Η Γερόντισσα του Κεχροβουνίου. Πνευματικοί δεσμοί. Δανιήλ Κατουνακιώτης. Μέρος Α'

Η Γερόντισσα του Κεχροβουνίου. Πνευματικοί δεσμοί.

 Σύγχρονες Ἁγιορείτικες μορφές

 Δανιήλ Κατουνακιώτης

   Πνευματικό τέκνο του γερο-Δανιήλ υπήρξε και η ονομαστή για την οσιότητά της Γερόντισσα Θεοδοσία. Ηγουμένη της Ι. Μονής Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Κεχροβούνιο της Τήνου. Από την παιδική της ηλικία είχε αφοσιωθεί στην αρετή. Και ως λαϊκή που ήταν – ονομαζόταν Θεοδώρα Ν. Καρδίτση – και ως μοναχή και ως Ηγουμένη τελούσε υπό την πνευματική του καθοδήγηση. Τίποτε δεν έκανε χωρίς τη γνώμη του. Η γνωριμία τους έγινε μέσω του Μωραϊτίδη, ο οποίος επισκεπτόταν με τη σύζυγό του συχνά την Τήνο.
   Από τα πρώτα της βήματα στη μοναχική ζωή συμμορφωνόταν προς τις σοφές υποδείξεις του. Και, φυσικά, ποτέ δε ζημιωνόταν από την υπακοή της αυτή. Η επόμενη παράγραφος αποτελεί ένα απόσπασμα από επιστολή του Γέροντος, όταν η Θεοδώρα επρόκειτο να καρεί μοναχή. Ο καθένας αντιλαμβάνεται με πόση σύνεση και διακριτικότητα της έλυνε τις απορίες.
   «’Οσον δε δια να απέλθητε εις τον πατρικόν Σας οίκον, πριν της αποκάρσεως, και εξομαλύνητε τους λογαριασμούς Σας, εις τούτο αν εννοείτε, τότε απέλθετε με ερρωμένον νουν, ως άλλη Οσία Μελάνη, και μετά την διεκπεραίωσιν των υποθέσεών Σας επανακάμπτετε εις την Ι. Μονήν και προβαίνετε αμέσως εις την απόκαρσιν. Όταν όμως βλέπετε και ενδοιάζει ο λογισμός Σας, και δύνασθε διά γραφίδος να ευκολύνητε την υπόθεσιν υμών, τότε θα είναι καλύτερα».

   Μεγάλη ευλογία Θεού να υπάρχουν σοφοί θεοφόροι άνδρες, άλλοι κριτές και προφήτες του Ισραήλ, για να κατευθύνουν ορθά το λαό του Κυρίου. Και μεγάλη εύνοια του Θεού να αποκαλύψει σε μερικές ψυχές τέτοιες εξαίρετες φυσιογνωμίες. Τότε πια όλες οι δύσκολες περιπτώσεις, όλα τα διλήμματα, όλα τα ακανθώδη προβλήματα ευρίσκουν τη λύση τους. Αρκεί μία ερώτηση, μία επίσκεψη, μία επιστολή, ένα τηλεφώνημα.
   Όταν κάποτε μία βαθύπλουτη κόρη εφοπλιστού, η Χριστίνα Γαρυφάλλου από τη Σύρο, ήθελε να αφήσει στην Τράπεζα εκατό χιλιάδες χρυσές λίρες για λογαριασμό της Μονής Κεχροβουνίου, πράγμα που έφερε σχετική αναταραχή των λογισμών για την αποδοχή ή μη της προσφοράς, η Γερόντισσα έστειλε αμέσως επιστολή στα Κατουνάκια. Και η απάντησις ήταν: «Εφ’ όσον δεν έχει το Ησυχαστήριό σας κράζουσες ανάγκες, να αρνηθείτε τη δωρεάν. Να περιορισθείτε στην εργασία σας. Η εργασία είναι προσευχή. Διαφορετικός δρόμος είναι επικίνδυνος και καταστρέφει τους μοναχούς». Και έτσι δεν δέχθηκαν την προσφορά.
   Όταν επρόκειτο να γίνει μοναχή η Θεοδώρα, παρεκάλεσε να μεταβεί στην Ιερισσό, ώστε να αναλάβει ο Γέροντας την κουρά της. Εκείνος όμως σαν συνετός και διακριτικός που ήταν δεν το ενέκρινε. Της έγραψε και της εξήγησε ότι δεν αρμόζει να βγει ένας ασκητής από το ασκητήριό του, να πάει στην Ιερισσό για την κουρά μιας μοναχής.
   Η ευλογημένη αυτή ψυχή αντιλαμβανόταν τις διάφορες δυσκολίες που είχε η ζωή στα Κατουνάκια και φρόντιζε να στέλνει τη βοήθειά της. Προσέφερε μάλιστα αρκετή οικονομική ενίσχυση για την ανέγερση των οικημάτων και του Ναού, ώστε δικαίως να συγκαταριθμήται στους Κτίτορας. Σε κάποια επιστολή της έγραφε προς το Γέροντά της:
   «…Η βραδύτης της ενάρξεως της εργασίας του σουβά κατά θείαν οικονομίαν εγένετο, διότι η εποχή αυτή είναι καταλληλότερα, έχω δε πεποίθησιν ότι θα γίνει τη των Αγίων Πατέρων βοήθεια κατά πάντα αρίστη και σύμφωνος της καλλιτεχνικής εργασίας των κομψοτάτων παραθύρων και θυρών τα οποία ο θεόσδοτος επιμελής σεβαστός αδελφός μου Στέφανος διακοσμεί.
   »Το ότι δε λυπούμαι σφόδρα, διότι δε θα αξιωθώ να ιδώ τον περικαλή χαριτόβρυτον Ιερόν Ναόν των Αγίων Πατέρων και λάβω την ευλογίαν αυτών εκ του σύνεγγυς, τούτο είναι αληθές Πάτερ μου, αλλά και πώς είναι δυνατόν να μη λυπούμαι ευρισκομένη μακράν του μέρους όπου η καρδιά μου προσκεκολλημένη ευρίσκεται; και του θεοπεφιλημένου σεβαστού πατρός μου τον οποίον νοερώς πάντοτε φαντάζομαι, τας μελισταγείς νουθεσίας του αναπολώσα, και τας θεοσόφους πραγματείας μετά θαυμασμού αναγινώσκουσα!...»
   Στη Βιβλιοθήκη της Καλύβης των Δανιηλαίων σώζονται πάνω από 200 επιστολές του Γέροντος Δανιήλ προς την μοναχήν αυτή. Χαρακτηριστικές είναι και οι προσφωνήσεις του:
   «Τω ευλαβεστάτω μου πνευματικώ τέκνω κ. Θεοδώρα ολοψύχως ευχόμενος το «σωθείης» προσαγορεύω». – «Τη ευλαβεστάτη μου και πιστή μαθητρία του γλυκυτάτου μας Ιησού κ. Θεοδώρα ενθεαστικώτατα εύχομαι». – «Τη βαρυτίμω υπηκόω της Δεσποίνης ημών Θεοτόκου Οσία Θεοδοσία την πατρικήν ευλογίαν εγκαρδίως απονέμω». – «Τη θεοφιλεστάτη υπηκόω της Δεσποίνης ημών Θεοτόκου Οσία Θεοδοσία την παρά Θεού ευλογίαν, και τας ολοκαρδίους μου ευχάς δαψιλώς σοι προσφέρω». – Τη Πανοσιωτάτη αμμά Θεοδοσία το ευ έχειν εν Κυρίω και το πνευματικώς προάγεσθαι πατρικώς προσαγορεύω». – «Τη αθλητρία του Χριστού Οσία Θεοδοσία το ενδυναμούσθαι εν πάσι πατρικώς προσαγορεύω».

Ἀπό το βιβλίο 

Σύγχρονες Ἁγιορείτικες μορφές

Δανιήλ Κατουνακιώτης

σελ. 72-77

Ἐκδόσεις 

Ἱ. Μονής Παρακλήτου 2005

Μεταφορά στό Διαδίκτυο - Ἐπιμέλεια κειμένου :  Ἀναβάσεις

Εὐχαριστοῦμε θερμά τόν Ἡγούμενο τῆς Ἱ.Μ. Παρακλήτου γιά τήν ἄδεια δημοσίευσης 

ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού ἐκδίδει ἡ Ἱερά Μονή.

Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας :  Σύγχρονες Ἁγιορείτικες μορφές. Δανιήλ Κατουνακιώτης