Ἡ ἐξάπλωσις τῆς μαγείας στήν Ἑλλάδα. Α΄ Μέρος. Ἡ δράσις τῆς μαγείας στήν Ἀφρική. Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

Ἡ ἐξάπλωσις τῆς μαγείας στήν Ἑλλάδα.

Ἡ δράσις τῆς μαγείας στήν Ἀφρική

Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

Ἡ μαγεία ἦτο ἀκόμη γνωστή καί στούς ἀρχαίους Ἕλληνες. Οἱ μῦθοι γιά τήν μάγισσα Κίρκη, τήν Μήδεια, τήν Πασιφάη καί ἄλλες δείχνουν ὅτι ὑπῆρχε μεγάλη σχέσις τῶν Ἑλλήνων μέ τίς μαγικές ἐπικλήσεις τῶν δαιμόνων, οἱ ὁποῖοι ἐμφανίζοντο σάν προστάτες καί γιατροί τῶν ἀνθρώπων. Τά Μαντεῖα τῶν Δελφῶν, τῆς Δωδώνης, τά Ἐλευσίνια μυστήρια δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά ἡ καταφυγή τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων στούς μάγους καί τίς μάγισσες τῆς ἐποιχῆς τους γιά τό κάθε πρόβλημα τῆς ζωῆς τους.

Μία σημαντική πραγματεία τοῦ Ἱπποκράτους, ὀνομαζομένη: «Περί τῆς ἱερῆς νόσου» μᾶς πληροφορεῖ ὅτι ἐκείνη τήν ἐποχή ὑπῆρχαν μάγοι καί ἀγύρτες, οἱ ὁποῖοι μέ τίς ἐπικλήσεις τους πρός τά ἀόρατα πνεύματα τῆς πονηρίας ἐθεράπευαν ὄχι μόνο ἀρρώστειες, ἀλλά καί κατέβαζαν χαμηλά τήν σελήνη, προκαλοῦσαν σκότος μέ τήν κάλυψι τοῦ ἡλίου, δημιουργοῦσαν φαινομενική κακοκαιρία, διέταζαν τά σύννεφα νά ρίξουν βροχή ἤ νά ἐπέλθη ξηρασία στήν γῆ καί ἄλλα φυσικά φαινόμενα.

Οἱ γόητες καί φαρμακοί, ἐκείνη τήν ἐποχή, μέ τήν βασκανία  καί ἄλλα μαγικά μέσα, ἠμποροῦσαν νά βλάψουν τούς ἀνθρώπους, καθιστῶντας τους ἀνίκανους, ἀσθενεῖς καί παράλυτους σ᾿ ὅλη τους τήν ζωή. Ἠμποροῦσαν ἀκόμη νά ἐπιφέρουν καί τόν θάνατο, ὅπως τοῦτο συμβαίνει σήμερα στήν Ἀφρική, ὅπως θά διηγηθοῦμε παρακάτω.
Μέχρι τά Ἑλληνιστικά χρόνια ἡ μαγεία στήν Ἑλλάδα δροῦσε μέ τήν μορφή τῆς δεισιδαιμονίας, χωρίς νά ἀναμιγνύεται μέ τήν θρησκεία. Ἐνῶ οἱ μάγοι δέν εἶχαν κάποια ἐξαιρετική θέσι στήν κοινωνία πού ζοῦσαν.
Ἀπό τήν ἐποχή τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου καί μετά ἡ μαγεία κυριάρχησε σ᾿ ὅλους τούς τομεῖς καί τίς κατηγορίες τῶν ἀνθρώπων. Οἱ μάγοι χρησιμοποιοῦντες διάφορα ἑλκυστικά ὀνόματα, ὅπως ἰατρομάντεις, ὀνειρομάντεις, φαρμακομάντεις, ἀστρομάντεις, νεκρομάντεις, χειρομάντεις καί ἀερομάντεις κυκλοφοροῦσαν παντοῦ στίς πόλεις καί στά χωριά ὑποσχόμενοι πλοῦτο, δόξα, ὑγεία, πολυτεκνία, ὀμορφιά καί κάθε ἀγαθό πού ἐπιθυμοῦσαν οἱ ἄνθρωποι, τά θύματά τους.

Διάδοχοι τῶν λαῶν τῆς Ἑλληνιστικῆς ἐποχῆς ἦσαν οἱ Ἕλληνες τῆς Βυζαντινῆς αὐτοκρατορίας, οἱ ὁποῖοι συνέχισαν νά ἀσκοῦν τήν μαγική τέχνη, παρά τίς ἀντιδράσεις τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς Πολιτείας μέ ἀπαγορευτικούς νόμους. Βέβαια δέν εἶχε στό Βυζάντιο τήν παλαιά της αἴγλη καί ἐξάπλωσι, ὅμως ἐπετελεῖτο ἐν κρυπτῶ μέ τά ἴδια ἀσφαλῶς φθοροποιά ἀποτελέσματα.

Στούς νεωτέρους χρόνους ἡ ἐξάπλωσις τῆς μαγείας εἶναι τεράστια. Ὄχι μόνο ἄνθρωποι τῆς ὑπαίθρου, ἀλλά καί τῆς ἀριστοκρατικῆς κοινωνίας τρέχουν σέ παντός εἴδους μάγους, χαρτορίχτρες, ὀνειροκρίτες, ἀστρολόγους γιά νά μάθουν τήν τύχη τους.
Ἀναφέρεται στό περιοδικό ΜΑΧ, (Φεβρουάριος 1993)  ὅτι ἐδῶ στήν Ἑλλάδα ὑπάρχουν 100.000 Ἕλληνες μάγοι, 9.000 μέντιουμ, 50 ἑταιρεῖες μαύρης μαγείας καί 800 παραθρησκευτικές ὀργανώσεις. 
Μέ τήν ὑπόσχεσι μιᾶς καλλίτερης ἡμέρας στά ἀφελῆ θύματά τους, παρουσιάζονται στά τηλεοπτικά ἑλληνικά κανάλια, στόν ἡμερήσιο τύπο μέ τήν ἀνοχή τῆς Πολιτείας, καί παρασύρουν πολλούς ἀνθρώπους στά σκοτεινά δίκτυα τοῦ σατανισμοῦ καί τῆς μαγείας.
Τούς ὑπόσχονται ἀνεύρεσι ἐργασίας, τόν μελλοντικό σύντροφο τῆς ζωῆς τους, ἀπαλλαγή ἀπό τυχόν περιπέτειες τῆς ζωῆς τους  καί ἕνα σωρό «ὑποσχέσεις», ἀρκεῖ νά πεισθοῦν τά θύματά τους καί νά φθάσουν μέχρι τήν πόρτα τοῦ σατανικοῦ ἐργαστηρίου τους γιά νά ἐναποθέσουν τά χρήματά τους  στά χέρια τους.

Πολλά παιγνίδια καί βιβλία τῶν παιδιῶν σήμερα εἶναι μαγικά καί ἐξωτικά. Οἱ ἐχθροί τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας μας μέ τά μέσα αὐτά ζητοῦν νά πλανέσουν τόν νοῦ τῶν παιδιῶν μας καί νά τά στρέψουν σέ μεθόδους καί συστήματα δαιμονικά καί ἀπάνθρωπα, διά τῶν ὁποίων κλονίζεται ἡ πίστις τους πρός τόν Θεόν μας.
Σήμερα ἡ ἑλληνική νεολαία, γίνεται συνεχής προσπάθεια, νά ἀποκολληθῆ ἀπό τό ἅρμα τῆς ἑλληνοχριστιανικῆς μας ζωῆς καί παραδόσεως. Τά ἀποτελέσματα εἶναι θλιβερά, διότι πολλοί νέοι μας ἀσχολοῦνται μέ τήν μαγεία, ἄλλοι ζητοῦν λύσι τῶν προβλημάτων τους ἀπό τούς ἐκπροσώπους τῶν ἀστερισμῶν, πού νομίζουν ὅτι μποροῦν μέσῳ τῆς κινήσεως τῶν ἀστέρων, νά γνωρίζουν τό μέλλον τῶν ἀνθρώπων. Κυρίως ἀπό ἀφέλεια ἤ κι ἀπό περιέργεια πολλοί νέοι μας διαβάζουν μαγικά βιβλία ἤ τήν Σολομωνική, βιβλίο μέ δαιμονικές ἐπικλήσεις, μέ ἀποτέλεσμα νά κυριεύωνται ἀπό τά πονηρά πνεύματα.

Εὐτυχῶς, ἀρκετοί ἀπ᾿ αὐτούς καταφεύγουν στήν Ἐκκλησία, ὅπου μέ τό μυστήριο τῆς ἐξομολογήσεως, ἐπανέρχονται στούς κόλπους της καί ζοῦν κατόπιν μέ μετάνοια, νηστεία, δάκρυα καί προσευχές. Στήν συνέχεια θά μᾶς ἐξομολογηθῆ ἕνας νεαρός μάγος, πῶς μετενόησε καί ἐξωμολογήθηκε τήν πλάνη στήν ὁποία εἶχε  ὑποπέσει:
«Κατάγομαι, ἔγραφε, ἀπό τήν Ἀθήνα. Οἱ γονεῖς μου εἶναι εὐσεβεῖς κι ἐγώ ἐκκλησιαζόμουν τακτικά μέχρι τήν ἡλικία τῶν 12 ἐτῶν. Δέν ἔλειπα ποτέ ἀπό τήν Ἐκκλησία καί ἤμουν τακτικός βοηθός τοῦ ἱερέως μέσα στό ἱερό Βῆμα.

Ἀγαποῦσα νά διαβάζω καί τό περιοδικό «ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ» καί παρακολουθοῦσα καί τά σχέδια τῶν «ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ» καί στήν τηλεόρασι. Μία ἡμέρα, καθώς ρουφοῦσα διαβάζοντας τίς σελίδες αὐτοῦ τοῦ περιοδικοῦ ὄντας μόνος μου μέσα στό δωμάτιό μου, ξαφνικά ἐμφανίσθηκαν μπροστά μου τρεῖς δαίμονες. Τότε ἤμουν 12 ἐτῶν.
Ὁ ἕνας ἀπ᾿ αὐτούς ἦταν νᾶνος μέ ἄγρια ὄψι. Μαῦρος κατάμαυρος ὅπως τό κατράμι. Ἀπό τήν ἀπαίσια ὄψι του ξεφύτρωσαν δύο κέρατα πάνω  στήν παμμεγέθη κεφαλή του. Ἡ οὐρά του, περίπου δύο μέτρων, δυσανάλογη μέ τό ἀνάστημά του, ὡμοίαζε μέ τήν οὐρά σκορπιοῦ, πού ἑτοιμάζεται νά χύση μέ μανία τό θανατοφόρο δηλητήριό του.
Ὁ ἄλλος διάβολος εἶχε πρόσωπο σουβλερό  καί κατάμαυρο, ὅμοιο μέ τήν μορφή χοίρου. Τά μάτια του πετοῦσαν φλόγες σάν πυρακτωμένο σίδερο. Αὐτός εἶχε κέρατα καί αὐτιά ὅμοια μέ τῆς κατσίκας. Ἡ οὐρά του ὡμοίαζε μέ τήν τῆς ἀλλεποῦς, πού παραμονεύει μέ πονηρία νά ξεγελάση τό θῦμα της. Τά πόδια του ἦταν ὅμοια μέ τοῦ τράγου.
Ὁ τρίτος διάβολος ἦταν ὡραῖος, ξανθός, ὁλόγυμνος, μέ πτέρυγες καί γιγαντιαῖο σῶμα.. Εἶχε κέρατα καί οὐρά ὅμοια μέ τήν οὐρά λυσσασμένου σκύλλου. Τά γυμνά του χέρια ἦταν δεμένα μέ ἐπιδέσμους ὡσάν νά ἐξῆλθε ἀπό χειρουργεῖο, μετά ἀπό κάποια χειρουργική ἐπέμβασι.

Μόλις ἀντίκρυσα αὐτό τό θέαμα, ἄρχισα νά τρέμω ὁλόσωμος. Μοῦ ἦλθε νά φωνάξω μέ ὅλη τήν δύναμι πού διέθετα γιά νά ζητήσω βοήθεια καί προστασία. Ἤθελα νά κάνω τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ, ἀλλά δέν μποροῦσα. Σάν νά μοῦ κτύπησε κάποιος τό κέντρο τοῦ νευρικοῦ μου συστήματος καί ἤμουν ἀκίνητος καί παράλυτος.

Τέλος Α' Μέρους - Τό Β΄ Μέρος ἐδῶ

Εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη

Ἐπιμέλεια κειμένου   Αναβάσεις

________________________________________________

Τό κείμενο προέρχεται ἀπό τά ἀρχεῖα τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου, ἀπό τήν ἱεραποστολή τοῦ Κογκό, τόν ὁποῖον καί εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τήν παραχώρηση τῶν ἀρχείων, ὅπως ἐπίσης εὐχαριστοῦμε καί τόν γέροντα τῆς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου πατέρα Γεώργιο Καψάνη γιά τήν εὐλογία καί τήν ἄδεια δημοσίευσης.

Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας  π.Δαμασκηνός - Ἀφρική-Μαγεία