Ἀνώτερες σπουδές. (Μέρος Α'). Παλαιστίνη καί Ἀλεξάνδρεια

Ἀνώτερες σπουδές. (Μέρος Α'). Παλαιστίνη καί Ἀλεξάνδρεια 

 Ὁ πληγωμένος Ἀετός. Γρηγόριος ὁ Θεολόγος

Βρισκόμαστε στό τέλος τῆς δεκαετίας τοῦ 340.  Περίπου στό 348(ἤ 347).  Τά πράγματα στήν Ἐκκλησία πολύ δύσκολα. Οἱ ἀρειανόφρονες κυριαρχοῦν.  Οἱ ὀρθόδοξοι ἐπίσκοποι στήν ἐξορία. Ὁ αὐτοκράτορας τῆς Ἀνατολῆς, ὁ Κωνστάντιος, ἔγινε ἀπό τήν ἀρχή τῆς βασιλείας του (337) προστάτης τῶν ἀρειανῶν καί διώκτης τῶν ὀρθοδόξων.
Μεγάλος ἀριθμός ὀρθοδόξων ἐπισκόπων ἀπό δειλία, ὑπολογισμό καί ὀλιγοπιστία, ὑπέκυψε στίς διαθέσεις τοῦ Κωνσταντίου.  Δέν ἀντιδροῦσε στήν πολιτική του ἤ ἁπλῶς προσποιοῦταν νομιμοφροσύνηη γιά ν’ ἀποφύγει διωγμούς κι ἐξορίες.
Ἡ Ὀρθοδοξία ὅλα τά χρόνια τοῦτα, ἀπό τό 328 μέχρι τό 373, κεφαλή ἱερή καί θαρραλέα εἶχε τόν Ἀθανάσιο Ἀλεξανδρείας. Ἦταν ὁ ἄτρομος ἐκφραστής τῆς ἀλήθειας. Κανέναν αὐτοκράτορα δέ φοβήθηκε. Ποτέ δέν ὑπέκυψε.
Οἱ διωγμοί καί οἱ ἐξορίες του διαδέχονταν ἡ μία τήν ἄλλη.
Τά βλέμματα τῶν φοβισμένων ὀρθοδόξων ἤτανε πάντα στραμμένα στήν ἱερή μορφή τοῦ Ἀθανασίου. Ὅσο τόν ἔβλεπαν ὄρθιο στίς ἐπάλξεις τῆς ἀληθείας, ὅσο μέ τό λόγο του καί τήν τακτική του κεραύνωνε τούς αἱρετικούς, ἤτανε σίγουροι ὅτι ἡ ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ζεῖ καί θά ζεῖ. Ἔπαιρναν θάρρος, σιωποῦσαν καί περίμεναν.
Στή Δύση τά πράγματα τῆς Ἐκκλησίας ἦταν καλύτερα. Ἐκεῖ, στό δυτικό ρωμαϊκό κράτος, αὐτοκράτορας ὁ Κώνστας. Εἶχε κάπως φιλορθόδοξα αἰσθήματα καί ἄφηνε τούς δυτικούς χριστιανούς ἐλεύθερους νά ὀρθοδοξοῦν.
Ὁ ἴδιος ὁ Κώνστας πίεζε καί τόν ἀδελφό του Κωνστάντιο, νά δείξει ἐπιείκεια γιά τόν Ἀθανάσιο, πού ζοῦσε  τότε στή Δύση ἐξόριστος. Καί ὁ Κωνστάντιος, βλέποντας ὅτι ἔχει πολιτικό συμφέρον νά ὑποχωρήσει στό θέμα τοῦ Ἀθανασίου, ὑποχώρησε, καί ὁ ἱερός ἄνδρας τόν Ὀκτώβριο τοῦ 346 ἐπανῆλθε στήν Ἀλεξάνδρεια. Γιά λίγα χρόνια, μέχρι τό 352/3, ἔμεινε σχετικά ἥσυχος.  Μετά ὀργανώθηκαν νέοι διωγμοί ἐναντίον του κάι ἐναντίον τῶν ὀρθοδόξων.
Στήν ταραγμένη αὐτή ἐποχή ἄρχισε ὁ Γρηγόριος τίς ἀνώτερες σπουδές του.  Δέν ξέρουμε πόση γνώση τῶν θεολογικῶν προβλημάτων τῆς Ἐκκλησίας εἶχε τότε.  Πρέπει ὅμως νά εἶχε συνείδηση τῆς κρισιμότητας τῆς κατάστασης. Ὁπωσδήποτε εἶχε ἀκούσει γιά τούς διωγμούς καί τίς ἐξορίες, γιά τή γενικότερη ἀναστάτωση καί γιά τόν Ἀθανάσιο.

Ὁ πληγωμένος Ἀετός (Γρηγόριος ὁ Θεολόγος)

(ἀφηγηματικὴ Βιογραφία)

 σελ.29-52

Στυλιανοῦ Γ. Παπαδοπούλου Καθηγητή Πανεπιστημίου

Ἔκδοση Δ΄

Ἀποστολική διακονία

Ἀναβάσεις

 Σεπτεμβρίου 2013

Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας  Ὁ πληγωμένος Ἀετός - Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος