπιεστική ἀστυνόμευση τῆς χριστιανικῆς ζωῆς, πού εἶχε ὑπάρξει, φυσικά μέ ἄλλες ἀφορμές, στά χρόνια παντοδυναμίας τοῦ Ἰ. Καλβίνου, στήν Γενεύη, μέ τίς λεγόμενες «Ἐκκλησιαστικές διατάξεις», πού εἶχε θεσπίσει.


Σημειώσεις:
1. Βλ. K. Hutten, Seher, Grübler. Enthusiasten, 196610, σ. 478.
2. Βλ. P. Scheurlen,Die Sekten der Gegenwart, 19233, σ. 68. Α. Rössler, Kleine Kirchenkunde, 19992, σ. 98.
3. Βλ. L. Gassmann (Hrsg), Kleines Kirchen Handbuch, 2005, σσ.30, 32. N. Scotland, A Pocket Guide to Sects & New Religions, 2005, σ. 75
4. Βλ. N. Scotland, Τhe Exclusive Brethren, στό C. Partridge (Ed), Encyclopedia of New Religious Movements, Sects and Alternative Spiritualities, 2004, σ. 37

 Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φύλ. 1958, 11 Ιανουαρίου 2013