Ἀγγελοθεραπεία. Πρωτ. Βασίλειος Γεωργόπουλος

Ἀγγελοθεραπεία

Μία ἀποκρυφιστική προσέγγισις εἰς τό θέμα τῆς ἀσθενείας

Πρωτ. Βασιλείου Ἀ. Γεωργοπούλου, Λέκτορος Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ 

Τό πρόβλημα τῆς ἀσθένειας καί τοῦ πόνου διαχρονικά, εἶναι παράγοντες ὑψηλοῦ κινδύνου γιά τήν παγίδευση ἀνίσχυρων πνευματικά ἀνθρώπων καί ἀκατήχητων χριστιανῶν, γιά νά παγιδευθοῦν στίς διάφορες «προσφορές» ἀντιμετώπισης τῆς ἀσθένειας, πού προέρχονται ἀπό αἱρετικές καί ἀποκρυφιστικές ὁμάδες.
 Μιά τέτοια σύγχρονη νεοεποχίτικη καί ἀποκρυφιστική προσέγγιση στό πρόβλημα τῆς ἀσθένειας εἶναι καί ἡ λεγόμενη «Ἀγγελοθεραπεία». Μιά τάση πού πρωτοεμφανίστηκε σέ νεοεποχίτικες κινήσεις τῶν ΗΠΑ, εἶναι ὑπαρκτή διεθνῶς καί τά τελευταῖα χρόνια εἶναι παροῦσα, δυστυχῶς ἀκόμα καί στήν Ἑλλάδα.
Ἐξ ἀρχῆς πρέπει νά διευκρινίσουμε ὅτι ὁ ὅρος «ἄγγελος» στά πλαίσια τῆς λεγόμενης «ἀγγελοθεραπείας» ὡς νεοεποχίτικης καί ἀποκρυφιστικῆς πρακτικῆς δέν ἔχει καμία σχέση μέ τή θεώρηση καί τή νοηματοδότηση τοῦ ὅρου, ὅπως αὐτός γίνεται ἀποδεκτός ἀπό τήν Ὀρθόδοξη χριστιανική μας πίστη.
Ἡ νοηματοδότηση τοῦ ὅρου «ἄγγελος» εἶναι ἄκρως ἀντιχριστιανική. Στά ἴδια πλαίσια, σέ διάφορα ἔντυπα, βιβλία, ἄρθρα καί ἱστοσελίδες τοῦ χώρου θά συναντήσουμε ὀνόματα «ἀγγέλων», πού ἔχουν σαφῶς ἀποκρυφιστική προέλευση καί προέρχονται, συνήθως, ἀπό τήν ἀποκρυφιστική παράδοση τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ Καμπαλά (Κabbalah). Τέτοια ὀνόματα ὑποτιθέμενων «ἀγγέλων», πού συναντᾶμε σ’ αὐτούς τούς χώρους εἶναι: « Ἀζαριήλ, Ἀραλίμ, Ἀριήλ. Ζαριήλ, Κασμαράν, Μελεχίμ, Ρουχιήλ, Κασιήλ, Ταλιαχάλ κ.ἄ. ».

Στόν ἴδιο χῶρο συναντᾶμε τήν παράδοξη θέση ὅτι κάθε δημιούργημα πάνω στή γῆ π.χ. λουλούδια, δέντρα, πουλιά, ζῶα ἔχουν ἕνα φύλακα ἄγγελο.
Οἱ ὑποτιθέμενοι «ἄγγελοι» στά πλαίσια τῆς «ἀγγελοθεραπείας», παρουσιάζονται ὡς αὐθύπαρκτες ὀντότητες, πού ἔχουν «θεραπευτική» δύναμη, πού τή διοχετεύουν ἄλλοτε μέσῳ μεσαζόντων - καναλιῶν καί ἄλλοτε ἀπευθείας μέσῳ τῆς προσευχῆς σ’ αὐτούς καί τῆς ἐπίκλησης τῆς βοήθειάς τους.
Ὁ χῶρος κάνει λόγο ἐπίσης ὅτι κάποιοι ἀπ’ αὐτούς τούς «ἀγγέλους» εἶναι ἐπανενσαρκωμένες ὀντότητες ἀπό πνευματικά βασίλεια, πού μπορεῖ νά ἔχουν ζήσει περισσότερες ἀπό μιά φορές ὡς ἄνθρωποι. Στά πλαίσια τῆς «ἀγγελοθεραπείας» δέν ἀπουσιάζουν ὅροι νεοεποχίτικης νοηματοδότησης καί πρακτικῆς, ὅπως: « καρμική ἐπίδραση, διαλογική ἐπικοινωνία, μυήσεις, συχνότητες, δονήσεις κ.ἄ».
Ἡ «ἀγγελοθεραπεία» προϋποθέτει ὅτι ὁ «ἄγγελος» θεραπευτής ἀκτινοβολεῖ θεραπευτική ἐνέργεια, ἡ ὁποία κατά περίπτωση ἔχει καί συγκεκριμένο χρῶμα. Ὁ ἀσθενής δέν ἔχει μόνο παρά νά ἐμπιστευθεῖ καί νά ἀπευθυνθεῖ, γιά νά ζητήσει τή βοήθεια κάποιου «ἀγγέλου».
Ἡ λεγόμενη « ἀγγελοθεραπεία» δέν ἀποτελεῖ τίποτε ἄλλο, παρά μιά ἀκόμη μεθόδευση τοῦ ὄφεως. Ἐνώπιον τοῦ πλήθους τῶν προσφορῶν τῆς «ὑπεραγορᾶς», πού λέγεται Νέα Ἐποχή, ὁ Ὀρθόδοξος χριστιανός ἔχει πάντα ὑπ’ ὄψη του μόνο τό «πᾶσαν τήν ζωήν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα».

 Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φυλ. 1994, 18 Ὀκτωβρίου 2013