Ἡ μοναξιά τοῦ Χριστοῦ
«Καὶ ἐμὲ μόνον ἀφῆτε»
Αλλά παράλληλα εκφράζει με θλίψη και το παράπονό του «ἰδοὺ ἔρχεται ὥρα, καὶ νῦν ἐλήλυθεν, ἵνα σκορπισθῆτε ἕκαστος εἰς τὰ ἴδια καὶ ἐμὲ μόνον ἀφῆτε· καὶ οὐκ εἰμὶ μόνος, ὅτι ὁ πατὴρ μετ' ἐμοῦ ἐστι». (Ιωάν. 16/32)
Στο Σταυρικό μονοπάτι του "Χυτηρίου" για άλλη μία φορά ήπιε ο Χριστός μας το ποτήριον της ύβρεως και πάλι στάθηκε μόνος.
- Πού ήταν το πλήθος Της Του Χριστού Εκκλησίας;
- Πού o ευεργετηθείς λαός Του Θεού;
- Πού οι οι Ποιμένες;
στις Πανηγύρεις μετά αρτοκλασίας και Θείου Κυρήγματος;
Μονάχα κάποιοι μικροί, απλοί, ελάχιστοι και περιφρονημένοι που σταθήκαν με αφοβία για να δώσουν ομολογία αγάπης και πίστης προς τον Χριστό. Οι οποίοι και αυτοί με την σειρά τους καταφρονεθήκανε με πολλά περιφρονητικά σχόλια από κάποιους σοφούς (προς κατάκρισή τους) του αιώνος τούτου κατά πως λέει το Άγιο Ευαγγέλιο:
«Μόνον ῾Ορᾶτε μὴ καταφρονήσητε ἑνὸς τῶν μικρῶν τούτων· λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι οἱ ἄγγελοι αὐτῶν ἐν οὐρανοῖς διὰ παντὸς βλέπουσι τὸ πρόσωπον τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς.» (Ματθ. 18-10)
Με διάφορες θεολογικές-θολολογικές ρητορίες προσπάθησαν να στιγματίσουν την λαχτάρα των «ασήμων» Χριστιανών να πάθουν υπέρ Χριστού και έτσι να εξωραΐσουν την ανεπάρκειά και αδιαφορία τους να ομολογήσουν και αυτοί το Όνομα Του αφού γι’αυτούς πάντα προέχει το βόλεμα και οι προσωπικές τους ισορροπίες του αιώνος τούτου.
Κατά πως λέει πάλι το Ευαγγέλιο «Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι κλείετε τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων· ὑμεῖς γὰρ οὐκ εἰσέρχεσθε, οὐδὲ τοὺς εἰσερχομένους ἀφίετε εἰσελθεῖν.» (Ματθ. 23/14)
Πράγματι το ''Χυτήριο" στάθηκε πεδίο κρίσεως .
«Εἰς κρίμα ἐγὼ εἰς τὸν κόσμον τοῦτον ἦλθον, ἵνα οἱ μὴ βλέποντες βλέπωσι καὶ οἱ βλέποντες τυφλοὶ γένωνται». (Ιωάνν. 9/39)
Γι’αυτό και πολύ σοφά ταιριάζει στην παρούσα περίσταση μία έξυπνη Ακροστιχίδα που μου ανέφερε ένας φίλος:
Χ ριστός
Υ βρισθείς
Τ ύπτει
Η μάς
Ρ ήτορας
Ι δίου
Ο φέλους
Η αγάπη του Κυρίου Ιησού Χριστού μας ας συγκλονίζει την φτωχιά καρδιά μας!
Ένας ταπεινός κληρικός
Οἱ Φαρισαῖοι ἀπό ζήλεια, θέλησαν νά κλείσουν τό στόμα τῶν Ἀποστόλων ὥστε νά μήν ὁμολογοῦν τόν Ἀναστάντα Χριστό, νά πάψουν νά Τόν κηρύττουν καί νά θαυματουργοῦν ἐν ὀνόματί Του, προσελκύοντας νέους πιστούς στούς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας:
ΑπάντησηΔιαγραφήΠράξεις, ε', 39-42
"...καί προσκαλεσάμενοι τούς ἀποστόλους ΔΕΙΡΑΝΤΕΣ παρήγγειλαν μή λαλεῖν ἐπί τῷ ὀνόματι τοῦ Ἰησοῦ, καί ἀπέλυσαν αὐτούς. Οἱ μέν οὖν ἐπορεύοντο ΧΑΙΡΟΝΤΕΣ ἀπό προσώπου τοῦ συνεδρίου, ΟΤΙ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ ΑΥΤΟΥ ΚΑΤΗΞΙΩΘΗΣΑΝ ΑΤΙΜΑΣΘΗΝΑΙ· πᾶσαν τε ἡμέραν ἐν τῷ ἱερῷ καί κατ' οἶκον ΟΥΚ ΕΠΑΥΟΝΤΟ διδάσκοντες καί εὐαγγελιζόμενοι Ἰησοῦν τόν Χριστόν"!
Ἄς γεννηθεῖ τό τρίπτυχο ἐρώτημα εἰς ἕναν ἕκαστον ἀπό ἐμᾶς ( κλῆρο καί λαό ):
ὁμολογοῦμε;διωκόμαστε;χαιρόμαστε ὅταν γίνεται αὐτό;
Ἄν ναί, εἴμαστε δικοί Του.
Ἄν ὄχι, εἴμαστε τοῦ ἄλλου...
«εἰ ἐμέ ἐδίωξαν καί ὑμᾶς διώξουσι» (Ἰω. ιε' 20). Μᾶς τό εἶπε ξεκάθαρα ὁ Κύριος, γιά νά ξεχωρίζει ἡ ἧρα ἀπό τό στάρι, τά γνήσια τέκνα Του ἀπό τά ἀλλότρια καί νόθα, οἱ μαθητές Του ἀπό τούς σταυρωτές Του!
Ἄς μή ξεχνᾶμε, ὅτι ὁ Χριστός δέν παραδόθηκε ἀπό τούς ἐθνικούς, ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΛΑΟ. Οἱ ἐθνικοί δέν Τόν πίστευαν, ὁ λαός Του ὄχι μόνο κατά συντριπτική πλειοψηφία δέν Τόν πίστεψε, ἐπιπλέον Τόν πρόδωσε!
Μήπως ἡ ἱστορία ἐπαναλαμβάνεται καί ὁ Χριστός ξανασταυρώνεται κάθ' ἑκάστην, μέ τόν ἴδιο κι ἀπαράλλαχτο τρόπο πρῶτα ἀπό ἐμᾶς;;;
Tό ΧΥΤΗΡΙΟ φέτος, γιά ἐλάχιστους ἔγινε ἀγάπη πού λιώνει γιά τόν Χριστό καί γιά πολλούς ἄλλους κολασμένη φωτιά πού λιώνει ἰδεώδη, ἀξίες μά πάνω ἀπ' ὅλα τά ἱερά πιστεύω!