Ἡ ἐξάπλωσις τῆς μαγείας στήν Ἑλλάδα. (Β΄ Μέρος -τελευταῖο). Ἡ δράσις τῆς μαγείας στήν Ἀφρική. Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

Ἡ ἐξάπλωσις τῆς μαγείας στήν Ἑλλάδα. (Β΄ Μέρος)

Ἡ δράσις τῆς μαγείας στήν Ἀφρική

Τό Α΄ Μέροςἐδῶ

Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

  ..... Τότε ἄρχισαν καί οἱ τρεῖς δαίμονες νά μοῦ λέγουν ταυτόχρονα:
  - Μή φοβᾶσαι. Εἶσαι δικός μας. Αὐτά πού διαβάζεις, ἐμεῖς τά βάζουμε στό μυαλό ἐκείνων πού τυπώνουν τά βιβλία. Αὐτά τά συνεχῆ μαγικά, πού δείχνουν  οἱ τηλεοράσεις, τούς μάγους καί τίς μάγισσες, ἐμεῖς τά ὑποδεικνύουμε, γιά νά δαιμονίζουμε τά βρέφη καί ὅσους τά βλέπουν. Ἀπ᾿ αὐτή τήν στιγμή θά εἴμεθα κοντά σου. Δέν θά φεύγουμε, ἔστω κι ἄν δέν μᾶς βλέπεις ἐσύ! Ὅ,τι θέλεις, νά μᾶς τό ζητεῖς καί θά τό ἔχης ἀμέσως.
Ὁ ξανθός δαίμονας ἔπαυσε νά κάνη βόλτες μέσα στό δωμάτιό μου καί ὅλοι μαζί σέ κλάσματα δευτερολέπτου έξαφανίσθηκαν.

Ἐγώ ἀπό ἐκείνη τήν στιγμή δέν μποροῦσα νά συνέλθω. Ἔφερνα διαρκῶς στόν νοῦ μου, ὅλα ὅσα μοῦ εἶπαν. Τούς ἔβλεπα διαρκῶς μπροστά μου μέ τήν φαντασία μου. Αἰσθανόμουν τήν παρουσία τους. Τό χρῶμα μου ἄλλαξε καί τό αἷμα μου ἔτρεχε άκανόνιστα μέσα στίς φλέβες μου.

Τήν ἄλλη ἡμέρα στίς 12 τό μεσημέρι ἦλθαν πάλι οἱ ἴδιοι μπροστά μου. Μοῦ ἐπανέλαβαν ὅτι εἶμαι δικός τους καί νά μή φοβᾶμαι. Δέν θά μέ ἀποχωρισθοῦν ποτέ. Ὅ,τι τούς ζητήσω θά μοῦ τό δώσουν. Παρέμειναν τόση ὥρα ὅσο τήν χθεσινή ἡμέρα καί πάλι ἀνεχώρησαν. Ὅπου κι ἄν ἔστρεφα τά μάτια μου, ἐνόμιζα ὅτι τούς ἔβλεπα μπροστά μου καί ὅτι μοῦ ἔλεγαν:  «Εἶσαι δικός μας».

Αὐτό τό θλιβερό γεγονός συνεχίσθηκε ἐπί ἕνα χρόνο. Δέν τό ἔλεγα σέ κανέναν. Μετά ἀπό ἕνα χρόνο, 13 ἐτῶν τότε, ζητοῦσα νά εὕρω μία ἐργασία. Οἱ γονεῖς μου μ᾿ ἔβλεπαν καθημερινά ἀλλαγμένον. Ἀπομακρύνθηκα αὐτομάτως ἀπό την ’Εκκλησία. Ὅταν ἄκουγα τήν καμπάνα νά κτυπᾶ, ένόμιζα ὅτι μοῦ κτυποῦσαν τό κεφάλι μέ σίδερο.
Μοῦ ἐρχόταν νά πιάσω αὐτόν πού κτυποῦσε αὐτά τά σίδερα, καί νά τόν πνίξω. Ὅταν ἔβλεπα ἱερέα, τόν ἀποστρεφόμουν, τόν μούτζωνα ἤ τόν ὕβριζα. Ὅταν περνοῦσα ἔξω ἀπό Ἐκκλησία, γύριζα τό πρόσωπό μου ἀλλοῦ καί τήν μούτζωνα. Ἀπό τότε οὐδέποτε προσκύνησα εἰκόνα Χριστοῦ, Παναγίας ἤ κάποιου Ἁγίου. Ἀποστρεφόμουν τό λιβάνι. Ἡ μητέρα μου ἀνησυχοῦσε γιά τήν ἀπότομη αὐτή μεταβολή μου καί προσπαθοῦσε νά μέ συνεφέρη μέ τίς προσευχές της καί μέ τό λιβάνισμα.

Τελικά κατώρθωσα καί βρῆκα ἐργασία σ᾿ ἕνα ἐργοστάσιο πού κατεσκεύαζε πόμολα γιά ἔπιπλα καί ἄλλες χρήσεις. Ὅταν ἐργαζόμουν, ἤρχοντο οἱ τρεῖς αὐτοί δαίμονες καί μέ πίεζαν νά τούς ζητήσω κάτι καί θά μοῦ τό κάνουν ἀμέσως.
Ἐγώ μέχρι τότε δέν ζητοῦσα ἀπ᾿ αὐτούς τίποτε. Δέν ξέρω πῶς μοῦ ἦλθε στό μυαλό μου μία ἡμέρα  καί σκέφθηκα νά ζητήσω ἀπό τούς δαίμονες νά προκληθῆ καυγᾶς μεταξύ τοῦ ἀφεντικοῦ καί τῶν ἐργατῶν.
Ἐκεῖ δούλευαν ἄνδρες καί γυναῖκες μαζί σέ διάφορες ὑπηρεσίες. Ὅταν σκέφθηκα αὐτό, σέ λίγα λέπτα ἄναψε ἕνας τέτοιος καυγᾶς σέ ὅλο τό  ἐργοστάσιο πού ὁλόκληρη ἡ ἐπιχείρησις σταμάτησε ἀμέσως. Καθόμουν ἐπάνω σ᾿ ἕνα μηχάνημα ἥσυχος καί ἔβλεπα τί γινόταν γύρω μου. Ἕνα κρυφό μειδίαμα ἔφευγε ἀπό τά χείλη μου καί φυλαγόμουν μή τυχόν γίνω ἀντιληπτός.
Τήν ἑπόμενη ἡμέρα, ἐπειδή μοῦ ἄρεσε ὁ καυγᾶς τῆς προηγούμενης, ἦλθαν πάλι μπροστά μου οἱ δαίμονες, τούς ὁποίους ἔβλεπα μόνο ἐγώ, καί τούς ζήτησα νά κάνουν πάλι τό ἴδιο. Ἄναψε καί πάλιν ἄλλος καυγᾶς καί παρ᾿ ὀλίγο νά πιασθοῦν στά χέρια.
Τήν ἄλλη ἡμέρα σκέφθηκα ὅτι δέν ἔπρεπε νά ζητήσω τό ἴδιο ἀπό τούς δαίμονες, διότι οἱ ἄνθρωποι ἄρχισαν νά μέ ὑποψιάζονται. Γι᾿ αὐτό προτίμησα νά ζητήσω ἀπό τούς δαίμονες νά χαλάσουν τό μηχάνημα στό ὁποῖο ἐργαζόμουν, γιά νά κάθομαι. Δέν πέρασαν λίγα λεπτά καί ἕνας μεγάλος κρότος ἀκούσθηκε. Ἐξαρτήματα, βίδες, τεμάχια σιδήρου πετάχθηκαν στόν ἀέρα. Μέχρι νά φέρουν ἄλλο μηχάνημα, ἐγώ καθόμουν, χωρίς νά έργάζομαι. Τό ἀφεντικό μου ἀγανακτισμένο γύρισε καί εἶπε μπροστά σέ πολλούς ἐργάτες:
    -  Ἀπό τότε πού ἦλθε αὐτός ὁ νεαρός ὅλα μοῦ πᾶνε ἀνάποδα. Στράφηκε τότε μέ δικαιολογημένη ὀργή πρός τό μέρος μου καί μοῦ εἶπε μέ αὐστηρή φωνή:
    - Ἀϊντε νεαρέ, τράβα στήν δουλειά σου, γιατί ἐσύ μοῦ κουβάλησες ἐδῶ μέσα ὅλους τούς δαίμονες.
Μέ λίγα λόγια σηκώθηκα κι ἔφυγα ἀπό τήν δουλειά μου. Ἔμεινα χωρίς ἐργασία.

Οἱ τρεῖς δαίμονες ἦλθαν καί πάλι καί μέ συνεβούλευσαν νά πάω σ᾿ ἕνα ξακουστό μάγο τῆς Καλλιθέας γιά νά μοῦ δείξη τήν μαγική τέχνη. Ἐπῆγα καί ἔμαθα πολλά ἀπ᾿ αὐτόν. Παρέμεινα πλησίον του ἕνα χρόνο. Οἱ δαίμονες μοῦ ὑπέδειξαν ποιά βιβλία τους νά ἀγοράσω.
Σέ μιά ὑπόγεια στοά, στό Μοναστηράκι, ὑπάρχει βιβλιοπωλεῖο. Ἐκεῖ, μοῦ εἶπαν οἱ δαίμονες θά βρῆς τό βιβλίο μας πού λέγεται Σολομωνική. Θά τό ἀγοράσης. Ὅταν τό πάρης στά χέρια σου,ἐμεῖς θά ἔλθουμε ἀμέσως κοντά σου. Δέν θά σέ ἀποχωρισθοῦμε καθόλου.
Ἀκόμη μοῦ εἶπαν: «Στήν Σύμη ὑπάρχει ἕνας φημισμένος μάγος. Πρέπει νά τόν ἐπισκεφθῆς καί νά διδαχθῆς ἀπ᾿ αὐτόν τόν μαγική μας τέχνη. Σέ προορίζουμε γιά μεγάλα ἔργα» .

Ἐγώ ἀμέσως ἔφυγα γιά τήν Σύμη. Ἐρώτησα καί τελικά βρῆκα ἕνα πονηρό γέροντα μέ γενειάδα, πού οἱ ἄνθρωποι τόν ἀποκαλοῦσαν καλόγηρο. Τά μάτια του ὅμως ἔκρυβαν ὅλο τό μυστήριο τῆς κολάσεως. Ἦταν ἕνας ἀποτυχημένος ἄνθρωπος πού ἀπαιτοῦσε ἀπό τά θύματά του νά τόν ὀνομάζουν καλόγηρο, διότι ἔτσι, ἔβλεπε, ὅτι εὐκολώτερα τούς ἐξαπατοῦσε. Καί εἶναι ἀλήθεια, ὅτι πλῆθος κόσμου ἔφευγαν ἀπό τήν Ἐκκλησία καί ἐπήγαιναν στόν ψευδοκαλόγηρο γιά νά εὕρουν λύσι τῶν προβλημάτων τους. Πράγματι ἔκανε «χρυσές δουλειές».

Ἔμεινα σάν μαθητής του κοντά του ἕνα ὁλόκληρο χρόνο. Τέλος οἱ δαίμονες μέ πληροφόρησαν ὅτι στήν Τουρκία ὑπῆρχε κι ἕνας ἄλλος ξακουστός μάγος. Ἐπῆγα στήν Τουρκία καί συνάντησα τόν τοῦρκο φοβερό μάγο καί ἔμεινα κοντά του δύο χρόνια. Ἔμαθα κι ἀπ᾿ αὐτὀν πολλά. Τέλος μπλέχτηκα, σύμφωνα μέ τίς συμβουλές τῶν δαιμόνων καί μέ ἄλλον μάγο ἀπό τήν Αἴγυπτο, ὁ ὁποῖος μοῦ ἔδωσε φυλακτά γεμάτα ἀπό φίδια, δέρματα φιδιῶν καί ἄλλα διαβολικά πράγματα.

Ἀπό τότε ἐργαζόμουν σάν μάγος μέ γνωριμίες. Οἱ πελάτες μου ἦταν ὅλες γυναῖκες. Τέλος  μπλέχθηκα μέ μία κόρη πού ἡ μητέρα της ἦταν μάγισσα. Ἤθελα νά τήν  παντρευτῶ, ἀλλά μἐ φοβήθηκε ἡ μητέρα της κι ἐγώ φοβήθηκα ἀπ᾿ αὐτήν. Ἐκείνη γιά νά μή πάθη κανένα κακό η κόρη της κατέφυγε στήν Ἐκκλησία. Πῆγε καί διαβάσθηκε ἀφοῦ ἄκουσε τό ὄνομα τοῦ ἀγίου Γεωργίου. Κι ἐγώ γιά νά μή πάθω κακό ἀπό ἐκείνη τήν μάγισσα μητέρα της, ἔτρεξα στήν ἴδια ἐκκλησία γιά νά γλυτώσω ἀπ᾿ αὐτήν καί νά ζητήσω τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ».

Ὁ ἱερέας πού τόν δέχθηκε στήν ἐξομολόγησι τοῦ συνέστησε νά κάψη ὅλα τά μαγικά του βιβλία. Ὁ νεαρός μετανοημένος πλέον πέταξε τά βιβλία του στήν φωτιά, ἀλλά τό βασικώτερο βιβλίο ἡ Σολομωνική δέν καιγόταν. Ἔφθανε ἡ φωτιά  κοντά του καί τό βιβλίο τό προστάτευαν οἱ δαίμονες. Τελικά κάηκε κι αὐτό μέ τήν δύναμι τοῦ Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ καί ὁ νέος αὐτός ἐπέστρεψε στήν Ἐκκλησία μέ βαθειά μετάνοια καί συντριβή.

Σήμερα οἱ μάγοι, ὅταν ἀναγκάζονται νά ἀναφερθοῦν στό ἐπάγγελμά τους δέν χρησιμοποιοῦν τήν λέξι μάγος, ἀλλά ἀρέσκονται νά ὀνομάζονται ὁπαδοί τῆς μεταφυσικῆς καί παραψυχολογίας, ὡροσκόποι, διδάσκαλοι τοῦ μέλλοντος, ἰατροί, ἑρμηνευτές τῶν οὐρανίων ἀστερισμῶν καί τῶν κινήσεώς τους καί ἄλλα. Στήν Ἀφρική οἱ ἰθαγενεῖς τούς ὀνομάζουν MUGANGA πού σημαίνει ἰατρός ἤ MWALIMU πού σημαίνει δάσκαλος.
    Συγκλονιστικές εἶναι οἱ ἀποκαλύψεις πού παρουσιάζουν τήν μαγεία ὡς ἀναμεμειγμένη σέ φοβερά ἐγκλήματα καί ἀκατανόμαστα ὄργια. Πληροφορία ἀπό τό Νέο Δελχί τῆς Ἰνδίας μᾶς λέγει ὅτι «στεῖρα γυναῖκα κατέσφαξε ἕνα παιδάκι πέντε ἐτῶν»! Ἀκόμη φοβερώτερα εἶναι τά περιστατικά πού θά διαβάση ὁ ἀναγνώστης παρακάτω, πού συμβαίνουν στήν Ἀφρική.

Μέσα στόν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ μας ἡ μαγεία ὀνομάζεται θρησκεία τοῦ διαβόλου. Ἄν καί χρησιμοποιοῦν ἐνίοτε οἱ μάγοι τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ καί διάφορα θρησκευτικά σύμβολα, δέν ἔχουν ὅμως σχέσι μέ αὐτά, διότι πρῶτα ὑποχρεώνονται ἀπό τό διάβολο νά τά ἀρνηθοῦν καί νά τά ποδοπατήσουν καί μετά ὁ διάβολος δέχεται νά γίνει ὑπηρέτης τους.

Εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη

Ἐπιμέλεια κειμένου   Αναβάσεις

________________________________________________

Τό κείμενο προέρχεται ἀπό τά ἀρχεῖα τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου, ἀπό τήν ἱεραποστολή τοῦ Κογκό, τόν ὁποῖον καί εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τήν παραχώρηση τῶν ἀρχείων, ὅπως ἐπίσης εὐχαριστοῦμε καί τόν γέροντα τῆς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου πατέρα Γεώργιο Καψάνη γιά τήν εὐλογία καί τήν ἄδεια δημοσίευσης.

Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας  π.Δαμασκηνός - Ἀφρική-Μαγεία