Θαυματουργός και ιαματική η Αγία Σοφία Κωνσταντινούπολης. Νίκος Χειλαδάκης

Θαυματουργός και ιαματική η Αγία Σοφία Κωνσταντινούπολης

 Νίκος Χειλαδάκης- Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

    Είναι γνωστό το δέος που προκαλεί στους Τούρκους η αγία Σοφία της Κωνσταντινούπολης, το μεγάλο αυτό σύμβολο της ελληνικής ορθοδοξίας που δεσπόζει στην βασιλίδα των πόλεων.  Τα τελευταία χρόνια το δέος αυτό έχει πάρει  εξαιρετικές διαστάσεις, καθώς όλο και περισσότερα άγνωστα μέχρι σήμερα στοιχεία από το μεγάλο αυτό μνημείο, με την πρωτοβουλία των ίδιων των Τούρκων μουσουλμάνων, βγαίνουν στην επιφάνεια αποκαλύπτοντας για πολλούς άγνωστες και  χαρισματικές ιδιότητες του ναού. 
     Έτσι, στις 3 Οκτωβρίου του 2012, σε μια από τις μεγαλύτερες τουρκικές ειδησεογραφικές ιστοσελίδες, στην İnternethaber, δημοσιεύτηκε ένα καταπληκτικό άρθρο με τον χαρακτηριστικό τίτλο, «Ayasofya efsaneleri», δηλαδή «Οι Θρύλοι της Αγίας Σοφίας». Το άρθρο αυτό παρουσιάζει μια διαφορετική εικόνα  της αγίας Σοφίας, με άγνωστες ιδιότητες όπως η θαυματουργική και ιαματική της χάρη που εντυπωσιάζει ακόμα και σήμερα.
Το άρθρο επικαλείται τα γραπτά του γνωστού Οθωμανού περιηγητή, ποιητή και συγγραφέα, του Ελβιά Τσελεμπή, ο οποίος ασχολήθηκε και έγραψε για τα «φυλακτά», «tılsımlar», της Αγίας Σοφίας. Τα «φυλακτά» αυτά με τον ιαματικό τους χαρακτήρα, θεράπευαν τους περασμένους αιώνες ανεξαρτήτου θρησκείας δεκάδες ασθενείς όταν αυτοί  είχαν την δυνατότητα να τα πλησιάσουν, να τα ακουμπήσουν και να προσευχηθούν στην ιαματική τους δύναμη.

     Όταν η Αγία Σοφία έγινε μετά την πτώση της Πόλης τζαμί, ο πρώτος μουσουλμάνος ιεροδιδάσκαλος που άρχισε να κηρύττει στους οπαδούς του μέσα στο τζαμί ήταν ο Akşemseddin. Ο μουσουλμάνος αυτός  θεολόγος λέγεται πως έκανε το κήρυγμά του όρθιος πλάι σε ένα παράθυρο του ναού, που είχε την συμβολική ονομασία, «Το Κρύο Παράθυρο». Από το παράθυρο αυτό, σύμφωνα με τον θρύλο, φυσούσε ένας ιδιαίτερα δροσερός, αναζωογονητικός αέρας. Ο Akşemseddin πίστευε και αυτό το τόνιζε και στους μαθητές του, πως όποιος καθόταν μπροστά από το «Κρύο Παράθυρο» και δροσίζονταν από αυτόν τον αέρα, το μυαλό του ως εκ θαύματος αμέσως «καθάριζε» από κάθε βλαβερή σκέψη και τότε μπορούσε να κατανοήσει θεολογικές έννοιες που πριν  του φαίνονταν ακατανόητες.

     Στους διαδρόμους της νότιας πλευράς της αγίας Σοφίας, υπάρχει μια μεγάλη πέτρα με μια κοιλότητα στο κέντρο της. Η πετρά αυτή λέγεται πως ήταν η κούνια του Ιησού Χριστού, δηλαδή η κούνια στην οποία η Παναγία ξάπλωνε και νανούριζε τον Ιησού Χριστό. Η πέτρα αυτή πιστεύεται πως έχει θαυματουργικές ιδιότητες. Οποία καινούργια μάννα, της οποίας το μωρό ήταν πολύ ανήσυχο  και  έκλεγε συνέχεια, το πήγαινε και το ξάπλωνε μέσα στην κοιλότητα της πέτρας, τότε αυτό αμέσως ηρεμούσε και ησύχαζε. Όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά, η ευεργετική επίδραση του ίδιου του Ιησού Χριστού, που είναι γνωστό πόσο αγαπούσε τα παιδιά, με θαυματουργικό τρόπο ηρεμούσε και ανάπαυε αμέσως όλα τα ανήσυχα και κλαψιάρικα μωρά.

     Σύμφωνα με τους πιστούς,  ένας άγιος, ο Hızır, (για τους Άραβες σύντροφος του Μωυσή, αλλά στην Τουρκία είναι πιο γνωστός σαν Hıdrellez, ο οποίος δεν είναι άλλος από τον άγιο Γεώργιο των ορθοδόξων της Μικράς Ασίας),  που πιστεύεται ότι θεράπευε ακόμα και θανατηφόρες ασθένειες, πήγε κάποτε κάτω από τον κεντρικό πολυέλαιο της Αγίας Σοφίας και προσευχήθηκε. Ο θρύλος λέει ότι αν κάποιος πάει στο ίδιο σημείο και προσευχηθεί συνεχώς επί 40 πρωινά, τότε θα μπορέσει να δει τον ίδιο τον Hızır και να τον παρακαλέσει να τον θεραπεύει από την ασθένεια που τον βασανίζει. Αυτός τότε θα τον ευσπλαχνιστεί και θα τον θεραπεύσει.

     Εκτός όμως από τον Hızır, οι μουσουλμάνοι πιστεύουν ότι και οι τέσσερεις άγγελοι, που όπως αναφέρεται στηρίζουν οι ίδιοι τον μεγάλο τρούλο, έχουν θεραπευτικές ικανότητες και είναι «φυλακτά» για τις ασθένειες των πιστών. Ιδιαίτερα για τους αρχαγγέλους Μιχαήλ και Γαβριήλ πιστεύεται ότι θεραπεύουν πολλές αρρώστιες όπως ο αρχάγγελος Γαβριήλ, ο οποίος θεράπευε πολλούς αρρώστους από την πανούκλα που είχε σπείρει τον θάνατο τους περασμένος αιώνες στην Κωνσταντινούπολη.

     Οι Τούρκοι λένε πως η Αγία Σοφία έχει 316 πόρτες αλλά… κανείς δεν μπόρεσε να τις μετρήσει ακριβώς.  Με το θέμα αυτό υπάρχουν πολλοί θρύλοι και ενδιαφέρουσες ιστορίες. Όπως αναφέρεται,  η μεγάλη κεντρική πύλη είναι ένα  μεγάλο «φυλακτό»  που προστάτευσε ανά τους αιώνες και ακόμα  προστατεύει το όλο κτίσμα από σεισμούς και άλλες συμφορές. Εδώ υπάρχει σύμφωνα με τους θρύλους ένα άλλο παράδοξο. Όταν κάποιος αποπειραθεί να μετρήσει μια μια αυτές τις πόρτες, μόλις φτάνει στο τέλος τότε θα φανερωθεί  ακόμα μια καινούργια πόρτα που δεν την έχει μετρήσει. Αυτό θέλει να καταδείξει ότι το κτίσμα είναι μαγικό και  πως ένας θνητός που έχει αρχίσει να μετρά τις πόρτες του θαυματουργικού αυτού ναού, μόλις φτάνει στο τέλος, τότε καταλαβαίνει πως δεν έχει τελειώσει το μέτρημα και αυτό δείχνει και την ανθρώπινη αδυναμία του μπροστά σε αυτό το αρχιτεκτονικό θαύμα.

     Κάτω από τον μεγάλο τρούλο λένε πως βρίσκεται κρυμμένο ένα μεγάλο σεντούκι. Εκεί, σύμφωνα με τους  θρύλους βρίσκεται  η σωρός της «βασίλισσας Σοφίας». Αν κάποιος αποπειραθεί να ανοίξει το σεντούκι τότε θα γίνει μεγάλος σεισμός και θα τρέμει όλη η γη κάτω από τα πόδια του για την ιεροσυλία του αυτή. Αλλά μέσα στον ναό κάπου αλλού κρύβεται και μια άλλη σαρκοφάγος που λέγεται πως εκεί μέσα είχε τοποθετηθεί το πορτραίτο του Μωάμεθ του Πορθητή που το έχει φιλοτεχνήσει ο Ιταλός ζωγράφος Μπελίνι όταν το πρόσφερε σαν δώρο στον Πορθητή. Να σημειωθεί ότι εξ’ αιτίας αυτού του πορτραίτου ο Μωάμεθ ο Πορθητής κατηγορήθηκε για ιεροσυλία καθώς το Ισλάμ απαγορεύει ρητά τις απεικονίσεις προσώπων.

     Ο κεντρικός θόλος της Αγίας Σοφίας πιστεύεται πως έχει μεγάλες ιαματικές ιδιότητες. Ο ίδιος ο Ελβιγιά Τσελεμπή, όπως αφηγείται στα έργα του, όταν είχε προσβληθεί από μια πολύ δύσκολη ασθένεια με έντονο πυρετό, πήγε κάτω από τον κεντρικό θόλο και έχοντας μαζί του επτά μαύρες ρώγες από σταφύλι προσευχήθηκε ζητώντας την ίαση. Πράγματι, μετά την προσευχή έφαγε τα σταφύλια και αμέσως, όπως  αναφέρει ο ίδιος, έγινε καλά από την αρρώστια του.

     Στο πίσω μέρος της Αγίας Σοφίας, στην δυτική πύλη, υπάρχει όπως αναφέρεται μια δοκός που ονομάζεται «Η Ιδρωμένη Δοκός». Αυτή η «υγρή στήλη» όπως χαρακτηρίστηκε, έχει θεραπευτικές ιδιότητες και ανά τους αιώνες χιλιάδες ασθενείς πήγαιναν εκεί και ακουμπούσαν προσευχόμενοι  τα χέρια τους στην σιδερένια στήλη για να θεραπευτούν. Τα αμέτρητα χέρια που ακουμπούσαν στο σημείο αυτό μετά από αιώνες δημιούργησαν μια μεγάλη κοιλότητα στην σιδερένια επιφάνεια της δοκού. Σήμερα αυτή η κοιλότητα, όπως αναφέρεται,  απεικονίζει το μέγεθος της θεραπείας που χάρισε η «Ιδρωμένη Δοκός» στους αμέτρητους ασθενείς που απελπισμένοι είχαν βρει καταφύγιο στην χάρη της και θεραπευτήκαν από την ευεργετική της δύναμη.

     Στους περασμένους αιώνες όταν κάποιος έμπορος ή κάποιος καπετάνιος επρόκειτο να  φύγει σε ταξίδι για δουλειές, πριν ξεκινήσει και για να πάει καλά το ταξίδι του, πήγαινε στην πύλη αυτή όπου βρίσκεται η «υγρά στήλη» και προσεύχονταν στον Νώε. Αυτό είχε έναν ενδιαφέροντα συμβολισμό γιατί όπως γνωρίζουμε από την Βίβλο ο Νώε μετά από θεία παρέμβαση είχε σωθεί ο ίδιος και παράλληλα είχε σώσει το ζωικό βασίλειο από τον κατακλυσμό που είχε πλήξει τον κόσμο για τις αμαρτίες του. Πίστευαν πως έτσι το ταξίδι τους θα γίνει χωρίς κανένα πρόβλημα και πως οι δουλειές τους θα πάνε πολύ καλά.
     Για τους αρρώστους που έπασχαν από δύσπνοια και άλλες ασθένειες των πνευμόνων, λέγεται πως αν πήγαιναν νωρίς το πρωί στην πηγή της Αγίας Σοφίας που βρίσκεται έξω από την κεντρική πύλη και έπιναν νηστικοί τρεις κούπες από το νερό της, τότε θα θεραπεύονταν αμέσως.

     Όλα αυτά δείχνουν για άλλη μια φορά πως ο μεγαλοπρεπής αυτός ναός, το αιώνιο σύμβολο της Ορθοδοξίας, προκαλούσε πάντα το δέος και οι θρύλοι του σκορπούν μέχρι σήμερα ένα μεγάλο μυστήριο για το θαυματουργό αυτό κτίσμα που περιμένει υπομονετικά την πνευματική του απελευθέρωση.

Νίκος Χειλαδάκης για Ενωμένη Ρωμηοσύνη & Αναβάσεις