Πάθημα Παπικών στην Κέρκυρα, 12.11.1718 Από το Βιβλίο Ουρανού Κρίσης - Αρχιμ. Νεκτάριος Ζιόμπολας

Πάθημα Παπικών στην Κέρκυρα, 12.11.1718
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΟΥΡΑΝΟΥ ΚΡΙΣΗΣ

Για να εννοηθεί πλήρως ή εικονιζόμενη ιχνογραφία, προϋποθέτει την ανάγνωση του βιβλίου «Ουρανού ΚΡΙΣΗΣ» πού κυκλοφορεί. Ωστόσο και ή θέα του σχεδιαγράμματος επεξηγημένη πως, εισάγει στο θέμα και πληροφορεί για το πάθημα Παπικών στην Κέρκυρα.

Με συντομία αναφέρουμε ότι το βλεπόμενο θέαμα είναι μια συμπύκνωση της τότε οχυρωμένης πόλεως Κερκύρας με το τότε κάστρο - φρούριο αριστερά. Έτσι ήταν το 1718 ως έδρα της βενετσιάνικης Αρχής, αφού το νησί εξουσίαζαν οί Βενετοί. Δεσπόζει στην κορυφή ή σημαία - σύμβολο της Βενετίας με το λιοντάρι.

Γιατί όμως ό συγγραφέας του βιβλίου «Ουρανού ΚΡΙΣΗΣ» Άγιος Αθανάσιος ό Πάριος έγραψε το βιβλίο με αυτό τον τίτλο και γιατί ως συνοδευτικό του έθεσε το σχεδιάγραμμα αυτό;

Το νησί της Κερκύρας δεν το είχαν κυριεύσει οί Τούρκοι. Το 1716 εμφανίστηκε απειλητικός ό οθωμανικός στόλος και πάτησε στο νησί. Στις αρχές Αυγούστου ό Τούρκος πασάς ζήτησε την παράδοση της πόλεως. Οι εντός Βενετοί και Κερκυραίοι ορθόδοξοι πάλεψαν προς υπεράσπιση. Ανθρωπίνως – στρατιωτικώς οί εντός ευρίσκονταν σε δεινή θέση. Παράλληλα δακρύβρεκτοι Ικέτευαν τον Άγιο Σπυρίδωνα για χάρη και έλεος Θεού. Ενώ είχαν προηγηθεί επιθέσεις και αντεπιθέσεις, ξαφνικά, αυγουστιάτικα ξέσπασε θύελλα με κεραυνούς ισχυρούς άνεμους και κατακλυσμιαία βροχή, οπότε έπαθαν καταστροφή και τα πλοία των Τούρκων πού βρέθηκαν ανοικτά στο πέλαγος. Την επομένη οί εντός έκπληκτοι έβλεπαν ότι οί Τούρκοι έφευγαν δρομέως, ενώ άφηναν πίσω τους νεκρούς, καράβια κατεστραμμένα, σκηνές, εφόδια ως και βαρεία πυροβόλα της εποχής. Ό λαός απέδωσε την ευμενή εξέλιξη σε σωτήρια επέμβαση του Αγ. Σπυρίδωνος. Τούτο απόλυτα δέχτηκαν και

οί παπικοί Βενετοί. Ιστορικό το γεγονός.

Μετά την θαυμαστή διάσωση από τους Τούρκους, όπου θεσπίστηκε μία ακόμη εορτή στην Κέρκυρα Στις 11 Αυγούστου, ό βενετός ηγεμόνας Ανδρέας Πιζάνης, θέλοντας να ευχαριστήσει τον Άγιο, συμβουλεύτηκε το θεολόγο του τι να κάνει για να είναι αρεστό στην αγιότητα του. Εκείνος του
πρότεινε να στήσει μέσα στο Ναό του Αγίου αλτάριο, δηλ. τράπεζα, παραπλεύρως της υπαρχούσης, για να γίνεται και λατινική λειτουργία. Άρεσε στον Ηγεμόνα ή συμβουλή και πρόσταξε να ετοιμαστεί το ανάλογο υλικό. Του φάνηκε εύλογο πηγαίνοντας στο Ναό να φωνάξει τους Ιερείς και να τους αναφέρει την πρόθεση του, αφού ό Ναός με το ιερό Σκήνωμα του Αγίου εντός, ανήκει στους Ορθοδόξους. Στο άκουσμα, οί Ιερείς είπαν ότι αυτό είναι πράξη - καινοτομία επιζήμια. Ό Ηγεμόνας «εν θυμώ» τους είπε ότι θα τελειώσει την απόφαση του. Τη νύκτα εκείνη βλέπει «κατ' όναρ ό Ηγεμών, άνθρωπο με σχήμα μοναχού λέγοντας, τι με ενοχλείς και ταράττεις τους Ιερείς;». Φώναξε το θεολόγο και του διηγήθηκε το ενύπνιο. Εκείνος του είπε ότι ονείρατα οί χριστιανοί δεν πιστεύουμε, και ότι τούτο είναι πειρασμός δαίμονος για να εμποδίσει το θεάρεστο έργο σου. Πείστηκε ό Ηγεμών στους λόγους του. Την ερχόμενη νύκτα βλέπει «πάλιν ό Ηγεμών τον ίδιον μοναχό απειλούντα και λέγοντα: Ήξερε ότι αν πειράξεις τον οίκον μου, θέλεις μετανοήσεις, ότε ουδέν όφελος. Απαράλλακτος διηγήθηκε εις τον θεολόγο, ως και την δειλία της καρδίας του, ώστε δεν θέλει να εκτέλεση το έργον». Πάλι όμως ό θεολόγος τον τόνωσε να προχωρήσει. Κοινός νους λέει ότι, ενώ εκείνον πού ήθελε να ευχαριστήσει αρνήτω την ενέργεια του, ό θεολόγος επέμενε, και τελικά και ό Ηγεμών κακώς πείστηκε. Πηγαίνοντας πάλι στο Ναό να πει στους δικούς του το πώς πρακτικά να στηθεί ή Τράπεζα, οί Ιερείς τον παρεκάλεσαν να μην προχωρήσει, μήπως δεν φανεί αρεστό στον άγιο. Και τούτο χωρίς να γνωρίζουν εκείνη τη στιγμή τις εμφανίσεις του Αγίου. Ό δε άκουσας αυτούς με θυμό είπε, ότι «αν δεν ησυχάσωσι, θέλει τους στείλει σιδηροδέσμιους εις την Βενετία. να τους ρίψουν εις τα καμαρωτά (φυλακή), ώστε να μην ιδούν πλέον τον ήλιον».

Και ενώ την επομένη θα εστήνετο ή τράπεζα, περί «το μεσονύκτιο γίνονται αστραπαί και βρονταί και κεραυνοί. Τότε ό φύλαξ (σκοπός), βλέπει ένα μοναχό με ένα δαυλό αναμμένο εις την χείρα πλησιάζοντα εις αυτόν. Ό φύλαξ τον ερωτά ποίος είσαι συ; και πού υπάγεις; και σήκωσε το όπλον - τουφέκι δια να τον αποκτείνει. Τότε ό μοναχός άπεκρίθη• εγώ είμαι ό Σπυρίδων. Και άμα τούτο ειπών, ήρπασεν αυτόν και τον απεσφενδόνισεν έξω εις την Σπιανάδα της πόλεως (πλατεία). Εκεί ευρέθη όρθιος, καθώς ήτον με το όπλον του. Και παρευθύς ήναψεν ή αποθήκη και ή ταύτης έξαψις πάσας ανέτρεψε τάς οικοδομάς οπού ήτον εκεί μέσα εις το τότε Παλάτιον του Ήγεμόνος. και πάντα τα περί αυτό• και ό μεν Ηγεμών ευρέθη νεκρός, ό δε θεολόγος έξω εις το Τειχόκαστρον νεκρός...».

Ωσάν ξημέρωσε, ό λατινεπίσκοπος με δικούς του απεμάκρυναν τα υλικά πού είχαν έξω στο Ναό. Στη συνέχεια έγινε γνωστό ότι λίγο πριν την συμφορά, κάποιος της πόλεως πού ερρέμβαζε με θέα το Ναό, είδε να εξέρχονται από το καμπαναριό του Ναού του Αγίου λάμψεις φωτός πού κατευθύνθηκαν - όπως φάνηκε - στην πυριτιδαποθήκη, οπότε, «όλα φωτιά γένηκαν».

Τον φρουρό - στρατιώτη πού έγινε λόγος, ό Άγιος σκόπιμα τον διαφύλαξε. Πράγματι, «ημέρας γενομένης, όλος ενθουσιών εβόα φωνή μεγάλη και εκήρυττε λέγοντας, ό άγιος Σπυρίδων έκαμε αυτά τα φοβερά, και καταλεπτώς εδιηγείτο ολην την ύπόθεσιν. Οι Λατίνοι μην υποφέροντες την ομολογία του, εις την Ιταλία απέπεμψαν αυτόν».

Το τιμωρητικό γεγονός το αναφέρει και ό Κερκυραίος Διδάσκαλος του Γένους Ευγένιος Βούλγαρις, όπως καταλεπτώς αναφέρεται στο βιβλίο.

Ό λόγιος και συγγραφέας Άγιος Αθανάσιος ό Πάριος (εορτάζεται 24 Ιουνίου), ό όποιος ευρέθηκε στην Κέρκυρα περί το 1760. κατέγραψε το γεγονός. Προκειμένου να το παραστήσει πιο έντονα στο βιβλίο πού εξέδωσε αργότερα, πρόσθεσε και την ιχνογραφία και έθεσε και νούμερα - ονόματα προκειμένου να διευκολύνει το πώς έγινε το θλιβερό γεγονός και με τους γεωγραφικούς χώρους.

Νο 1,το καμπαναριό του Ναού άπ' όπου εξήλθαν οι φλόγες.
Νο 2, ό Αγ. Σπυρίδων με αναμμένο δαυλό και ό στρατιώτης πού προβάλει το όπλο.
Νο 3. ό στρατιώτης πού απεσφενδονίστηκε στην πλατεία, μερικές εκατοντάδες μέτρα μακριά.
Νο 4,το παλάτι του Βένετου κυβερνή του.
Νο 5, νεκρός έξω ό θεολόγος.
Νο 6, ή ξύλινη γέφυρα πού ένωνε πόλη και φρούριο - κάστρο. Ό πολύς χώρος βρέχεται από θάλασσα.

Τελικά ό Αγ. Σπυρίδον, αφού οι προτροπές του δεν έγιναν δεκτές, δυναμικά απέτρεψε το στήσιμο της τράπεζας. Το ανθρώπινο εγωιστικό θέλω του Ανδρέα Πιζάνη δεν έγινε. Υπερίσχυσε ή δύναμη του Θεού τόσο δυναμικά, όσο ποτέ μέσω αγίου. Και τούτο διότι κτυπήθηκε ή παπική αίρεση.

Τόνισε ό Αθανάσιος μεταξύ άλλων: «...Μεγάλα και εξαίσια πράγματα έγιναν, και τούτο είναι βέβαιον. Εκείνο δε όπου υπερβαίνει όλα τα άλλα, και στεφανώνει τα θαύματα του Σπυρίδωνος και δεν πρέπει να ονομάζεται απλώς θαύμα, αλλά θαύμα θαυμάτων, ή ορθότερα, ΚΡΙΣΗΣ του Ουρανού, είναι ή παραδοξοτάτη καταστροφή των Λατίνων με την οποίαν τους απεδίωξε από τον θείων του Ναόν, όταν μελέτησαν, και εγγύς ήλθον να τον μολύνουν με το αλτάριο των». Εκεί οδήγησαν με την υπερήφανη στάση τους μετά το θαύμα διασώσεως από τους Τούρκους, στο συμβάν δυστυχίας και ολέθρου των, και άφησε διαπαντός δείγμα ή θεία επέμβαση, ότι οι Λατίνοι και παπικοί ως προς το πιστεύω τους είναι απόβλητοι αιρετικοί, και όχι Εκκλησία Χριστού. τι έχουν να πουν στη θέση αυτή του Ουρανού οι Λατινόφρονες, και οι όποιοι προσκείμενοι στον Πάπα - Παπισμό;

Άρχιμ. Νεκτάριος Ζιόμπολας  ΤΗΛ. 6977 822412
pigizois.net