Εὐλόγιος ὁ λατόμος. (Μέρος Α'). Γέροντος Κλεόπα Ἡλιέ

 

  Εὐλόγιος ὁ λατόμος. (Μέρος Α')

  Ἐκλεκτές διηγήσεις καί προσευχές γιά μικρά παιδιά 

  
Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
 

Ζοῦσε κάποτε στήν Αἴγυπτο ἕνας ἅγιος ἐρημίτης, μέ τό ὄνομα Δανιήλ. Αὐτός κάποτε ἐπῆγε στήν πόλι νά πωλήση τά ἔργα τῶν χεριῶν του. Καί ἐκεῖ ἦταν ἄνθρωπος μέ τό ὄνομα Εὐλόγιος, ὁ ὁποῖος ἔσπαζε πέτρες ὅλη τήν ἡμέρα καί δέν γευόταν τίποτε μέχρι τό βράδυ.
Ὅταν ἐρχόταν τό βραδάκι, περπατοῦσε σέ ὅλη τήν πόλι καί ὅσους ξένους εὕρισκε, τούς ἔφερε στό σπίτι του, τούς ἔπλενε τά πόδια μέ τά χέρια του, τούς ἐτάϊζε καί κατόπιν ἀπό τά ἀποφάγια τους ἔτρωγε καί ἐκεῖνος καί τά περισσεύμετα τά ἔριχνε στά σκυλιά.
Ὁπότε, πηγαίνοντας ὁ Δανιήλ νά πωλήση τό ἐργόχειρό του στήν πόλι ἐκείνη, ἐβράδυασε. Καί ὁ Εὐλόγιος ἐπῆρε αὐτόν καί ἄλλους ξένους στό σπίτι του. Τούς ἔπλυνε τά πόδια τους καί τούς ἐφιλοξένησε. Αὐτό τό ἔκαμε καί σ᾿ αὐτόν στόν μοναχό καί σέ ἄλλους ἐρημίτες.
Ὁπότε βλέποντας ὁ Δανιήλ τίς καλωσύνες του, ἐθαύμασε καί ἄρχισε νά νηστεύη μέχρι μία ἑβδομαδα, παρακαλώντας τόν Θεό γι᾿ αὐτόν γιά νά τοῦ δώση ὁ Θεός περισσότερη περιουσία καί νά μπορεῖ ἔτσι νά τρέφη περισσότερους ξένους.
Νηστεύοντας καί προσευχόμενος ἐπί τρεῖς καί πλέον ἑβδομάδες ἀδυνάτισε, ὥστε μόλις πού ζοῦσε καί, ἰδού, εἶδε τόν Κύριον, ὁ Ὁποῖος ἦλθε καί μέ τήν θεία Του παρουσία καί ἱεροπρέπεια τοῦ εἶπε:
-Τί συμβαίνει, πάτερ Δανιήλ;
-Ὑποσχέθηκα στόν Θεό νά μή φάγω ψωμί, τοῦ εἶπε ὁ ἐρημίτης, μέχρι νά μέ ἀκούσης γιά τόν λιθοκόπτην Εὐλόγιον, νά τοῦ δώσης πολύν πλοῦτον γιά νά μπορεῖ νά ἀναπαύει καί περισσοτέρους ἀνθρώπους.
-Δέν εἶναι ἀνάγκη, τοῦ εἶπε ὁ Κύριος. Εἶναι καλλίτερα νά εὑρίσκεται ὅπως εἶναι τώρα.
-Ὄχι, Κύριε, ἐάν θά τοῦ δώσης περισσότερα, ὅλοι θά δοξάζουν τό Ὄνομά Σου τό ἅγιο.
Καί τοῦ ἀπήντησε καί πάλιν ὁ Κύριος:
-Ἐγώ σοῦ εἶπα ὅτι καλά εἶναι ὅπως εἶναι μέχρι τώρα. Ὅμως, ἐάν θέλης νά τοῦ δώσω, τότε ἐσύ νά κάνης ἐγγύησι γιά τήν ψυχή του γιά νά σωθῆ, ἀφοῦ θά ἔχη περισσότερη περιουσία.
-Ἀπό τά χέρια μου νά ζητήσης τήν ψυχή του, Κύριε, μόνο θέλω νά τοῦ πολλαπλασιάσης τήν περιουσία του.
Ὁπότε ἀμέσως ὁ Δανιήλ εἶδε σέ ὄραμα δύο νέους πού ἦλθαν καί ἄφησαν στόν κόρφο τοῦ Εὐλογίου πολύ χρυσό καί ὅσο πιό πολύ τοῦ ἔδιναν, τόσο καί ὁ κόρφος του γινόταν πιό εὐρύχωρος. Ὅταν σηκώθηκε ἀπό τόν ὕπνο, ἐγνώρισε ὅτι ἦταν ἀπό τήν προσευχή τοῦ ἐρημίτου Δανιήλ πρός τόν Κύριον, τό Ὁποῖον καί ἐδόξασε.
Τήν ἄλλη, ὅταν ὁ Εὐλόγιος ἐξῆλθε κατά τήν συνήθειά του νά ἐργασθῆ, ἐκτύπησε σέ μία πέτρα καί ἄκουσε ἕνα ὑπόκωφο ἦχο. Καί πάλιν ἐκτύπησε καί ἀνοίχθηκε μία ὀπή. Ἐκτύπησε καί πάλι καί εὑρέθηκε μπροστά σέ ἕνα μεγάλο δοχεῖο μέ χρυσά νομίσματα. Ἐξεπλάγη καί ἀναρωτήθηκε:
-Τί νά κάνω τώρα; Δέν γνωρίζω. Θά πάρω πρῶτα αὐτά τά χρήματα στό σπίτι μου, θά τό μάθη ὁ σπιτονοικοκύρης μου, θά πρέπει νά τοῦ δώσω, θά ἔχω πειρασμούς....Θά τά βάλω κἄπου πού νά μή ξέρη κανείς καί ἀγοράζοντας ζῶα θά λέγω ὅτι μεταφέρω πέτρα μέ αὐτά νά τήν πουλάω.
Ἔτσι, ἀφοῦ ἐγκατέλειψε τό ἔργο αὐτό πού ἔκαμε κάθε ἡμέρα γιά τούς ξένους, μπῆκε μέσα σ᾿ἕνα πλοῖο καί ἔφθασε στήν Κωνσταντινούπολι. Τότε ἦταν ἡ βασιλεία τοῦ αὐτοκράτορος Ἰουστίνου.
Ἐπῆγε κατ᾿ εὐθεῖαν στά βασίλεια. Ἔδωσε ἄφθονο χρυσό στόν βασιλέα καί τούς αὐλικούς του καί ἀμέσως ἔγινε μέγας ἀξιωματοῦχος τῆς πόλεως. Ἀγόρασε μεγάλα σπίτια, τά ὁποῖα ὠνομάζοντο «τοῦ Αἰγυπτίου».
Μετά ἀπό δύο χρόνια εἶδε καί πάλιν ὁ Δανιήλ τόν Κύριο σέ ὄραμα. Τότε ἐνθυμήθηκε γιά τόν Εὐλόγιο καί ἐρώτησε τόν ἑαυτό του:
-Ἄραγε ποῦ νά εὑρίσκεται ὁ Εὐλόγιος;
Καί ἀμέσως εἶδε τόν Εὐλόγιο νά εἶναι μακριά ἀπό τόν Θεό, νά τόν ἔχουν αἰχμαλωτίσει οἱ δαίμονες, νά τοῦ δείχνουν ποῦ ἔχουν νά τόν βασανίζουν γιά τήν πλεονεξία του καί γιά τήν τσιγκουνιά του.

 Μετάφρασις: Μοναχός Δαμασκηνός Γρηγοριάτης 2010

Ἀναβάσεις

  Ὀκτωβρίου 2013

Για να διαβάσετε τα υπόλοιπα πατήστε  Ιστορίες Γέροντος Κλεόπα