'Ο Δόκιμος Κωνσταντῖνος διακονητής τῆς ἐκκλησίας
<Νά ἐβλέπατε τί ἔπαθα μ' ἕνα ἐνάρετο ἱερέα, τόν π. Κάλλίστρατο Μπόμπου. 'Ως Πνευματικός ἐπέρασε κάποτε ἀπό μία μοναχή, ἀσκήτρια σέ σπηλιά τοῦ δάσους. Τότε στά δάση ἀσκήτευαν περί τούς 50 μοναχούς καί μοναχές. Αὐτή ἡ μοναχή εἶπε στόν π. Κάλλίστρατο: <Σέ ἐσᾶς δέν κατέρχεται τό ῞Αγιο Πνεῦμα, διότι ἀκολουθήσατε τό Νέο 'Ημερολόγιο!> 'Από τότε ὁ πατήρ καλλίστρατος διατελοῦσε ἐν πολλῆ ἀμφιβολίᾳ.
Μιά φορά, ὅταν ἤμουν βοηθός διακονητής στήν ἐκκλησία, παρετήσησα ὅτι τό πρόσφορο πού λειτουργοῦσε ὁ 'Ηγούμενοςς ἦτο ἄσπρο καί γλυκό, ἐνῶ αὐτό μέ τό ὁποῖο λειτούργησε ὁ πατήρ Καλλίστρατος ἦτο πικρό καί πρασινωπό. Τότε ἐρώτησα τόν Γέροντα π. 'Ιωαννίκιο:
-Γέροντα, γιατί ὅταν λειτουργῆ ὁ πατήρ Καλλίστρατος τό πρόσφορό του εἶναι μουχλιασμένο καί πικρό;
-Μά, παιδί μου, διότι λειτουργεῖ μέ ἀμφιβολία. Δηλαδή ἀμφιβάλλει ἄν κατέρχεται τό ῞Αγιο Πνεῦμα στήν 'Εκκλησία τοῦ Χριστοῦ πού ἀκολουθεῖ τό Νέο 'Ημερολόγιο. Μετέβη πρό καιροῦ σέ μιά ἐρημίτισσα τοῦ δάσους καί αὐτή τοῦ εἶπε ὅτι τό ῞Αγιο Πνεῦμα δέν κατέρχεται στήν Θεία Λειτουργία ἐξ αἰτίας τοῦ Νέου 'Ημερολογίου. Τοῦ εἶπα ὅτι πλανήθηκε, διότι δέν πιστεύει ὅτι τό ῞Αγιο Πνεῦμα κατέρχεται στά Μυστήρια τῆς 'Εκκλησίας μας!
Κάποτε ὁ πατήρ Καλλίστρατος τελοῦσε τήν Θεία Λειτουργία καί, ὅταν ἐκάλεσε τό ῞Αγιο Πνεῦμα νά κατέλθη, μέ ἔκπληξί του εἶδε ὅτι ὁ 'Αμνός ἔγινε κρέας καί ἔτρεχε τό ῞Αγιο Αἷμα ἀπό τό Δισκάριο καί τό 'Αντιμήνσιο. ῞Οταν παρετήρησε μέσα στό ῞Αγιο Ποτήριο εἶδε ἀνθρώπινο Αἷμα. Τότε μ' ἐκάλεσε καί μοῦ εἶπε:
-'Αδελφέ Κωνσταντῖνε, ἔλα ἐδῶ κοντά! Τί βλέπεις;
-Πώ, πώ, πάτερ Καλίστρατε! 'Η θεία Κοινωνία ἔγινε κρέας καί αἷμα!
Τότε ἔστειλα νά εἰδοποιήσουν γρήγορα τόν 'Ηγούμενο. ῞Οταν ἦλθε ὁ στάρετς, ἔβαλε μοναχούς νά διαβάζουν τό Ψαλτήριο στόν χορό καί εἶπε:
-῎Εε! Πάτερ Καλλίστρατε, πιστεύεις τώρα ὅτι ἔρχεται τό ῞Αγιο Πνεῦμα καί μεταβάλλει τά Δῶρα ἤ ὄχι;
-Συγχώρεσέ με, πάτερ! Κι ἔπεσε στά γόνατά του κλαίγοντας.
-Πρόσεχε! Κατῆλθε τό ῞Αγιο Πνεῦμα. Μετεβλήθη τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ σέ κρέας! Μετεβλήθη τό νερό καί κρασί σέ Τίμιο Αἷμα Του! Γιατί πλέον ἀμφιβάλλεις, πάτερ;
-Πιστεύω, Γέροντα. Σέ παρακαλῶ συγχώρεσέ με!
-Πιάσε καί σφίγξε τά Τίμια Δῶρα!
Κατόπιν μ' ἕνα σκαρπέλο ἄνοιξε μία ὀπή στήν Βάσι τῆς 'Αγίας Τραπέζης, διότι συμβολίζει τόν Τάφο τοῦ Κυρίου μας καί ἔθαψε ἐκεῖ τά ῞Αγια Μυστήρια, ὅπως μᾶς διδάσκουν οἱ ῞Αγιοι Πατέρες μας. Τό ῞Αγιο Ποτήριο τό ἁγίασε ἐκ νέου καί τό ἔπλυνε μαζί μέ τό 'Αντιμήνσιο στό χωνευτήριο. Στάθηκα ἐκεῖ μέχρι νά τελειώση ὅλο τό ψαλτήριο. Κατόπιν ἄρχισα πάλι τήν θεία Λειτουργία, συνεχίζοντας άπό τήν Προσκομιδή: <Εἷς τῶν στρατιωτῶν λόγχῃ τήν πλευράν αὐτοῦ ἔνυξε. . . > ῎Ετσι ἐπιτελέσθηκε ἡ Θεία Λειρτουργία καί δέν ἐπαναλήφθηκε πάλι αὐτό τό θαῦμα.
-Τώρα πιστεύεις; Τόν ἐρώτησε πάλι ὁ στάρετς.
-Πιστεύω, πάτερ!
Μετά ὁ πατήρ 'Ιωαννίκιος τόν ἐπετίμησε μέ ἀποχή ἀπό τήν Θεία Λειτουργία 40 ἡμέρες, λέγοντάς του: <Σοῦ ἔλεγα νά πιστεύης ἀκράδαντα, ἀλλά ἐσύ ἐπήγαινες στίς ἐρημίτισσες τοῦ δάσους νά διδαχθῆς γιά τό 'Ημερολόγιο!>
Αὐτό συνέβη τό 1932. Τόν ἴδιο καιρό ἤμουν μάρτυς κι ἑνός ἄλλου θαυμαστοῦ γεγονότος πού συνέβη στόν καιρό τῆς θείας Λειτουργίας.
Κάποια φορά, ὅταν λειτουργοῦσε ὁ πατήρ 'Ιωαννίκιος, μετά τόν καθαγιασμό τῶν Τιμίων Δώρων, ἔπεσε ἀπό τό ῞Αγιο Ποτήριο μία σταγόνα Αἵματος τοῦ Χριστοῦ ἐπάνω στό ῞Αγιο 'Αντιμήνσιο. 'Εκείνη ἡ σταγόνα ἄρχισε νά λάμπη καί μετά νά μεταβάλλεται σέ ἀκτῖνα. Τότε ὁ στάρετς 'Ιωαννίκιος μέ φώναξε γρήγορα:
-'Αδελφέ Κωνστατῖνε, ἔλα ἐδῶ κοντά!
Κυττάζοντας ἐγώ, μοῦ εἶπε ὁ στάρετς:
-Τί βλέπεις ἐδῶ στό ῞Αγιο 'Αντιμήνσιο;
-Βλέπω μία σταλαγματιά ἀπό τό ῞Αγιο Αἷμα. 'Ακτινοβολεῖ τόσο δυνατά, πού δέν ἠμπορῶ νά τήν ἀντικρύσω ἀπό κοντά!
Τότε ὁ στάρετς μοῦ εἶπε:
-Βλέπεις, Ποιόν ἡμεῖς οἱ ἁμαρτωλοί ὑπηρετοῦμε; Γι'αὐτό νά στέκεσαι μέ μεγάλο φόβο καί εὐλάβεια μπροστά στή 'Αγία Τράπεζα!
Κατόπιν, ὁ στάρετς 'Ιωαννίκιος κοινώνησε αὐτή τήν σταλαγματιά τοῦ 'Αγίου Αἵματος τοῦ Χριστοῦ.
'Αργότερα, ὅταν ἤμουν καί πάλι διακονητής τῆς ἐκκλησίας, ἦτο στό Μοναστήρι ἕνας ἱερεύς, πού εἶχε ἕλκος στομάχου, καί λειτουργοῦσε. 'Εξ αίτίας τῆς ἀσθενείας του δέν ἠμποροῦσε νά ὑποφέρη τόν καπνό τοῦ θυμιάματος. Αὐτός ὁ ἱερεύς μοῦ ἔλεγε νά εἶμαι προσεκτικός καί νά βάζω λίγο θυμίαμα στό θυμιατό, ἀλλά ἐγώ, ἀπό ἀπροσεξία μου, ἔσφαλα πάντοτε. 'Ο ἱερεύς, βλέποντας αὐτό, δέν μοῦ εἶπε ξανά τίποτε καί κρατοῦσε τήν λύπη μέσα του. ῞Οταν μιά νύκτα ἐπέστρεψα στό κελλίο μου ἀπό τόν ῎Ορθρο καί ἐξάπλωσα νά ξεκουρασθῶ, εἶδα μία φοβερά ὀπτασία. Εἶδα τόν ἱερέα νά περιβάλλεται ἀπό ἀκτῖνες δυνατοῦ φωτός.
Τότε ἀντελήφθηκα ὅτι αὐτός ὁ ἱερεύς ἦτο ἅγιος. ῎Ετρεξα γρήγορα καί τοῦ ἐζήτησα συγχώρεσι. Κατόπιν, ἐκείνη τήν νύκτα ἐπῆγα στόν στάρετς καί τοῦ ἐξωμολογήθηκα τό πταῖσμα μου.
Μετάφρασις-ἐπιμέλεια ὑπό Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
Ἱερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου
Ἅγιον Ὅρος Ἄθω
1999
Ἐπιμέλεια κειμένου Αναβάσεις
________________________________________________
Τό κείμενο προέρχεται ἀπό τά ἀρχεῖα τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου, τόν ὁποῖον καί εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τήν παραχώρηση τῶν ἀρχείων, ὅπως ἐπίσης εὐχαριστοῦμε καί τόν γέροντα τῆς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου πατέρα Γεώργιο Καψάνη γιά τήν εὐλογία καί τήν ἄδεια δημοσίευσης.
Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας Κλεόπας Ηλίε - Ιωαννίκιος Μπάλαν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για να σχολιάσετε (με ευπρέπεια) πρέπει να συνδεθείτε με τον λογαριασμό google ή wordpress που διαθέτετε. Αν δεν διαθέτετε πρέπει να δημιουργήσετε έναν λογαριασμό στο @gmail ή στο @wordpress. Μπορείτε βεβαίως πάντα να στέλνετε e-mail στο anavaseis@gmail.com
Ευχαριστούμε.