Σύγχρονα Πνευματικά θέματα. Ἀρχ. Ἀρσένιος Κατερέλος. Μέρος Β'

 Σύγχρονα Πνευματικά θέματα. Ἀρχ. Ἀρσένιος Κατερέλος. Μέρος Β'

Τώρα ἄς περάσουμε, σέ ἕνα ἐντελῶς διαφορετικό σύγχρονο θέμα καί πρόβλημα, πού εἶναι οἱ Μεταμοσχεύσεις, ὁ Ἐγκεφαλικός θάνατος καί τά ἐν γένει θέματα βιοηθικῆς.
Κατ’ ἀρχάς νά διασαφηνίσουμε ὅτι σεβόμεθα τόν ἀνθρώπινο πόνο.  Ἀσφαλῶς στήν ἐκκλησία ὑπάρχει καί ἡ ἀκρίβεια καί ἡ οἰκονομία, ἀλλά στά θέματα τῆς πίστεως καί στά θέματα διδασκαλίας τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη Ἀνθρωπολογία, δέν χωρεῖ συγκατάβασις.
Δέν μποροῦμε νά νοθεύσουμε τήν Διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας περί ἀνθρώπου, ἀνθρωπίνης ψυχῆς κ.λ.π. καί αὐτό φυσικά ἀπό πραγματική ἀγάπη γιά τήν αἰώνια σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου.  Λοιπόν ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου κτίζεται –δημιουργεῖται ἀπό τόν Θεό ἀρρήτως καί ἀγνώστως κατά τήν σύλληψη τοῦ ἀνθρώπου.
Ἡ πνευματική καρδιά, ὁ νοῦς, εἶναι ὁ ὀφθαλμός, τό κέντρο ἄν μποροῦσαμε νά ποῦμε, τό πιό καθαρό μέρος τῆς ψυχῆς. Ἡ ζωή στό σῶμα τοῦ ἀνθρώπου, ὀφείλεται, στήν ὕπαρξη τῆς ψυχῆς του.
Γι’ αὐτό λένε οἱ Πατέρες, ὅταν κοπῆ ἕνα μέρος τοῦ σώματος, δέν κόβεται ἀντίστοιχα καί ἕνα μέρος τῆς ψυχῆς. Οὔτε ἄν προστεθεῖ ἕνα ξένο σῶμα, ὅπως συμβαίνει καί στίς μεταμοσχεύσεις, πού προστίθεται ἕνα ζωτικό ὄργανο, οὔτε τότε ἡ ψυχή ἀλλοιώνεται, οὔτε διαφοροποιεῖται.
Τό σῶμα νεκροῦται καί πεθαίνει ὅταν ἡ ψυχή ἀποχωρισθῆ ἀπό αὐτό καί αὐτό συμβαίνει μόνο κατά τήν στιγμή τοῦ βιολογικοῦ θανάτου τοῦ ἀνθρώπου. Μόνο τότε δηλαδή ἐπέρχεται ὁ βιολογικός θάνατος. Μετά τόν βιολογικό του θάνατο ὁ ἄνθρωπος ζεῖ μόνο κατά τήν ψυχή, περιμένοντας τήν Κοινή Ἀνάσταση τῶν σωμάτων, ὅπου θά ξαναπάρει τό ἄφθαρτο τελικό  σῶμα του.
Γιά τούς ἐπιστήμονες, ὁ ὅρος νοῦς σημαίνει ἐνέργεια τοῦ ἐγκεφάλου καί τήν ὀνομάζουν διάνοια.
Οἱ Ἅγιοι Πατέρες, νοῦ τοῦ ἀνθρώπου ἐννοοῦν τήν πνευματική καρδία καί ΟΧΙ τόν ἐγκέφαλο, ὅπως διατείνεται ἡ ἐπιστήμη.
Καί λέγοντας οἱ Πατέρες πνευματική καρδία ἐννοοῦν, ΟΧΙ τήν φυσική καρδιά ἀλλά τόν ὀφθαλμό, τό κέντρο, τόν πυρήνα τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου, πού ἑδράζεται εἰς τόν χῶρο τοῦ στήθους καί κάπου πρός τό μέρος τῆς φυσικῆς καρδιᾶς. 
Ἄλλο λοιπόν ἡ φυσική καρδία τό ὄργανο –καί ἐντελῶς ἄλλο -ἡ πνευματική καρδία, τό κέντρο τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου.
Ἀπό τήν πνευματική καρδία, ἐκπορεύονται ὅλοι οἱ λογισμοί τοῦ ἀνθρώπου· εἴτε εἶναι δικοί του, εἴτε προέρχονται ἀπό τόν Διάβολο ἤ ἀπό τόν Θεό.
Τό κέντρο λοιπόν τῶν λόγων καί τῶν λογισμῶν εἶναι στό Νοῦν, στήν πνευματική Καρδία καί ὄχι στόν ἐγκέφαλο –στό μυαλό πού πιστεύει ἡ ἐπιστήμη.
Καί αὐτό βεβαίως μπορεῖ νά τό διαπιστώση κάποιος στόν ἑαυτό του, ὅταν καί μόνο ὅταν, διά τῆς ὁλοκληρωτικῆς μετανοίας, προσευχῆς, ἀσκήσεως κ.λ.π., ἐνεργοποιηθῆ ἡ νοερή του ἐνέργεια. Ὁπότε κατά τήν ὥρα τῆς προσευχῆς του, αἰσθάνεται καί βιώνει ὑπαρξιακά, ποῦ ἑδράζεται ὁ νοῦς, τό κέντρο δηλαδή τῆς ψυχῆς, ἡ πνευματική καρδία.
Ἄν αὐτή ἡ ἐνέργεια σέ ἕναν ἄνθρωπο λειτουργεῖ συνεχῶς, ἐννοεῖται τοῦ Θεοῦ συνεργοῦντος, ὁ ἄνθρωπος αἰσθάνεται συνεχῶς μέσα στό στῆθος του, εἴτε ἐργάζεται, εἴτε κοιμᾶται, εἴτε ὁμιλεῖ, εἴτε σκέφτεται κ.λ.π., αἰσθάνεται ὁ ἄνθρωπος τήν ὕπαρξη καί ἐνέργεια τοῦ νοῦ του, τῆς πνευματικῆς καρδίας του.
Γι’ αὐτό καί οἱ Πατέρες πού ἀσφαλῶς καί εἶχαν ἀνάλογες ἐμπειρίες ὀνομάζουν τήν συγκεκριμένη προσευχή καρδιακή προσευχή.
Τί λέγει στό Ἆσμα Ἀσμάτων!  «Ἐγώ καθεύδω ἀλλ’ ἡ καρδία μου ἀγρυπνεῖ». Ἄν ἡ Ἁγία Γραφή ἐννοοῦσε τήν φυσική καρδιά, δέν θά εἶχε νόημα· διότι αὐτή πάντα δουλεύει, δέν ἀγρυπνεῖ ὅμως.
Ὁ ἐγκέφαλος, τό μυαλό εἶναι ἕνα ὄργανο τοῦ σώματος. Ἡ ἐνέργεια τοῦ νοός πού λέγεται διάνοια εἶναι αὐτή ἡ ὁποία μέ τήν σειρά της κινεῖ τόν ἐγκέφαλο καί διά τοῦ ἐγκεφάλου κινεῖται τό σῶμα.
Ὁ Νοῦς του ἀνθρώπου εἶναι ἐκεῖνος, πού εἶναι ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ γιά τίς πράξεις του. Ὁ Νοῦς λοιπόν τοῦ ἀνθρώπου, ὡς οὐσία καί ὄχι ὡς ἐνέργειρα, εἶναι τό ἴδιο πρᾶγμα μέ αὐτό πού λέμε, πνευματική καρδία, ἀπό τόν ὁποῖο ἐκπορεύονται, κατά τόν Κύριό μας, οἱ πονηροί διαλογισμοί τοῦ ἀνθρώπου· ἐκ τῆς καρδίας ἐξέρχονται πονηροί διαλογισμοί..., λέγει τό Εὐαγγέλιο καί.... καρδίας εὐφραινομένης τό πρόσωπον θάλλει· ἐν δέ λύπαις οὔσης ταύτης τῆς καρδίας, σκυθρωπάζει τό πρόσωπο!.... Στήν Ἁγία Γραφή ὅπου ἀναφέρεται καί ἡ λέξις καρδία ἐννοεῖται ὁ Νοῦς, δηλ. ἡ πνευματική Καρδία καί ΟΧΙ ἡ σαρκική καρδιά. Ἡ πηγή τοῦ λόγου, τῶν νοημάτων καί τῶν λογισμῶν τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ὁ Νοῦς, ἡ πνευματική καρδία, τό κέντρο τῆς ψυχῆς, τό μάτι τῆς ψυχῆς.
Ἡ διάνοια εἶναι μόνο μία ἀπό τίς δυνάμεις τοῦ νοῦ καί εἶναι ἐνέργειά του.
Ὁ Θεός τό Ἅγιο Πνεῦμα κινεῖ τήν ψυχή. Ἡ πνευματική καρδία, ὁ νοῦς ὁ ὀφθαλμός, τό κέντρο τῆς ψυχῆς, κινεῖ τήν διάνοια καί ἡ διάνοια, δηλαδή ἡ νοερή ἐνέργεια τῆς ψυχῆς, κινεῖ τόν ἐγκέφαλο-μυαλό.
Ὅταν ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἐν ζωῇ, ἡ διάνοια χρησιμοποιεῖ τόν ἐγκέφαλο, ὥστε ὁ ἐγκέφαλος, νά κινήση τό σῶμα καί νά φέρη εἰς πέρας, νά ἐκτελέση -ἐκεῖνο πού βούλεται ὁ νοῦς- ἡ πνευματική καρδία.
Γι’ αὐτό ὅταν ὑπάρχη βλάβη στό ὄργανο ἐγκέφαλος, βλέπουμε τόν ἄνθρωπο αὐτόν, τόν ὀνομαζόμενο ἐγκεφαλικά νεκρό, νά μήν ἀντιδρᾶ σωματικά διότι ἡ διάνοιά του ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ νά χρησιμοποιήση τόν ἐγκέφαλό του, ὥστε νά μπορεῖ νά μιλήση, νά ἐκφραστῆ, νά φάγη, νά περπατήση κ.λ.π....ΑΥΤΟ ὅμως ΔΕΝ σημαίνει ὅτι εἶναι βιολογικά νεκρός!
Ἡ ἐπιστήμη δέχεται ὅτι τά νοήματα οἱ σκέψεις κ.λ.π. πηγάζουν ἀποκλειστικά ἀπό τό ὄργανο ἐγκέφαλος –μυαλό καί αὐτό ὀνομάζουν νοῦ. Δηλαδή νοῦ, ἡ ἐπιστήμη ἐννοεῖ τήν διάνοια καί την ταυτίζει μέ τήν ἐνέργεια τοῦ ἐγκεφάλου.
Ἡ ἐπιστήμη δέν δέχεται ὅτι ὁ νοῦς, εἶναι ὁ ὀφθαλμός, τό κέντρο τῆς ψυχῆς, ἡ πνευματική καρδία καί ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἐκτός ἀπό τά ὄργανα του σώματός του ἔχει καί ἀθάνατο ψυχή, ἡ ὁποία ὑπάρχει καί μετά τόν βιολογικό θάνατο. Μεταξύ ἰατρῶν, ἀλλά ΔΥΣΤΥΧΩΣ καί μέσα στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἔχουμε διάσταση ἀπόψεων, ὡς πρός τό ἄν ὁ ἐγκεφαλικά νεκρός εἶναι καί βιολογικά νεκρός.
Ἐδῶ παραθέτουμε τήν γνώμη ἑνός φωτισμένου Γέροντα.
Εἶπε ὁ Γέροντας: Ὁ ἄνθρωπος μέ ὑγιή ἐγκέφαλο καί νεκρό νοῦ εἶναι μόνο πνευματικά νεκρός ἀπό τά πάθη, τίς ἁμαρτίες του κ.λ.π., καί ὄχι βιολογικά νεκρός. Καί ἀντιστρόφως, ὁ ἄνθρωπος μέ ἄρρωστο βαρειά ἤ νεκρό ἐγκέφαλο καί ὑγιή νοῦ -πνευματική καρδία (ἁγιασμένη καθαρισμένη ἀπό τά πάθη κ.λ.π.), δέν εἶναι νεκρός, οὔτε βιολογικά οὔτε πνευματικά, ἁπλά πάσχει ἕνα ὄργανο τοῦ σώματός του- ὁ ἐγκέφαλος καί πάσχει ἀπό βαρειά ἀναπηρία.
Μέ τόν ὑγιή νοῦ του ὅμως, τήν καθαρή πνευματική καρδία του, μπορεῖ μέ τή Θεία Χάρη νά κάνη πράγματα ὑπερφυσικά, ὑπερφυσικώτατα. Ὅταν ἀπαιτεῖται παραδείγματος χάριν, ἀπό ἕνα ἀτύχημα ἤ ἀπό κάποια πάθηση, νά ἀκρωτηριασθῆ ἕνα χέρι ἤ ἔνα πόδι, ὁ ἄνθρωπος εἶναι καί παραμένει ζωντανός. Ἔτσι καί ὅταν ἀσθενῆ βαρειά ἤ ἔχει νεκρωθῆ τό ὄργανο ἐγκέφαλος –μυαλό, ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἐν ζωῇ. Ὁ ἐγκέφαλος εἶναι ὄργανο τοῦ σώματος, τό ὁποῖο δέν μπορεῖ νά ἀκρωτηριασθῆ, λόγῳ τῆς θέσεως τοῦ σώματος πού βρίσκεται.

Ἐπιμέλεια κειμένου και πηγή στο Διαδίκτυο  Ἀναβάσεις

 Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας  Πνευματικά θέματα - Αρχ.Α.Κατερέλος
Ακούστε το ηχητικό μέρος πατώντας Σύγχρονα θέματα. Ομιλία Αρχ. Αρσενίου Κατερέλου, καθηγουμένου της Ι.Μονής Αγίου Νικολάου Δίβρης Φθιώτιδος