Δευτέρα 14 Μαΐου 2012

«Πάντοτε τὸ ἀγαθὸ διώκεται». Π.Αρσένιος ο Κατάδικος ''ΖΕΚ - 18376''


«Πάντοτε τὸ ἀγαθὸ διώκεται». (Α΄Θεσ. 5.15)
π. Ἀρσένιος ο κατάδικος ''ΖΕΚ - 18376''

Τελευταῖα ὁ π. Ἀρσένιος εἶχε ἐξαντληθεῖ ἐντελῶς.  Μὲ πολλὴ δυσκολία συγύριζε τό θάλαμο. Βλέποντας τήν κατάστασή του οἱ ἄλλοι κρατούμενοι, ἔκαναν ὅ,τι περνοῦσε ἀπό τό χέρι τους γιά νά τόν βοηθήσουν.
Μοναδικό του στήριγμα ἦταν ἡ προσευχή. Ὅσοι εἶχαν πιό στενές σχέσεις μαζί του, τὸν ἔβλεπαν κάποτε-κάποτε μεταρσιωμένο. Θαρρεῖς καὶ δὲν βρισκόταν στὸ στρατόπεδο, ἀλλὰ κάπου μακριά, πολύ μακριά, σ’ ἕνα κόσμο φωτεινό καί πανευφρόσυνο, πού μονάχα ὁ ἴδιος γνώριζε.
Καθὼς ἐργαζόταν, τά χείλη του δέν ἔπαυαν οὔτε στιγμή νά κινοῦνται ἀθόρυβα σέ δοξολογία τοῦ Θεοῦ. Καί ξαφνικά ἔβλεπες τό πρόσωπό του νά λάμπει καί νά στολίζεται μ’ ἕνα οὐράνιο χαμόγελο θείας εὐδαιμονίας. Ὅποιος ἦταν δίπλα του ἐκεῖνες τὶς στιγμές ξεχνοῦσε τή δυστυχία καί τά προβλήματά του, ἔνιωθε ἀπερίγραπτη  χαρά και εὐφορία, ἔπαιρνε δύναμη καί κουράγιο....
Αὐτή ἡ ἐσωτερική κατάσταση ὅμως δέν ἐμπόδιζε τόν π. Ἀρσένιο νά εἶναι κοντά στούς συναθρώπους του, νά γλυκαίνει τόν πόνο τους μέ τήν ἀπέραντη ἀγάπη του, νά κάνει πάντα τό καλό. Ἡ προσευχή καί ἡ φιλανθρωπία ἦταν τά δυό φτερά τῆς ψυχῆς του.
Βοηθοῦσε ὅλους τούς κρατούμενους χωρίς διάκριση -ἐπειδή καί τούς ἀγαποῦσε ὅλους χωρίς διάκριση.
Δέν ἐξέταζε ποτέ  τό ἦθός, τό χαρακτήρα ἤ τό παρελθόντα τοῦ ἀνθρώπου πού εἶχε ἀνάγκη ἀπό βοήθεια ἤ συμπαράσταση. Ἔφτανε πού ἦταν ἄνθρωπος- «εἰκόνα τοῦ Θεοῦ». Καί θυσιαζόταν γι’ αὐτόν.
Στήν ἀρχή οἱ κρατούμενοι νόμιζαν ὅτι τό ἔκανε γιά ἀνταλλάγματα ἤ ἔστω γιά νά κερδίσει τό θαυμασμό καί τήν  εὐγνωμοσύνη τους. Σύντομα ὅμως κατάλαβαν ὅτι δέν εἶχε τέτοια κίνητρα. Τότε ἄλλαξαν στάση ἀπέναντί του.

Οἱ διανοούμενοι ἔβλεπαν στὸ πρόσωπό του τὸν ἐπιστήμονα ποὺ συνταίριασε τὴν πίστη μέ τή γνώση.
Οἱ κομμουνιστές σταμάτησαν νά τόν θεωροῦν «σκοταδιστή» καί ἄρχισαν σιγά-σιγά νά ἀναθεωροῦν τίς ἀπόψεις τους γιά τό χριστιανισμό. Οἱ πιστοί, στό τέλος, ἤξεραν πώς εἶχαν κοντά τους ἕναν ἱερέα-στάρετς, πού βάδιζε στό δρόμο τῆς πνευματικῆς τελειότητας.
Οἱ ἐγκληματίες τόν σέβονταν, στά μέτρα τους βέβαια, καί τόν προστάτευαν. Ἄν κανένας νεοφερμένος ἀποτολμοῦσε ν’ ἁπλώσει χέρι ἐπάνω του, τόν ἔκαναν νά τό μετανιώσει πικρά. Συχνά τὸν πλησίαζαν καί ζητοῦσαν τή συμβουλή του γιά διάφορα προβλήματά τους.

 Γιατί ὁ π. Ἀρσένιος δέν τούς περιφρονοῦσε καί δέν τούς ἀπέφευγε, ὅπως ἔκαναν οἱ ἄλλοι πολιτικοί κρατούμενοι. Ἐκεῖνο ὅμως πού τούς τραβοῦσε περισσότερο κοντά του, ἦταν ὅτι δέν φοβόταν –δέν φοβόταν κανέναν καί τίποτα!


Ἀπό το βιβλίο
π. Ἀρσένιος ο κατάδικος ''ΖΕΚ - 18376''
(σελ.77-79)
Εκδόσεις 
Ἱεράς Μονής Παρακλήτου


Μεταφορά στό Διαδίκτυο - Ἐπιμέλεια κειμένου :  Ἀναβάσεις

Εὐχαριστοῦμε θερμά τόν Ἡγούμενο τῆς Ἱ.Μ. Παρακλήτου γιά τήν ἄδεια δημοσίευσης ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού ἐκδίδει ἡ Ἱερά Μονή.


Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Για να σχολιάσετε (με ευπρέπεια) πρέπει να συνδεθείτε με τον λογαριασμό google ή wordpress που διαθέτετε. Αν δεν διαθέτετε πρέπει να δημιουργήσετε έναν λογαριασμό στο @gmail ή στο @wordpress. Μπορείτε βεβαίως πάντα να στέλνετε e-mail στο anavaseis@gmail.com
Ευχαριστούμε.

Συνολικές προβολές σελίδας

Αρχειοθήκη ιστολογίου