Ἡ “ἀναμόρφωση” στό Τίργου Ὄκνα. Περιστατικά ἀπό τήν ζωή φυλακισμένων Ρουμάνων Μαρτύρων καί ὁμολογητῶν τοῦ 20οῦ αἰῶνος

Ἡ “ἀναμόρφωση” στό Τίργου Ὄκνα

 Ἰωάννης Ἰανωλίδε

Ἐδῶ ἀπό τήν πρώτη ἡμέρα οἱ ἀναμορφωτές ἄρχισαν τό ξύλο. Τό ἔκαναν ὅμως λόγῳ τῶν αὐστηρῶν κανονισμῶν πού ἐφαρμόζοντο στό Πιτέστι, χωρίς νά σκέφτονται ὅτι ἐδῶ ἦταν ἄλλες οἱ συνθῆκες. Ὁπότε ἔγινε σκάνδαλο. Τότε ὁ κομμουνιστής ἡγέτῆς εἶπε:
- Ἐάν ἡ “ἀναμόρφωση” ἔχει διαταχθεῖ ἀπό τό κόμμα, εἶναι καλή,  ἐνῶ ἄν δέν ἔχει διαταχθεῖ ἀπό τό κόμμα, εἶναι κακιά.
Οἱ Ἀρχές τοῦ Τίργου Ὄκνα καί οἱ εκπρόσωποι τῆς Ἀσφάλειας δέν ἤξεραν τίποτε περί τῆς “ἀναμόρφωσης” τοῦ Πιτέστι καί ἦταν σάν τυφλωμένοι.
Ἦλθαν ἐπόπτες ἀπό τό Βουκουρέστι, ἀλλά κι ἐκεῖνοι δέν ἤξεραν τίποτε περί τῆς “ἀναμόρφωσης”.
Ἀπό ἐδῶ φαίνεται ἀκόμη μιά φορά πόσο ἀπόκρυφο καί ἄγνωστο  ἦταν τό πείραμα αὐτό στούς ὑψηλότατους κύκλους τοῦ Κόμματος.
Οἱ ἀναμορφωτές εἶχαν μία ἀλλόκοτη ἔκφραση, τρομακτική, ἐκρηκτικη καί ὑπνωτική. Ἡ ματιά τους ἦταν ἀσταθής καί γυαλιστερή. Ἦταν ταραγμένοι καί ἕτοιμοι νά ἐκραγοῦν δυναμικά. Διέθεταν ἕνα ζῆλο πού τόν ἐξαντλοῦσαν στό νά βασανίζουν ἀνελέητα τούς κρατουμένους.
Αὐτοί μεταξύ τους ἦταν στενά ἑνωμένοι, εἶχαν ἀμοιβαῖο σεβασμό καί πότε πότε ὑπετάσσοντο ὁ ἕνας στόν ἄλλο στήν ἐφαρμογή τῶν συγκεκριμένων βασανιστηρίων, θεωρώντας τόν ἄλλον ἀνειλικρινῆ ἤ κοιμισμένον ἤ ἐπιεικῆ. Ἔπρεπε νά μισοῦν, νά πληγώνουν, νά  κατασκοπεύουν, νά προδίδουν, ἀκόμη καί νά σκοτώνουν ἄν ἦταν ἀνάγκη.
Γι΄αὐτό μᾶς κατασκόπευαν ἡμέρα καί νύχτα, ἐσκέπτοντο πάντοτε πονηρά γιά ὅ,τι γινόταν, ὥστε μιά συζήτηση μεταξύ τριῶν νά θεωρεῖται καί νά καταδικάζεται σάν ληστρική συνεδρίαση καί ἡ ἐθελοντική δουλειά στό δωμάτιο 4 κατακρινόταν ὅτι ἦταν βοήθεια γιά τούς Λεγεωνάριους.  Ἐπαγρυπνοῦσαν καί  γιά τίς ἐλάχιστες χειρονομίες μεγαλοψυχίας – ὅπως γιά παράδειγμα τήν προσφορά σέ κάποιον ἄλλο κρατούμενο ἑνός κομματιοῦ κρέατος ἤ ἑνός ζευγαριοῦ καλτσῶν – καί αὐτές τίς έξηγοῦσαν ὅτι εἶναι ἀντεπαναστατική ἐνέργεια
Ἀλλά πολύ περισσότερο μισοῦσαν καί χτυποῦσαν τήν πίστη – ἐκεῖ δέν ἐπιτρεπόταν σέ κανέναν νά κάνει τόν σταυρό του ἤ νά συζητήσει θρησκευτικά θέματα καί  πνευματικές ἀναφορές  στίς ὁποῖες συνήθως ἐμβαθύνουν οἱ ἄνθρωποι μεταξύ τους.
Στό Τίργου Ὄκνα ἡ ἀντίδραση ἐναντίον τῆς “ἀναμόρφωσης” ἦταν ἰσχυρή καί ἀποτελεσματική, χωρίς νά εἶναι ὠργανωμένη. Μᾶς προκαλοῦσε ἀπερίγραπτη τρομάρα καί ἀπελπισία ἡ ἰδέα τῆς “ἀναμόρφωσης” παρά τόν κίνδυνο τῆς φυματίωσης. Ἡ τρομάρα τῆς “ἀναμόρφωσης” ἦταν τόσο μεγάλη ὥστε ὅλοι εἴχαμε ἀποφασίσει, ἄν μεταφερθοῦμε ξανά στό Πιτέστι, νά μήν ὑποχωρήσουμε νά φτάσουμε ἐκεῖ, ἀλλά ἤ νά προκαλέσουμε ἄν ἦταν δυνατό, ἕνα δημόσιο σκάνδαλο, μέ τό νά μᾶς πυροβολήσουν ὅλους, ἤ ἄν τελικά μᾶς ὁδηγήσουν ἐκεῖ, νά αὐτοκτονήσουμε.
Ἐάν ὁ θάνατος δέν ἐρχόταν μέ φυσικό τρόπο, δέν ὑπῆρχε λύτρωση ἀπό τόν θάνατο τῆς “ἀναμόρφωσης”. Τότε ἡ αὐτοκτονία ἦταν μία λύτρωση, μία συνειδητή πρᾶξι θυσίας, ἕνα πρόβλημα τιμῆς καί ἀξιοπρέπειας καί μία ἀπελπιστική σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου. Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ἡ αὐτοκτονία εἶναι μιά πράξη ἀνανδρίας ἤ ψυχικῆς ἀνισορροπίας.  Μᾶς  ἀηδιάζει καί τήν περιφρονοῦμε, ἀλλά ἐκεῖ ἐλπίζαμε νά ὑπῆρχε ἡ μοναδική ἀλλαγή  τοῦ κομμουνιστικοῦ τερατουργήματος καί τῆς ἀπεριόριστης ἀλλοφροσύνης.
Μερικοί ἀπ΄ ἐκείνους πού εἶχαν μπεῖ στήν σειρά γιά τήν “ἀναμόρφωση” βρῆκαν καί μιά ἄλλη ἐναλλαγή: Ἐπειδή ἔζησαν μερικά χρόνια στά βάσανα  τῆς “ἀναμόρφωσης”, δέχτηκαν ὅλες τίς ἀθλιότητες, ἀναγκάστηκαν νά κάνουν  τίς πιό ἐξωφρενικές πράξεις βορβόρου, βασάνισαν οἱ ἴδιοι ἄλλους, εἶχαν τήν συμπεριφορά ἀληθινῶν θηρίων, ἀλλά βαθειά στίς ψυχές τους παρέμειναν προβληματισμένοι γιά ὅ,τι ἦταν ἀναγκασμένοι νά κάνουν.
Ἐλυποῦντο διότι δέν μποροῦσαν νά ἀντέξουν, ἀλλά ἀναγκάζονταν ἀπό τήν πραγματικότητα νά κάνουν  αὐτό πού τό ἔκαναν. Μερικοί ἀπ᾿ αὐτούς τρελλάθηκαν, ἐνῶ ἄλλοι ἄντεξαν καί, ὅταν βρῆκαν τήν εὐκαιρία, ἀποτραβήχτηακν ἀπό τό ἀπαίσιο αὐτό ἔργο τους σάν ἀναμορφωτές.

 Ἀναβάσεις

29 Ἰουλίου 2013

 ________________________________________________

 Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας  Ρουμάνοι Μάρτρυρες του 20ου αιώνα