Τά χαρίσματά του.Τό χάρισμα τῆς διοράσεως. Γέροντος Πορφυρίου. Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

Ἡ ἄκρα του ταπείνωση, πού προῆλθε ἀπό τήν τέλεια ὑπακοή του, τόν γέμισε μέ πλῆθος χαρισμάτων τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἦταν πολυχαρισματοῦχος: διακριτικός, προορατικός, ἰαματικός, γλώσσας λαλῶν.

Τό χάρισμα τῆς διοράσεως

Εἰδικώτερα, τό χάρισμα τῆς διοράσεως τοῦ δόθηκε, ἕνα συγκλονιστικό γιά τόν Γέροντα πρωινό κατά τό ὁποῖο εἶχε μεταβεῖ στό Κυριακό τῶν Καυσοκαλυβίων. Δέν εἶχε ἀρχίσει ἀκόμη ἡ ὀρθρινή ἀκολουθία. 
Μπῆκε στόν νάρθηκα καί στάθηκε ἀθέατος σέ μία γωνιά. Ἦταν τότε, πού εἰσῆλθε στόν ἴδιο χῶρο ἕνας ἅγιος ρῶσος ἀσκητής, ὁ Γερο-Δημᾶς. 
Αὐτός, νομίζοντας ὅτι εἶναι μόνος του, ἄρχισε νά κάνει στρωτές μετάνοιες, λέγοντας τήν εὐχή. Σέ λίγο ἔπεσε σέ ἔκσταση, λουσμένος μέσα στό ἄκτιστο Φῶς.

Τότε ἦταν, πού ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ ἀκτινοβολήθηκε καί στόν μικρό ἀλλά δεκτικό π. Πορφύριο. Μετέδωσε ὁ Γερο-Δημᾶς στό νεαρό ἀσκητή τά χαρίσματά του. Κατόπιν, ὁ μικρός π. Πορφύριος, κοινώνησε καί ἔφυγε τρέχοντας στό δάσος. Ἔλεγε τήν Εὐχαριστία γιά τή Θεία Μετάληψη, πλημμυρισμένος ἀπό μιά θεϊκή τρέλλα καί χαρά. Δόξαζε καί εὐχαριστοῦσε τόν Θεό.

Σύμφωνα μέ μαρτυρία τοῦ αὐτήκοου καθηγητοῦ Γ. Παπαζάχου, διηγεῖται ὁ Γέροντας: «Λέγοντας “Δόοοξα Σοι ὁ Θεός” πῆγα νά κάνω ἕνα βῆμα καί βλέπω ὅτι δέν εἶχα βάρος. Τό βῆμα ἀντί νά πάει στό ἕνα μέτρο, πῆγε δέκα μέτρα πέρα· καί πήγαινα, λέει, ὅπως πᾶνε αὐτοί οἱ ἀστροναῦτες ἀπάνω στό φεγγάρι πού σάν νά εἶναι ἀπό βαμβάκι.
Πατᾶς ἐδῶ καί βρίσκεσαι πέρα… Νόμιζα πώς δέν εἶμαι ἐγώ»¹. Ξαναζωντανεύουν σελίδες τῆς Φιλοκαλίας μπροστά στά μάτια τοῦ μελετητῆ τῆς χαρισματικῆς ζωῆς τοῦ ὁσίου Γέροντα².

Ὁ Γέροντας συνέχισε νά τρέχει συγκινημένος δοξάζοντας τόν Θεό μέ ὅλην τήν ψυχή καί τό σῶμα του. Ἄνοιγε τά χέρια του γιά νά ἐκφράσει τήν μεγάλη του εὐγνωμοσύνη. Κάποια στιγμή τά χέρια του ἔμειναν ἀκίνητα, σέ ἔκσταση· ὅλο τό σῶμα του ἔγινε ἕνας ζωντανός σταυρός...

Ὅταν γύρισε στό κελλί πνίγηκε στή συγκίνηση καί στά δάκρυα, πού κράτησαν ὥς τό βράδυ. Δέν μποροῦσε νά ψάλλει. Ἔλεγε συνέχεια τήν εὐχή χωρίς νά μπορεῖ νά κάνει τίποτε ἄλλο, γεμᾶτος εὐγνωμοσύνη γιά τή Θεία ἐπίσκεψη.

Κατά τό ἀπόγευμα, ἐνῶ κοιτοῦσε πρός τή θάλασσα, «εἶδε» πίσω ἀπό τό βουνό τούς γέροντές του, πού ἐρχόντουσαν φορτωμένοι μέ τά δισάκια τους. Τό βουνό σάν νά ἦταν ἀπό τζάμι. Ὁ Γέροντας γιά πρώτη φορά γεύθηκε τή Θεία δωρεά, πού λέγεται «διορατικό χάρισμα». 
Ὅταν τό φανέρωσε στόν γέροντα – πνευματικό του, ἐκεῖνος πολύ σοφά – διακριτικά τοῦ συνέστησε νά σιωπᾶ. Ἐπίσης τόν συμβούλευσε νά μή δίνει σημασία σ’ αὐτό, διότι ὁ διάβολος παρακολουθεῖ καί μποροῦσε βεβαίως νά τόν ρίξει - ὅπως καί τόν κάθε χαρισματοῦχο - στήν χειρότερη ἀπ΄ ὅλες τίς ἁμαρτίες, στήν ὑπερηφάνεια. 
Αὐτή μᾶς χωρίζει ἀπό τόν Θεό καί ἀπενεργοποιεῖ τά χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Εἶναι σαφέστατος ὁ λόγος τῆς Ἁγίας Γραφῆς: «ὁ Θεός ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖς δέ δίδωσι Χάριν»³.

  

 ______________________________________________________________________

 1 Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία τοῦ κ. Παπαζάχου, καθηγητοῦ καρδιολογίας στό Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν.

2 Ὁσίου Νικήτα Στηθάτου, Β΄ Ἑκατοντάδα Κεφαλαίων, 43. Φιλοκαλία Δ΄ σελ. 91: «Ὅταν, ἐνῶ κανείς κοπιάζει πρακτικά στήν ἐργασία τῶν ἐντολῶν, βρεθεῖ ξαφνικά σέ μιά ἀνεκλάλητη καί ἀνέκφραστη χαρά, ὥστε νά ὑποστεῖ μιά παράδοξη καί ὑπέρλογη ἀλλοίωση, ἔτσι πού νά ἀποβάλει τό βάρος τοῦ σώματος καί λησμονήσει τό φαγητό, τόν ὕπνο καί τίς ἄλλες ἀνάγκες τῆς φύσεως, ἄς γνωρίζει ὅτι αὐτή εἶναι ἐπίσκεψη τοῦ Θεοῦ σ’ αὐτόν, ἡ ὁποία προξενεῖ στούς ἀγωνιζόμενους τή ζωοποιό νέκρωση καί χαρίζει σ’ αὐτούς ἀπό ἐδῶ, ἤδη, τήν κατάσταση τῶν Ἀσωμάτων (Ἀγγέλων)».

3 Παροιμ. 3,34.


Ἀπόσπασμα ἀπό τό Βιβλίο:Ἡ θεραπεία τῆς ψυχῆς κατά τόν Γέροντα Πορφύριο.Β΄ ΕΚΔΟΣΗ ΕΠΗΥΞΗΜΕΝΗ (Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου). Σχῆμα 14Χ20.5 ,Σελίδες: 170, Τιμή: 7€, Παραγγελίες στό τηλέφωνο 6944577885 ἤ στό e- mail: hristospanagia@yahoo.gr

  hristospanagia3.blogspot.gr