Γέρων Ἀρσένιος Γρηγοριάτης (+1912-1991). Μέρος Ε'. Τελευταῖο

 Γέρων Ἀρσένιος Γρηγοριάτης (+1912-1991). Μέρος Ε'

  Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

-Ἔχετε λάβει πληροφορία ὅτι συνεχωρήθησαν οἱ ἁμαρτίες σας, Γέροντα;
-Ναί, ἔχω λάβει κάποια πληροφορία, ὅταν ζητοῦσα νά μοῦ ἐκπληρώση ὁ Θεός κάποιο σοβαρό αἴτημά μου. Τόν παρακαλοῦσα ἐπί ὀκτώ χρόνια νά μάθω, ἐάν συγχωρέθηκε ἡ δεκαεξάχρονη Ζωή, ἡ ὁποία πέθανε, ὅπως εἴπαμε ἀπό φυματίωσι.
Μετά ἀπό προσευχές ὀκτώ ἐτῶν δέν ξέρω πῶς, ἡ ψυχή μου εὑρέθηκε στόν Παράδεισο καί κατόπιν στήν κόλασι καί μετά σέ ἄλλη χειρότερη. Σ᾿ ἕνα ὄνειρό μου, λοιπόν, εἶδα τήν Ζωή ντυμένη στά λευκά. Κρατοῦσε λουλούδια στά χέρια της καί μιά κανάτα μέ νερό. Ἔβγαινε ἀπό ἕνα παλάτι καί  ἄδειαζε τό νερό στήν θάλασσα. Σταγόνες νεροῦ ἔβρεξαν καί μένα...Καί ἄλλα ἐκστατικά ὄνειρα εἶδα, τά ὁποῖα θά τά βρῆτε γραμμένα. (Δημοσιεύθηκαν στό Περιοδικό τῆς Μονῆς μας: "Ὁ Ὅσιος Γρηγόριος, ἔτος 1992, τεῦχος 17).
-Αἰσθάνεσθε συνεχῶς τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ, Γέροντα, στήν ζωήν σας;
-Ναί, τήν αἰσθάνομαι συνεχῶς. Ἔχω διπλό συναίσθημα. Τόν ἀγαπῶ καί Τόν φοβοῦμαι, διότι εἶμαι ἄνθρωπος εὐόλισθος  καί κινδυνεύω ἀνά πᾶσαν στιγμήν νά πέσω. Ἄν βέβαια εἶχα τήν ἀγάπη τοῦ ἁγίου Ἀντωνίου, δέν θά ἐφοβούμην..
-Ποιούς ἁγίους εὐλαβεῖσθε περισσότερο;
-Ὅταν πάω νά τούς προσκυνήσω, αἰσθάνομαι μία γλυκύτητα νά ἔρχεται στήν καρδιά μου ἀπό ὅλους τούς Ἁγίους. Ἰδιαίτερα αἰσθάνομαι μία χαρά ἀπό τήν παρουσία τοῦ φύλακος ἀγγέλου μου, γι᾿ αὐτό καί συχνά τόν ἐπικαλοῦμαι νά μέ χειραγωγήση στίς τελευταῖες στιγμές τῆς ζωῆς μου καί νά παραλάβη τήν ψυχή μου.
Ὁ Γέρο-Ἀρσένιος ἔζησε τήν δεύτερη περίοδο τῆς μοναχικῆς του ζωής στό Μοναστήρι
μας ἀπό τό 1975 μέχρι τῆς κοιμήσεως του ἡ ὁποία συνέβη στίς 16 Ἰανουαρίου 1991. Τόν ἐπισκέφθηκε ὁ Θεός μέ ἀλλεπάλληλα ἐγκεφαλικά ἐπεισόδια. Τό τρίτο τόν καθήλωσε στό κρεββάτι, τό 1990. Συνῆλθε κἄπως καί μποροῦσε νά συνομιλῆ μέ δυσκολία. Τήν ἡμέρα τοῦ θανάτου του τοῦ συνέβη καί τό τελευταῖο ἐγκεφαλικό ἐπεισόδιο.
Οἱ γιατροί τῆς Μονῆς τόν κρατοῦσαν στήν ζωή μέ τεχνητές ἀναπνοές. Τελικά στόν Μικρό Ἑσπερινοῦ τῆς ἀγρυπνίας τοῦ ἁγίου Ἀντωνίου τοῦ Μεγάλου τόν ὁποῖον τιμοῦσε, διότι εἶχε σάν κοσμικός αὐτό τό ὄνομα, ἀνέβηκε ἡ ψυχή του στούς οὐρανούς. Μετέβη γιά νά συναντήση τήν Κυρία Θεοτόκο, τίς ταξιαρχίες τῶν Ἀγγέλων τούς χορούς τῶν ὁσίων, Μαρτύρων καί Δικαίων, ὅλους τούς Ἁγίους μέ τούς ὁποίους ζοῦσε στιγμές  ἀφάτου πνευματικῆς εὐφροσύνης, ὅταν ἀσπαζόταν τίς εἰκόνες τους καί προσευχόταν κοντά τους.
Εἴμεθα εὐτυχεῖς ἐμεῖς πού, ὅταν ἤλθαμε στό Μοναστήρι, εὑρήκαμε μία περίπου εἰκοσάδα ἀγωνιστῶν Πατέρων. Διδαχθήκαμε πολλά ἀπό τήν ζωήν τους. Θαυμάσαμε τήν ἁπλότητά τους, τό ἀνυπόκριτον τῆς συμπεριφορᾶς τους. Μᾶς παρέδωσαν τά τυπικά γιά τήν λειτουργία τῶν Ἀκολουθιῶν τῆς ἐκκλησίας, γιά τά διακονήματα τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ, τοῦ Μακηπείου (φούρνου), τοῦ γραφείου, τῆς καλλιέργειας τῶν κήπων.
Μά προπαντός μᾶς ἔδωσαν σάν μοναδική καί ἀνεπανάληπτη προσφορά τήν ζωή καί τούς ἀγῶνες τους μέ τούς ὁποίους καί ἐμεῖς, ἐάν θέλουμε, θά ἠμπορέσουμε νά βαδίσουμε στά ἴχνη τους. Αὐτοί μᾶς στηρίζουν μέ τίς προσευχές τους ἀπό ψηλά, γιατί βρῆκαν παρρησία στόν θρόνο τοῦ Θεοῦ. Τούς εὐχαριστοῦμε.
Μακαριστέ Γέροντα Ἀρσένιε, ἤσουν ἀξιαγάπητος ἀπό τόν σεβαστόν μας Γέροντα π. Γεώργιο μέχρι καί τόν τελευταῖο Δόκιμο τῆς Μονῆς μας. Κανείς δέν εἶχε λογισμό ἐναντίον σου. Μᾶς εἶχες ἀφοπλίσει μέ τήν πραότητά σου, τό χαμόγελο σου τά νόστιμα καί διδακτικά ἀστεῖα σου. Εἶχες νικήσει τόν θάνατο καί τόν περιγελοῦσες, διότι εἶχες ἐνωθῆ μέ τήν Ἁγία Τριάδα. Τό γαλήνιο καί χαρωπό πρόσωπό σου μαρτυροῦσε τίς διαθέσεις καί τά ἄλματα τῆς ἀρετῆς πού εἶχες φθάσει μέσα στήν καρδιά σου. Χαῖρε τώρα καί πάλιν ἐρῶ χαῖρε, μέσα στήν ἀένναη χαρά τοῦ Κυρίου σου καί πρέσβευε ὑπέρ ἡμῶν. Ἀμήν.

Ἱερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου  

Ἅγιον Ὅρος Ἄθω  
2005

Ἐπιμέλεια κειμένου   Αναβάσεις

________________________________________________

Τό κείμενο προέρχεται ἀπό τά ἀρχεῖα τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου, τόν ὁποῖον καί εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τήν παραχώρηση τῶν ἀρχείων, ὅπως ἐπίσης εὐχαριστοῦμε καί τόν γέροντα τῆς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου πατέρα Γεώργιο Καψάνη γιά τήν εὐλογία καί τήν ἄδεια δημοσίευσης.

 Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας   π.Δαμασκηνός - Γρηγοριάτικο γεροντικό