Γεροντικό Ρουμάνων Πατέρων

 Νηστεία

-Ἀδελφὲ Κωνσταντίνε, ἄκουσε τί μοῦ εἶπε ὁ πατὴρ Ἀθανάσιος ἀπὸ τὸ Μοναστήρι Νέαμτς. Κάποτε ἕνας Ἅγιος εἶδε πὼς μετέφεραν ἕναν νεκρὸ στὸν τάφο, ἀλλὰ μπροστὰ καὶ πίσω του τὸν συνόδευαν δύο ὡραιότατοι ἄγγελοι. Τότε ἐκεῖνος ὁ Ἅγιος τοὺς ρώτησε:
    -Ποιοί εἶσθε ἐσεῖς; Καὶ οἱ Ἄγγελοι τοῦ ἀπάντησαν:
    -Ἐγὼ ὀνομάζομαι Τετάρτη κι ἐγὼ Παρασκευή!
    Ἤρθαμε ἐδῶ μὲ τὴν ἐντολὴ τοῦ Κυρίου νὰ βοηθήσουμε αὐτὴ τὴν ψυχή, ἡ ὁποία σ’ ὅλη τὴ ζωή της νήστευε Τετάρτη καὶ Παρασκευὴ πρὸς τιμὴ τῶν Παθῶν τοῦ Χριστοῦ μας.
    Ὅταν μοῦ εἶπε αὐτὴ τὴν ἱστορία ὁ πατὴρ Ἀθανάσιος, ἔπαυσα κι ἐγὼ νὰ τρώγω αὐτὲς τὶς ἡμέρες γιὰ νὰ βοηθήσουν κι ἐμένα ἡ Ἁγία Τετάρτη καὶ ἡ Ἁγία Παρασκευὴ στὴν ὥρα τοῦ θανάτου μου…

Οἱ λύκοι

 Μιὰ χειμωνιάτικη νύχτα, μετὰ τὸν ὄρθρο, ἔφυγε ὁ στάρετς Μιχαὴλ Μπαντίλα ἀπὸ τὴ σκήτη γιὰ νὰ πάει στὸ βουνό, ὅπου ἦταν τὸ μοναστήρι Σινάια. Στὸ δρόμο πετάχθηκαν μπροστά του μερικοὶ λύκοι. Ὁ γέροντας ὅμως δὲ φοβήθηκε. Ἔκανε τὸ σημεῖο τοῦ Σταυροῦ καὶ εἶπε:
    -Κύριε, ἂς γίνει τὸ θέλημά Σου. Κατόπιν, γυρίζοντας πρὸς τοὺς λύκους, τοὺς εἶπε:
    -Ἐὰν ἔχετε ἐντολὴ νὰ μὲ φᾶτε, ἰδοὺ εἶμαι μπροστά σας. Ἐὰν ὅμως δὲν ἔχετε, τότε πηγαίνετε στὸ δρόμο σας.
    Τὴ στιγμὴ ἐκείνη οἱ λύκοι ἀνεχώρησαν μὲ κατεβασμένο τὸ κεφάλι τους καὶ διασκορπίσθηκαν στὸ δάσος.

Τὸ γάλα

Κάποτε μιὰ γυναίκα πρόσφερε, καθὼς συνήθιζε, στὸν ὅσιο Ἡρωδίωνα Ἰονέσκου ἕνα δοχεῖο μὲ γάλα. Τότε ὁ ὅσιος τῆς εἶπε:
    -Δὲ δέχομαι τὸ γάλα, διότι δὲν εἶναι ἀπὸ τοὺς κόπους τῶν χειρῶν σου!
    -Ὄχι πάτερ -τοῦ εἶπε ἡ γυναίκα- δικό μου εἶναι.
    -Δὲν τὸ ἔστειλες ἐσὺ χθὲς στὸ διάβολο; Πῶς νὰ τὸ δεχθῶ ἀφοῦ δὲν εἶναι δικό σου;
    Ἔτσι λοιπόν, ἀφοῦ ἀποκαλύφθηκε ἡ γυναίκα καὶ ὁμολόγησε τὴν ἁμαρτία της, πῆρε τὴν εὐλογία του καὶ ἀπὸ ἐκείνη τὴν ἡμέρα δὲ βλασφήμησε πιά.



Ἀπὸ τὸ βιβλίο :
«Γεροντικό Ρουμάνων Πατέρων»,
Ἐκδόσεις: Ὀρθόδοξος Κυψέλη.

arnion.gr