«Μάχου υπέρ Πίστεως και Πατρίδος». Δημήτριος Νατσιός

«Μάχου υπέρ Πίστεως και Πατρίδος»

Δημήτριος Νατσιός Δάσκαλος Νατσιός

Α! αί εκλογαί, αυτή είναι η μόνη επί εβδομήκοντα έτη ασχολία μας, αφ’ ότου ηλευθερώθημεν, αφ’ ότου δηλαδή μεταλλάξαμεν τυράννους, τους οποίους διά των εκλογών φανταζόμεθα ότι αντικαθιστώμεν τάχα συχνότερον»
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

Το νεοελληνικό κράτος το ελευθέρωσαν οι Έλληνες, αλλά το «έστησαν» οι Βαυαροί και το κυβερνούν 10-15 οικογένειες, δυνάστες- δυναστείες πολιτικών. Το κράτος αυτό, αντί να αναδείξει τις αρετές του λαού, την αντοχή, την καρτερία, το πνεύμα θυσίας και αυταπάρνησης, που το κράτησαν όρθιο στα χρόνια της πολυαίωνης σκλαβιάς, «φρόντισε» να εκλύσει τις χειρότερες ροπές του και να υποσκάψει τον εσώτερο χαρακτήρα του, το φιλότιμό του.
Από την πρώτη ημέρα του ελευθέρου βίου του, οι δαίμονες της πατρίδας, οι πολιτικοί του, κατακερμάτισαν τον λαό σε κομματικά σουλτανάτα.
«Οι πολιτικοί μας και οι ξένοι τρώγονταν και καθένας κοίταζε να περισκύση η δική του φατρία. Άλλος το ήθελε Αγγλικόν, άλλος Ρούσικον, άλλος Γαλλικόν…τήραγαν να πάρουν κάνα λεπτό, ότι εις την Ελλάδα ηύραν αλώνι ν’ αλωνίσουν».(Μακρυγιάννης).
 Το κράτος αυτό το ανέστησε το αίμα του λαού του, με τους πολέμους του ’12-’13, για να έρθουν μετά οι άπληστες κομματικές συμμορίες, να το βυθίσουν στο Διχασμό και να το οδηγήσουν στο μικρασιατικό σφαγείο. Το κράτος αυτό είδε τον ανθό του να πολεμά με ηρωισμό, στα βουνά της Ηπείρου και της Μακεδονίας, αυτοκρατορίες ολάκερες, για να βρεθεί μετά από έξι χρόνια εμφυλίου αιματοκυλίσματος, ντροπιασμένο, ερειπωμένο «παλιόψαθα των εθνών». Γιατί; Για το ποια «φατρία θα περισκύση».
«Α, ναι, πόσες ανόητες μάχες, ηρωισμοί/ θυσίες και ήττες κι άλλες μάχες, για πράγματα που κιόλας ήταν από άλλους αποφασισμένα», θρηνεί ο Ρίτσος στην «Ελένη». Το κράτος αυτό έδιωξε τα καλύτερα παιδιά του στα ξένα και στοίβαξε τα υπόλοιπα σε τρισάθλιες τερατουπόλεις, μεταβάλλοντάς τα σε κομματικά υποζύγια τυχοδιωκτών και απατεώνων. Το κράτος αυτό με εκφυλιστική απάθεια και δειλία ανέχτηκε ένα σφύζον και θαυμαστό κομμάτι του Ελληνισμού, την Κύπρο, να δολοφονείται, να ποδοπατείται και να δηώνεται από τις ορδές του Αττίλα. Το κράτος αυτό, αντί να συνέλθει από την καταστροφή, επανέφερε τους ίδιους «εθνοσωτήρες» και τα εκγονά τους για να συνεχίσουν απτόητοι το ψεύτισμα των ψυχών και την διάλυση της πατρίδας. Και βαπτίζει, τους διαγουμιστές της ελληνικής νήσου, φίλους και τους στηρίζει αναίσχυντα στην επέλασή τους προς την Δύση. Το κράτος αυτό ανέχθηκε μία δράκα σλαβοτουρκόγυφτων να μαγαρίζει το όνομα της Μακεδονίας και να τους εκλιπαρεί ψοφοδεώς για συνεννόηση και διακανονισμό.
Το κράτος αυτό επέτρεψε σε μία ολιγομελή, άνομη ομάδα καλαναρχών, να μετατρέψει τη διασκέδαση και την ενημέρωσή του, σε διδασκαλείο ηθικής παραλυσίας και διαφθοράς. Τη παιδεία, τα σχολειά σε μάνδρες αναξιοκρατίας, αφιλοπατρίας και απιστίας, μπουκώνοντας τα παιδιά με άχρηστες γνώσεις και γεμίζοντας τα «με μια αρρωστιάρικη ανησυχία, για το πώς θα βγάλουν το ψωμί τους μονάχα». Το κράτος αυτό καταμόλυνε ακόμα και την Δικαιοσύνη «πράγμα πολλών χρυσίων τιμιώτερον» κατά τον Πλάτωνα. Οι ανεπάγγελτοι, επαγγελματίες πολιτικοί, όταν κρίνοντα για ατασθαλίες, παράγοντες του αντίπαλου κόμματος, εκθειάζουν την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης. Όταν λογοδοτούν οι ίδιοι, προπηλακίζουν τη Δικαιοσύνη και διαπομπεύουν τους λειτουργούς της εκτοξεύοντας ύβρεις και ονειδισμούς. Το κράτος αυτό κομματικοποίησε τις «ένστολες» δυνάμεις του τόπου, διαβρώνοντας την επαγγελματική τους συνείδηση. Τα νέα ιδεώδη των στρατιωτικών είναι οι γρήγορες προαγωγές και οι διοικήσεις. Το κράτος αυτό εμπορευματοποίησε τον έξοχο πολιτισμό μας. Η ελληνική μουσική παράδοση ψυχομαχεί. Την περιφρονούν οι ελληνόπαιδες, την μυκτηρίζουν υποτονθορίζοντας (=μουρμουρίζοντας) τις «μουσικές δημιουργίες» των διαφημιστών. Κατάντησε την νεολαία νευρόσπαστο, λικνιζόμενη στους ρυθμούς του κάθε μασκαρά, που υποδύεται τον καλλιτέχνη. Το ανίκανο κομματικό κράτος διέφθειρε την γλώσσα μας «εργαλείο μαγείας και φορέα ηθικών αξιών» (Ελύτης). Από τον 19ο αιώνα ακόμη ο συγγραφέας Χουρμούζης διεκτραγωδεί και γράφει για τα εκτρώματα της γλωσσικής ξενομανίας των Ελλήνων: «Συμπεριφορά γελοιωδεστάτη…ξιπασμένων οψιπλούτων αηδεστάτη επίδειξις! Πτωχοαλαζονεία αξία οίκτου, γλώσσα παρδαλή!».
Το κομματικό αυτό κράτος νοικιάζει μισθοφόρους «ψευτοδιανοούμενους», για ευνουχισμό της κοινωνίας και άλωση των ψυχών. «Γνωρίζω μερικούς όπου σχεδόν εντρέπονται να λέγωσιν ότι είναι Έλληνες!» έγραφε ο Ανώνυμος της «Ελληνικής Νομαρχίας».
Το ανίσχυρο και καχεκτικό αυτό κράτος της «βαλκανικής επαρχιωτίλας», το έσυραν κάποιες αδηφάγες συντεχνίες στην οργάνωση των κατ’ όνομα Ολυμπιακών Αγώνων, ροκανίζοντας δισεκατομμύρια, που θα μπορούσαν να διοχετευτούν σε κοινωφελή και εθνωφελή έργα.
Το κράτος αυτό φέουδο της ασημαντοκρατίας, της οικογενειοκρατίας  και της κομματολησταρχίας καταδιώκει τα καλύτερα παιδιά του στέλνοντάς τα δουλοπάροικους στις Φραγκογερμανίες και στις Αυστραλίες.
Βυθίζει τους γονείς στον καημό της ξενιτιάς, στερώντας από το λαό πλούτο αειφόρο και περιουσία ανεκτίμητη. Γιατί; Για να σώσουν το παλιοτόμαρό τους οι νεκρόσιτοι, οι ερεβομανείς, οι καντιποτένιοι που κοπροκρατούν το μέλλον μας. «Δυστυχισμένη Ελλάς! δυστυχισμένοι Έλληνες! Αναθεματισμένοι Κυβερνήτες». Θρηνεί και οδύρεται ο αθάνατος Μακρυγιάννης, έβλεπε ο γερο-στρατηγός τις προκοπές των «μακιαβέληδων» της πολιτικής.
 Η πατρίδα στην κόψη του ξυραφιού, με τα θεριά γύρω της να αλυχτούν και αυτοί τρώγονται σαν τα σκυλιά. Μην χάσουμε την ευρωπαϊκή μας πορεία, πιο βαθιά στου κακού την σκάλα. «Η βλακεία, η εγωπάθεια, η μωρία και η γενική αναπηρία της ηγετικής τάξης στη σημερινή Ελλάδα σε φέρνει στην ανάγκη να ξεράσεις…» έγραφε στο «πολιτικό ημερολόγιό» του ο σοφός ποιητής μας Γ. Σεφέρης.
Δεν φεύγουν τα σάβανα που απλώθηκαν πάνω από τον γαλάζιο ορίζοντα της πατρίδας μας με εκλογές. Οδεύουμε «αργόσυρτα» προς αφανισμό. (Με κυβέρνηση τον ΣΥΡΙΖΑ, ότε και αν, ίσως βιώσουμε το ευαγγελικό «…και έσται η εσχάτη  πλάνη χείρων της πρώτης». Ούτε βέβαια θα φερθούμε ως κύνες επιστρέψαντες επί το ίδιον εξέραμα. ΠΑΣΟΚ πρωτίστως και ΝΔ πρέπει να εξαφανιστούν. Να τελειώνουμε με την πλατωνική «νόσον της πόλεως»). Στο σημείο που είμαστε μόνο μία λύση υπάρχει: Επανάσταση του λαού. Εφ’ όσον οι αποφάσεις των ανίκανων κυβερνητών ακυρώνουν, στην ουσία, την επανάσταση του ’21 και μας υποδουλώνουν στη ανθρωποφαγικές συμμορίες τύπου ΔΝΤ, τον δρόμο μας τον δείχνουν οι ηρωικοί πρόγονοί μας: επανάσταση, παλλαϊκή εξέγερση.
Οι λαοί της Ευρώπης «προσηλώνοντες τους οφθαλμούς τους εις εμάς, απορούν διά την ακινησίαν μας». «…η Πατρίς γυμνή δεικνύει τας πληγάς της και με διακεκομμένην φωνήν επικαλείται την βοήθεια των τέκνων της…
Αν λοιπόν από αξιόμεμπτον αβελτηρίαν αδιαφορήσωμεν, ο τύραννος γενόμενος αγριώτερος, θέλει πολλαπλασιάση τα δεινά μας και θέλομεν καταντήση διά παντός το δυστυχέστερον πάντων των εθνών». Η ώρα ήλθεν.  Η επαναστατική προκήρυξη –«Μάχου υπέρ Πίστεως και Πατρίδος» είναι έτοιμη. Την έγραψαν με το αίμα τους οι αθάνατοι αγωνιστές του Εικοσιένα…

(Και, προς Θεού, δεν μιλάω για αιματοκύλισμα. Από το έπος του ’40, είναι η πρώτη φορά που ο λαός ομονοεί, γεγονός που επιμαρτυρεί την κρισιμότητα των στιγμών).