Η Νηστεία ζωοποιεί... Μητροπολίτου Φθιώτιδος Νικολάου

Ἡ Νηστεία ζωοποιεῖ... 

 Μητροπολίτου Φθιώτιδος Νικολάου

Ἡ περίοδος τῆς νηστείας εἶναι εὐλογημένη. Ἔχει βέβαια πολὺ κόπο καὶ προϋποθέτει πολλὲς στερήσεις. Τώρα περισσότερο ἀπὸ πρὶν πρέπει νὰ ἀγωνισθοῦμε κατὰ τῶν παθῶν, κατὰ τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου καὶ μέσα ἀπὸ αὐτὸν νὰ οἰκοδομήσουμε τὸν καινούργιο ἄνθρωπο ἐν Χριστῷ.
Ὁ ἀγώνας αὐτὸς τῆς ἐγκράτειας ἔχει πολλοὺς κινδύνους. Μοιάζει μὲ ἕνα ταξίδι μέσα σὲ ἀχανῆ ὠκεανό. Καὶ ὅπως στὰ ταξίδια ὑπάρχουν πολλοὶ κίνδυνοι ἀπὸ πειρατές, ἀπὸ καταιγίδες, ἀπὸ ὑφάλους, ἀπὸ κυκλῶνες, ἔτσι καὶ στὸν πιστό, ποὺ πλέει «τὴν ἁλμυρὰν τοῦ βίου θάλασσαν» αὐτὴν τὴν περίοδο τοῦ πνευματικοῦ ἀγῶνος, οἱ κίνδυνοι εἶναι περισσότεροι.
Ἐξεγείρονται τὰ πάθη, ἐπιτίθενται οἱ διάβολοι, σὰν τὰ φίδια ποὺ κλείνει κανεὶς μέσα σ᾽ ἕνα δοχεῖο, γιὰ νὰ ψοφήσουν, μανιακὰ τὰ θηρία τῆς ψυχῆς ἀναμοχλεύουν τὰ ἔνστικτα. Ἀλήθεια εἶναι παρατηρημένο πὼς τὶς περιόδους τῶν νηστειῶν ἡ πανούργα στρατηγικὴ τοῦ διαβόλου εἶναι πιὸ ἐπιθετική.
Τότε συμβαίνουν ἔριδες, διχοστασίες, θυμοί, πτώσεις σαρκικές, ἔντονες ἐπιθυμίες, συναισθηματικὲς ἀναστατώσεις, ἀνεξήγητες ἐπιθυμίες, ὅ,τι περίεργο καὶ δυσδιάκριτο στὰ βάθη τῆς ψυχῆς. Γι᾽ αὐτὸ ἡ Ἐκκλησία αὐτὴ τὴν περίοδο μᾶς παρέχει τὰ φάρμακα, μὲ τὰ ὁποῖα ἐπουλώνονται οἱ πληγὲς ἀπὸ τὶς πτώσεις καὶ ἐξουδετερώνονται τὰ μικρόβια.
Εἶναι ἡ νηστεία, ἡ προσευχὴ καὶ ἡ ἐλεημοσύνη. Πόσο ἀδικεῖ τὸν ἑαυτό του ὁ σύγχρονος, ποὺ γιὰ τὴ γαστριμαργία του ἀπορρίπτει τὸ φάρμακο τῆς νηστείας, φάρμακο, ποὺ ὅπως καὶ ἡ ἰατρικὴ ἐπιστήμη διακηρύττει, ὠφελεῖ τὴν ψυχὴ καὶ τὸ σῶμα. Κι ἂν ἤξερε νὰ προσεύχεται δὲν θὰ ὑπέφερε ἀπὸ τὸ ἀνίατο ἄγχος, οὔτε θὰ κατέφευγε στὰ ψυχοφάρμακα, ἀλλὰ ἡ ἐπικοινωνία του μὲ τὸν Θεὸ τῆς ἀγάπης καὶ τῆς εἰρήνης θὰ τοῦ γαλήνευε τὴν προσωπικότητα καὶ θὰ τοῦ χάριζε τὴν πραγματικὴ εὐτυχία.

Ἡ νηστεία, ἡ προσευχὴ καὶ ἡ ἀγάπη μαζὶ θὰ τὸν μεταμόρφωναν ἐν Χριστῷ, θὰ τὸν ἔκαναν ἄλλο ἄνθρωπο, πραγματικὸ ἄνθρωπο. Λείπει σήμερα ἡ ἀγάπη. Κυριαρχεῖ ἡ παθολογικὴ ἀγάπη γιὰ τὸ ἐγώ, ποὺ κλείνει τὸν ἄνθρωπο ἀσφυκτικὰ στὸν ἑαυτό του, τὸν ἀπομονώνει ἀπὸ τὸν πλησίον κι ἀπʼ ὅλη τὴν κτίση καὶ τὸν καταδικάζει στὴν ἀνυπόφορη μοναξιά.
Ἡ περίοδος τῆς ἀμώμου νηστείας θὰ πρέπει νὰ μᾶς προβληματίσει. Εἶναι μία περίοδος ἀφυπνιστική, τὴν ὁποία ἂν βιώσουμε, ὅπως ὑποδεικνύει ἡ Ἐκκλησία μας, θὰ γίνουμε ἄλλοι ἄνθρωποι. Οἱ διαπιστώσεις εἶναι ἀπογοητευτικές. Πόσοι σήμερα τηροῦν τὴν ἐγκράτεια τῆς Ἐκκλησίας; (Ὅταν λέμε ἐγκράτεια ἐννοοῦμε νηστεία).
Πόσοι παρακολουθοῦν τὶς ἱερὲς ἀκολουθίες, τὰ Ἀπόδειπνα μὲ τοὺς ὡραίους ψαλμοὺς καὶ τοὺς κατανυκτικοὺς ὕμνους «Κύριε τῶν δυνάμεων μεθ᾽ ἡμῶν γενοῦ», ποὺ παλιὰ συγκέντρωναν πλῆθος παιδιῶν, ποὺ τὰ ἔψελναν μὲ τὶς λεπτὲς ἀγγελικές τους φωνές;
Πόσοι βάζουν στὴν ἄκρη κάτι ἀπὸ τὸ περίσσευμά τους γιὰ τὶς ἀνάγκες κάποιας οἰκογένειας, ποὺ μὲ πολλὴ δυσκολία ἐξοικονομεῖ τὸν ἐπιούσιο; Καταντήσαμε νὰ περιορίσουμε τὸ πνεῦμα αὐτῆς τῆς περιόδου μέσα στὰ γράμματα τῶν Ἀκολουθιῶν καὶ δὲν τοὺς δώσαμε τὴ δυνατότητα νὰ γίνει ζωή. Τὰ ἐνδιαφέροντα σήμερα εἶναι διαφορετικά.
Ἐνδιαφέροντα ποὺ δὲν μᾶς ζωοποιοῦν, ἀλλὰ θανατώνουν τὴν ψυχή. Δὲν ἀπέμεινε πιὰ τίποτα, ποὺ νὰ μᾶς ἐγγυᾶται τὴ χαρά. Ὅλα ἀπεδείχθησαν ἀδύναμα νὰ μᾶς χαρίσουν ἐκεῖνο, ποὺ μόνο ὁ Θεὸς δωρίζει. «Ἰδοὺ νῦν καιρὸς εὐπρόσδεκτος» (Β΄ Κορ. Στ΄ 2). Ἰδοὺ καιρὸς μετανοίας. «Ἀποθώμεθα οὖν τὰ ἔργα τοῦ σκότους καὶ ἐνδυσώμεθα τὰ ὅπλα τοῦ φωτός» (Ρωμ. Ιγ΄13).

Ἂς ἀγωνισθοῦμε μὲ τὰ ὅπλα τῶν θείων χαρισμάτων. Στὸν κοπιώδη πόλεμο θὰ ἔχουμε τὴν παρηγοριὰ καὶ τὴν κραταιὰ προστασία τῆς Παναγίας καὶ τῶν Ἁγίων. Ἔτσι θὰ φθάσουμε στὴν Ἁγία καὶ Μεγάλη Ἑβδομάδα, ὅπου μαζὶ μὲ τὸν Χριστὸ θὰ σταυρωθοῦμε καὶ θὰ ἀναστηθοῦμε στὴ Βασιλεία τῆς αἰωνιότητος. Ἕως τότε ὑπομονὴ στοὺς κόπους τῆς ἀσκήσεως καὶ στὴν κακοπάθεια τῆς νηστείας. Ἔτσι θὰ ἀποκτήσουμε «ἀγάπης τὴν λαμπρότητα, προσευχῆς τὴν ἀστραπήν, ἁγνείας καθαρότητα, εὐανδρείας ἰσχύν». Μὲ σεβασμό, ὑπακοὴ καὶ ἀγάπη πρὸς τὸν Σωτήρα μας Χριστὸ ἂς ἐργασθοῦμε ὅλοι γιὰ τὴν ἀνακαίνιση τοῦ προσώπου μας, γιὰ νὰ ἔχουμε τόπο καὶ θέση στὴ χαρὰ καὶ τὴ δόξα τῆς λαμπροφόρου Ἀναστάσεως.

Ὀρθόοδοξος Τύπος ἀρ. φύλ. 1968  22 Μαρτίου 2013

Διαβάστε περισσότερα σχετικά θέματα πατῶντας  Νηστεία