Ἅγιοι Ἄγγελοι

Οἱ Ἄγγελοι δημιουργήθηκαν πρίν ἀπό τόν ἄνθρωπο καί πρίν ἀπό τή δημιουργία τοῦ ὁρατοῦ κόσμου. Εἶναι «Λειτουργικὰ πνεύματα εἰς διακονίαν ἀποστελλόμενα διὰ τοὺς μέλλοντας κληρονομεῖν σωτηρίαν» (Ἑβρ. κεφ. α΄ στίχ. 14).
       Ὡς πνεύματα εἶναι ἄϋλοι καὶ ἀσώματοι, δὲ διακρίνονται σὲ φύλα, δὲν πολλαπλασιάζονται οὔτε ἀποθνήσκουν. Ὁ ἀριθμὸς τους εἶναι ἀναρίθμητος καὶ χωρίζονται σὲ ἐννέα ἀγγελικὰ τάγματα :

Ἄγγελοι - Ἀρχάγγελοι – Δυνάμεις

Ἀρχαὶ - Ἐξουσίαι – Θρόνοι

Κυριότητες -Χερουβεὶμ -Σεραφεὶμ

       Γιὰ κάθε ἄνθρωπο, Ἐκκλησία καί πόλη ὑπάρχει Ἄγγελος φύλακας - προστάτης.
       Τὸ ἔργο τῶν Ἀγγέλων εἶναι νὰ ὑμνοῦν καὶ νὰ δοξολογοῦν τὸν Θεὸ ἀκατάπαυστα καὶ νὰ πρεσβεύουν σ’Αὐτὸν ὑπὲρ τῶν ἀνθρώπων. Ἐπίσης ἀποστέλλονται ἀπὸ τὸν Θεὸ γιὰ νὰ ἐνισχύουν, νὰ βοηθήσουν ἤ νὰ σώσουν ἀτομικὰ ἤ ὁμαδικὰ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἔχουν ἀνάγκη. Εἶναι λειτουργοὶ τῆς Θείας Πρόνοιας.
       Ἡ Ἐκκλησία μας τοὺς τιμάει ὅπως τοὺς Ἁγίους, ὡς ἀκολούθως:

    Μὲ ἑορτὲς πρὸς τιμήν τους.

    Ἀφιερώνοντας κάθε Δευτέρα ὑμνολογικὰ σ’αὐτούς.

    Βγάζοντας μερίδα «εἰς τιμὴν καὶ μνήμην τους» ἀμέσως μετὰ τὴ μερίδα τῆς Παναγίας.

    Μὲ τὴν εἰδικὴ εὐχὴ τοῦ Ἀποδείπνου «Εἰς φύλακα Ἄγγελον», τὸν Παρακλητικὸ Κανόνα στὸ φύλακα Ἄγγελο καθὼς ἐπίσης στοὺς Ἁγίους Ἀγγέλους.

       Μέ αὐτούς τούς τρόπους δίδεται ἀφορμὴ στούς πιστούς νά ζητοῦν τή βοήθεια καί τή μεσιτεία τους.

* * *

       Ἀρχάγγελος ἦταν καὶ ὁ Ἑωσφόρος ποὺ ἔφερνε τὸ φῶς τῆς ἡμέρας. Λόγω ὅμως τῆς ἀλαζονείας, τοῦ ἐγωισμοῦ καὶ τῆς ὑπερηφανείας του θέλησε νὰ γίνει Θεός, μὲ ἀποτέλεσμα τὴν πτώση του καὶ τὴ μετάπτωση τῶν Ἀγγέλων ποὺ τὸν ἀκολούθησαν σὲ πονηρὰ καὶ κακοποιὰ πνεύματα· τὸν διάβολο καὶ τοὺς δαίμονες.
 Ἀπὸ τότε ἀντιμάχονται τὸν Θεὸ καὶ ἐπιδιώκουν καὶ τὴν ἀπομάκρυνση τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὸ Νόμο Του. Τὸν παρασύρουν στὴν ἀποστασία, τὴν ἀπώλεια, τὴν κόλαση, «εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον, τὸ ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καὶ τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ.» (Ματθ. κεφ. κε΄, στίχ. 41)
       Σὰν πνευματικὲς ὑπάρξεις διαθέτουν μεγαλύτερες ἱκανότητες ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο καὶ ἐπηρεάζουν τὸν λογισμό του, (τὴ σκέψη του), ὁδηγώντας τον στὴν ἁμαρτία, στὴν ἀπελπισία, στὴν ἀπώλεια.
       Ὅποιος ὅμως μετέχει στὰ Ἱερὰ Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας (Θεία Λειτουργία, Ἐξομολόγηση, Θεία Κοινωνία) ἐξουδετερώνει τὶς ἐπιθέσεις ἢ ἐπιδράσεις τῶν πονηρῶν πνευμάτων χάρη στὸ ἀπολυτρωτικὸ ἔργο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τὸ Σταυρὸ καὶ τὴν Ἀνάστασή Του.
       Ὁ ἀγώνας κατὰ τοῦ διαβόλου θὰ τελειώσει, σύμφωνα μὲ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο, μὲ τὴν τελευταία πράξη τῆς «ἱστορίας τῆς σωτηρίας», τὴν «Ἡμέρα τοῦ Κυρίου» (A΄ Κορινθ. κεφ. ιε΄, στίχ. 24-28).

* * *

        
Ἀπό τό βιβλίο τοῦ π. Γεωργίου Σ. Κουγιουμτζόγλου :
«ΛΑΤΡΕΥΤΙΚΟ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ»,
β΄ Ἔκδοση, Ὀκτώβριος 1999.
Ἐκδόσεις: Cυναξάρι.

arnion.gr