Ἀνώτερες σπουδές. (Μέρος Β'). Γιά τήν Καισάρεια (Παλαιστίνης)

Γιά τήν Καισάρεια (Παλαιστίνης)

 Ὁ πληγωμένος Ἀετός. Γρηγόριος ὁ Θεολόγος

Ἕνα πρωί ξεκίνησαν.  Αὐτός, ὁ ἀδελφός του Καισάριος καί ὁ παιδαγωγός Καρτέριος.  Φόρτωσαν τά πράγματά τους σέ μουλάρια καί προχώρησαν δυτικά. Ἄφησαν τήν ὄμορφη μικρή πόλη Ναζιανζό μέ τό ποτάμι της.  Πῆραν βαθιά στήν καρδιά τους τά δάκρυα τῶν γονέων, δεμένα μέ τίς εὐχές τους. Ἦταν ὁ πρῶτος μεγάλος χωρισμός γονέων καί τέκνων.
Μπῆκαν στό δρόμο γιά τήν Κολωνία (Aksaray σήμερα), ἐμπορικό καί συγκοινωνιακό κέντρο. Ἐκεῖ θά ἔμπαιναν σ’ ἕνα ἀπό τά καραβάνια πού κατέβαιναν πρός τή Μεσόγειο θάλασσα. Ταξίδι κουραστικό.
 Οἱ Ρωμαῖοι βέβαια ἦταν μεγάλοι μαστόροι στήν κατασκευή δρόμων μέσα στήν ἀπέραντη αὐτοκρατορία.
Ὅμως δέν ἔπαυαν οἱ δρόμοι νά εἶναι δύσκολοι, τά μουλάρια καί οἱ γκαμῆλες νά βαδίζουν ἀργά.  Τίς νύχτες ξεκουράζονταν λίγο στά χάνια.
Τό ἴδιο καί τά ζῶα, τά ὁποῖα στήν ἀνάγκη τά ἄλλαζαν.  Πέρασαν, ταξιδεύοντας στούς ρωμαϊκούς δρόμους, ἀπό τά Τύανα (Bahieli) , κατέβηκαν στήν Ταρσό. 
Σέ λίγα χιλιόμετρα ἡ Μεσόγειος. Ἀπό κεῖ δέν ξέρουμε ποιό δρόμο ἀκολούθησε ὁ Γρηγόριος.  Μπορεῖ νά τράβηξε βορειοανατολικά, πρός τήν Ἰσσό κι ἔπειτα ὅλο βόρεια πρός Ἀντιόχεια, γιά νά συνεχίσει πρός Παλαιστίνη μέχρι τήν πόλη τῆς Καισάρειας.
Μπορεῖ ὅμως νά πῆγε μέχρι τήν Ἰσσό καί ἀπό κεῖ μέ καράβι νά ἔφθασε στά παράλια τῆς Παλαιστίνης.  Ἤ ἀκομη, ἀπό τήν Ταρσό μπορεῖ νά πῆγε βορειοδυτικά στήν περιοχή τῆς Σελεύκειας (κοντά στή σημερινή Μερσίνα) καί ἀπό κεῖ μέ καράβι στά παράλια τῆς Παλαιστίνης.
Ὅπως καί νά ταξίδεψε ὁ Γρηγόριος, ὅσο καί νά κουράστηκε, ἔμενε ἀκμαῖος. Ἦταν πολύ νέος.  Καί ἡ κούραση πνιγότανε στήν ἀγάπη του γιά γνώση. Ἔτσι, λοιπόν, στήν Καισάρεια.
Λίγα μόλις χιλιόμετρα βόρεια τά Ἱεροσύλυμα, τά ὁποῖα τότε ἦταν μικρή πόλη.  Δέν εἶχε συνέλθει ἀπό τήν ὁλική καταστροφή τοῦ 70 μ.Χ. Ἡ Καισάρεια ἦταν ἐκκλησιαστικά ἰσχυρότερη καί μάλιστα εἶχε παράδοση ἑκατό ἐτῶν στή θεολογική παιδεία.
Ἐκεῖ ὀργάνωσε ὁ πολύς Ὠριγένης τή σχολή του, περί τό 234, καί θεμελιωσε ἀξιόλογη βιβλιοθήκη, τήν ὁποία ἐμπλούτισε ὀ Πάμφυλος (†309) καί ὀργάνωσε ὁ μεγάλος ἱστοριογράφος τῆς Ἐκκλησίας Εὐσέβιος (†339). Ὅλ’ αὐτά ὁ Γρηγόριος δέν τά γνώριζε πρίν φθάσει στήν Καισάρεια.
Αὐτό πού τόν τραβοῦσε στήν πόλη τούτη ἦταν ἡ φήμη τῶν ρητορικῶν σχολῶν της.  Καί ἦταν πράγματι φημισμένο κέντρο γραμμάτων, γιά τά ὁποῖα ὁ Γρηγόριος διψοῦσε καί γιά τά ὁποῖα δέν ἀψηφοῦσε κάπους. Ἕνας ἀπό τούς φημισμένους δασκάλους τῆς ρητορικῆς  ἦταν στήν Καισάρεια ὁ σοφιστής Θεσπέσιος.
Αὐτόν περισσότερο παρακολούθησε ὁ Γρηγόριος καί αὐτός τοῦ ἔκανε τήν πιό μεγάλη ἐντύπωση. Τόσο ἀγάπησε τό δάσκαλό του Θεσπέσιο καί τόσο πολύ τόν κράτησε στήν μνήμη του, ὥστε ἀργότερα, θά γράψει γι’αὐτό Ἐπιτάφιο (Δ΄) ποίημα.
Ἐδῶ στήν Καισάρεια πρέπει νά ἔμεινε ἀπό ἕνα μέχρι δύο ἔτη. Ἐπωφελήθηκε ὅσο μποροῦσε περισσότερο.  Αὐτά πού εἶχαν νά τοῦ δώσουν οἱ δάσκαλοι τά πῆρε. Τό πνεῦμα του ἦταν ἀδηφάγο. Ρουφοῦσε τά πάντα σάν ἀπέραντη χοάνη. Ἡ Καισάρεια ὅμως εἶχε κι ἕν’ ἄλλο πλεονέκτημα. 
Καθώς εἴπαμε, βρισκότανε κοντά στά Ἱεροσόλυμα.  Καί ἀσφαλῶς ὁ Γρηγόριος προσκύνησε τούς τόπους ὅπου ἔζησε ὁ Κύριος.  Περπάτησε μ’ ἐρωτηματικά ὅπου μαρτύρησε ὁ Θεάνθρωπος. Ὁ Μέγας Κωνσταντίνος εἶχε χτίσει τόν ἐπιβλητικό ναό τῆς Ἀναστάσεως.  Δίπλα του ὁ φοβερός Γολγοθᾶς καί ἡ Ἀποκαθήλωση. 
Πιό δῶ, πιό κεῖ πολλά μαρτυροῦσαν τό πέρασμα, τή δράση, τά θαύματα καί τή θυσία τοῦ Χριστοῦ. Ὅλα τά εἶδε, ὅλα τά ἀναχώνεψε ὁ Γρηγόριος κι ἄς μήν ἦταν ἀκόμη βαπτισμένος χριστιανός. Ἀκολούθησε κι αὐτός τήν κακή παράδοση πολλῶν χριστιανῶν τῆς ἐποχῆς νά βαπτίζονται σέ ἡλικία μεγάλη, τουλάχιστον σέ ὥριμη.
 Τό 348 μάλιστα ἔγινε στά Ἱεροσόλυμα ἐπίσκοπος ὁ Κύριλλος (†387), πού εἶπε κι ἔγραψε τίς περίφημες Κατηχήσεις. Εἶναι δύσκολο νά ποῦμε ὅτι ἄκουσε τίς κατηχήσεις αὐτές, ἀφοῦ δέν ὑπῆρξε κατηχούμενος. Ἀσφαλῶς ὅμως τίς διάβασε, τουλάχιστον ἀργότερα.

 Ὁ πληγωμένος Ἀετός (Γρηγόριος ὁ Θεολόγος)
(ἀφηγηματικὴ Βιογραφία)
 σελ.29-52
Στυλιανοῦ Γ. Παπαδοπούλου Καθηγητή Πανεπιστημίου
Ἔκδοση Δ΄
Ἀποστολική διακονία

Ἀναβάσεις
7 Σεπτεμβρίου 2013

Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας  Ὁ πληγωμένος Ἀετός - Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος