Τό μυστήριο τῆς Ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως. Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου

Τό μυστήριο τῆς Ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως

Μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ καί τίς εὐχές τοῦ Πνευματικοῦ μας πατρός κυκλοφορεῖ τό νέο μας βιβλίο:
Τό Μυστήριο τῆς Ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως (Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου).
Ποιά εἶναι ἡ σωστή προετοιμασία γιά τό Ἱερό Μυστήριο· πῶς γίνεται ἡ ὁμολογία τῶν ἁμαρτιῶν μας· τί πρέπει νά προσέξουμε στή διάρκεια καί μετά τήν ἐξομολόγηση· συνήθη λάθη πού κάνουμε.
Σελίδες: 103, Σχῆμα: 14Χ20.5, τιμή: 6€
ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΩΝ: 6944577885
Παραθέτουμε τά Περιεχόμενα, τήν εἰσαγωγή καί μικρό ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο.

Τό μυστήριο τῆς Ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως

Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΜΑΣ
Η ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΑΜΑΡΤΙΩΝ ΜΑΣ
ΣΗΜΕΙΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΞΟΥΜΕ

Εἰσαγωγικά  
Ἡ ἀναγκαιότητα τοῦ Μυστηρίου  
Α΄.  Πρίν τήν ἐξομολόγηση 

1)    Προσευχή πρίν τήν αὐτοεξέταση. Μιά ἀνάλογη προσευχή, στὴν νεοελληνική  
2)    Αὐτοεπίσκεψη καί αὐτοεξέταση  
3)    Νοερά ἐξομολόγηση  

Προσευχή  

Β΄  Στήν ἐξομολόγηση 

1)    Πῶς ἐπιλέγουμε τόν Πνευματικό μας Πατέρα 
2)    Ἡ σχέση τοῦ Πνευματικοῦ τέκνου μέ τόν Πνευματικό του Πατέρα
3)    Τό ἀπόρρητο τῆς ἐξομολογήσεως γιά τόν Πνευματικό καί τόν ἐξομολογούμενο  
4)    Περιμένοντας ἔξω ἀπό τό ἐξομολογητήριο  
5)    Μέσα στό ἐξομολογητήριο  

Μερικοί βασικοί κανόνες γιά μία σωστή ἐξομολόγηση  
Μία σωστή ἐξομολόγηση ἔχει τά ἀκόλουθα δέκα ἰδιώματα
 
6)    Συνήθη λάθη, ἐπιπολαιότητες καί δαιμονικές παγίδες  
7) Μερικά σημεῖα πού πρέπει νά προσέξουμε ἰδιαιτέρως  
7.1  Εἶναι πολύ σημαντικό νά μήν ἀναβάλλουμε τήν ἐξομολόγηση. Ἐφ’ ὅσον ὑπάρχει κάποια σημαντική πτώση, θά πρέπει ἀμέσως νά τρέξουμε νά ὁμολογήσουμε ἐν μετανοίᾳ τό σφάλμα μας στόν Πνευματικό  
7.2 Ἐπίσης, στήν ἐξομολόγηση θά πρέπει νά λέμε τά δικά μας σφάλματα καί μόνο αὐτά, χωρίς νά καθυστεροῦμε 
7.3  Ὄχι στό συναίσθημα τῆς αὐταρέσκειας καί στήν ἰδέα ὅτι εἴμαστε καλοί ἤ ὅτι πᾶμε καλά  
7.4  Ὅταν νομίζουμε ὅτι δέν ἔχουμε νά ποῦμε τίποτε, ὑπάρχει τό ἐνδεχόμενο νά μήν παρακολουθοῦμε σωστά τόν ἑαυτό μας  
7.5 Προσοχή στά «μικρά»  
7.6  Ὄχι γενικολογίες ἤ ἀοριστολογίες  
7.7  Ὄχι «ἐξαπάτηση» τοῦ Πνευματικοῦ 
7.8  Ἐκζήτηση συγγνώμης καί ἀγάπη μέ ὅλους
7.9  Ὄχι δικαιολόγηση τοῦ ἑαυτοῦ μας  
7.10 Ὄχι ἀποχή ἀπό τήν ἐξομολόγηση μέ τήν δικαιολογία ὅτι «ἀφοῦ θά ξαναπέσω τί νά πάω;»  
7.11 Ὄχι ἀπόκρυψη κάποιων ἁμαρτιῶν - Ἀπομάκρυνση τῆς δαιμονικῆς ντροπῆς  
7.12  Ὄχι ἀπελπισία, ἀλλά οὔτε καί ἀδιαφορία  
7.13 Προσοχή στήν διόγκωση τῶν σφαλμάτων πού κάνει ὁ πονηρός  
7.14 Προσοχή στήν ὑπερευαισθησία  
7.15 Προσοχή στήν αὐτομεμψία  

Γ΄  Μετά τήν ἐξομολόγηση 

1)      Δοξολογία, εὐχαριστία καί αἴτηση γιά ὁριστική διόρθωση
2)    ἐνθύμηση τῶν ἐξομολογηθέντων ἁμαρτιῶν  
3)    Τήρηση μέ χαρά τοῦ κανόνα-ἐπιτιμίου καί τῶν συμβουλῶν-ἐντολῶν τοῦ Πνευματικοῦ  
4)    Ὅχι συζήτηση μέ ἄλλους τῶν ὅσων εἰπώθηκαν στήν Ἐξομολόγηση  
5)    Συχνή ἐξομολόγηση  
6)    Γενική Ἐξομολόγηση  
7)    Ὄχι μνησικακία  
8)    Διόρθωση τῆς ζωῆς μας - παύση τῆς ἁμαρτίας - ἀληθινή μετάνοια 

Ἐπίλογος 
Ἁγιογραφικά χωρία
Βιβλιογραφία 

Εἰσαγωγικά

Ἡ ἀναγκαιότητα τοῦ Μυστηρίου
Εἶναι ἀπαραίτητη ἡ ἐξομολόγηση;

Πολλοί λένε «ἐγώ τά λέω στήν προσευχή μου, στίς εἰκόνες...».
Ὁ Θεός ὅμως δέν εἶπε νά ἐνεργοῦμε κατ’ αὐτόν τόν τρόπο, ἀλλά ἔδωσε ἐξουσία στούς Ἀποστόλους καί στούς διαδόχους τους, τούς Ἀρχιερεῖς καί τούς Ἱερεῖς-Πνευματικούς, νά συγχωροῦν τίς ἁμαρτίες τῶν μετανοούντων, καί, φυσικά, δέν ἔδωσε τέτοια ἐξουσία στίς εἰκόνες. Μετά τήν Ἀνάσταση φύσησε ὁ Κύριος στό πρόσωπο τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, δίνοντάς τους τό Ἅγιο Πνεῦμα, καί εἶπε: «Λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον. Ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς, ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται»  (δηλ. σὲ ὅποιους συγχωρήσετε τὶς ἁμαρτίες, τοὺς συγχωροῦνται αὐτὲς καὶ ἀπὸ τὸν Θεό· σὲ ὅποιους τὶς κρατεῖτε ἀσυγχώρητες, θὰ μείνουν γιὰ πάντα κρατημένες).
«Ὅποιος δέν προστρέξει στό σωτήριο (μυστήριο) τῆς μετανοίας», διδάσκει ὁ Στάρετς Σάββας, «θά ἀκούσει τήν φοβερή ἀπόφαση τοῦ Κυρίου: «Ἐάν μή μετανοῆτε, πάντες ὡσαύτως ἀπολεῖσθε»  (δηλ. ἐὰν δὲν μετανοήσετε, ὅλοι θὰ χαθεῖτε κατὰ τὸν ἴδιον τρόπο). Ἀλλά δέν καθαρίζονται ὅλοι, ὅσοι προστρέχουν στό μυστήριο τῆς μετανοίας, ἐπειδή ἀκριβῶς δέν προσέρχονται ὅλοι μέ τήν δέουσα προσοχή, ταπείνωση καί ὑπακοή ὁπότε καί δέν φθάνουν στήν ἀληθινή μετάνοια.
Ἀρχή τῆς μετανοίας εἶναι ἡ συναίσθηση τῶν ἁμαρτιῶν μας καί ἡ συντριβή γι’ αὐτές. «Ὅταν ἀποστραφείς στενάξῃς, τότε σωθήσῃ» . Δηλαδή: Ἐάν, μετά τήν ἀπομάκρυνσή σου ἀπό τόν δρόμο Μου, στενάξεις καί κλάψεις ἐν μετανοίᾳ, τότε μόνον θά σωθεῖς» .
«Μετανοεῖτε», εἶπε ὁ Κύριος.
Μετανοεῖτε συνεχῶς, ἐξακολουθητικά... Ἄς ἀλλάζετε, ἄς διορθώνεστε, ἄς προοδεύετε στήν ὁμοίωση σας μ΄ Ἐμένα· πορεύεσθε πρός τήν Βασιλεία Μου...
«Μετανοεῖτε»...
Δεν εἶπε μετανοεῖστε μία φορά μόνο, ἤ μόνο γιά μία ὥρα, ἤ γιά μία ἡμέρα, ἤ γιά ἕναν μῆνα, ἤ γιά ἕναν χρόνο, ἀλλά συνεχῶς! Τό ρῆμα εἶναι σέ χρόνο Ἐνεστῶτα.
«Μετανοεῖτε».
Ὄχι μόνο νά ἐξομολογηθεῖτε, ὄχι μόνο νά διηγηθεῖτε τά λάθη σας, ὄχι μόνο νά ἀπαριθμῆστε ψυχρά τίς πτώσεις σας, ὄχι μόνο νά καταθέσετε τήν ἁμαρτωλότητά σας, ἀλλά...
...Πονέσετε καρδιακά, κλάψετε, ἀλλάξετε νοῦ...
Μεταβληθεῖτε, μεταποιηθεῖτε, ἀποφασίστε καλλίτερα νά πεθάνετε παρά νά ξανααμαρτήσετε...
«Πολλοί ἐξομολογοῦνται, ἀλλά λίγοι μετανοοῦν», ἔλεγε κάποιος.
Ἐξομολογούμαστε ἐνδεχομένως τακτικά, συχνά...

      Πόσο ὅμως μετανοοῦμε;
      Ποσό «ὁλόκληρωμένη» εἶναι ἡ μετάνοιά μας;
      Πόσο ἀνάλογη εἶναι ἡ μετάνοια μέ τό μέγεθος τῆς ἁμαρτωλότητάς μας;
      Πόσο «ἐπίπονη» εἶναι ἡ ἀναζήτηση τῆς καρδιᾶς μας γιά τόν Κύριο;
      Πόσο συντριμμένη καί τεταπεινωμένη καρδιά διαθέτουμε;
      Πόσο ἀλλάζουμε μετά ἀπό κάθε ἐξομολόγηση;   
      Πόσο διορθωνόμαστε;

«Ἀρκετοί πιστοί ἀνταποκρίνονται θετικά στήν πρόσκληση τοῦ Πανάγαθου Θεοῦ γιά μετάνοια, ἐξομολογοῦνται εἰλικρινά καί, μέ αἰσθήματα πραγματικῆς ἀγάπης πρός τόν Κύριο, ἐναποθέτουν ὅλα τά ἁμαρτήματά τους ἐνώπιον τοῦ Πνευματικοῦ. Παρουσιάζονται σ’ αὐτόν ὡς μιά «ἐπιστολή... γινωσκομένη καί ἀναγινωσκομένη» .
῎Εχουν τήν ὀρθή πεποίθηση καί βαθιά πίστη πώς ὅσα ποῦν θά συγχωρηθοῦν, θά σβησθοῦν, θά ἐξαφανισθοῦν, ὡσάν νά μήν συνέβησαν ποτέ στήν ζωή τους.....
Γι’ αὐτό, μέσα στό Ἐξομολογητήριο ὁμολογοῦν μέ ταπείνωση καί συντριβή τήν ἐνοχή τους καί ἐξομολογοῦνται πλήρως καί τελείως ὅλα τά σφάλματά τους.
Μέ αὐτόν τόν τρόπο λαμβάνουν τήν ἄφεση ὅλων τῶν ἁμαρτιῶν στις ὁποῖες ἔπεσαν μετά τό Ἅγιο Βάπτισμά τους καί ἐπανέρχονται στήν κατάσταση τῆς Χάριτος πλησίον τοῦ Θεοῦ, εἰρηνικοί καί ἀναπαυμένοι.
Ὑπάρχουν ὅμως, δυστυχῶς, καί κάποιοι πού δέν ἐξομολογοῦνται σωστά...
Τό μικρό αὐτό πόνημα ἔχει σκοπό –μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ καί τίς πρεσβεῖες τῆς
Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί ὅλων τῶν Ἁγίων– νά ἀποτελέσει μία ἐλάχιστη συμβολή:
α)    στήν καλή προετοιμασία τῶν εὐσεβῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν πού προσέρχονται στό Ἱερώτατο Μυστήριο τῆς Μετανοίας καί Ἐξομολογήσεως,
β)    στήν σωστή ἐξομολόγηση ἐνώπιον τοῦ Πνευματικοῦ τους πατέρα (στο ἑξῆς: ὁ Πνευματικός) καί
γ) στήν μετά τήν ἐξομολόγηση σωστή πνευματική τους πορεία καί σχέση μέ τόν Πνευματικό.

Χωρίζεται σέ τρία μέρη :
Στό Α΄ μέρος παρουσιάζεται ἡ προετοιμασία γιά τήν ἐξομολόγηση, ἡ προσευχή πρίν τήν αὐτοεξέταση, καθώς καί ἕνα λιτό ἐνδεικτικό βοήθημα γιά τήν αὐτοεπίσκεψη τοῦ μετανοοῦντος πιστοῦ. Κλείνει μέ μία πρότυπη νοερά ἐξομολόγηση.
Στό Β΄ μέρος παρουσιάζονται θέματα πού σχετίζονται μέ τήν ἐξομολόγηση στόν Πνευματικό. Πῶς γίνεται μία σωστή ἐξομολόγηση, ποιά θά πρέπει νά εἶναι ἡ σχέση πνευματικοῦ παιδιοῦ καί Πνευματικοῦ, καθώς καί ποιοί κίνδυνοι, πειρασμοί καί παρεκτροπές μπορεῖ νά ὑπάρξουν στήν ὅλη πρακτική τοῦ Πανιερωτάτου Μυστηρίου τῆς Μετανοίας καί Ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως.
Στό Γ΄ μέρος     παρουσιάζεται τό τί πρέπει νά κάνει ὁ πιστός μετά τήν ἐξομολόγηση, ὥστε –διά τῆς Θείας Χάριτος– νά ὁλοκληρωθεῖ ἡ πνευματική του θεραπεία καί νά παραμείνει ὑγιής.

Μικρό ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο:

Πῶς ἐπιλέγουμε τόν Πνευματικό μας Πατέρα.

Κατ’ ἀρχήν, πρέπει νά ποῦμε ὅτι ὅλοι οἱ ἱερεῖς –δυνάμει τῆς ἱερωσύνης τους– ἔχουν τήν ἐξουσία νά συγχωροῦν τίς ἁμαρτίες ὅσων ἐξομολογοῦνται σ’ αὐτούς. Ἑπομένως, ἀνεξάρτητα ἀπό τήν ποιότητα τοῦ ἱερέως, ὅταν κάποιος ἐξομολογεῖται σωστά, λαμβάνει τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν του ἀπό τόν ἱερέα-Πνευματικό. Ὁ ἱερέας ἔχει παρομοιαστεῖ μέ τόν ἀγωγό. Διά μέσου αὐτοῦ περνάει στόν ἐξομολογούμενο ἡ Θεία Χάρη. Δέν ἔχει σημασία ἡ ποιότητα τοῦ ἀγωγοῦ: ἄν εἶναι χρυσός ἤ ἀσημένιος ἤ μπακιρένιος. Τό Μυστήριο τό τελεῖ ὁ Χριστός καί πάντα εἶναι ἔγκυρο, ἐφ’ ὅσον βέβαια ὁ ἱερέας ἀνήκει στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ἔχει σημασία ὅμως γιά τήν πνευματική καθοδήγηση καί γιά τήν θεραπεία τοῦ ἐξομολογουμένου ἡ πνευματική κατάσταση τοῦ Ἱερέως-Πνευματικοῦ-Γέροντος.
Ὅπως φροντίζουμε νά βροῦμε τόν καλό γιατρό γιά τό σῶμα μας, ἔτσι καί ἀκόμα πιό ἐπιμελημένα θά πρέπει νά ἀναζητήσουμε τόν σωστό Πνευματικό μας ἰατρό-ὁδηγό, πού θά συμβάλλει στήν πνευματική μας θεραπεία. Γιατί ἀλλιῶς… «τυφλός ἄν ὁδηγεῖ τυφλό, θά πέσουν κι οἱ δύο στό χαντάκι» .
 «Χρειαζόμαστε», λέγει ὁ Ἅγιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος, πολλὴ προσοχή, πολλὴ ἀγρυπνία, πολλές προσευχές γιὰ νὰ μὴν περιπέσουμε σέ κανέναν πλάνο ἢ ψεύστη ἢ ψευδαπόστολο ἢ ψευδόχριστο. Ἀντίθετα, πρέπει νὰ πετύχουμε ὁδηγὸ ἀληθινό, καὶ φιλόθεο, πού νὰ ἔχει τὸν Χριστὸ μέσα του καὶ νὰ γνωρίζει καταλεπτῶς τὸ κήρυγμα τῶν Ἀποστόλων, τοὺς κανόνες καὶ τίς παραγγελίες τους καὶ τὰ δόγματα τῶν Πατέρων. Ἢ –νὰ εἰπῶ καλλίτερα– πού νὰ ξέρει τὰ θελήματα καὶ μυστήρια τοῦ Χριστοῦ, τοῦ ἰδίου τοῦ Δεσπότη καὶ Διδασκάλου τῶν Ἀποστόλων. Τέτοιον δάσκαλο πρέπει νὰ ζητοῦμε καὶ νὰ βρίσκουμε: ἕναν πού, πρῶτον μὲν, νὰ τὰ ἄκουσε αὐτὰ μὲ λόγο καὶ νὰ τὰ διδάχθηκε καὶ, ὕστερα δέ, νὰ τὰ διδάχθηκε μυστικὰ ἐν ἀληθείᾳ ἀπὸ τό ἴδιο τὸ παράκλητο Πνεῦμα, μὲ πράξη καὶ μὲ δοκιμή» .


hristospanagia3.blogspot.gr