Ὄψεις ἀποκρυφισμοῦ. Πρωτ. Βασιλείου Ἀ. Γεωργοπούλου

Ἡ Ἀριθμολογία

Ὄψεις ἀποκρυφισμοῦ

Πρωτ. Βασιλείου Ἀ. Γεωργοπούλου, Λέκτωρος Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ

Ἡ Ἀριθμολογία εἶναι ἕνα ἀκόμα σύστημα μαγείας καί μαντικῆς, πού παρουσιάζεται, πολλές φορές, καί μʼ ἕνα ψευδο-επιστημονικό προσωπεῖο1.
Σύμφωνα μέ τούς ἐκπροσώπους τοῦ χώρου, ἐξετάζει τίς σχέσεις τῶν ἀριθμῶν πρός τά φαινόμενα καί παρουσιάζεται ὡς μέσο πρόγνωσης τοῦ μέλλοντος τῶν ἀνθρώπων, ἀνάλυσης τοῦ χαρακτήρα τους, καθορισμοῦ τῶν διαφόρων γεγονότων, ὅπως αὐτά προκύπτουν μέσα ἀπό τήν ἑρμηνεία τῶν ἀριθμῶν ὡς μία μορφή πεπρωμένου.
Σύμφωνα μέ θεωρητικούς ἐκπροσώπους τοῦ ἐν λόγῳ ἀποκρυφιστικοῦ συστήματος οἱ διάφορες λέξεις, τό ὄνομα, ἡ ἡμερομηνία καί ὁ τόπος γέννησης ἑκάστου, συγκροτοῦν ἕνα ἀπόκρυφο σύνολο- ὁδηγό, πού καθορίζει καί προσδιορίζει τήν προσωπικότητα, τά γεγονότα τῆς ζωῆς καί τό μέλλον τοῦ κάθε ἀνθρώπου.
Στό χῶρο τῆς μαντείας ἡ Ἀριθμολογία αὐτοπροβάλλεται ὡς ὄργανο καθορισμοῦ τῶν εὐνοϊκῶν ἡμερῶν γιά τίς ἀνθρώπινες δραστηριότητες, τῶν ἐπαγγελματικῶν πρωτοβουλιῶν, τῆς ἐπιλογῆς συζύγων, φίλων, κ.λ.π.

Οἱ θεωρητικοί τοῦ χώρου, ἀρέσκονται νά θεωροῦν πατέρα τῆς Ἀριθμολογίας τόν Πυθαγόρα. Στά ἀρχαῖα χρόνια, χρήση τῆς Ἀριθμολογίας συναντᾶμε στούς αἱρετικούς Γνωστικούς2, ἐνῶ ἀργότερα συναντᾶται στόν ἰουδαϊκό ἀποκρυφισμό μέ τή λεγόμενη Γεμάρτια (Gematria)3, πού εἶναι ἕνα ἀπό τά τρία Καββαλιστικά συστήματα τοῦ χώρου.
Πρόκειται γιά σύστημα ἀριθμητικοῦ ἐσωτερισμοῦ4 καί θεωρεῖται μέθοδος ἀποκάλυψης τῆς μυστικῆς γνώσης καί τῆς σοφίας τῶν λέξεων μέσῳ ἀριθμῶν καί γραμμάτων τοῦ ἀλφαβήτου5.
Στά νεώτερα χρόνια διατηρήθηκε ἡ χρήση τῆς Ἀριθμολογίας ὡς μέσο μαντικῆς πρόγνωσης, ὅμως στά πλαίσια τοῦ ἄκρως ἀντιχριστιανικοῦ κινήματος τῆς «Νέας Ἐποχῆς» ἡ πρακτική θά συνδυαστεῖ μέ τή σχετική, κατά περίπτωση, ἀποκρυφιστική νεοποχίτικη ὁρολογία.
Ἔτσι οἱ ἀριθμοί θεωροῦν ται ὅτι ἀντιστοιχοῦν σέ δονήσεις, ἀποτελοῦν ἐνεγειακά μοντέλα, περιγραφή καρμικῶν γεγονότων κ.ἄ. Ἰδιαιτέρως, πρέπει νά ἐπισημαν- θεῖ καί τό γεγονός, ὅτι ὀπαδοί τοῦ ἐν λόγῳ ἀποκρυφιστικοῦ χώρου δέ διστάζουν νά ἐπικαλοῦνται χωρία (π.χ. Ἀποκ.13,18) καί γεγονότα τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ὅπως καί τή χρήση διαφόρων ἀριθμῶν6, λ.χ. 3, 7, 12, ὑποστηρίζοντας ὅτι ἡ ἐν λόγῳ μαντική μέθοδος εἶναι παροῦσα στήν Ἁγία Γραφή καί αὐτό ἀποτελεῖ μία ἀκόμη μαρτυρία για τήν ἀξιοπιστία της.

Σημειώσεις:

1. R.Biewald, Kleines Lexikon des Okkultismus, 2005, σσ.218-219.
2. Πρβλ. D.W.Bercot, A Dictionary of Early Christian Beliefs, 20024, σ. 478.
3. Βλ. P. Riffard, Ésotérismes d’Ailleurs, 1997, σσ. 1009-1011. R. Biewald, Kleines Lexikon des Okkultismus, σσ. 78-79.
4.Βλ. N.Drury. The Dictionary of the Esoteric, 2004, σ . 235
5. Πρβλ. G. Wehr, Ἰουδαϊσμός, 2005, σς .47- 48.
6. Πρβλ. P. Riffard, Ésotérismes d’Ailleurs, σσ.1012-1013.

Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φύλ. 1951, 23 Νοεμβρίου 2012