Πνευματικοί Διάλογοι με τον Ρουμάνο ησυχαστή π. Ηλίε Κλεόπα
Έκτη συνομιλία (ερωτ. 139-145)
- Λέγει ό δίκαιος Ιώβ: «Άλλα άνθρωπος γεννάται κόπω» (Ιώβ 5,7). Ό Απόστολος Παύλος λέγει ότι όλα τα έργα γίνονται με κόπο καί πόνο (Ρωμ.8,21). Ό πόνος στον κόσμο είναι καρπός της πτώσεως του ανθρώπου από τον παράδεισο (Πράξ. 3,16). Είναι καρπός της αμαρτίας (Ψαλμ.7,14-16).
Άλλ' όμως, εάν δεχώμεθα κάθε πόνο με υπομονή και ευχαρίστηση, λαμβάνουμε μεγάλη πνευματική ωφέλεια πολύτιμη για την σωτηρία της ψυχής μας.
Γενικά βλέπουμε ότι, όσο πολλαπλασιάζεται ή αμαρτία καί ή πλάνη στον κόσμο, τόσο αυξάνεται καί ό πόνος, δηλαδή ή πείνα, ή σύγχυση, οί πόλεμοι, οί παντός είδους ασθένειες καί ό θάνατος. Ή φροντίδα ημών των χριστιανών είναι να εγκαταλείψουμε την αμαρτία, να συμφιλιωθούμε με τον Θεό, να αποκτήσουμε τον φόβο του Θεού, την ταπείνωση, την υπομονή καί τότε όλα τα βάσανα μας θα λιγοστέψουν καί θα έλθει μεγάλη ωφέλεια στις ψυχές μας.
140. - Ό πόνος είναι αρραβώνας των αιωνίων βασάνων, ή το αντίλυτρο των αμαρτιών μας; Ποιος είναι ό σκοπός της υπάρξεως, του πόνου;
- Ό σκοπός του πόνου για τους χριστιανούς είναι ένας καί μοναδικός: Ή συγχώρησης των αμαρτιών εδώ στην γη με κάθε είδους ασθένειες, στενοχώριες καί θλίψεις, επίσης ό εξαγνισμός καί ή σωτηρία της ψυχής μας.
Γι` αυτούς πού δεν θέλουν να διορθωθούν και να μετανοήσουν, ό πόνος είναι ό αρραβώνας των αιωνίων βασάνων. Ενώ αυτοί πού δέχονται τον πόνο με υπομονή καί με ευχαριστία στον Θεό καί ζουν με μετάνοια, τότε είναι γι' αυτούς ό καλλίτερος δρόμος για την διόρθωση και συγχώρηση των αμαρτιών των, διότι λυτρώνονται από τίς αιώνιες θλίψεις της κολάσεως.
Βλέπουμε ότι εδώ στην γη αυτοί πού υποφέρουν περισσότερο, είναι ειρηνικοί με τη συνείδηση τους, ενάρετοι καί ισχυροί απέναντι των πειρασμών, πλησιέστερα στον Θεό από τους άλλους καί σώζονται ευκολότερα, όπως ό δίκαιος Ιώβ, ό πτωχός Λάζαρος, οί Άγιοι Απόστολοι, οί Μάρτυρες, οί Όσιοι καί τόσοι άλλοι.
Ενώ αυτοί πού ζουν άνετα, είναι υγιείς, έχουν περιουσία καί κάθε απολαυστικό στην γη, είναι συνήθως αδύνατοι στην πίστη, άσπλαχνοι, τυραννικοί, γαστρίμαργοι, εγωιστές, φοβούνται τον θάνατο καί πεθαίνουν με βαρείες αμαρτίες, προς αιώνια τιμωρία τους.
Ό πόνος επετράπη άνωθεν για την σωτηρία καί την συγχώρηση των αμαρτιών μας καί για την πνευματική μας πρόοδο, εάν εμείς τον δεχόμεθα με ευχαρίστηση, ως από το χέρι του Θεού, όπως λέγει ό προφήτης Δαβίδ: «Ή ράβδος σου καί ή βακτηρία σου, αύται με παρεκάλεσαν» (Ψαλμ.22,5).
Όποτε λοιπόν, ή ράβδος καί ή βακτηρία του πόνου τους ευσεβείς καί πιστούς χριστιανούς τους στηρίζουν, τους εμπνέουν στα καλά έργα, τους καθαρίζουν από τίς αμαρτίες καί τους καταξιώνουν μεγαλυτέρων στεφάνων καί απολαύων στον ουρανό. Ενώ για τους κακοπροαίρετους, ή ράβδος του πόνου είναι τιμωρία επάνω στην τιμωρία καί χαλινός στο στόμα, διότι δεν θέ-λουν να πλησιάσουν τον Κύριο (Ψαλ.31,10).
141. - Πώς πρέπει να υπομένουμε την αρρώστια, την αδικία, την κακολογία, την πτώχεια καί κάθε είδους στενοχώριες εδώ στη γη;
- Πρώτα - πρώτα να έχουμε εμπιστοσύνη ότι ό πόνος, παραχωρήθηκε από τον Θεό Πατέρα μας για την σωτηρία μας καί όχι για την αιώνια τιμωρία μας. Κατόπιν να τον δεχώμεθα με υπομονή καί καλοσύνη.
Ή υπομονή μας να συνοδεύεται από ευλάβεια καί εγκράτεια (Β' Πέτρ. 1, 6-7), από χαρά (Κολ. 1,11) καί από ελπίδα. Ή υπομονή στους πόνους επαυξάνει σ' εμάς την προσευχή, την διάθεση για εξομολόγηση, για την Θεία Κοινωνία, για την ανάγνωση των ιερών βιβλίων, για ιερούς στοχασμούς γύρω από τα Πάθη του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού καί όλων των αγίων Του, τα όποια ήταν ασυγκρίτως βαρύτερα από τα δικά μας καί προκαλεί αγαθές σκέψεις για την μακαριά ζωή του παραδείσου.
Διότι άλλη οδός σωτηρίας δεν υπάρχει παρά αυτή του σταυρού, πού συνοδεύεται με πόνους, με υπομονές καί θυσίες, όπως μας είπε ό Σωτήρ: «Εν τη υπομονή υμών κτήσασθε τάς ψυχάς ημών» (Λουκ. 21,19), καί «Ό ύπομείνας εις τέλος ούτος σωθήσεται» (Ματθ.24,13).
142. - Για ποια αιτία υποφέρουν τα αθώα παιδιά; Ποιες αμαρτίες ξεπληρώνουν;
- Στην έξοδο διαβάζουμε: «Εγώ ειμί ό Κύριος ό Θεός σου, Θεός ζηλωτής, αποδιδούς αμαρτίας γονέων επί τέκνα, έως τρίτης κα τετάρτης γενεάς» (Έξοδ. 20,5). Καί πάλι: «Ό Θεός έπάγων ανομίας πατέρων επί τέκνα καί επί τέκνα τέκνων, επί τρίτην καί τετάρτην γενεάν» (Εξοδ. 34,7), (Ψαλμ.36,28).
Ό μεγάλος προφήτης Ιερεμίας λέγει: «Ποιών έλεος εις χιλιάδας καί αποδιδούς αμαρτίας πατέρων εις κόλπους τέκνων αυτών μετ' αυτούς, ό Θεός ό μέγας ό ισχυρός» (Ίερεμ. 39,18).
Ό προφήτης Ησαΐας λέγει: «Ετοίμασαντα τέκνα σου σφαγήναι ταις αμαρτίαις του πατρός αυτών» (Ήσαΐου14,21).
Άπ' αυτές τίς μαρτυρίες λοιπόν της Αγίας Γραφής, μπορούμε να εννοήσουμε καθαρά, για ποια αιτία υποφέρουν τα αθώα παιδιά και ποιών τίς αμαρτίες πληρώνουν.
143. - Πώς αντιμετωπίζει ή Εκκλησία τον ανθρώπινο πόνο και ποια είναι τα καθήκοντα του χριστιανού απέναντι αυτών πού υποφέρουν;
Ή Εκκλησία ανακουφίζει καί θεραπεύει τους πόνους των ανθρώπων με διάφορα είδη προσευχών προς τον Πανάγαθο Θεό. Ή σπουδαιότερη προσευχή για τους ασθενείς είναι το μυστήριο του Αγίου Ευχελαίου καί διάφορες ευχές για την απόκτηση της υγείας.
Ό χριστιανός έχει μεγάλο καθήκον απέναντι των δοκιμαζόμενων από θλίψεις συνανθρώπων του να τους βοηθεί το κατά δύναμη, τόσο με υλικά μέσα: ρουχισμό, τρόφιμα, φιλοξενία, περίθαλψη, χρήματα κλπ. όσο καί με πνευματικά μέσα όπως: με την προσευχή υπέρ αυτών, την ηθική των ενίσχυση με λόγια πνευματικά, με την συμπόνια, με την παρηγοριά κλπ. όπως μας διδάσκει ό Απόστολος Παύλος λέγοντας: «Χαίρειν μετά χαιρόντων καί κλαίειν μετά κλαιόντων» (Ρωμ. 12,15).
144. - Τι είναι οι πειρασμοί καί γιατί επετράπη στον άνθρωπο να πειράζεται;
Οί πειρασμοί είναι δοκιμασίες πού έρχονται εναντίον του ανθρώπου από τον διάβολο καί τους υπηρέτες του, τους κακούς ανθρώπους. Ό άνθρωπος αφήνεται από τον Θεό να πειράζεται για να δοκιμαστή ή πίστης του (Α' Πέτρ. 1,6-7), ή αγάπη του προς τον Θεό(Δευτ. 13,3), ή υπακοή του (Δευτ. 8,2), εάν είναι προσκολλημένος στα μάταια αγαθά, όπως συνέβη με τον Ιώβ (Ιώβ 1,9-12).
Στην πράξη οί πειρασμοί είναι ανάλογοι προς τίς ανθρώπινες δυνάμεις της φύσεως του κάθε ανθρώπου. Στους δυνατότερους στην πίστη παραχωρεί ό Θεός βαρύτερους πειρασμούς, για να προοδεύσουν στην αγιότητα καί να αξιωθούν μεγαλυτέρων στεφάνων.
Ενώ στους αδυνάτους στην πίστη καί υπομονή, παραχωρεί ή Θεία Του πρόνοια ελαφρότερους πειρασμούς για να τους βοηθήσει να νικήσουν καί να μη απελπισθούν.
Ιδού Τι λέγει ό Απόστολος Παύλος: «Πειρασμός υμάς ου είληφεν ει μη ανθρώπινος• πιστός δε ό Θεός, ος ουκ έάσει υμάς πειρασθήναι υπέρ ό δύνασθε, αλλά ποιήσει συν τω πειρασμώ καί την έκβασιν του δύνασθαι υμάς υπενεγκείν» (Α' Κορ. 10,13).
Το ίδιο πράγμα λέγει καί ό προφήτης Δαβίδ: «ότι ουκ αφήσει Κύριος την ράβδο των αμαρτωλών επί τον κλήρο των δικαίων, όπως αν μη έκτείνωσιν οί δίκαιοι εν ανομίες χείρας αυτών» (Ψαλμ. 124,3). Ό δίκαιος Ιώβ λέγει ότι οί πιστοί φορτώνονται με διαφόρους πειρα¬σμούς, κατά παραχώρηση του Θεού (Ιώβ 7,8). "Όμως ουδέποτε ό Θεός επιτρέπει στους εκλεκτούς Του, πειρασμούς υπεράνω των δυνάμεων των.
145. - Ποιοι είναι οί μεγαλύτεροι πειρασμοί τον ανθρώπου, από τους οποίους προέρχονται οί άλλοι;
Οί ρίζες των κακών είναι τρεις: ή επιθυμία του σώματος, ή επιθυμία των οφθαλμών καί ή αλαζονεία του βίου, όπως λέγει ό άγιος ευαγγελιστής Ιωάννης (Α' Ίωάν. 2,16). Η, όπως λέγει ό άγιος Ιωάννης ό Δαμασκηνός είναι ή φιληδονία, ή φιλοδοξία καί ή φιλαργυρία, από τίς όποιες γεννιούνται όλα τα κακά. Με αυτά τα τρία είδη των πειρασμών δοκίμασε καί ό σατανάς να πειράξει τον Κύριο (Ματθ. 4,1-11).
Εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη 1980
Πηγή στο διαδίκτυο - Ἐπιμέλεια κειμένου Αναβάσεις
________________________________________________
Τό κείμενο προέρχεται ἀπό τά ἀρχεῖα τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου, ἀπό τήν ἱεραποστολή τοῦ Κογκό, τόν ὁποῖον καί εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τήν παραχώρηση τῶν ἀρχείων, ὅπως ἐπίσης εὐχαριστοῦμε καί τόν γέροντα τῆς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου πατέρα Γεώργιο Καψάνη γιά τήν εὐλογία καί τήν ἄδεια δημοσίευσης.
Διαβάστε τα υπόλοιπα πατώντας Πνευματικοί Διάλογοι με τον Ρουμάνο ησυχαστή π. Ηλίε Κλεόπα
ευχαριστώ θερμά!
ΑπάντησηΔιαγραφή